Św. Jan Ewangelista

Dzieje zabytku

Figura św. Jana Ewangelisty powstała w drugiej połowie XVIII wieku. W nowo wybudowanym kościele została wtórnie wprawiona do ołtarza głównego.

Opis

Rzeźba ścięta z tyłu, ustawiona na niskiej podstawie. Święty ukazany frontalnie, z uniesioną głową, prawą rękę kładzie na piersi, lewą, opuszczoną, wyciąga w bok. Twarz ma kwadratową, o wydatnym podbródku, wąskich oczach, małym nosie i ustach, okoloną ciemnymi, falowanymi włosami sięgającymi ramion. Ubrany jest srebrzoną tunikę z długimi rękawami i kołnierzykiem, przepasaną w talii oraz złoty płaszcz z czerwoną podszewką przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.

Zarys problematyki artystycznej

Figury św. Jana Ewangelisty i Marii różnią się pod względem formalnym od pozostałych rzeźb w ołtarzu głównym. Ich ikonografia wskazuje na to, że pierwotnie należały do grupy Ukrzyżowania, być może znajdującej się w ołtarzu lub na belce tęczowej. Święty Jan był bratem św. Jakuba Starszego, rybakiem z Galilei, najpierw został uczniem św. Jana Chrzciciela, a następnie stał się uczniem Chrystusa i jego apostołem. Był autorem Ewangelii, trzech Listów i Apokalipsy.
W ikonografii św. Jana przedstawiano jako młodzieńca, pozbawionego brody, gdyż przypuszcza się, że był najmłodszy spośród apostołów.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry, zabrudzenia.

Streszczenie

Figura św. Jana Ewangelisty powstała w drugiej połowie XVIII wieku. W nowo wybudowanym kościele została wtórnie wprawiona do ołtarza głównego. Jej ikonografia wskazuje na to, że pierwotnie należała do grupy Ukrzyżowania, być może znajdującej się w ołtarzu lub na belce tęczowej.

Bibliografia