Jako integralny element struktury ołtarza głównego w kościele w Krzeczowie figury aniołów w zwieńczeniu nastawy powstały zapewne około 1700 roku i wraz z zakupionym z kościołem wyposażeniem zostały przewiezione do Krzeczowa około 1760 roku.
Pełnoplastyczne figury uskrzydlonych aniołków ustawionych przeciwstawnie. Postaci zostały ukazane w pozycji siedzącej, z uniesionymi wysoko rękoma i skrzyżowanymi nogami. Biodra osłonięte wąską, złota szarfą przerzuconą przez ramię. Twarze owalne, pełne, okolone puklami brązowych włosów. Karnacje ciała w naturalnym, jasnokremowym odcieniu, policzki zaróżowione.
Parę figur aniołków znajdujących się w zwieńczeniu ołtarza głównego w kościele parafialnym w Krzeczowie charakteryzuje frontalny układ sylwetek, stosunkowo krępe proporcje anatomii ciał, szczególnie jednak zwraca uwagę sposób opracowania twarzy i skręconych w plastyczne pukle włosów. Zaokrąglone, pełne twarze aniołków o wyrazistych rumieńcach cechują przede wszystkim szeroko rozstawione oczy oraz krótkie zadarte nosy. Nosząca znamię prowincjonalnego warsztatu, tego typu fizjonomia jest typowa dla szeregu wizerunków aniołków zdobiących retabula z okresu około 1700 roku. Wywodzące się z antycznych przedstawień Erosa, uskrzydlone figurki małych aniołków, zwanych w epoce nowożytnej także puttami, występujące najczęściej w partii zwieńczeń nastaw ołtarzowych, mają charakter głównie ornamentalny. Często ich pozy, gesty oraz trzymane przez nie atrybuty nadają im funkcję figur asystencyjnych, bądź adorujących wizerunki w pobliżu, których zostały usytuowane.
Stan zachowania jest dobry.
Jednym z elementów dekoracyjnych struktury ołtarza głównego w kościele parafialnym w Krzeczowie jest para aniołków w zwieńczeniu nastawy stanowiących jej integralną część.
Paulina Chełmecka, "rzeźba", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/rzezba