Kazimierz św. Jagiellończyk

Biogram

Kazimierz Jagiellończyk, królewicz, patron Polski i Litwy, urodził się 3 października 1458 roku. Święty Kazimierz był drugim synem króla Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki. Wychował się na dworze królewskim w Krakowie pod kierunkiem Jana Długosza, Stanisława Szydłowieckiego i Filipa Buonaccorsiego zwanego Kallimachem. Do sakramentu bierzmowania przygotowywał go św. Jan Kanty. Zaliczany był do najbardziej wykształconych książąt ówczesnej Europy. Jako spadkobierca tronu węgierskiego i czeskiego po matce Elżbiecie Rakuszance (prawo do tronów w Budzie i Pradze odziedziczyła po śmierci swego brata Władysława Pogrobowca) wyruszył z 12-tysięczną armią na Węgry przeciwko Maciejowi Korwinowi. Wyprawa zakończyła się niepowodzeniem, a Kazimierz zrezygnował z dalszych starań o tron węgierski, osiadł w Krakowie i Dobczycach. W 1472 roku udał się na Jasną Górę, gdzie złożył ślub czystości i zawierzył swe życie Matce Boskiej. W czasie nieobecności ojca w Królestwie Polskim pełnił funkcję namiestnika, sprawując sprawiedliwe rządy, troszcząc się o ubogich, dbając o bezpieczeństwo wewnętrzne i zewnętrzne państwa. W 1483 roku król sprowadził go do Wilna, gdzie Kazimierz zatroszczył się o rozwój miasta, zyskując u mieszkańców wdzięczność za opiekę nad najuboższymi i pokrzywdzonymi. Tam zachorował na gruźlicę i zmarł 4 marca 1484 w Grodnie w drodze na sejm do Lublina.
Jego proces kanonizacyjny rozpoczęto w 1516 roku z inicjatywy biskupa Wojciecha Radziwiłła, kapituły wileńskiej i bernardynów. Z czasem starania o wyniesienie na ołtarze swego starszego brata poparł również król Zygmunt I Stary. Papież Leon X w 1519 roku mianował przewodniczącym komisji kanonizacyjnej nuncjusza Zaccaria Ferreriego, który spisał cuda i żywot Kazimierza oraz ułożył tekst mszy i brewiarza na liturgiczne wspomnienie Kazimierza. Dokumenty kanonizacyjne zaginęły w czasie najazdu wojsk niemieckich na Rzym w 1527 roku. Dopiero papież Klemens VIII (wcześniej pełniący misję legata papieskiego w Polsce) powołując się na zaginioną bullę Leona X, zatwierdził kanonizację Kazimierza oraz teksty liturgiczne na jego święto. Uroczystości dla uczczenia tego wydarzenia odbyły się 10-12 maja 1604. Wówczas wmurowano kamień węgielny pod kościół poświęcony świętemu królewiczowi w Wilnie. Jego szczątki złożono 14 sierpnia 1636 roku w jednej z kaplic katedry wileńskiej. W tym samym roku papież Urban VIII ogłosił św. Kazimierza patronem Polski i Litwy.

Bibliografia