Prospekt organowy
Zdjęcie nr 1: Prospekt architektoniczny, na prostopadłościennym cokole, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Podziały wewnętrzne wyznaczają kanelowane pilastry wspierające uproszczone belkowanie i gzyms. Część środkowa prospektu występująca półkoliście przed lico, wypiętrzona w stosunku do części skrajnych, zwieńczona rzeźbionym złoconym ornamentem o motywach roślinnych. Pola skrajne prostokątne. Górne naroża otworów na piszczałki wypełnione ażurowymi, złoconymi motywami liści akantu. Struktura malowana na biało, detale architektoniczne i ornamenty złocone. Pierwotnie na narożach złocone wazony.
Zdjęcie nr 2: Prospekt architektoniczny, na prostopadłościennym cokole, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Podziały wewnętrzne wyznaczają kanelowane pilastry wspierające uproszczone belkowanie i gzyms. Część środkowa prospektu występująca półkoliście przed lico, wypiętrzona w stosunku do części skrajnych, zwieńczona rzeźbionym złoconym ornamentem o motywach roślinnych. Pola skrajne prostokątne. Górne naroża otworów na piszczałki wypełnione ażurowymi, złoconymi motywami liści akantu. Struktura malowana na biało, detale architektoniczne i ornamenty złocone. Pierwotnie na narożach złocone wazony.

Prospekt organowy

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków-Nowa Huta
Miejscowość
Kraków-Nowa Huta (dawniej: Ruszcza)
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wawrzeńczyce
Parafia
Św. Grzegorza Wielkiego
Miejsce przechowywania
Kościół
Identyfikator
DZIELO/06309
Kategoria
organ
Ilość
1
Czas powstania
1885 rok
Technika i materiał
drewno, metal: cięcie, rzeźbienie, polichromowanie, złocenie
Wymiary podstawowe
wysokość – około 500 cm
Autor noty katalogowej
Andrzej Włodarek
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Nowe organy ufundowano z inicjatywy proboszcza Romualda Szwarca w roku 1885. Ich wykonawcą kosztem 1000 zł był krakowski organmistrz Antoni Sapalski. Umieszczono je na drewnianym chórze muzycznym w nawie kościoła; w roku 1924 przeniesiono je na betonowy chór muzyczny na piętrze wieży, otwartym arkadą do wnętrza nawy głównej. Zapewne w roku 1951 umieszczono na chórze muzycznym organy dziewięciogłosowe firmy Rieger, remontowane w roku 1974.

Opis

Prospekt architektoniczny, na prostopadłościennym cokole, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Podziały wewnętrzne wyznaczają kanelowane pilastry wspierające uproszczone belkowanie i gzyms. Część środkowa prospektu występująca półkoliście przed lico, wypiętrzona w stosunku do części skrajnych, zwieńczona rzeźbionym złoconym ornamentem o motywach roślinnych. Pola skrajne prostokątne. Górne naroża otworów na piszczałki wypełnione ażurowymi, złoconymi motywami liści akantu. Struktura malowana na biało, detale architektoniczne i ornamenty złocone. Pierwotnie na narożach złocone wazony.

Zarys problematyki artystycznej

Klasycystyczny prospekt organowy, dzieło małopolskiego warsztatu współpracującego z Antonim Sapalskim.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry; odnowiony w roku 1951, 1974 oraz w 2007.

Streszczenie

Architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy prospekt organowy, z występującą półkoliście i wypiętrzoną częścią środkową; ozdobiony nałożonymi rzeźbionymi, złoconymi motywami roślinnymi.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Chrystus wiszący na ramionach łagodnym łukiem rozpostartych na krzyżu, o smukłej sylwecie, z nogami skrzyżowanymi, lekko ugiętymi w kolanach. Ciało zmarłego Chrystusa ukazane jest realistycznie, z głową silnie przechyloną na prawe ramie, zamkniętymi oczami, długim nosem i otwartymi ustami. Twarz okala krótka, spiczasta broda i wąsy, włosy opadają na kark i klatkę piersiową, na głowie korona cierniowa w kształcie skręconego sznura z kolcami. Klatka piersiowa o owalnym obrysie, z zaznaczonymi żebrami. Stosunkowo długie perizonium, zdobione srebrzeniem na pulmencie, układa się z przodu łukowatymi fałdami i spływa z bioder dekoracyjnie traktowanymi zwisami. Na ciele widoczna rana od włóczni, z niej i z ran na rękach i nogach widoczne spływające strużki krwi.
rzeźba
Krucyfiks na belce tęczowej
Zdjęcie nr 1: Na miejscu kościoła romańskiego, orientowany, dwunawowy, halowy; nawa południowa na rzucie prostokąta, na osi prezbiterium, dwuprzęsłowa, sklepiona kolebkowo z lunetami, na gurtach; nawa północna węższa od południowej, dwuprzęsłowa, sklepiona krzyżowo-żebrowo z kolistymi płaskorzeźbionymi zwornikami, jeden z literami ihs, drugi z literą s pod koroną. Prezbiterium prostokątne, dwuprzęsłowe, sklepione krzyżowo-żebrowo, z kolistymi zwornikami i profilowanymi wspornikami; przy nim od północy dawna zakrystia na rzucie prostokąta, sklepiona kolebkowo, otwarta do nawy wtórną arkadą, od wschodu nowa zakrystia na rzucie ośmioboku. Od zachodu przylega do nawy kwadratowa, czterokondygnacyjna wieża, z wieżyczką schodową w narożu północno-wschodnim, kruchtą w przyziemiu i chórem muzycznym na piętrze. Przy niej od północy drewniana piętrowa przybudówka mieszcząca w przyziemiu komorę bracką, na piętrze miech i kanał organowy. Przy nawie południowej od południa kwadratowa kruchta. Arkada tęczy zamknięta łukiem półkolistym, arkady do nawy północnej łukiem lekko zaostrzonym. Mury opięte przyporami, elewacje na cokole, z wzorami z zendrówki. Okna pierwotnie ostrołukowe, obustronnie rozglifione (niektóre zbarokizowane). Portale: zachodni, do kruchty pod wieżą, oraz do kruchty południowej, kamienne, prostokątne. Dachy dwuspadowe, pokryte blachą miedzianą. Zakrystia od wschodu przy prezbiterium wzniesiona na miejscu drewnianej kaplicy Ogrojcowej z XVIII wieku.
kościół
Kościół parafialny pw. św. Grzegorza
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica stoi na okrągłym postumencie i wyżej ośmiobocznej podstawie. Składa się z trzonu w typie gruszkowym i czary półkulistej, puklowanej, z profilowanym brzegiem. Na czarze wypukłorzeźbiony kartusz z tarczą z herbem Ogończyk i syglami Z[YGMUNT] O[GOŃCZYK] P[ROBOSZCZ] R[USIECKI]. Pokrywa drewniana, utworzona z sześciu faliście kształtowanych spływów wolutowych ozdobionych liśćmi, podtrzymujących koronę zamkniętą z sześcioma kabłąkami zwieńczonymi kulą z krzyżem. Obręcz korony z imitacją kamieni szlachetnych, zdobiona w górnej części perełkowaniem. U nasady kabłąków znajdują się rozłożyste kwiaty, od wewnątrz kabłąki pomalowane czerwoną farbą imitującą tkaninę.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta. Na tle ciemnych chmur rozświetlonych na brzegach krzyż z rozpiętym na nim martwym Chrystusem. Ciało w głębokim zwisie, esowato wygięte, z głową pochyloną na prawy bark, wokół bioder szare perizonium przewiązane sznurem, odsłaniające prawe biodro. Pod krzyżem czaszka. Tonacja ciemna, z odcieniami zieleni na ciele. Ponad głową Chrystusa titulus z literami: I N / R I.
obraz
Chrystus na krzyżu
Zdjęcie nr 1: Obraz o kształcie stojącego prostokąta, ukazujący apoteozę św. Grzegorza Wielkiego. Kompozycja wielofigurowa, dwustrefowa. W dolnej strefie św. Grzegorz i aniołowie, w górnej gołębica Ducha Świętego i aniołowie na tle rozświetlonego otwartego nieba. Pośrodku św. Grzegorz, ukazany w trzech czwartych, klęczy na czerwonej poduszce ze złotymi chwostami. Po jego lewej stronie, na pierwszym planie, stoi anioł wymownym gestem w lewej ręki wskazuje na modlącego się papieża. Po jego prawej stronie, nieco w głębi, klęczący anioł z dłońmi splecionymi na wysokości piersi. Święty papież pochylony w lewą stronę, ręce wzniesione w geście oranta. Twarz pociągła, włosy ciemne, krótkie, odsłaniające uszy. Czoło wysokie, nos długi i prosty. Święty odziany w albę i purpurowy mucet ze złotą bordiurą. Anioł po lewej ukazany w dynamicznej pozie, w trzech czwartych. Lewa noga wyprostowana, prawa ugięta i uniesiona. Lewą ręką wskazuje na św. Grzegorza, prawa dłoń położona na piersi. Twarz okrągła, włosy krótkie, kręcone. Anioł odziany jest w krótką, błękitną tunikę, z krótkimi, szerokimi rękawami i brązowy płaszcz zarzucony na biodra. Anioł po lewej ukazany w pozycji klęczącej, w trzech czwartych, głowa odchylona. Ręce złożone na piersiach. Twarz pociągła, włosy krótkie, kręcone. Anioł odziany w beżową tunikę, opinająca ciało. W głębi po lewej widoczny fragment mensy ołtarza, na której tiara papieska. W górnej strefie grupa sześciu aniołów, siedzących na obłokach, w dynamicznych pozach, odzianych w rozwiane szaty. Dolna strefa ciemna, górna jasna, rozświetlona, chmury ciemne. W dolnej części obrazu nierozpoznany, częściowo zatarty herb lub gmerk z inicjałami wokół.
obraz
Obraz Apoteoza św. Grzegorza Wielkiego
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zamkniętego łukiem półpełnym, ujęty w profilowaną, złoconą ramą zdobioną kimationem. Tło niebiesko-szare, ze złotą, regencyjną kratą dekorowaną srebrnymi rozetami na przecięciach listew. Matka Boska ukazana w półpostaci, z głową zwróconą en trois quarts w lewo, prawą ręką uniesioną na wysokość piersi, podtrzymuje złote, tralkowate berło, lewą unosi Dzieciątko. Twarz owalna o beżowobrązowej karnacji, z prostym nosem, jasnoczerwonymi, uśmięchniętymi ustami, brązowymi oczami i regularnymi łukami brwiowymi. Głowa ujęta promienistą glorią. Chrystus siedzący na ramieniu matki, lewą ręką podtrzymuje zamkniętą księgę, prawą unosi na wysokość piersi w geście błogosławieństwa. Twarz, okrągła, o brązowobeżowej karnacji, z prostym nosem, lekko uśmiechniętymi ustami, brązowymi oczami, okolona krótkimi, prostymi włosami. Twarze i dłonie obu postaci odsłonięte, reszta przesłonięta srebrną sukienką z ornamentem roślinnym. Na głowie Matki Boskiej i Dzieciątka złocone, zamknięte, kameryzowane korony, zwieńczone krzyżami na kulach.
obraz
Obraz Matka Boska Różańcowa w sukience

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Płyta epitafijna w kształcie leżącego prostokąta, na brzegach profilowana. W polu kuta inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / s(więtej) p(amięci) / FELIKS MACHNICKI / 19 lat mając umarł 24 Marca / 1885 r(oku) / stroskani rodzice kładąc ten pomnik / proszą o westchnienie / za jego duszę”.
płyta nagrobna
epitafium Feliksa Machnickiego
Zdjęcie nr 1: Płyta kamienna w formie leżącego prostokąta, ujęta drewnianą i polichromowaną ramą, o przecinających się listwach w narożach, dekorowaną płaskorzeźbionym ornamentem roślinnym. Zwieńczona owalnym, drewnianym medalionem z fotografią zmarłej na porcelanie. W polu płyty złocona inskrypcja: „PAMIĘCI / Stanisławy / z / GADOMSKICH / KEMPNER / + 7/3 1885 w 33 roku życia / Wdzięczny mąż z dziećmi.”
płyta nagrobna
Epitafium Stanisławy z Gadomskich Kemper
Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie prostokąta stojącego wypełniona inskrypcją. Inskrypcja: D.O.M. / Ś.P. FELIXA / SZCZEPANOWSKA / UMARŁA W KRAKOWIE 1851 r. / Ś. P. KAROL / SZCZEPANOWSKI / URODZONY W KRAKOWIE W 1833 r. / ZMARŁ W MAJĄTKU SWOIM BEREZNICA / D. 1 MAJA 1885 r. / W SMUTKU POGRĄŻONA MATKA / PROSI POBOŻNYCH O ZDROWAŚ MARYA / ZA JCH DUSZE
płyta nagrobna
Epitafium Felixy i Karola Szczepanowskich
Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, murowany, trójnawowy, czteroprzęsłowy, z jednoprzęsłowym prezbiterium zakończonym wielobocznie. Do prezbiterium dostawione symetrycznie aneksy, od zachodu kruchta, w przyziemiu wieża flankowana dwiema klatkami schodowymi (pomieszczeniem gospodarczym?). Nawy oddzielone od siebie masywnymi filarami opilastrowanymi, z uproszczonymi kapitelami, podtrzymującymi arkady. Nawy i prezbiterium nakryte sklepieniem krzyżowym na gurtach, pięcioboczne zamknięcie prezbiterium sklepieniem parasolowatym. Nawę i prezbiterium oświetlają wysokie, prostokątne okna zakończone półkoliście z oknami trójrzędowymi dwuosiowymi, zakończonymi maswerkami. Układ komunikacyjny zaznaczony kamiennymi portalami o sfazowanych węgarach. Do kościoła prowadzą duże prostokątne drzwi, w kruchcie zakończone półkoliście. Tam też prostokątne wejścia do aneksów bocznych. W południowo-zachodniej ścianie prostokątne wejście zamknięte ściętym łukiem nadwieszonym. Takie samo wejście do aneksu południowego przy prezbiterium. Do aneksu północnego przy prezbiterium prostokątne wejście zamknięte łukiem odcinkowym, ujęte kamiennym portalem, zamkniętym półkoliście. Wejście w ścianie nawy południowej zaznaczone kamiennym portalem zamkniętym łukiem ostrym. W skrajnym przęśle nawy od zachodu chór muzyczny wsparty na dwóch filarach międzynawowych. W części chóru nad kruchtą wnęka otwarta kamienną rozetą. Fasada kościoła trójosiowa, dwukondygnacyjna, ujęta szkarpami z uskokami. Szkarpy z uskokami wydzielają także środkową oś fasady. W jej dolnej kondygnacji znajduje się kamienny portal główny, ujęty uskokowo ustawionymi półkolumnami i zakończony półkolistym tympanonem wypełnionym płaskorzeźbą ze sceną Zesłania Ducha Świętego. Powyżej wypełniona maswerkiem rozeta w profilowanej ramie. Między nią a biforium niewielki herb rodziny Potockich. Szczyt dekoruje fryz arkadkowy. W osiach bocznych wysokie, dwudzielne okna z maswerkiem. Budynek ustawiony na kamiennym cokole, oszkarpowany, z kamiennymi detalami, dekorowany fryzem arkadkowym, z otwartym od zewnątrz obejściem prezbiterium. W obejściu płaskorzeźbiona grupa Ukrzyżowania. Dachy kryte blachą – nawy i wieży dwuspadowe, przybudówek przy prezbiterium pulpitowe, nad obejściem i prezbiterium wieloboczne. Na kalenicy wieżyczka na sygnaturkę z latarnią i wielobocznym dachem.
kościół
Kościół Zesłania Ducha Świętego
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny z kamienną mensą, z portatylem i kamiennymi bokami. Antepedium drewniane, obwiedzione profilowaną ramą z narożami wypełnionymi stylizowanymi liśćmi i wypukło rzeźbionym imieniem Marii pośrodku. Tabernakulum na planie półkola, wbudowane w strefę cokołu. Nastawa wsparta na podwójnym cokole, flankowanym masywnymi, półkolumnami, ustawionymi pod kątem; w drugiej strefie zdwojonymi, wspierającymi dwie pary ukośnie ustawionych pilastrów. W polu głównym znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XVI wieku, a na zasuwie dwa obrazy: pierwszy – św. Mikołaja z połowy XIX wieku, drugi – św. Józefa z 1901 roku, namalowany przez Antoniego Gramatykę. Zwieńczenie w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego gzymsem o łuku wklęsło-wypukłym, po bokach ujęte ukośnie dostawionymi spływami wolutowymi. U szczytu zwieńczenia muszla palmetowa oraz dwa wazoniki na skrajach gzymsu. W polu zwieńczenia obraz z przedstawieniem Nauczania Marii, otoczony wicią roślinną. W partii zwieńczenia na filarach usadzone są rzeźby aniołków. Płyciny cokołów zdobi złocona, ryta dekoracja roślinna. Na trzonach pilastrów znajdują się sięgające do jednej trzeciej wysokości girlandy kwiatów. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy, detale i ornamentyka złocone. Portatyl kamienny, kwadratowy z napisem na przyklejonej kartce papieru „Anno Domini 1969 die 2 Maii excelentissimus Julianus Groblicki episcopus titularis Philadelphiensis in Arabia, auxiliuris Cracoviensis tabulam hanc consecravit et reliquis sanctorum martyrum Brittcii episcopi in et inclusit necnon sancti Prosperas”.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny z kamienną mensą z portatylem. Antepedium drewniane obwiedzione profilowaną ramą z narożami wypełnionymi stylizowanymi liśćmi i wypukło rzeźbionym monogramem IHS pośrodku. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, flankowane na przodzie parą kolumienek, zamknięte od góry profilowanym gzymsem. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płaskorzeźbionym kielichem z hostią w glorii. Nastawa wsparta na podwójnym, ukośnie ustawionym cokole, podtrzymującym parę zdwojonych filarów i stojących przed nimi parę kolumn. Podpory wspierają imposty i przerywany, wolutowy przyczółek, z usadzoną nań parą aniołków. W polu głównym, w prostokątnej ramie, zamkniętej łukiem nadwieszonym znajduje się obraz „Najświętsze Serce Pana Jezusa” z końca XIX wieku oraz obraz „Trójca Święta” z 1784 roku na zasuwie. Zwieńczenie w kształcie wklęsło-wypukłym, zamkniętym gzymsem utworzonym z dwóch wolut spiętych pośrodku muszlą palmetową. W polu środkowym obraz „Stygmatyzacja św. Franciszka”. W partii cokołu prostokątne płyciny zamknięte profilowanymi ramami z dekoracją floralną w polu, a górne części filarów zdobione ornamentem akantowym. Podpory ustawione na bazach, trzony gładkie, kapitele kompozytowe. Imposty zdobione stylizowanymi rozetami. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy, detale i ornamentyka złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Chór muzyczny na zachodniej ścianie nawy, wsparty na dwóch słupach, ozdobionych od strony nawy dwoma kanelowanymi pilastrami o kapitelach kompozytowych. Jego parapet jest wklęsło-wypukły, z profilowanym cokołem, podzielony na kwatery kanelowanymi i złoconymi pilastrami. W kwaterach wypukłe pola kwadratowe o ćwierkolistych narożach ozdobione rzeźbionymi stylizowanymi rozetami. Parapet zwieńczony niewielkim gzymsem przełamanym na osi pilastrów. Pod listwą cokołu falisty fartuch. Struktura chóru muzycznego ciemnozielona. Pola płycin oliwkowo-ciemnozielone. Pilasty, rozety i profilowania są złocone. Znajdujący się na chórze prospekt wsparty na cokole z czterema kroksztynami, trzyosiowy, z osiami wydzielonymi kwadratowymi w podstawie filarkami. Oś środkowa podzielona na wie strefy: dolną z dwiema arkadkami z kostkowanym gzymsem i górną zamkniętą łukiem odcinkowym. Osie boczne zakończone gzymsem z kostkowaniem. W partii cokołowej bogato rzeźbiony motyw małżowinowo-chrząstkowy.
chór muzyczny

Chór muzyczny i prospekt organowy

Zdjęcie nr 1: Prospekt organowy o formach architektonicznych, pięcioosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Osie nieparzyste wypukłe; osie skrajne na rzucie trójkąta; oś środkowa wyższa na rzucie połowy sześcioboku ujęta w górnej części akantowymi wolutami. W osiach parzystych niższe płyciny mieszczące mniejsze piszczałki. W górnej partii części piszczałkowej płaskorzeźbiona dekoracja akantowa. Zwieńczenie utworzone z przełamującego się, bogato profilowanego belkowania z wydatnym gzymsem. Struktura malowana w kolorze ciemnego granatu, ornamenty w jaśniejszym zielono-niebieskim odcieniu.
prospekt organowy

Prospekt organowy

Zdjęcie nr 1: Część zachodnią nawy kościoła zamyka murowany, trójarkadowy chór muzyczny. Sklepiony jest on krzyżowo, dostępny od południa, wsparty na dwóch filarach opiętych pilastrami od strony wschodniej, oraz dwóch półfilarach przylegających do ścian. Parapet chóru zakończony jest uproszczonym belkowaniem dźwiganym przez półfilary oraz wąskimi pilastrami ponad arkadami, umieszczonymi na ich osi. Belkowanie zostało wyłamane ponad filarami i pilastrami. Powyżej arkad, w przestrzeniach między pilastrami umieszczone są płyciny dopasowane kształtem do pola, które zajmują. Otoczone są profilowaną, złoconą ramą. Prospekt organowy wykonany z drewna, wsparty na wysokim cokole, z trzema wieżyczkami na rzucie półkolistym, osadzone na postumentach z podwieszonymi rozetami i szyszkami. Między wieżyczkami, z których środkowa jest wyższa od bocznych. Zarówno wieżyczki jak i ścianki z piszczałkami są zwieńczone odcinkami gzymsów. Cały instrument zdobiony ornamentem małżowinowo-chrząstkowym, występującym w formie zwieńczeń, uszu i dekoracji górnej części grup piszczałek. Elementy ornamentalne złocone. Korpus prospektu zdobią trzy płyciny. Środkowa, dwa razy szersza płycina ma kształt stojącego prostokąta zakończonego łukiem nadwieszonym. Z kolei dwie symetryczne płyciny skrajne zakończone są łukiem dwudzielnym. Wszystkie obejmuje profilowana rama.
prospekt organowy

Prospekt organowy

Zdjęcie nr 1: Parapet chóru oparty na dwóch profilowanych, drewnianych filarach. Na balustradzie stacje drogi krzyżowej. Prospekt organowy na wysokim, prostopadłościennym cokole; pięcioosiowy o zróżnicowanej wysokości osi: środkowa najwyższa o zarysie wypukłym, skrajne nieco niższe, trójkątnie występujące ku przodowi, druga i czwarta najniższe, płaskie. Całość zamknięta profilowanymi gzymsami. W górnej części prześwitów mieszczących piszczałki ornament akantowy.
prospekt organowy

Prospekt organowy

Zdjęcie nr 1: Organy architektoniczne, pięcioosiowe na wysokiej podstawie i niewielkim cokole, trójwieżyczkowe. Wieżyczki boczne niższe od środkowej, wszystkie z półokrągłymi ryzalitami, z prostokątnymi i wypukłymi prześwitami na piszczałki, dekorowanymi w górnych narożach akantem, zakończone fryzem i gzymsem oraz ornamentalnymi szczytami utworzonymi z akantu, karbowanej wstęgi, kampanul i muszli; ryzality u spodu z podwieszonymi kampanulami i muszlą. Szczyt środkowej wieżyczki utworzony z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego. Pomiędzy wieżyczkami dwie najniższe osie z prześwitami na piszczałki w formie stojącego prostokąta, zakończone fragmentami gzymsu. Organy ujęte uszami utworzonymi z akantu i karbowanej wstęgi. Struktura polichromowana w całości w kolorze ciemnobeżowym, ornamenty złocone.
prospekt organowy

Prospekt organowy

Zdjęcie nr 1: Organy architektoniczne, pięcioosiowe, jednokondygnacyjne na cokole. Oś środkowa i skrajne wydzielone wielobocznymi ryzalitami, środkowa dwukrotnie niższa, flankowana dwiema niższymi. Wszystkie osie z prześwitami na piszczałki w formie stojącego prostokąta, zwieńczone belkowaniem. Na belkowaniu osi środkowej szczyt z monogramem maryjnym, ujęty wiciami roślinnymi wychodzącymi z osi wewnętrznych. Prześwity w górnej partii wypełnione ażurowym ornamentem roślinnym. Organy ujęte uszami utworzonymi z wolut i zawieszonych na nich ukwieconych gałązek i kampanuli. Na osiach bocznych ustawione wysokie wazony z kwiatami. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, profilowania na czerwono, marmoryzowana, ornamentyka złocona i srebrzona.
prospekt organowy

Prospekt organowy

Jak cytować?

Andrzej Włodarek, "Prospekt organowy", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/prospekt-organowy-14

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności