Figura św. Jana Nepomucena powstała razem z ołtarzem głównym w pierwszej ćwierci XVIII wieku. Została przeniesiona razem z nim do nowo wybudowanego kościoła w 1875 roku.
Figura ustawiona na niskiej podstawie. Święty ukazany frontalnie, z głową skierowaną w prawo, w kontrapoście. W prawej, ugiętej i uniesionej ręce trzyma krucyfiks, lewą przytrzymuje przy boku biret. Twarz ma kwadratową, o migdałowatych oczach, krótkim, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną krótką brodą i kręconymi włosami sięgającymi ramion. Ubrany jest w złoconą albę, srebrzoną komże ze złoconą koronką przy brzegu oraz złoconą almucję zapiętą pod szyją. Polichromia ciała naturalistyczna.
Święty Jan Nepomucen był kanonikiem kolegiaty św. Idziego w Pradze, dlatego przedstawiany jest w stroju odpowiadającym tej godności. Zginął zrzucony z praskiego mostu Karola do rzeki Wełtawy. Najczęściej ukazywany jest jako adorujący krucyfiks trzymany w ręku, jak w omawianej rzeźbie.
Dobry.
Figura św. Jana Nepomucena powstała razem z ołtarzem głównym w pierwszej ćwierci XVIII wieku. Została przeniesiona razem z nim do nowo wybudowanego kościoła w 1875 roku. Święty Jan Nepomucen był kanonikiem kolegiaty św. Idziego w Pradze, dlatego przedstawiany jest w stroju odpowiadającym tej godności.
Paulina Kluz, "Św. Jan Nepomucen", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-jan-nepomucen-17