Św. Emeryk

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Nowy Targ
Miejscowość
Krempachy
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niedzica
Parafia
Parafia Św. Marcina Apostoła
Tagi
rzeźba XVIII wieku św. Emeryk
Miejsce przechowywania
zwieńczenie ołtarza bocznego
Identyfikator
DZIELO/02975
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
druga połowa XVIII wieku
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromia, złocenie
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Rzeźba figuralna ołtarza (oprócz rzeźby Matki Boskiej z Lourdes) powstała w drugiej połowie XVIII wieku.

Opis

Rzeźba ścięta z tyłu, drążona, przedstawia św. Emeryka. Figura ustawiona frontalnie, w delikatnym kontrapoście, z głową skierowaną ku górze. Ręce rozłożone na boki, w lewej dłoni trzyma berło, w prawej laskę. Twarz szeroka, o pełnych, wyolbrzymionych policzkach, bez zarostu, usta delikatnie rozchylone, nos długi i szeroki. Włosy krótkie, kręcone, zasłaniające uszy, na głowie zamknięta korona. Święty ubrany jest w brązowe buty, niebieskie spodnie, złocony kaftan z dekoracyjnym pasem w talii oraz czerwony płaszcz zapięty fibulą na piersi i opadający na plecy. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, strój i atrybuty złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Niestety w dotychczasowych badaniach nad wyposażeniem kościoła św. Marcina, wobec braku dokumentów archiwalnych dotyczących wykonawców, nie podjęto próby wskazania choćby kręgu potencjalnych autorów nastawy ołtarzowej i jej rzeźbiarskiego wystroju. Pewne cechy stylistyczne rzeźby św. Emeryka oraz pozostałych figur ołtarza przywodzą na myśl warsztat spiskiego rzeźbiarza, który wykonał część dekoracji rzeźbiarskiej w kościołach we Frydmanie i Jurgowie. Rozważania te wymagają jednak dalszych badań. Przedstawienie w zwieńczeniu ołtarza świętych królów węgierskich: Stefana, Emeryka i Władysława jest związane z ówczesną przynależnością tych terenów do Węgier. Święty Emeryk był kanonizowany wraz ze św. Stefanem w 1083 roku. Na Węgrzech jest patronem młodzieży. W ikonografii przedstawiany jest jako młody mężczyzna w zbroi lub w stroju królewskim, najczęściej bez zarostu. Postać św. Emeryka jest rozpowszechniona w Polsce w związku z legendą o założeniu klasztoru Benedyktynów na Łysej Górze. Królewicz będąc w Polsce w 1006 roku u grobu św. Wojciecha miał polować w Górach Świętokrzyskich i urzeczony niezwykłością miejsca poprosić Bolesława, aby ufundował tam klasztor. Legenda ta jednak nie pokrywa się z faktami historycznymi.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Rzeźba powstała w drugiej połowie XVIII wieku i przedstawia św. Emeryka, patrona młodzieży węgierskiej. Niestety w dotychczasowych badaniach nad wyposażeniem kościoła św. Marcina, wobec braku dokumentów archiwalnych dotyczących wykonawców, nie podjęto próby wskazania choćby kręgu potencjalnych autorów nastawy ołtarzowej i jej rzeźbiarskiego wystroju.

Bibliografia

Skorupa Andrzej, "Krempachy. Kościoły św. Marcina i św. Walentego", Kraków 2015
Skorupa Andrzej, "Zabytkowe kościoły polskiego Spisza", Kraków 2001
Apostoł Stanisław, "Szlak Gotycki. Nowy Targ-Kieżmark-Nowy Targ", Nowy Targ 2003
Janicka-Krzywda Urszula, "Zabytkowe kościoły Orawy, Spisza, Podhala, Gorców i Pienin", Kraków 1987
"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953

Osoby związane z dziełem

Jak cytować?

Maria Działo, "Św. Emeryk", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-emeryk

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności