epitafium Feliksa Machnickiego
Zdjęcie nr 1: Płyta epitafijna w kształcie leżącego prostokąta, na brzegach profilowana. W polu kuta inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / s(więtej) p(amięci) / FELIKS MACHNICKI / 19 lat mając umarł 24 Marca / 1885 r(oku) / stroskani rodzice kładąc ten pomnik / proszą o westchnienie / za jego duszę”.

epitafium Feliksa Machnickiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Igołomia-Wawrzeńczyce
Miejscowość
Igołomia
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wawrzeńczyce
Parafia
Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Tagi
epitafium Machniki Feliks
Miejsce przechowywania
kościół, ściana północna nawy
Identyfikator
DZIELO/01809
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
po 1885 roku
Technika i materiał
marmur dębnicki, techniki kamieniarskie, techniki rzeźbiarskie
Wymiary podstawowe
szerokość – 56 cm
wysokość – 43 cm
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Opis

Płyta epitafijna w kształcie leżącego prostokąta, na brzegach profilowana. W polu kuta inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / s(więtej) p(amięci) / FELIKS MACHNICKI / 19 lat mając umarł 24 Marca / 1885 r(oku) / stroskani rodzice kładąc ten pomnik / proszą o westchnienie / za jego duszę”.

Zarys problematyki artystycznej

Tablica epitafijna z końca XIX wieku została poświęcona Feliksowi Machnickiemu (1866-1885), zmarłemu w dziewiętnastym roku życia. Jak wynika z treści inskrypcji fundatorami płyty byli rodzice chłopca. Epitafium charakteryzuje prostota formy i oszczędność zastosowanych środków wyrazu, czym nawiązuje do szeregu podobnych płyt kommemoratywnych z końca XIX wieku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry, nieliczne ubytki struktury na obrzeżach epitafium.

Streszczenie

Jedna z dziewiętnastowiecznych tablic epitafijnych znajdujących się w kościele, upamiętniająca Feliksa Machnickiego zmarłego w 1885 roku.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, z tyłu opracowana. Na podstawie w formie okrągłego pagórka figura Chrystusa Zmartwychwstałego. W lekkim kontrapoście, z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, w lewej złocony krzyż na wysokim drzewcu. Na ramiona zarzucony złocony płaszcz o czerwonej podszewce. Na głowie złocona, otwarta korona.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z dostępem od strony północnej w formie podestu z balustradą, prowadzącego do drzwi przekutych w murze. Kosz na planie zbliżonym do kwadratu, o wklęsło-wypukłych ściankach, na cokole dekorowanym rocaille'em, z podwieszeniem w formie stożka ujętego spływami wolutowymi i zakończonego szyszką. Ścianki kosza ujęte w narożach pilastrami o trzonach w formie spływów wolutowych dekorowanych kampanulami, podtrzymujących belkowanie z gzymsem tworzącym parapet. Na ściankach płyciny zdobione rocaille'em. Balustrada podestu pełna, dekorowana płycinami ze stylizowanym ornamentem roślinnym. Zaplecek flankowany pilastrami o kanelowanych trzonach, o kapitelach w formie konsol dźwigających imposty oraz fragmenty przerwanego, wolutowego, odwróconego na zewnątrz przyczółka. W polu zaplecka płycina w kształcie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, z malowanym krzyżem ujętym wieńcem laurowym i tablicami Dekalogu. Zaplecek flankowany uszami w formie stylizowanego rocaille'u. Całość zwieńczona rzeźbą gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura ambony polichromowana na kolor biały, profile i ornamentyka złocone, detale srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica osadzona na wysokim, prostopadłościennym cokole, z gruszkowatym trzonem ujętym pierścieniami, z niską, puklowaną czarą o profilowanym bogato wylewie.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica osadzona na wysokim postumencie wmurowanym w ścianę, prostopadłościennym cokole, z trzonem w typie gruszkowym oraz czarą z puklami i profilowanym brzegiem. Na trzonie herb Przyjaciel i sygle wokół niego: "MB O[LSZYŃSKI] / S[ANCTAE] T[HEOLOGIAE] D[OCTOR] / P[AROCHUS] I[GOLOMIENSIS]". Pokrywa w kształcie ażurowej świątynki, na rzucie sześcioboku, ujętej spływami wolutowymi, nakryta czaszą ozdobioną liśćmi akantu, z popiersiem Boga Ojca błogosławiącego z kulą w dłoni; wewnątrz św. Jana Chrzciciel chrzczący Jezusa w Jordanie.
chrzcielnica
chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, ustawiona jest na niskiej podstawie w formie płyty oraz na wypukłym postumencie imitującym fragment gruntu. Chrystus ukazany jest w całej postaci, frontalnie, w wykroku, z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma drzewce zakończone krzyżem, z brakującą chorągwią. Jego twarz jest szczupła i pociągła, o dużych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, okolona krótką, brązową brodą skręconą w dwa pukle oraz brązowymi, silnie kręconymi włosami opadającymi na plecy. Biodra Chrystusa przepasane są krótkim perizonium, zaś na jego lewym ramieniu zawieszony jest czerwony płaszcz, który otacza diagonalnie postać i zarzucony jest z przodu postaci na lewym przedramieniu, odsłaniając tors i nogi. Ciało bardzo wychudzone, o podkreślonych liniach żeber i mostka klatki piersiowej, z zaznaczonymi śladami męki. Polichromia ciała jest naturalistyczna, perizonium pozłacane, a drzewce pomalowane na kolor brązowy.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Rzeźba jest drążona z tyłu, ustawiona na niewielkiej, prostej podstawie. Dawid przedstawiony w całej postaci, ukazany jest frontalnie, stoi w kontrapoście, z głową skierowaną w lewą stronę, lekko uniesioną. Jego lewa ręka spoczywa na piersi, prawą przytrzymuje stojącą przed nim harfę. Twarz ma szczupłą, o dużych oczach z głęboko rzeźbionymi powiekami i uniesionymi brwiami, o prostym nosie i pełnych ustach, okoloną krótką kręconą brodą oraz rzeźbionymi w falowane pasma włosami opadającymi na jego lewe ramię. Dawid ubrany jest w wysokie buty, tunikę sięgającą kolan i zbroję torsową, na piersi ma zapięty płaszcz królewski z futrzanym kołnierzem, opadający po bokach postaci i zawinięty na jego prawej nodze. Na głowie ma koronę otwartą. Partie ciała polichromowane naturalistycznie, broda i włosy w kolorze brązowym, zaś części stroju i atrybuty są pozłacane.
rzeźba
Dawid

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, murowany, trójnawowy, czteroprzęsłowy, z jednoprzęsłowym prezbiterium zakończonym wielobocznie. Do prezbiterium dostawione symetrycznie aneksy, od zachodu kruchta, w przyziemiu wieża flankowana dwiema klatkami schodowymi (pomieszczeniem gospodarczym?). Nawy oddzielone od siebie masywnymi filarami opilastrowanymi, z uproszczonymi kapitelami, podtrzymującymi arkady. Nawy i prezbiterium nakryte sklepieniem krzyżowym na gurtach, pięcioboczne zamknięcie prezbiterium sklepieniem parasolowatym. Nawę i prezbiterium oświetlają wysokie, prostokątne okna zakończone półkoliście z oknami trójrzędowymi dwuosiowymi, zakończonymi maswerkami. Układ komunikacyjny zaznaczony kamiennymi portalami o sfazowanych węgarach. Do kościoła prowadzą duże prostokątne drzwi, w kruchcie zakończone półkoliście. Tam też prostokątne wejścia do aneksów bocznych. W południowo-zachodniej ścianie prostokątne wejście zamknięte ściętym łukiem nadwieszonym. Takie samo wejście do aneksu południowego przy prezbiterium. Do aneksu północnego przy prezbiterium prostokątne wejście zamknięte łukiem odcinkowym, ujęte kamiennym portalem, zamkniętym półkoliście. Wejście w ścianie nawy południowej zaznaczone kamiennym portalem zamkniętym łukiem ostrym. W skrajnym przęśle nawy od zachodu chór muzyczny wsparty na dwóch filarach międzynawowych. W części chóru nad kruchtą wnęka otwarta kamienną rozetą. Fasada kościoła trójosiowa, dwukondygnacyjna, ujęta szkarpami z uskokami. Szkarpy z uskokami wydzielają także środkową oś fasady. W jej dolnej kondygnacji znajduje się kamienny portal główny, ujęty uskokowo ustawionymi półkolumnami i zakończony półkolistym tympanonem wypełnionym płaskorzeźbą ze sceną Zesłania Ducha Świętego. Powyżej wypełniona maswerkiem rozeta w profilowanej ramie. Między nią a biforium niewielki herb rodziny Potockich. Szczyt dekoruje fryz arkadkowy. W osiach bocznych wysokie, dwudzielne okna z maswerkiem. Budynek ustawiony na kamiennym cokole, oszkarpowany, z kamiennymi detalami, dekorowany fryzem arkadkowym, z otwartym od zewnątrz obejściem prezbiterium. W obejściu płaskorzeźbiona grupa Ukrzyżowania. Dachy kryte blachą – nawy i wieży dwuspadowe, przybudówek przy prezbiterium pulpitowe, nad obejściem i prezbiterium wieloboczne. Na kalenicy wieżyczka na sygnaturkę z latarnią i wielobocznym dachem.
kościół
Kościół Zesłania Ducha Świętego
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z antepedium w formie prostokątnego obrazu ze sceną Ostatniej Wieczerzy według fresku Leonarda da Vinci. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzyni osadzonej na niewielkim cokole i zwieńczonej gzymsem zdobionym wicią winnej latorośli. Metalowe drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płyciną z motywem kielicha eucharystycznego, po bokach zdobione wicią winnej latorośli, flankowane parą prostokątnych płycin z motywami płaskorzeźbionych, uskrzydlonych główek anielskich. Na tabernakulum po bokach para figur klęczących aniołów w długich, złoconych sukniach. Retabulum osadzone na wysokim zryzalitowanym ukośnie po bokach cokole. Część środkowa ujęta dwoma parami kolumn ustawionych na tle dwóch par filarów, z czego skrajne bardziej wysunięte. Podpory wspierają wyłamujące się ponad nimi przerwane belkowanie. Zwieńczenie ujęte parą ukośnie ustawionych spływów wolutowych, zamknięte łukiem odcinkowym, flankowane przerwanym wolutowym przyczółkiem. Po bokach retabulum para bramek o przejściach zamkniętych łukami kotarowymi, zwieńczonych fragmentami gzymsów w postaci łuków wklęsło-wypukłych. Trzony filarów zdobione kampanulami, fryz rozetami. Retabulum ujmuje para ażurowych uszaków. Pośrodku przerwanego belkowania monogram maryjny. Pola spływów wolutowych zwieńczenia zdobią motywy kampanuli, szczyt w formie promienistej glorii z okiem Opatrzności pośrodku ujętym kręgiem obłoków. Na przerwanym przyczółku para figur siedzących aniołów w długich, złoconych sukniach. Pole części środkowej w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęte profilowaną, złoconą ramą. W środku obraz Matki Boskiej Pocieszenia, na zasuwie wizerunek św. Jakuba Starszego. Po bokach, między kolumnami para figur, po prawej stronie św. Paweł, po lewej św. Piotr. W zwieńczeniu obraz w kształcie trapezu o wklęsłych ramionach i podstawie, ściętych narożach dolnych, zamknięty łukiem wklęsło-wypukłym z przedstawieniem stygmatyzacji św. Franciszka. Struktura polichromowana w kolorze białym, częściowo marmoryzowana w odcieniach beżów, detal architektoniczny i ornamentyka złocone, marmoryzowane i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Płyta kamienna w formie leżącego prostokąta, ujęta drewnianą i polichromowaną ramą, o przecinających się listwach w narożach, dekorowaną płaskorzeźbionym ornamentem roślinnym. Zwieńczona owalnym, drewnianym medalionem z fotografią zmarłej na porcelanie. W polu płyty złocona inskrypcja: „PAMIĘCI / Stanisławy / z / GADOMSKICH / KEMPNER / + 7/3 1885 w 33 roku życia / Wdzięczny mąż z dziećmi.”
płyta nagrobna
Epitafium Stanisławy z Gadomskich Kemper
Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie prostokąta stojącego wypełniona inskrypcją. Inskrypcja: D.O.M. / Ś.P. FELIXA / SZCZEPANOWSKA / UMARŁA W KRAKOWIE 1851 r. / Ś. P. KAROL / SZCZEPANOWSKI / URODZONY W KRAKOWIE W 1833 r. / ZMARŁ W MAJĄTKU SWOIM BEREZNICA / D. 1 MAJA 1885 r. / W SMUTKU POGRĄŻONA MATKA / PROSI POBOŻNYCH O ZDROWAŚ MARYA / ZA JCH DUSZE
płyta nagrobna
Epitafium Felixy i Karola Szczepanowskich
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny z kamienną mensą, z portatylem i kamiennymi bokami. Antepedium drewniane, obwiedzione profilowaną ramą z narożami wypełnionymi stylizowanymi liśćmi i wypukło rzeźbionym imieniem Marii pośrodku. Tabernakulum na planie półkola, wbudowane w strefę cokołu. Nastawa wsparta na podwójnym cokole, flankowanym masywnymi, półkolumnami, ustawionymi pod kątem; w drugiej strefie zdwojonymi, wspierającymi dwie pary ukośnie ustawionych pilastrów. W polu głównym znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XVI wieku, a na zasuwie dwa obrazy: pierwszy – św. Mikołaja z połowy XIX wieku, drugi – św. Józefa z 1901 roku, namalowany przez Antoniego Gramatykę. Zwieńczenie w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego gzymsem o łuku wklęsło-wypukłym, po bokach ujęte ukośnie dostawionymi spływami wolutowymi. U szczytu zwieńczenia muszla palmetowa oraz dwa wazoniki na skrajach gzymsu. W polu zwieńczenia obraz z przedstawieniem Nauczania Marii, otoczony wicią roślinną. W partii zwieńczenia na filarach usadzone są rzeźby aniołków. Płyciny cokołów zdobi złocona, ryta dekoracja roślinna. Na trzonach pilastrów znajdują się sięgające do jednej trzeciej wysokości girlandy kwiatów. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy, detale i ornamentyka złocone. Portatyl kamienny, kwadratowy z napisem na przyklejonej kartce papieru „Anno Domini 1969 die 2 Maii excelentissimus Julianus Groblicki episcopus titularis Philadelphiensis in Arabia, auxiliuris Cracoviensis tabulam hanc consecravit et reliquis sanctorum martyrum Brittcii episcopi in et inclusit necnon sancti Prosperas”.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny z kamienną mensą z portatylem. Antepedium drewniane obwiedzione profilowaną ramą z narożami wypełnionymi stylizowanymi liśćmi i wypukło rzeźbionym monogramem IHS pośrodku. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, flankowane na przodzie parą kolumienek, zamknięte od góry profilowanym gzymsem. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta z płaskorzeźbionym kielichem z hostią w glorii. Nastawa wsparta na podwójnym, ukośnie ustawionym cokole, podtrzymującym parę zdwojonych filarów i stojących przed nimi parę kolumn. Podpory wspierają imposty i przerywany, wolutowy przyczółek, z usadzoną nań parą aniołków. W polu głównym, w prostokątnej ramie, zamkniętej łukiem nadwieszonym znajduje się obraz „Najświętsze Serce Pana Jezusa” z końca XIX wieku oraz obraz „Trójca Święta” z 1784 roku na zasuwie. Zwieńczenie w kształcie wklęsło-wypukłym, zamkniętym gzymsem utworzonym z dwóch wolut spiętych pośrodku muszlą palmetową. W polu środkowym obraz „Stygmatyzacja św. Franciszka”. W partii cokołu prostokątne płyciny zamknięte profilowanymi ramami z dekoracją floralną w polu, a górne części filarów zdobione ornamentem akantowym. Podpory ustawione na bazach, trzony gładkie, kapitele kompozytowe. Imposty zdobione stylizowanymi rozetami. Struktura polichromowana na kolor jasnobeżowy, detale i ornamentyka złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Wiśniewskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna kamienna w kształcie prostokąta o ściętych dolnych narożach. Na niej wykuta inskrypcja „ADRIANVS SKASSEWSKI DECAN(US) / CRVSVICIEN(SIS) CANONIC(US) VLAD/ISLAVIEN(SIS) R(EVERENDISSI)MI I(N) CHR(IST)O P(AT)RIS D[OMINI] / D(OMI)NI ANDREAE ZEBRIDOWSKI DE / VIANCZBORG DEI GRA(TIA) EPISCO/PI CRAC(OVIENSIS) DVCISQ(UE) SEVERIEN(SIS) THE/SAVRARI(US) VIR PIVS ET CATHOLI/CVS AN(N)O D(OMI)NI MDLV DIE 27 / MENSIS OCTOBR(IS) VITA FVNCT(US) / IN HOC TVMVLO REQESCIT / CVI(US) A(N)I(M)AE SIT DE(US) P(PRO)PICIVS”
płyta nagrobna

Epitafium Adriana Skassewskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).
płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Kołaczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęta profilowaną ramą. W górnej partii, w polu łuku znajduje się wpisane w owal, polichromowane godło herbu Szembek, poniżej tekst „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ad perpetuam rei memoriam / A(nn)o ab Incarnatione D[omi]ni 1781. / Die octava Julii. / Celsissimus Ill(ust)ri(ssi)mus R(enovere)nd(issi)mus D(omi)nus. / Christophorus Comes / SZEMBEK / Epp(iscop)us Uranopolitan(ensis) Coadjutor Ploc(ensis) / Dux Sielun(ensis) etc. Eccl(esi)am hanc Divo Jo/anni CANTIO dicatam solenni ritu Conse/cravit Anniversarium quo ad Officium et / Missam obeundum D(omini)ca prima p(os)t Festum Visita(ti)o / B(EATE) V(IRGINIS) MARIAE statuit et determinavit / Cura R(everendi) Stanislai Petulski huius Eccl(esiasti)cae / Actualis Praebendarii”.
tablica pamiątkowa

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Jak cytować?

Maria Działo, "epitafium Feliksa Machnickiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-feliksa-machnickiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności