Niewielka figura św. Floriana powstała w XIX wieku. Najpewniej w latach 1902-1910 podczas remontu świątyni i jej wyposażenia została wtórnie umieszczona na belkowaniu ołtarza Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej.
Figurka pełnoplastyczna, ustawiona na niewysokim, profilowanym cokole na planie prostokąta. Święty przedstawiony w całej postaci, zwrócony jest frontalnie, w wykroku, lekko pochylony w prawą stronę. Lewą ręką przytrzymuje przy boku chorągiew, prawą trzyma cebrzyk, z którego wylewa wodę na palący się budynek. Twarz ma szczupłą, okoloną krótką brodą. Ubrany jest w strój żołnierza: tunikę sięgającą kolan, zbroję torsową, na plecy ma zarzucony płaszcz, na głowie ma hełm z pióropuszem. Przy jego prawej nodze znajduje się niewielki budynek w płomieniach. Polichromia ciała naturalistyczna, broda brązowa, elementy stroju i chorągiew szaro-niebieskie z żółtymi detalami, płaszcz i pióropusz czerwone.
Figurka przedstawia stosunkowo niski poziom wykonania, widoczny w nieprawidłowych proporcjach ciała i niedopracowaniu szczegółów. Została wyrzeźbiona przez mniej wprawnego wykonawcę.
Święty Florian był rzymskim żołnierzem. W czasie prześladowań chrześcijan, za rządów cesarza Dioklecjana, został aresztowany, a gdy odmówił złożenia ofiary bóstwom pogańskim poddano go torturom, a następnie uwiązano kamień młyński u jego szyi i utopiono. W 1184 roku dzięki staraniom księcia Kazimierza Sprawiedliwego Kraków otrzymał relikwie św. Floriana. We wsi Kleparz, nieopodal Krakowa (dziś jego dzielnicy) wybudowano świątynię pod wezwaniem tego świętego. W 1528 roku pożar strawił cały Kleparz, oprócz kościoła św. Floriana. To cudowne wydarzenie rozpowszechniło w Polsce kult tego świętego jako patrona chroniącego przed ogniem. Dlatego w ikonografii przedstawiany jest w stroju rzymskiego żołnierza, najczęściej z naczyniem z wodą, podczas gaszenia pożaru.
Ubytki i przetarcia warstwy polichromii na całej powierzchni, ubytki mechaniczne w strukturze materiału – brak fragmentu pióropusza hełmu. Figurka kilkakrotnie przemalowywana.
Niewielka figura św. Floriana powstała w XIX wieku i jest dziełem prowincjonalnego twórcy. Najpewniej w latach 1902-1910 podczas remontu świątyni i wyposażenia została wtórnie umieszczona na belkowaniu ołtarza Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. W Polsce św. Florian czczony jest jako patron chroniący przed ogniem, na co wpłynęło cudowne ocalenie świątyni pod jego wezwaniem podczas pożaru Kleparza w 1528 roku.
Paulina Kluz, "Św. Florian", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-florian-4