Matka Boska
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, ustawiona na nieregularnej podstawie. Maria ukazana frontalnie, z uniesioną głową, w kontrapoście. Lewą rękę kładzie na piersi, prawą wyciąga w dół. Twarz ma pełną, z oczami skierowanymi w górę, prostym nosie i małych ustach. Wokół głowy ma pomarańczową podwikę. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz niebieski płaszcz ze złoconą podszewką zarzucony na głowę i ramiona. Polichromia ciała naturalistyczna.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba pełna, ustawiona na nieregularnej podstawie. Maria ukazana frontalnie, z uniesioną głową, w kontrapoście. Lewą rękę kładzie na piersi, prawą wyciąga w dół. Twarz ma pełną, z oczami skierowanymi w górę, prostym nosie i małych ustach. Wokół głowy ma pomarańczową podwikę. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz niebieski płaszcz ze złoconą podszewką zarzucony na głowę i ramiona. Polichromia ciała naturalistyczna.

Matka Boska

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Czarny Dunajec
Miejscowość
Piekielnik
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Jakuba Apostoła
Tagi
Matka Boska rzeźba XVIII wieku
Miejsce przechowywania
ołtarz główny
Identyfikator
DZIELO/05328
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
druga połowa XVIII wieku
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie, srebrzenie
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Figura Matki Boskiej powstała w drugiej połowie XVIII wieku. W nowo wybudowanym kościele, została wtórnie wprawiona do wykonanego wówczas ołtarza głównego, gdzie znajduje się do dziś.

Opis

Rzeźba pełna, ustawiona na nieregularnej podstawie. Maria ukazana frontalnie, z uniesioną głową, w kontrapoście. Lewą rękę kładzie na piersi, prawą wyciąga w dół. Twarz ma pełną, z oczami skierowanymi w górę, prostym nosie i małych ustach. Wokół głowy ma pomarańczową podwikę. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz niebieski płaszcz ze złoconą podszewką zarzucony na głowę i ramiona. Polichromia ciała naturalistyczna.


Zarys problematyki artystycznej

Figury Marii i św. Jana Ewangelisty różnią się pod względem formalnym od pozostałych rzeźb w ołtarzu głównym. Ich ikonografia wskazuje na to, że pierwotnie należały do grupy Ukrzyżowania, być może znajdującej się w ołtarzu lub na belce tęczowej.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Figura Matki Boskiej powstała w drugiej połowie XVIII wieku. W nowo wybudowanym kościele została wtórnie wprawiona do powstałego wówczas ołtarza głównego, gdzie znajduje się do dziś. Jej ikonografia wskazuje na to, że pierwotnie należała do grupy Ukrzyżowania, być może znajdującej się w ołtarzu lub na belce tęczowej.

Bibliografia

Trajdos Tadeusz, "Piekielnik w epoce „starego kościoła”" , [w:] "Piekielnik na Orawie... niemal od zarania dziejów" , red.Hopciaś Zygmunt , Kraków 2019 , s. 7-54

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w postaci jednobiegowych schodów z pełną balustradą, dostawionych od północy. Kosz na planie ośmioboku, ustawiony na niskim, profilowanym cokole, z podwieszeniem w formie zbliżonej do spłaszczonego stożka, o wklęsło-wypukłych ściankach, zakończonego szyszką. Ścianki ambony wydzielone zwielokrotnionymi pilastrami toskańskimi, z płycinami w partii trzonów, podtrzymującymi przełamujący się nad nimi gzyms tworzący parapet. W polach płyciny w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym z figurami czterech ewangelistów ustawionych na wspornikach w postaci uskrzydlonych główek anielskich. Baldachim na planie ośmioboku, w formie zbliżonej do spłaszczonego stożka, o wklęsło-wypukłych ściankach, o krawędzi obwiedzionej lambrekinem, zakończonego postumentem z figurą Chrystusa w typie Salvator Mundi. Na podniebieniu gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w odcieniach beżu, z bladoróżowymi detalami i złoconymi profilami. Figury ewangelistów i Chrystusa ścięte z tyłu, ukazane frontalnie, w kontrapostach. Twarze mają pociągłe, o migdałowatych oczach, garbatych nosach i pełnych ustach, okolone są gęstymi, krótkimi brodami i falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Postacie ubrane są w złocone tuniki przepasane w talii oraz płaszcze. Ewangeliści trzymają w rękach pióra i otwarte księgi, przy nogach znajdują się ich atrybuty. Chrystus w lewej ręce trzyma jabłko królewskie, prawą błogosławi.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, dwukondygnacyjna na cokole z wyodrębnionymi dwoma prostopadłościanami. Ołtarz prostopadłościenny, zwężający się ku dołowi, mensa drewniana. Antepedium marmoryzowane z iluzjonistycznie malowanymi płycinami. Tabernakulum w formie drewnianej skrzynki, półkoliście wybrzuszone od frontu, zakończone profilowanym gzymsem. Drzwiczki o kształcie stojącego prostokąta zamknięte ostrołukiem z malowanym gorejącym sercem, flankowane płaskorzeźbioną winną latoroślą. Tabernakulum ujęte dwiema figurami klęczących na obłokach aniołów. Pierwsza kondygnacja flankowana dwiema parami pilastrów, zewnętrzna o kanelowanych trzonach. Przed wewnętrzną parą stoją dwie kolumny o kapitelach kompozytowych, przed zewnętrzną ustawione są figury św. Stefana i św. Władysława. Podpory dźwigają pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem, wyłamane pod kątem w partii kolumn, przerwane pośrodku. W polu centralnym nisza w formie stojącego prostokąta o ściętych górnych narożach ujęta profilowaną ramą, z grupą rzeźbiarską Matki Boskiej z Lourdes i Bernadetą Soubirous. W górnej partii nisza dekorowana zwisami owocowo-kwiatowymi. Pierwsza kondygnacja ujęta uszami utworzonymi z akantu i karbowanej wstęgi. Druga kondygnacja flankowana parą kolumn oraz parą figur św. Marka i św. Mateusza na cokołach. Podpory dźwigają pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem, wyłamane na ich osi, przerwane nad polem środkowym. Na belkowaniu dwie figurki aniołków, pośrodku na wsporniku figura Chrystusa w glorii, pośród obłoków. W polu obraz Chrystusa Dobrego Pasterza w formie leżącego prostokąta o ściętych narożach, w ramie. Druga kondygnacja ujęta uszami utworzonymi z akantu. Struktura polichromowana w kolorze jasnozielonym, kolumny, ornamentyka i profile złocone, detal srebrzony.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na podstawie na planie kwadratu. Święta ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, lewą wyciąga w przód. Twarz ma pełną, o migdałowatych oczach, małym nosie i otwartych ustach, okoloną długimi, brązowymi włosami, opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę otwartą. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz z niebieską podszewką przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Niezidentyfikowana święta
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna, na cokole z wyodrębnionymi zwielokrotnionymi prostopadłościanami. Ołtarz murowany, prostopadłościenny, rozszerzający się ku górze. Mensa kamienna; antepedium marmoryzowane z iluzjonistycznie malowaną płyciną z medalionem. Cokół dekorowany płycinami z ornamentem roślinnym i kampanulami. Nastawa ujęta dwiema parami kolumn w układzie schodkowym. Wewnętrzna para podtrzymuje łuk odcinkowy, wszystkie podpory zaś trójkątny szczyt zamknięty profilowanym gzymsem z kostkowaniem, dekorowany wicią roślinną, całość zwieńczona krzyżem. Pole środkowe tworzy nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, wewnątrz niej mniejsza płycina o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęta profilowaną ramą, z mniejszym obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej, w osobnej, profilowanej ramie. Nad obrazem monogram maryjny flankowany gałązkami lilii, pod nim ornament roślinny. Po bokach wizerunku znajdują się figury św. Stanisława i św. Wojciecha ustawione na niskich cokołach. W przestrzeni szczytu wnęka o fantazyjnym kształcie z okiem Opatrzności w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze jasnozielonym, płyciny na zielono; ornamentyka, profile i kolumny złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na cokole z wyodrębnionymi czterema prostopadłościanami. Ołtarz murowany, prostopadłościenny, rozszerzający się ku górze. Mensa kamienna, z kamiennym portatylem. Antepedium marmoryzowane z malowaną iluzjonistycznie płyciną. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, o wypukłym froncie, zwieńczonej profilowanym gzymsem. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście, ujęte obwódką utworzoną z liści, dekorowane płaskorzeźbionym wizerunkiem krzyża i panoramą miasta; flankowane roślinnymi zwisami. Retabulum ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich dźwigających pełne belkowanie, wyłamane na ich osi. Po wewnętrznej stronie z wyłamanymi impostami podtrzymywanymi na wspornikach zakończonych szyszkami. Belkowanie o architrawie i fryzie przerwanymi polem środkowym, z silnie wysuniętym gzymsem i fragmentami półkolistego, przerwanego przyczółka. Fryz dekorowany rozetami. Pole środkowe w formie wnęki o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujętej profilowaną ramą, z obrazem Nauczania Marii. Obraz flankują figury św. Apolonii i św. Heleny. Zwieńczenie w formie zbliżonej do trapezu, o wklęsłych bokach, zamkniętego łukiem segmentowym nadwieszonym. W polu płycina o tym samym kształcie z rzeźbiarskim przedstawieniem Marii siedzącej na obłoku, na tle krzyża, ujętej wieńcem roślinnym z aniołkami i uskrzydlonymi główkami anielskimi, w glorii promienistej. Gzyms i zwieńczenie z siedzącymi puttami oraz uskrzydlonymi główkami anielskimi. Struktura polichromowana w kolorze jasnozielonym, z czerwonymi detalami, złoconymi kolumnami, ornamentyką i profilami.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, tynkowany, orientowany, jednonawowy, na kamiennym podmurowaniu. Prezbiterium jednoprzęsłowe, na planie prostokąta, zamknięte prostą ścianą, od północy prostokątna zakrystia. Nawa główna szersza od prezbiterium, trójprzęsłowa, na rzucie prostokąta, od południa przylega prostokątna kruchta, od zachodu prostokątny przedsionek z wieżą na planie kwadratu o ściętych narożach. Prezbiterium i nawa nakryte sklepieniem krzyżowym wspartym na zdwojonych filarach o kanelowanych trzonach, wydzielających przęsła. Otwór tęczowy w formie półkolistej arkady wspartej na filarach. W zachodniej części wnętrza kościoła parapet chóru muzycznego oparty na dwóch kolumnach. Na osi, pod chórem wejście do przedsionka, na ścianie południowej, w drugim przęśle, wejście do kruchty. Fasada trójosiowa, z wyodrębnionym środkowym wykuszem, osie wydzielone lizenami, zamknięte uproszczonym fryzem arkadkowym. Na osi środkowej dwukondygnacyjny portal wejściowy, w pierwszej kondygnacji flankowany dwiema parami kolumn podtrzymujących trójspadowy daszek, w drugiej czterema słupami podtrzymującymi trójkątny szczyt nakryty daszkiem dwuspadowym, w dolnej partii dekorowany arkadkami, w górnej krzyż. W polu dwuskrzydłowe drzwi wejściowe z nadświetlem w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęte profilowanym obramieniem. Na osi środkowej, nad portalem okulus, na osiach bocznych, w dolnej partii wąskie okna. Wieża smukła, na zdwojonym cokole, zamknięta wyłamanym trójkątnie gzymsem, nakryta dachem wieżowym zakończonym kulą z krzyżem; na każdej ściance otwory dzwonne w formie wydłużonego stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. Elewacje gładkie, tynkowane, z podziałami, utworzonymi przez uproszczone pilastry, zakończone fryzem arkadkowym. Na każdej osi duże okno w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. Nad wejściem do kruchty południowej wnęka w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, z obrazem św. Jakuba. Nawa główna, prezbiterium i kruchta boczna nakryte dachami dwuspadowymi. W dwóch trzecich długości dachu ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę nakryta dachem wieżowym.
kościół
Kościół św. Jakuba Apostoła

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Feretron w typie obrazowym osadzony na niewysokiej, profilowanej podstawie z parą otworów na drążki. Pola obrazowe w kształcie stojących prostokątów ujmuje dekoracyjna, profilowana, złocona rama z rzeźbionym, ażurowym motywem ulistnionej wici, zwieńczona okrągłym medalionem z monogramem chrystologicznym na awersie i maryjnym na rewersie. Awers feretronu zajmuje półpostaciowy wizerunek Jezusa w typie Ecce Homo. Jezus zwrócony jest niemal na wprost. Przechyloną, zwróconą nieznacznie w trzech czwartych w prawo głowę charakteryzuje pociągła twarz o delikatnych rysach, długim nosie i krótkim, brązowym zaroście. Długie, falowane włosy opadają na barki. Głowę wieńczy cierniowa korona i okala promienisty nimb. Na twarzy, szyi i barkach widoczne są drobne stróżki krwi. Nagą klatkę piersiową Jezusa charakteryzuje rytmiczny układ żeber. Skrzyżowane na wysokości talii, zgięte w łokciach ręce związane są w nadgarstkach sznurem, w lewej dłoni trzyma pojedynczą trzcinę. Na ramiona Jezusa narzucony jest osłaniający biodra płaszcz zdobiony aplikacjami w formie rozetek na krótkich, ulistnionych łodyżkach. Elementy takie jak nimb, korona cierniowa, sznur, trzcina i płaszcz są płaskorzeźbione i złocone. Tło utrzymane jest w odcieniu szafiru. Rewers feretronu stanowi wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Ukazana półpostaciowo, zwrócona frontalnie Maria ma nieznacznie w trzech czwartych w lewo skierowaną głowę. Pociągłą, owalną twarz charakteryzują linearnie opracowane rysy o nieco przymkniętych oczach, długim prostym nosie i niewielkich ustach. Na prawym policzku widoczne dwie ukośne linie blizn. Maria ubrana jest w suknię i osłaniający jej głowę i sylwetkę płaszcz zdobiony aplikacjami w formie rozetek na krótkich, ulistnionych łodyżkach. Pod szyją są trzy sznury korali i krzyż. Prawą, uniesioną na wysokości klatki piersiowej dłonią o wyprostowanych palcach, wskazuje na siedzące na jej lewej ręce Dzieciątko, zwrócone w trzech czwartych w prawo. Okrągłą twarz Jezusa charakteryzują rysy dorosłego człowieka, o podobnym do Marii typie fizjonomii. Ubrany jest w długą suknię o trójkątnym dekolcie, zdobioną aplikacjami w formie rozetek. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą ujmuje trzymaną na kolanach zamkniętą księgę. Karnacje postaci są ciemne, a ich głowy wieńczą korony w typie otwartym, okalają nimby z wpisanymi w nie promieniami oraz wieniec 12 gwiazd. Szaty, korony, nimby, gwiazdy i księga są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło jest srebrzone.
feretron

Ecce Homo; Matka Boska Częstochowska

Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny, z prostopadłościenną podstawą z otworami na drążki. Na podstawie obrazy z przedstawieniem Chrystusa Błogosławiącego oraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem otoczone drewnianą, profilowaną ramą zdobioną po bokach spłaszczonymi wolutami i zwieńczoną medalionem z monogramami „IHS” po jednej i „MARYA” po drugiej stronie, nad którym znajduje się zamknięta korona. Medalion ujmują c-kształtne elementy, a przestrzeń pod nimi wypełniają rozwinięte kwiaty. Na awersie Chrystus w półpostaci, który lewą rękę przyciska do piersi, a prawą unosi w geście błogosławieństwa. Na owalną twarz, duże ciemne oczy, wąski nos, niewielkie usta, wąsy oraz dzielącą się w dwa pukle brodę. Długie falowane włosy opadają mu na barki. Jest ubrany w żółtą suknię, przez prawy bark ma przerzucony czerwony płaszcz z zielonym podbiciem, wywinięty, łamiący się w obszerne fałdy. Wokół głowy postaci świetlisty nimb; tło stanowią niebieskie, skłębione obłoki. Na rewersie Matka Boska z Dzieciątkiem na prawym ramieniu, w półpostaci, frontalnie, z głową delikatnie przechyloną w prawo, lewą ręką przytrzymując Jezusa. Ma owalną twarz o delikatnych rysach, półprzymknięte oczy, wąski nos i szerokie usta, na głowie dekorowany pasem haftu, biały welon. Ubrana jest w czerwoną suknię z wąskimi rękawami i niebieski, podbity złotem płaszcz wywijający się przy prawej ręce. Dzieciątko siedzi, zwrócone w trzech czwartych w lewo, prawą ręką błogosławi, lewą dotyka dłoni Marii. Ma owalną, pulchną twarz o niebieskich oczach, małym nosie i ustach oraz jasne, falowane włosy. Jest ubrane w sukienkę białą górą, beżową dołem i przewiązaną fioletową szarfą w pasie; stopy bose. Postacie zostały ukazane na tle kamiennej balustrady, ponad którą widać rozłożyste drzewo i fragment ogrodu z kwitnący krzakiem róż po prawej stronie.
feretron

Chrystus Błogosławiący, Matka Boska z Dzieciątkiem

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. Na awersie przedstawienie Matki Bożej Różańcowej oraz czterech świętych dominikańskich. Kompozycja dwustrefowa, wielopostaciowa. W górnej połowie obrazu ukazana Matka Boża z Dzieciątkiem na kolanach, siedząca frontalnie na obłokach, ze skrzyżowanymi nogami. Lewą ręką przytrzymuje Dzieciątko, prawą wyciąga w bok, w dłoni trzymając różaniec. Twarz ma owalną, o małych oczach, krótkim nosie i drobnych ustach, okoloną jasnymi włosami, ukrytymi pod welonem. Ubrana jest w jasnoróżową suknię, niebieski płaszcz zarzucony na ramiona i nogi, na głowie ma biały, rozwiany welon, a na stopach sandały. Dzieciątko ukazane w pozycji półleżącej na kolanach Matki, zwrócone w trzech czwartych w lewo, z głową skierowaną w przeciwną stronę, w obu rękach wyciągniętych w lewo trzyma różaniec. Dzieciątko ukazane jako niemal nagie, w partii podbrzusza przesłonięte białą tkaniną. Postacie w górnej strefie ukazane są pośród obłoków, na tle rozjaśnionego brązowo-żółtego nieba. W dolnej strefie dwie pary klęczących świętych zakonników i zakonnic. Po lewej św. Dominik, a za nim niezidentyfikowany dominikanin. Obaj zwróceni w trzech czwartych w lewo, z głowami uniesionymi w górę. Dominik ma dłonie skrzyżowane na piersi. Obaj mają szczupłe twarze, o małych okrągłych oczach, krótkich nosach i pełnych ustach, okolone krótkimi włosami, z tonsurami na głowie. Obaj ubrani są w białe habity z kapturami i szkaplerzami, Dominik ma na ramiona narzucony czarny płaszcz. Na czole ma gwiazdę. Przed nim leży pies trzymający pochodnię w pysku. Po prawej stronie św. Katarzyna Sieneńska, za nią niezidentyfikowana święta. Obie zakonnice zwrócone w trzech czwartych w prawo, z uniesionymi głowami. Święta Katarzyna z wyciągniętymi przed siebie rękami. Zakonnice o szczupłych twarzach, z niewielkimi oczami skierowanymi w górę, prostymi nosami i pełnymi ustami. Ubrane są w białe habity ze szkaplerzami, czarne płaszcz i welony. Święta Katarzyna ma na głowie koronę cierniową, na dłoniach stygmaty. Przed nią, na ziemi leży lilia. Nad głowami świętych aureole. Postacie w dolnej strefie ukazane na tle pejzażu z pagórkami w oddali. Na rewersie obrazu przedstawienie św. Piotra i św. Pawła w całej postaci. W lewej części obrazu Piotr zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. Prawą ręką przytrzymuje pionową belkę odwróconego krzyża, w dłoni trzyma dwa klucze, lewą rękę kładzie na piersi. Twarz ma szczupłą, o małych oczach, zadartym nosie i pełnych ustach, okoloną siwymi, kręconymi włosami i brodą. Ubrany jest w niebieską tunikę oraz jasnobrązowy płaszcz przewiązany diagonalnie przez prawe ramię. Na stopach ma sandały. W prawej części obrazu św. Paweł, ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowana wprawo. W lewej ręce trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, prawą przytrzymuje na boku księgę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną długą brodą i jasnobrązowymi, krótkimi włosami. Ubrany jest w ciemnobrązową tunikę oraz czerwony płaszcz zarzucony na ramiona. Na stopach ma sandały. Wokół głów obu świętych nimby. Postacie ukazane na tle pejzażu. W górnej partii obrazu pośród obłoków, na tle rozświetlonego nieba Oko Opatrzności. Obraz ujęty wąską, profilowaną i srebrzoną ramą.
obraz

Dwustronny obraz: Matka Boska Różańcowa ze świętymi dominikańskimi oraz św. Piotr i św. Paweł

Zdjęcie nr 1: Feretron w typie obrazowym osadzony na niewysokiej podstawie z parą otworów na drążki. Pola obrazowe w kształcie stojących prostokątów ujmuje dekoracyjna rama z rzeźbionym motywem wici winnej latorośli, zwieńczona medalionem z monogramem chrystologicznym na awersie i maryjnym na rewersie. Awers feretronu zajmuje półpostaciowy wizerunek Jezusa w typie Ecce Homo. Jezus zwrócony jest nieznacznie w trzech czwartych w prawo. Przechyloną głowę charakteryzuje pociągła twarz o delikatnych rysach, długim nosie i krótkim, brązowym zaroście. Długie, falowane włosy opadają na barki. Głowę wieńczy cierniowa korona i okala promienisty nimb. Na czole i barkach widoczne są drobne stróżki krwi. Nagi tors Jezusa charakteryzuje rytmiczny układ żeber. Skrzyżowane na wysokości talii, zgięte w łokciach ręce związane są w nadgarstkach sznurem, w lewej dłoni trzyma pojedynczą trzcinę. Na ramiona Jezusa narzucony jest osłaniający biodra, zdobiony motywem kwiatowym płaszcz. Elementy takie jak nimb, korona cierniowa, sznur, trzcina i płaszcz są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło utrzymane jest w odcieniu szafirowym. Rewers feretronu stanowi wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Ukazana półpostaciowo, zwrócona frontalnie Maria ma nieznacznie w trzech czwartych w lewo skierowaną głowę. Pociągłą, owalną twarz charakteryzują linearnie opracowane rysy o nieco przymkniętych oczach, długim prostym nosie i niewielkich ustach. Maria ubrana jest w suknię i osłaniający jej głowę i sylwetkę płaszcz. Prawą, uniesioną na wysokości klatki piersiowej dłonią o wyprostowanych palcach wskazuje na siedzące na jej lewej ręce Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w prawo. Okrągłą twarz Jezusa charakteryzują rysy dorosłego człowieka, o podobnym do Marii typie fizjonomii. Ubrany jest w długą suknię o trójkątnym dekolcie. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą ujmuje trzymaną na kolanach zamkniętą księgę. Karnacje postaci są ciemne, a ich głowy wieńczą korony w typie otwartym i okalają nimby z motywem promieni oraz wieniec 12 gwiazd. Szaty, korony, nimby, gwiazdy i księga są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło utrzymane jest w odcieniu czerwieni.
feretron

Ecce Homo; Matka Boska Częstochowska

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Matka Boska", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/matka-boska-6

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności