Niezidentyfikowana święta
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na podstawie na planie kwadratu. Święta ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, lewą wyciąga w przód. Twarz ma pełną, o migdałowatych oczach, małym nosie i otwartych ustach, okoloną długimi, brązowymi włosami, opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę otwartą. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz z niebieską podszewką przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na podstawie na planie kwadratu. Święta ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, lewą wyciąga w przód. Twarz ma pełną, o migdałowatych oczach, małym nosie i otwartych ustach, okoloną długimi, brązowymi włosami, opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę otwartą. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz z niebieską podszewką przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
Zdjęcie nr 3: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na podstawie na planie kwadratu. Święta ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, lewą wyciąga w przód. Twarz ma pełną, o migdałowatych oczach, małym nosie i otwartych ustach, okoloną długimi, brązowymi włosami, opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę otwartą. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz z niebieską podszewką przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.

Niezidentyfikowana święta

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Czarny Dunajec
Miejscowość
Piekielnik
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Jakuba Apostoła
Miejsce przechowywania
ołtarz główny
Identyfikator
DZIELO/05329
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
około 1749 roku
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie, srebrzenie
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Figura niezidentyfikowanej świętej pochodzi z dawnego ołtarza głównego z około 1749 roku, który mieścił się w poprzednim kościele w Piekielniku. Do nowo wybudowanej świątyni powstał w latach 1882-1884 kolejny ołtarz główny. W jego strukturze umieszczono figury z poprzedniego retabulum, w tym omawiane dzieło.

Opis

Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na podstawie na planie kwadratu. Święta ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, lewą wyciąga w przód. Twarz ma pełną, o migdałowatych oczach, małym nosie i otwartych ustach, okoloną długimi, brązowymi włosami, opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę otwartą. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz z niebieską podszewką przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.

Zarys problematyki artystycznej

Wszystkie figury z ołtarza głównego, prócz Marii i św. Jana, są jednorodne pod względem formalnym i zostały wykonane przez tego samego rzeźbiarza. Cechuje je bardzo charakterystyczny typ pełnej twarzy, o niskim czole, dużych oczach, nosie i ustach oraz silnie falowanych włosach. Tkanina rzeźbiona jest w liczne, drobne fałdki i marszczenia, w sposób autonomiczny wobec ciała i jego układu. Modelunek partii anatomicznych i draperii wskazuje na niezbyt wprawnego wykonawcę. Brak atrybutu w omawianej figurze nie pozwala na jej identyfikację.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Zabrudzenia figury.

Streszczenie

Figura niezidentyfikowanej świętej pochodzi z dawnego ołtarza głównego z około 1749 roku, który mieścił się w poprzednim kościele w Piekielniku. Po wybudowaniu nowych kościoła i nastawy głównej wprawiono do niej dawne rzeźby. Brak atrybutu w omawianej figurze nie pozwala na jej identyfikację.

Bibliografia

Trajdos Tadeusz, "Piekielnik w epoce „starego kościoła”" , [w:] "Piekielnik na Orawie... niemal od zarania dziejów" , red.Hopciaś Zygmunt , Kraków 2019 , s. 7-54

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w postaci jednobiegowych schodów z pełną balustradą, dostawionych od północy. Kosz na planie ośmioboku, ustawiony na niskim, profilowanym cokole, z podwieszeniem w formie zbliżonej do spłaszczonego stożka, o wklęsło-wypukłych ściankach, zakończonego szyszką. Ścianki ambony wydzielone zwielokrotnionymi pilastrami toskańskimi, z płycinami w partii trzonów, podtrzymującymi przełamujący się nad nimi gzyms tworzący parapet. W polach płyciny w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym z figurami czterech ewangelistów ustawionych na wspornikach w postaci uskrzydlonych główek anielskich. Baldachim na planie ośmioboku, w formie zbliżonej do spłaszczonego stożka, o wklęsło-wypukłych ściankach, o krawędzi obwiedzionej lambrekinem, zakończonego postumentem z figurą Chrystusa w typie Salvator Mundi. Na podniebieniu gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w odcieniach beżu, z bladoróżowymi detalami i złoconymi profilami. Figury ewangelistów i Chrystusa ścięte z tyłu, ukazane frontalnie, w kontrapostach. Twarze mają pociągłe, o migdałowatych oczach, garbatych nosach i pełnych ustach, okolone są gęstymi, krótkimi brodami i falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Postacie ubrane są w złocone tuniki przepasane w talii oraz płaszcze. Ewangeliści trzymają w rękach pióra i otwarte księgi, przy nogach znajdują się ich atrybuty. Chrystus w lewej ręce trzyma jabłko królewskie, prawą błogosławi.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, dwukondygnacyjna na cokole z wyodrębnionymi dwoma prostopadłościanami. Ołtarz prostopadłościenny, zwężający się ku dołowi, mensa drewniana. Antepedium marmoryzowane z iluzjonistycznie malowanymi płycinami. Tabernakulum w formie drewnianej skrzynki, półkoliście wybrzuszone od frontu, zakończone profilowanym gzymsem. Drzwiczki o kształcie stojącego prostokąta zamknięte ostrołukiem z malowanym gorejącym sercem, flankowane płaskorzeźbioną winną latoroślą. Tabernakulum ujęte dwiema figurami klęczących na obłokach aniołów. Pierwsza kondygnacja flankowana dwiema parami pilastrów, zewnętrzna o kanelowanych trzonach. Przed wewnętrzną parą stoją dwie kolumny o kapitelach kompozytowych, przed zewnętrzną ustawione są figury św. Stefana i św. Władysława. Podpory dźwigają pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem, wyłamane pod kątem w partii kolumn, przerwane pośrodku. W polu centralnym nisza w formie stojącego prostokąta o ściętych górnych narożach ujęta profilowaną ramą, z grupą rzeźbiarską Matki Boskiej z Lourdes i Bernadetą Soubirous. W górnej partii nisza dekorowana zwisami owocowo-kwiatowymi. Pierwsza kondygnacja ujęta uszami utworzonymi z akantu i karbowanej wstęgi. Druga kondygnacja flankowana parą kolumn oraz parą figur św. Marka i św. Mateusza na cokołach. Podpory dźwigają pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem, wyłamane na ich osi, przerwane nad polem środkowym. Na belkowaniu dwie figurki aniołków, pośrodku na wsporniku figura Chrystusa w glorii, pośród obłoków. W polu obraz Chrystusa Dobrego Pasterza w formie leżącego prostokąta o ściętych narożach, w ramie. Druga kondygnacja ujęta uszami utworzonymi z akantu. Struktura polichromowana w kolorze jasnozielonym, kolumny, ornamentyka i profile złocone, detal srebrzony.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, ustawiona na nieregularnej podstawie. Maria ukazana frontalnie, z uniesioną głową, w kontrapoście. Lewą rękę kładzie na piersi, prawą wyciąga w dół. Twarz ma pełną, z oczami skierowanymi w górę, prostym nosie i małych ustach. Wokół głowy ma pomarańczową podwikę. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz niebieski płaszcz ze złoconą podszewką zarzucony na głowę i ramiona. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Matka Boska
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna, na cokole z wyodrębnionymi zwielokrotnionymi prostopadłościanami. Ołtarz murowany, prostopadłościenny, rozszerzający się ku górze. Mensa kamienna; antepedium marmoryzowane z iluzjonistycznie malowaną płyciną z medalionem. Cokół dekorowany płycinami z ornamentem roślinnym i kampanulami. Nastawa ujęta dwiema parami kolumn w układzie schodkowym. Wewnętrzna para podtrzymuje łuk odcinkowy, wszystkie podpory zaś trójkątny szczyt zamknięty profilowanym gzymsem z kostkowaniem, dekorowany wicią roślinną, całość zwieńczona krzyżem. Pole środkowe tworzy nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, wewnątrz niej mniejsza płycina o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęta profilowaną ramą, z mniejszym obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej, w osobnej, profilowanej ramie. Nad obrazem monogram maryjny flankowany gałązkami lilii, pod nim ornament roślinny. Po bokach wizerunku znajdują się figury św. Stanisława i św. Wojciecha ustawione na niskich cokołach. W przestrzeni szczytu wnęka o fantazyjnym kształcie z okiem Opatrzności w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze jasnozielonym, płyciny na zielono; ornamentyka, profile i kolumny złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na cokole z wyodrębnionymi czterema prostopadłościanami. Ołtarz murowany, prostopadłościenny, rozszerzający się ku górze. Mensa kamienna, z kamiennym portatylem. Antepedium marmoryzowane z malowaną iluzjonistycznie płyciną. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, o wypukłym froncie, zwieńczonej profilowanym gzymsem. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście, ujęte obwódką utworzoną z liści, dekorowane płaskorzeźbionym wizerunkiem krzyża i panoramą miasta; flankowane roślinnymi zwisami. Retabulum ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich dźwigających pełne belkowanie, wyłamane na ich osi. Po wewnętrznej stronie z wyłamanymi impostami podtrzymywanymi na wspornikach zakończonych szyszkami. Belkowanie o architrawie i fryzie przerwanymi polem środkowym, z silnie wysuniętym gzymsem i fragmentami półkolistego, przerwanego przyczółka. Fryz dekorowany rozetami. Pole środkowe w formie wnęki o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujętej profilowaną ramą, z obrazem Nauczania Marii. Obraz flankują figury św. Apolonii i św. Heleny. Zwieńczenie w formie zbliżonej do trapezu, o wklęsłych bokach, zamkniętego łukiem segmentowym nadwieszonym. W polu płycina o tym samym kształcie z rzeźbiarskim przedstawieniem Marii siedzącej na obłoku, na tle krzyża, ujętej wieńcem roślinnym z aniołkami i uskrzydlonymi główkami anielskimi, w glorii promienistej. Gzyms i zwieńczenie z siedzącymi puttami oraz uskrzydlonymi główkami anielskimi. Struktura polichromowana w kolorze jasnozielonym, z czerwonymi detalami, złoconymi kolumnami, ornamentyką i profilami.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, tynkowany, orientowany, jednonawowy, na kamiennym podmurowaniu. Prezbiterium jednoprzęsłowe, na planie prostokąta, zamknięte prostą ścianą, od północy prostokątna zakrystia. Nawa główna szersza od prezbiterium, trójprzęsłowa, na rzucie prostokąta, od południa przylega prostokątna kruchta, od zachodu prostokątny przedsionek z wieżą na planie kwadratu o ściętych narożach. Prezbiterium i nawa nakryte sklepieniem krzyżowym wspartym na zdwojonych filarach o kanelowanych trzonach, wydzielających przęsła. Otwór tęczowy w formie półkolistej arkady wspartej na filarach. W zachodniej części wnętrza kościoła parapet chóru muzycznego oparty na dwóch kolumnach. Na osi, pod chórem wejście do przedsionka, na ścianie południowej, w drugim przęśle, wejście do kruchty. Fasada trójosiowa, z wyodrębnionym środkowym wykuszem, osie wydzielone lizenami, zamknięte uproszczonym fryzem arkadkowym. Na osi środkowej dwukondygnacyjny portal wejściowy, w pierwszej kondygnacji flankowany dwiema parami kolumn podtrzymujących trójspadowy daszek, w drugiej czterema słupami podtrzymującymi trójkątny szczyt nakryty daszkiem dwuspadowym, w dolnej partii dekorowany arkadkami, w górnej krzyż. W polu dwuskrzydłowe drzwi wejściowe z nadświetlem w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęte profilowanym obramieniem. Na osi środkowej, nad portalem okulus, na osiach bocznych, w dolnej partii wąskie okna. Wieża smukła, na zdwojonym cokole, zamknięta wyłamanym trójkątnie gzymsem, nakryta dachem wieżowym zakończonym kulą z krzyżem; na każdej ściance otwory dzwonne w formie wydłużonego stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. Elewacje gładkie, tynkowane, z podziałami, utworzonymi przez uproszczone pilastry, zakończone fryzem arkadkowym. Na każdej osi duże okno w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. Nad wejściem do kruchty południowej wnęka w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, z obrazem św. Jakuba. Nawa główna, prezbiterium i kruchta boczna nakryte dachami dwuspadowymi. W dwóch trzecich długości dachu ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę nakryta dachem wieżowym.
kościół
Kościół św. Jakuba Apostoła

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, ustawiona na podstawie na planie kwadratu. Święty zwrócony frontalnie, z głową lekko skierowaną w prawo, w kontrapoście. Prawą rękę kładzie na piersi, lewą ujmuje ramię krzyża w kształcie litery „X”, stojącego za nim. Twarz ma pociągłą, o pełnych policzkach, dużych, migdałowatych oczach, prostym nosie i pełnych, rozchylonych ustach, okoloną brodą opadającą na pierś i falowanymi, brązowymi włosami sięgającymi ramion. Ubrany jest w srebrzoną, luźną tunikę oraz złocony płaszcz z niebieską podszewką zawiązany w partii nóg. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Św. Andrzej
Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona, ustawiona na podstawie na planie kwadratu. Święta ukazana frontalnie, z głową lekko przechyloną w prawo, w kontrapoście, obie ręce wyciągnięte na boki, w lewej trzyma miecz skierowany ostrzem w dół. Twarz ma pełną, z wąskimi, migdałowatymi oczami, niewielkim nosem i lekko otwartymi, pełnymi ustami. Włosy ma ciemnobrązowe, falowane, opadające na ramiona. Na głowie korona otwarta. Święta ubrana w czerwono-różową suknię, ze złoconymi, szerokimi rękawami, srebrzony gorset dekorowany płaskorzeźbionym wzorem roślinnym oraz złocony płaszcz z niebieską podszewką, przerzucony przez lewe ramię, upięty broszką na lewym biodrze. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Św. Barbara
Zdjęcie nr 1: Rzeźba ścięta z tyłu, ustawiona na podstawie na planie kwadratu. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście. W lewej, wyciągniętej do przodu ręce trzyma laskę zakończoną krzyżem, prawą podtrzymuje z przodu płaszcz. Twarz ma owalną, o dużych, migdałowatych oczach, zadartym nosie i wąskich, otwartych ustach, okoloną krótką, silnie kręconą brodą oraz falowanymi włosami sięgającymi ramion. Ubrany jest w melotę zarzuconą na prawe ramię i zawiniętą wokół bioder, odsłaniającą klatkę piersiową i lewą nogę. Przy lewej nodze świętego srebrzony baranek. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Św. Jan Chrzciciel
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, ustawiona na podstawie na planie kwadratu. Święta ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę kładzie na piersi, prawą wyciąga w bok. Twarz ma pełną, o migdałowatych oczach, zadartym nosie i pełnych ustach, okoloną falowanymi, brązowymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę otwartą. Święta ubrana jest w czerwono-różową suknię z długimi rękawami i sięgającą kolan srebrzoną suknię wierzchnią z gorsetem z płaskorzeźbioną dekoracją roślinną oraz pozłacany płaszcz z zieloną podszewką przerzucony przez prawe ramię, opadający na lewy bok. U stóp świętej fragment koła. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała.
rzeźba
Św. Katarzyna Aleksandryjska
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, ustawiona na podstawie na planie kwadratu. Święta ukazana frontalnie, z głową skierowaną w lewo, w kontrapoście. Prawą, ugiętą ręką podtrzymuje zamkniętą księgę, w lewej, wyciągniętej w bok ma berło. Jej twarz jest pociągła, o pełnych policzkach, migdałowatych oczach, prostym nosie i rozchylonych ustach, okolona długimi włosami. Ubrana jest w zieloną suknię spodnią, białą szatę wierzchnią dekorowaną przy brzegu srebrzoną koronką, srebrzony gorset zdobiony płaskorzeźbionym ornamentem roślinnym. Na ramiona ma narzucony złocony płaszcz z fioletową podszewką, zapięty na piersi i zawinięty na lewym boku postaci. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała.
rzeźba
Św. Jadwiga Andegaweńska (?)
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym. W centrum postać świętego ukazanego do kolan, zwróconego w trzech czwartych w lewo. Prawą dłoń kładzie na piersi, ręką przytrzymując laskę, lewą rękę wyciąga przed siebie, przytrzymując przy boku księgę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach z długimi rzęsami, uniesionymi, łukowatymi brwiami, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną krótką brodą z wąsami oraz krótkimi, falowanymi, brązowymi włosami. Wokół głowy gloria promienista. Ubrany jest w białą tunikę, przepasaną w talii, na ramiona ma narzuconą brązową pelerynkę o różowej podszewce, z przytwierdzonymi muszlami, na prawym boku ma zawiązany ciemnoniebieski płaszcz, przy boku podwieszony bukłak, na plecach kapelusz pielgrzymi. Święty ukazany na tle pejzażu górskiego. W górnej partii obrazu rozświetlone, biało-żółte niebo z przedstawieniem czterech uskrzydlonych główek anielskich pośród obłoków.
obraz
Św. Jakub Starszy

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, przyścienna, ścięta z tyłu, przedstawiająca świętą zakonnicę, być może dominikankę (?), umieszczona po prawej stronie glorii w zwieńczeniu ołtarza bocznego. Postać ukazana frontalnie, w pozycji stojącej, z ugiętą w kolanie prawą nogą, ręce zgięte w łokciach, wysunięte do przodu. W prawej dłoni święta trzyma otwartą księgę. Święta ubrana w czarny habit z białym szkaplerzem i biały płaszcz, którego prawa poła przełożona ukośnie przez przód postaci; na głowie czarny welon, wokół twarzy podwika. Twarz pociągła z wydatnym nosem, oczy o opadających zewnętrznych kącikach, usta lekko rozchylone.
rzeźba

Nieznana święta zakonnica (dominikańska?)

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, przyścienna, ścięta z tyłu, przedstawiająca świętą zakonnicę, być może dominikankę (?), umieszczona po lewej stronie glorii w zwieńczeniu ołtarza bocznego. Postać ukazana frontalnie, w pozycji stojącej, z ugiętą w kolanie prawą nogą, ręce zgięte w łokciach, wysunięte do przodu. Święta ubrana w czarny habit z białym szkaplerzem i biały płaszcz; na głowie czarny welon, wokół twarzy podwika. Twarz pociągła z wydatnym nosem, oczy o opadających zewnętrznych kącikach, usta lekko rozchylone.
rzeźba

Nieznana święta zakonnica (dominikanka?)

Zdjęcie nr 1: Pełnopostaciowa figura ukazuje stojącą frontalnie świętą niewiastę w kontrapoście. Święta z odchyloną nieznacznie do tyłu głową prawą ręką unosi na wysokości piersi trzymając w niej niezachowany przedmiot, lewą zaś lekko odsuwa od siebie. Kobieta ma pociągłą twarz o pucułowatych, rumianych policzkach, wyrazisty nos i usta. Jej głowę otaczają brązowe włosy spływające na ramiona. Ubrana jest w srebrzoną tunikę przewiązaną na piersi szarfą oraz narzucony na ramiona złoty płaszcz osuwający się z tyłu postaci. Spod tuniki widać fragment lewej stopy obutej w sandał.
rzeźba

Nieznana Święta

Zdjęcie nr 1: Feretron z obrazem Święta Anna nauczająca Marię. Podstawa w kształcie leżącego prostopadłościanu wspartego na kulistych nóżkach, profilowana, z w otworami na drążki, złocona, z czerwoną płyciną pośrodku. Obraz otoczony złoconą, profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym nadwieszonym. Rama flankowana liśćmi akantu tworzącymi spływy wolutowe, ze zwieńczeniem utworzonym z liści akantu zwijanych w symetryczne esownice. Na uskokach ramy niewielkie wazony. W polu obraz przedstawiający Annę z Marią. W centrum kompozycji Anna siedząca na ławie, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową i rękoma skierowanymi w prawo, w stronę Marii, prawą ręką przytrzymuje otwartą księgę, opartą na kolanie, a lewą obejmuje córkę. Twarz ma podłużną, o dużych oczach, uniesionych brwiach, prostym nosie i małych ustach. Na głowie ma jasnożółty welon, jest ubrana w długą, ciemnozieloną suknię i czerwony płaszcz okrywający jej nogi. Spod szat wystaje jej prawa stopa w sandale, wsparta na stopniu. Maria stoi przy lewym boku matki, ukazana jest z profilu, z głową skierowaną w górę i dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Ma pociągłą twarz o delikatnych rysach; okoloną długimi, jasnymi i falowanymi włosami. Jest ubrana w długą, różową suknię, przewiązaną w pasie wstążką, której końce skręcają się i rozwiewają do boku. Obie postacie mają wokół głów świetliste nimby.Tło sceny jednolite, jasnoniebieskie, w dolnej partii obrazu widoczna jasnobrązowa posadzka.
feretron

Feretron z obrazem Święta Anna nauczająca Marię

Zdjęcie nr 1: Rzeźba ścięta z tyłu, głęboko drążona, ustawiona na ćwierćkolistej podstawie. Figura ukazana frontalnie, w kontrapoście, o esowato wygiętej sylwetce, przechylonej delikatnie w tył, z głową skierowaną w lewo. Obie ręce ma ugięte i wyciągnięte do przodu. Twarz ma owalną, o delikatnych, młodzieńczych rysach, małych oczach, dużym nosie i niewielkich ustach. Włosy ma długie, falowane, z przedziałkiem na środku głowy, schowane pod welonem. Święta ubrana jest w tunikę, z długimi, wąskimi rękawami, przepasaną w talii, ściśle przylegającą do ciała. Na głowę ma narzucony silnie drapowany płaszcz, opadający na plecy, zawiązany na prawym ramieniu i przerzucony przez biodra z wywiniętym z przodu brzegiem. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała, szaty złocone.
rzeźba

Niezidentyfikowana święta

Zdjęcie nr 1: Rzeźba ścięta z tyłu, głęboko drążona, ustawiona na ćwierćkolistej podstawie. Figura ukazana frontalnie, w kontrapoście, o esowato wygiętej sylwetce, delikatnie odchylonej, z nieznacznie uniesioną głową, skierowaną w prawo. Prawą rękę kładzie na piersi, lewą, ugiętą wyciąga przed siebie. Twarz ma owalną, o delikatnych, młodzieńczych rysach, małych oczach, dużym nosie i niewielkich ustach. Włosy ma falowane, z przedziałkiem na środku głowy, ukryte pod welonem. Święta ubrana jest w tunikę, z długimi, wąskimi rękawami, przepasaną w talii, ściśle przylegającą do ciała oraz płaszcz zawieszony w partii nóg, z wywiniętą fałdą na lewym boku. Na głowę ma narzucony welon, opadający na ramiona. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała, szaty złocone.
rzeźba

Niezidentyfikowana święta

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Niezidentyfikowana święta", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/niezidentyfikowana-swieta

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności