Św. Kazimierz
Zdjęcie nr 1: Figura św. Kazimierza Jagiellończyka ustawiona na niskim cokole. Święty ukazany w pozycji stojącej, frontalnie, w lekkim kontrapoście, w lewej dłoni trzyma koronę otwartą ułożoną na czerwonej poduszce, prawą wysuwa do przodu. Twarz szeroka o ostrych rysach, dużych i głęboko osadzonych oczach, długim i szerokim nosie, bez zarostu. Włosy długie, z przedziałkiem pośrodku, opadające bujnymi falami na plecy. Święty jest ubrany w długą, błękitną suknię z szerokimi rękawami, ze złotym obszyciem wokół szyi, spiętą w talii złotym pasem. Spod sukni widoczne złocone trzewiki zakończone kwadratowymi noskami. Na plecy zarzucony długi, czerwony płaszcz, z jasnożółtą podszewką, z gronostajową pelerynką, spięty na piersiach złotą fibulą. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, detale złocone.
Zdjęcie nr 2: Figura św. Kazimierza Jagiellończyka ustawiona na niskim cokole. Święty ukazany w pozycji stojącej, frontalnie, w lekkim kontrapoście, w lewej dłoni trzyma koronę otwartą ułożoną na czerwonej poduszce, prawą wysuwa do przodu. Twarz szeroka o ostrych rysach, dużych i głęboko osadzonych oczach, długim i szerokim nosie, bez zarostu. Włosy długie, z przedziałkiem pośrodku, opadające bujnymi falami na plecy. Święty jest ubrany w długą, błękitną suknię z szerokimi rękawami, ze złotym obszyciem wokół szyi, spiętą w talii złotym pasem. Spod sukni widoczne złocone trzewiki zakończone kwadratowymi noskami. Na plecy zarzucony długi, czerwony płaszcz, z jasnożółtą podszewką, z gronostajową pelerynką, spięty na piersiach złotą fibulą. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, detale złocone.

Św. Kazimierz

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Jabłonka
Miejscowość
Jabłonka
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Przemienienia Pańskiego
Tagi
rzeźba XX wieku
Miejsce przechowywania
ołtarz przytęczowy północny
Identyfikator
DZIELO/13731
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
około połowy XX wieku
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromia, złocenie
Wymiary podstawowe
wysokość – 127 cm
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Figurę św. Kazimierza oraz pozostałe rzeźby w ołtarzach bocznych sprowadził ksiądz Julian Łysek (proboszcz w Jabłonce w latach 1928-1967). Rzeźbę ustawiono w ołtarzu bocznym północnym powstałym w pierwszej ćwierci XX wieku. Ołtarz przekształcono w 1950 roku. Osie boczne wykonali stolarze z Jabłonki: Czesław Kojs i Ignacy Suwada. W 2004 roku ołtarz wraz z rzeźbami poddano gruntownej konserwacji.

Opis

Figura św. Kazimierza Jagiellończyka ustawiona na niskim cokole. Święty ukazany w pozycji stojącej, frontalnie, w lekkim kontrapoście, w lewej dłoni trzyma koronę otwartą ułożoną na czerwonej poduszce, prawą wysuwa do przodu. Twarz szeroka o ostrych rysach, dużych i głęboko osadzonych oczach, długim i szerokim nosie, bez zarostu. Włosy długie, z przedziałkiem pośrodku, opadające bujnymi falami na plecy. Święty jest ubrany w długą, błękitną suknię z szerokimi rękawami, ze złotym obszyciem wokół szyi, spiętą w talii złotym pasem. Spod sukni widoczne złocone trzewiki zakończone kwadratowymi noskami. Na plecy zarzucony długi, czerwony płaszcz, z jasnożółtą podszewką, z gronostajową pelerynką, spięty na piersiach złotą fibulą. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, detale złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Źródła archiwalne nie ujawniły wykonawcy z dzieła. Analogicznie, po drugiej stronie ołtarza została ustawiona rzeźba św. Jacka, wykonana przez tego samego artystę. Święty Kazimierz urodził się w 1458 roku w Krakowie na Wawelu. Był drugim z kolei spośród sześciu synów Kazimierza Jagiellończyka. W 1467 roku król powołał na pierwszego wychowawcę i nauczyciela swoich synów Jana Długosza. Ich nauczycielami byli również Filip Kallimach i Jan Kanty. Święty Kazimierz wiódł życie pełne świętości i zmarł w Grodnie w 1484 roku. W ikonografii ukazywany jest w stroju książęcym: w płaszczu z gronostajową pelerynką oraz z mitrą.

Streszczenie

Rzeźba św. Kazimierza królewicza została wykonana przez nieznanego artystę około połowy XX wieku, a następnie ustawiona w ołtarzu bocznym z pierwszej ćwierci XX wieku. Przedstawia drugiego syna króla polskiego Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety Rakuskiej, św. Kazimierza, patrona Litwy i Wilna.

Bibliografia

Janicka-Krzywda Urszula , "Patron – atrybut – symbol", Poznań 1993
Trajdos Tadeusz, "Opis kościoła parafialnego w Jabłonce" , „Orawa” , s. 21-24
"Korpus witraży z lat 1800-1945 w kościołach rzymskokatolickich metropolii krakowskiej i przemyskiej, t. 2: Archidiecezja Krakowska, dekanaty pozakrakowskie", Kraków 2015
"Jabłonka – stolica polskiej Orawy. Historia i współczesność", Nowy Targ-Jabłonka 2016
Skorupa Andrzej, "Kościoły polskiej Orawy", Kraków 1997

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Kazimierz św. Jagiellończyk
Kazimierz św. Jagiellończyk

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem z prawej strony w postaci jednobiegowych schodów. Kosz czworoboczny, na planie kwadratu, o wypukłej ściance bocznej, z półwałkiem u dołu i podwieszoną szyszką. Na ściance frontowej kwadratowa płycina ze stylizowaną rozetą w polu. Na lewej ściance bocznej żłobkowanie i płaskorzeźba przedstawiająca Siewcę. Zaplecek w kształcie wydłużonego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, zamknięty profilowanym gzymsem. W polu dwie pionowe płyciny, górna zamknięta łukiem półkolistym, zdobione pojedynczymi motywami ornamentalnymi. Baldachim na planie kwadratu o ściętych narożach, na brzegach zdobiony lambrekinem. Na szczycie krzyż i otwarta księga z monogramami Chrystusa i Marii, ustawione na tle promienistej glorii i obłoków. Na podniebieniu baldachimu gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, złożonej z wiązek promieni o nierównej długości. Struktura polichromowana na kolor beżowy, detale jasnozielone i srebrzone, ornamentyka i profilowania złocone. Płaskorzeźba w kształcie poziomego prostokąta, ujęta złoconą ramą. Pośrodku kompozycji mężczyzna zwrócony trzy czwarte w lewo, lewą ręką przytrzymuje płachtę z ziarnem, prawą sieje zboże na zaorane pole. Twarz szeroka, okolona brodą, włosy długie i bujne, opadające na plecy. Ubrany w spodnie górali orawskich, krótką sukmanę oraz torbę skórzaną przy pasku. Po lewej stronie obrazu umieszczone wysokie drzewo oraz ptaki wydziobujące ziarno, po prawej woły zaprzęgnięte do pługa oraz krzyż na wysokim pagórku. W oddali pejzaż wiejski, powyżej błękitne niebo. Kolorystyka ciepła, stonowana. Na kamieniu, po lewej stronie data „1869”.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście. Na tle sumarycznie ukazanego wnętrza przedstawiona postać anioła w pozycji klęczącej, widocznego z prawego profilu, z prawą ręką uniesioną, w której trzyma trybularz. Postać ubrana w długą, różową suknię z długimi rękawami, skrzydła długie, kolorowe, wokół głowy złoty i kolisty nimb. Karnacja w kolorze ciemnego brązu, włosy długie. W dolnej części kompozycji siedem świec w małych lichtarzach. Po prawej stronie wazon z kwiatami. U góry półkolisty łuk z napisem „VENITE – ADOREMUS”, a w jego polu gorejące serce. Tło wielobarwne. Na dole, po prawej sygnatura „Pr(ojekt) / pr(rojektował) Puchała / WYK(ONAŁ) / M(AKSYMILIAN) ROMAŃCZYK / KRAKÓW”. U dołu, po lewej inskrypcja „FUNDOWAŁ / Ks(iądz) JULIAN ŁYSEK / PROBOSZCZ w Jabłonce – / r(oku) 1937 Oraw(skiej)”.
witraż
Anioł
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, jednonawowy, na rzucie prostokąta, z późniejszymi dobudówkami. Prezbiterium usytuowane od północy, jednoprzęsłowe, węższe od korpusu, zamknięte półkolistą absydą. Do prezbiterium dobudowana zakrystia od wschodu oraz kaplica od zachodu poprzedzona niewielką kruchtą. Nawa główna trójprzęsłowa z partią wieżową niewyróżniającą się w bryle. Po bokach przęsła środkowego dostawione dwie kaplice na rzucie kwadratu: od wschodu Matki Boskiej Częstochowskiej, od zachodu św. Maksymiliana Marii Kolbego. Chór muzyczny wsparty na trzech arkadach. W prezbiterium sklepienie żaglaste, a w nawie krzyżowe, pozorne, oddzielone gurtami wychodzącymi z potężnych filarów przyściennych. Okna prostokątne, zamknięte półkoliście znajdują się w nawie, kaplicy przy prezbiterium, w wieży i w ścianach bocznych absydy. Natomiast w ścianach bocznych prezbiterium, na osi absydy i w kaplicach przy nawie okna koliste. Okna w większości wypełnione witrażami ze scenami figuralnymi, w innych ozdobne przeszklenia geometryczne. Fasada trójosiowa, na osi środkowej usytuowana wieża, delikatnie wystająca przed lico fasady, o podziałach ramowych, nakryta baniastym hełmem z dwukondygnacyjną latarnią. Osie boczne zwieńczone spływami wolutowymi. Dachy gontowe.
kościół
Kościół Przemienienia Pańskiego
Zdjęcie nr 1: Rzeźbiarska grupa Ukrzyżowania z Matką Boską, św. Janem Ewangelistą i św. Marią Magdaleną ustawiona na cokole, wspartym na dwóch wolutowych nóżkach i trzeciej w formie liścia. Frontalna ścianka cokołu flankowana pilastrami i zamknięta gzymsem utworzonym z dwóch wolut, spiętych pośrodku kulą, dekorowanym perełkowaniem. Jego pole zdobione jest esownicami, palmami oraz niewielką rzeźbą węża gryzącego jabłko po lewej i czaszką po prawej stronie cokołu. Na cokole ustawiona grupa rzeźbiarska: nieco z prawej strony krucyfiks i św. Maria Magdalena, po lewej św. Jan Ewangelista i Matka Boska. Chrystus przybity do krzyża trzema gwoździami. Figura w dużym zwisie o układzie rąk bliskim literze „V”, sylwetka esowato wygięta, stopy ułożone w układzie prawa na lewą, głowa opuszczona na prawe ramię. Twarz okolona zarostem, włosy długie, spływające na prawe ramię, na głowie korona cierniowa oraz krzyżowy nimb promienisty, zachowany fragmentarycznie. Ciało wychudzone o plastycznie kształtowanej anatomii z podkreśloną muskulaturą i zaznaczonymi śladami męki. Perizonium w formie tkaniny przewiązanej sznurem, z odsłoniętym prawym biodrem oraz zwisem z tyłu. Krzyż gładki, pomalowany na czarno. Poniżej figura św. Marii Magdaleny ukazana w pozycji klęczącej, rękami obejmująca krzyż, ustawiona na niskim cokole. Święta widoczna z lewego profilu. Twarz szeroka, usta małe, oczy zamknięte, czoło wysokie, długie włosy opadają na plecy. Święta ubrana w długą suknię z krótkimi rękawami oraz obszerny płaszcz okrywający ją z prawego boku, którego jedną połę trzyma w dłoniach. Po lewej stronie kompozycji św. Jan Ewangelista podtrzymujący rękami mdlejącą Matkę Boską. Święty zwrócony delikatnie w lewo, z głową skierowaną w stronę krzyża. Twarz szeroka, nos długi i szeroki, oczy skierowane ku górze, usta wąskie, długie włosy opadają na plecy. Święty ubrany w długą suknię z długimi rękawami oraz płaszcz rozwiany za jego plecami. Poniżej Matka Boska, która opada bezwładnie, prawą rękę trzyma na piersi, lewą opuszcza w dół. Twarz szeroka z zamkniętymi oczami i małymi ustami. Ubrana w długą suknię z długimi rękawami, welon na głowie oraz płaszcz otulający nogi. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty i ornamenty na cokole złocone.
rzeźba
Grupa Ukrzyżowania
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum kompozycji przedstawienie Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, stojącej na półksiężycu i globie, ze złączonymi na piersi dłońmi. Maria zwrócona delikatnie w prawo, ukazana w kontrapoście z lewą nogą ugiętą w kolanie i z głową skierowaną w lewą stronę. Twarz pełna z długim i wąskim nosem, małymi ustami i z oczami wzniesionymi ku górze; włosy ciemne, długie, bujne, opadające na plecy i prawe ramię. Matka Boska ubrana jest w białą suknię z długimi i szerokimi rękawami oraz niebieski płaszcz zarzucony na lewe ramię. Ma bose stopy, a wokół głowy świetlisty nimb. Półksiężyc skierowany jest rogami do góry, owinięty wężem z jabłkiem w pysku. Po bokach Matki Boskiej dwa aniołki, jeden z gałązką białej lilii w dłoni. Na globie ziemskim dwie główki aniołków. Tło jednolite jasnobrązowe. Rama drewniana, ołtarzowa, profilowana, złocona i srebrzona. Na zewnętrznym profilu ozdobiona wicią z liści wawrzynu, a w kluczu okrągłym kartuszem.
obraz
Matka Boska Niepokalanie Poczęta
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z lewego profilu, z głową zwróconą silnie w lewo, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy z długimi i wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, a wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz zielony płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch aniołów znajdujących się po bokach głowy Marii, trzymających w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej. Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się blaszane, ażurowe korony z aplikowanymi sztucznymi kamieniami, natomiast wokół głów ryte nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, a u Dzieciątka nimb krzyżowy. Tło złocone. Obraz ujęty jest prostokątną ramą zdobioną płaskorzeźbionymi liśćmi akantu.
obraz
Matka Boska Nieustającej Pomocy

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Maria Działo, "Św. Kazimierz", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-kazimierz-4

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności