Pokrywa chrzcielnicy
Zdjęcie nr 1: Wykonana z miedzi pokrywa chrzcielnicy ma kształt korony królewskiej. Obręcz i kabłąki korony wykonane z płaskownika z profilowanymi brzegami, zdobione trybowanymi, półokrągłymi guzami. U nasady kabłąków kwiaty o czterech płatkach. Korona zwieńczona jabłkiem z krzyżem maltańskim. Na obręczy korony jest inskrypcja „X(iądz) Benedykt Parszywka Karmelita Bosy z Czerny Ofiarowal R(oku) 1852”.
Zdjęcie nr 2: Wykonana z miedzi pokrywa chrzcielnicy ma kształt korony królewskiej. Obręcz i kabłąki korony wykonane z płaskownika z profilowanymi brzegami, zdobione trybowanymi, półokrągłymi guzami. U nasady kabłąków kwiaty o czterech płatkach. Korona zwieńczona jabłkiem z krzyżem maltańskim. Na obręczy korony jest inskrypcja „X(iądz) Benedykt Parszywka Karmelita Bosy z Czerny Ofiarowal R(oku) 1852”.
Zdjęcie nr 3: Wykonana z miedzi pokrywa chrzcielnicy ma kształt korony królewskiej. Obręcz i kabłąki korony wykonane z płaskownika z profilowanymi brzegami, zdobione trybowanymi, półokrągłymi guzami. U nasady kabłąków kwiaty o czterech płatkach. Korona zwieńczona jabłkiem z krzyżem maltańskim. Na obręczy korony jest inskrypcja „X(iądz) Benedykt Parszywka Karmelita Bosy z Czerny Ofiarowal R(oku) 1852”.
Zdjęcie nr 4: Wykonana z miedzi pokrywa chrzcielnicy ma kształt korony królewskiej. Obręcz i kabłąki korony wykonane z płaskownika z profilowanymi brzegami, zdobione trybowanymi, półokrągłymi guzami. U nasady kabłąków kwiaty o czterech płatkach. Korona zwieńczona jabłkiem z krzyżem maltańskim. Na obręczy korony jest inskrypcja „X(iądz) Benedykt Parszywka Karmelita Bosy z Czerny Ofiarowal R(oku) 1852”.

Pokrywa chrzcielnicy

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Krzeszowice
Miejscowość
Paczółtowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Krzeszowice
Parafia
Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny
Kościół
Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny
Tagi
pokrywa sztuka XIX wieku
Miejsce przechowywania
pokrywa chrzcielnicy
Identyfikator
DZIELO/05131
Kategoria
chrzcielnica
Ilość
1
Czas powstania
1852 rok
Technika i materiał
mosiądz (?)
Wymiary szczegółowe
Średnica – 64 cm
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Pokrywa podarowana parafii przez ojca Benedykta Parszywkę w 1852 roku zastąpiła wcześniejszą pokrywę pochodzącą z 1663 roku.

Opis

Wykonana z miedzi pokrywa chrzcielnicy ma kształt korony królewskiej. Obręcz i kabłąki korony wykonane z płaskownika z profilowanymi brzegami, zdobione trybowanymi, półokrągłymi guzami. U nasady kabłąków kwiaty o czterech płatkach. Korona zwieńczona jabłkiem z krzyżem maltańskim. Na obręczy korony jest inskrypcja „X(iądz) Benedykt Parszywka Karmelita Bosy z Czerny Ofiarowal R(oku) 1852”.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Pokrywa w kształcie korony podarowana parafii przez ojca Benedykta Parszywkę w 1852 roku zastąpiła wcześniejszą pokrywę pochodzącą z 1663 roku.

Bibliografia

Małkowska-Holcerowa Teresa , "Paczółtowice. Dzieje kościoła parafialnego pod wezwaniem Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny od średniowiecza po czasu współczesne", Kraków 1998
Strzelichowski Piotr , "Wiadomość o kościele parafialnym w Paczółtowicach w Dyecezyi krakowskiej oraz o jego plebanach, parafianach i dobrodziejach, zebrana na podstawie dokumentów historycznych", Kraków 1900

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz
Św. Antoni Padewski
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz
Św. Benedykt
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna o formach architektonicznych; dostępna jednobiegowymi schodkami od strony prezbiterium. Kosz na rzucie wieloboku, ustawiony na znajdującym się poniżej konfesjonale, ujęty pilastrami o kompozytowych, złoconych kapitelach. Pilastry stojące na wysuniętych przed lico ambony profilowanych postumentach dźwigają wydatny, profilowany i wyłamujący się na osi podpór gzyms. Prostokątne pola kosza są wypełnione złoconym i srebrzonym „suchym” akantem. Fryz i architraw dekorowane złoconym ornamentem kwiatowym. Balustrada schodków pełna o podziałach identycznych jak korpus ambony. Zaplecek ujęty parą pilastrów o kompozytowych, złoconych kapitelach dźwigających pełne, wyłamane na osi podpór belkowanie zwieńczone profilowanym gzymsem. W polu obraz przedstawiający św. Franciszka z Asyżu na tle pejzażu w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym. Święty został ukazany całopostaciowo, frontalnie w brązowym habicie przepasanym sznurem. W lewej dłoni trzyma zamkniętą księgę oraz lilię, prawą wykonuje gest oratorski. U jego lewego boku przedstawiony jeleń. Całość zaplecka ujęta ażurowymi uszami utworzonymi ze złoconego i srebrzonego „suchego” akantu. Baldachim na rzucie połowy ośmioramiennej gwiazdy, zwieńczony złoconą szyszką ustawioną na ażurowej konsoli utworzonej z akantowych wolut; w podniebiu płaskorzeźbiona gołębica Ducha Świętego na tle glorii promienistej. Struktura malowana na kolor jasnozielony z jasnobrązowymi elementami. Partie ornamentów złocone i srebrzone; trzony pilastrów marmoryzowane w odcieniach pastelowej zieleni. Konfesjonał na rzucie prostokąta. Przedpiersie ujęte parą pilastrów o gładkich, ciemnozielonych trzonach i złoconych, kompozytowych kapitelach. W polu prostokątna, „uszata” płycina malowana na ciemnozielono. Zaplecek gładki z prostokątną płyciną zamkniętą łukiem nadwieszonym mieszczącym złoconą muszlę palmetową. Boki o linii wklęsło-wypukłej zamknięte od góry akantowymi wolutami. Struktura malowana na kolor jasnobrązowy.
ambona
Ambona i konfesjonał
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie wydłużonego stojącego prostokąta, ujętego w prostą, drewnianą ramę malowaną na czerwono. W centrum kompozycji przedstawiony archanioł Gabriel ukazany w ujęciu trzy czwarte zwrócony w prawo, w kierunku znajdującej się pierwotnie na drugim ze skrzydeł dawnego ołtarza Marii. Gabriel przyklękając na prawe kolano, prawą dłoń wyciąga przed siebie w geście pozdrowienia; w lewej natomiast trzyma banderolę z czarnym, gotyckim napisem: „Ave gratia plena d[omi]n[u]s tecu[m]”. Postać przedstawiona jako długowłosy młodzieniec o delikatnej urodzie. Okrągłą, pozbawioną zarostu twarz o jasnej karnacji z delikatnie zaznaczonym rumieńcem okalają miękko bujne, jasne i falowane włosy. Pełne, niewielkie usta o rozchylonych wargach zaznaczono karminem. Wzrok skierowany ku górze; głęboko osadzone, brązowe oczy, powyżej których delikatnie zaznaczone łuki brwiowe. Anioł ubrany jest w szaty liturgiczne: długą, białą albę oraz zabarwioną na czerwono kapę z zieloną podszewką spiętą pod szyją ozdobną broszą w kształcie kwiatu z rubinem w środku; pod szyją widoczny humerał. Draperia szat w dolnej części kompozycji marszczy się obficie, tworząc geometryczne fałdy. Skrzydła Gabriela, pokryte piórami, malowane są w kolorach złotym, beżowym i ciemnozielonym. Tło jednolite, ciemnoczerwone. W dolnej części kompozycji przedstawiona ujęta w skrócie perspektywicznym posadzka ułożona z jasnozielonych, kwadratowych płytek.
obraz
Archanioł Gabriel ze sceny Zwiastowania
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawia Jezusa oczekującego na ukrzyżowanie w otoczeniu Matki Boskiej, św. Stanisława z Piotrowinem, św. Szczepana oraz ukazanej w mniejszej skali postaci kobiecej — fundatorki obrazu. W centrum kompozycji ukazany Chrystus siedzący na kamieniu, przedstawiony całopostaciowo z ciałem zwróconym w trzech czwartych w lewo. Prawą dłonią podpiera pochyloną nieznacznie do dołu głowę, lewą wspiera na kolanie. Twarz szczupła, podłużna, okolona ciemnobrązowym zarostem. Długie, kędzierzawe włosy opadają na ramiona i plecy postaci. Na głowie otoczonej złotym nimbem korona cierniowa, spod której spływają strużki krwi. Oczy otwarte, wpatrzone przed siebie nadające twarzy smutny, zamyślony wyraz. Chrystus ubrany jedynie w białe, wąskie perizonium owinięte luźno wokół bioder i ud. Ciało o jasnej karnacji z widocznymi śladami biczowania — na torsie, ramionach i nogach postaci widnieją krople krwi. Stopy Chrystusa wsparte są na ramionach krzyża ukazanego w dolnej części kompozycji. Po lewej stronie przedstawione stojące postaci Matki Boskiej Bolesnej oraz św. Stanisława biskupa. Obie ukazane całopostaciowo z ciałem zwróconym w trzech czwartych w prawo. Maria przedstawiona jako dojrzała kobieta w długiej, czerwonej sukni okrytej obszernym, ciemnogranatowym płaszczem z żółtą podszewką oraz białej chuście na głowie. Ręce postaci o długich, szczupłych palcach skrzyżowane na wysokości piersi, w którą wbity miecz. Twarz o jasnej karnacji, dużych, jasnych oczach, prostym nosie i niewielkich zaznaczonych czerwienią ustach. Wzrok skierowany na Chrystusa. Nieco za Marią przedstawiony św. Stanisław ubrany w szaty pontyfikalne: albę, na której złocona dalmatyka dekorowana wzorem ukośnej kratki oraz czerwona kapa spięta pod szyją złotą klamrą. Pod szyją widoczny humerał, na dłoniach białe rękawiczki. Na otoczonej złotym nimbem głowie srebrna infuła. Twarz o jasnej karnacji, pozbawiona zarostu. Oczy skierowane przed siebie, w kierunku widza. Święty prawą dłonią wykonuje gest błogosławieństwa, lewą wspiera na pastorale o dekorowanej akantem krzywaśni. W lewym, dolnym rogu obrazu, u stóp św. Stanisława przedstawiona niewielka postać ukazanego z profilu, klęczącego Piotrowina w białej szacie. Z prawej strony kompozycji, nieco z tyłu ukazany św. Szczepan. Święty przedstawiony całopostaciowo, frontalnie, jako młody mężczyzna o owalnej twarzy pozbawionej zarostu; jasnobrązowe włosy z widoczną tonsurą; uszy nieco odstające. Twarz o łagodnym, zamyślonym wyrazie z oczami skierowanymi przed siebie, w kierunku widza. Głowę otacza złoty nimb. Postać ubrana w długą, obficie fałdowaną albę, na której bogato zdobiona ornamentem roślinnym (owoce granatu) złota dalmatyka; wokół szyi biały humerał. W dłoniach okrytych połą dalmatyki święty oburącz podtrzymuje kilka okrągłych kamieni. W dolnej części kompozycji, na pierwszym planie przedstawiona w mniejszej skali postać klęczącej fundatorki. Kobieta ubrana w długą ciemną suknię z białą podwiką wokół szyi i głową okrytą długim, białym welonem. Postać kieruje wzrok ku twarzy Chrystusa, ręce składa na wysokości piersi w geście modlitwy; wokół dłoni przepleciony koralowy różaniec. Na dalszym planie kompozycji widoczny pagórkowaty krajobraz na jednolitym, ugrowym tle. Kolorystyka ciepła, ciemna z mocniejszymi akcentami złota, czerwieni oraz ciemnego granatu.
obraz
Chrystus oczekujący na Mękę
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta. Na osi kompozycji u dołu ukazane ciało Chrystusa zdjęte z krzyża i ułożone na białym całunie, który rozłożono na czerwonym podium z białym pasem od przodu; ramiona Chrystusa ułożone wzdłuż ciała. Głowa ujęta z prawego profilu, otoczona promienistym nimbem. Oczy zamknięte, włosy i broda siwe. Tors nagi z widoczną raną w boku, wokół bioder owinięte białe perizonium. Na pierwszym planie po bokach, na wyodrębnionych częściach podium ukazane postaci dwóch stojących naprzeciw siebie aniołów trzymających arma Christi. Anioł z lewej strony kompozycji prawą ręką podtrzymuje gąbkę zamieszczoną na długim drzewcu, gest lewej, zbliżonej do policzka, wyraża żal. Anioł z prawej strony obrazu w lewej ręce trzyma włócznię, prawą ręką wykonuje analogiczny gest jak anioł z lewej. Obie postaci przedstawione jako młodzieńcy o długich włosach ubrani w obszerne, granatowe płaszcze. U ich stóp, na białej części podium przedstawione pozostałe narzędzia męki Chrystusa: młotek, gwoździe, korona cierniowa i kleszcze. Na dalszym planie, w głębi kompozycji widoczna półkolista arkada udekorowana czerwoną draperią. Przedstawiono w niej ołtarz, na którym stoją monstrancja promienista z hostią, sześć lichtarzy oraz wazony z kwiatami. Nieco powyżej ukazane trzy podwieszone lampy wieczne w kolorze złotym. W górnych narożnikach, ponad arkadą dekoracyjne motywy zbudowane z trzech ulistnionych gałęzi. Kolorystyka ciemna, chłodna z dominacją szarości i czerni. Obraz oprawiony w ramę z szerokiej, wypukłej listwy zdobionej rodzajem pseudomarmoryzacji w odcieniach brązu.
obraz
Chrystus w grobie

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Na szerokim, ćwierćkolistym, wybrzuszonym cokole wmurowanym w północno-wschodni narożnik kaplicy ustawiona kamienna, całopostaciowa, pełnoplastyczna figura Chrystusa. Jezus stojąc zwrócony w trzech czwartych w prawo jest pochylony do przodu, z rękami skrępowanymi sznurem. Lekko przechyloną w prawo głowę charakteryzuje pociągła twarz o sumarycznie opracowanych rysach, małych oczach, prostym nosie i z krótkim zarostem. Długie, falowane włosy opadają na plecy. Nagą sylwetkę sumarycznie modelowaną w partii bioder przesłania sięgające kolan, lekko fałdowane perizonium związane na lewym boku. Krępujący dłonie sznur w formie szerokiej pętli jest narzucony na ramiona Jezusa. Kolumna w kształcie pojedynczej tralki umieszczonej na czworobocznej podstawie. Na cokole napis ujęty prostokątną ramką o wklęsłych narożach „PATRZ GRZESNIKU CO CIERPIĘ I NA MOIE RANY / NIE BICZUY MIE GRZECHAMI BOM DOSC SKA/TOWANY FONDATOR JAN HOŁUJ 1852”.
rzeźba
Chrystus u słupa
Zdjęcie nr 1: Epitafium złożone z prostokątnej podstawy z wykrojoną od dołu wnęką wypełnioną muszlą i tablicy w kształcie stojącego prostokąta zakończonego uszakami i łukiem, półkolistym nadwieszonym z okrągłym polem na portret, łuk zakończony krzyżem. W polu Inskrypcja „Pamięci / Alojzego Rafała Estreichera / ur(odzonego) w Krakowie 1785 r(oku) / Fil(ozofii) i Med(ycyny) D(okto)ra Professora zwyczajnego / przez lat 36 w Uniwersytecie Jagiellonskim, / Zoologii Botaniki Mineralogii, / Dyrektora Ogrodu Botanicznego, / wielu Towarzystw uczonych Członka, / który zaufaniem Kollegów powołany / sprawował godność Rektora Uniwersytetu, / Senatora Rzeczy Pospolitej Krakowskiej / i kilkakrotnie Dziekana Wydziału, / a jako Professór wysłużony / umarł w Krakowie w d(niu) 1. Sierpnia 1852 r(oku)”. Na podstawie kuta sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna
Epitafium Alojzego Rafała Estreichera
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacjowy ze zwieńczeniem. Retabulum ustawione na wysokim, dwukondygnacjowym cokole o wyższej kondygnacji dolnej, z dwoma postumentami wyodrębnionymi po bokach; powierzchnia cokołu dekorowana płycinami w kształcie prostokątów. Cokół przerwany w środku drzwiami do zakrystii ze skrzydłami w formie pionowych prostokątów podzielonych – każde skrzydło – na osiem mniejszych pól. Pole centralne ołtarza wypełnia obraz z przedstawieniem św. Kingi odkrywającej złoża soli. Obraz ujęty w ramę w kształcie pionowego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokami; poniżej wstęga z inskrypcją „S(ANCTA) CUNEGUNDA ORA PRO NOBIS”. Pole z obrazem flankowane jest parami kolumn korynckich, z których zewnętrzne są wysunięte do przodu. Przed nie występują do przodu konsole na których ustawiono rzeźby św. Wojciecha i św. Stanisława. Kolumny dźwigają belkowanie przełamane na ich osiach i wygięte ku górze na linii płytkiego łuku odcinkowego powyżej obrazu; pośrodku łuku dekoracja w formie dużej muszli. Na fryzie przełamanych fragmentów belkowania plakiety utworzone z dekoracji roślinnej; na osiach wewnętrznych kolumn, ponad belkowaniem, wazony z kwiatami. Ponad kolumnami zewnętrznymi i belkowaniem widoczne rozsunięte odcinki półkolistego, pękniętego przyczółka, na których posadowiono figurki aniołków. Pomiędzy odcinkami przyczółka zwieńczenie o formie ścianki w ogólnym kształcie zbliżonej do trapezu, o wklęsłych bokach zakończonych u dołu wolutami, zamkniętej łukiem nadwieszonym; ścianka od góry zwieńczona częściowo niepełnym belkowaniem. Owalne pole pośrodku zwieńczenia wypełnia obraz z przedstawieniem św. Floriana; po bokach ramy rozmieszczone główki anielskie i plakiety z dekoracją roślinną. Ponad obrazem, na tle gzymsu belkowania od góry zamykającego zwieńczenie, widoczny medalion z monogramem Chrystusa otoczony obłokami, na tle glorii promienistej. Struktura retabulum malowana na kolor niebieski; profile, kolumny, ornamenty, detale złocone; figury oraz gloria złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz przytęczowy lewy św. Kunegundy (Kingi lub tzw. żeleźników)
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego owalu z przedstawieniem św. Floriana. W centrum kompozycji święty przedstawiony w całej postaci, stojący, zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, z lewą noga wysuniętą do przodu. W prawej ręce trzyma białą chorągiew, w lewej cebrzyk, z którego wylewa się woda. Ma owalną twarz o poważnym wyrazie, okoloną gęstym, ciemnym zarostem; wokół głowy żółty nimb. Święty ubrany jest w strój rzymskiego legionisty – złotą zbroję z naramiennikami, nałożoną na białą koszulę, brązową spódnicę i hełm z czerwonym pióropuszem. Na zbroję narzucony ma płaszcz spięty na lewym barku i przełożony przez prawą rękę, układający się w równoległe fałdy. Święty stoi na ziemi, obok niego oparta tarcza. W tle, z prawej strony kompozycji płonie budynek, ponad którym wznoszą się kłęby brunatnego dymu; z lewej strony niebieskie niebo. Obraz w prostej, profilowanej, złoconej ramie.
obraz
Św. Florian
Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona, postać umieszczona na cokole. Święty Jan Ewangelista ukazany w całej postaci, frontalnie, prawą rękę przyciska do piersi w lewej opuszczonej wzdłuż ciała trzyma zamkniętą księgę. Twarz pociągła, o pełnych policzkach z długim nosem, małymi ustami oraz jasnoniebieskimi oczami, okolona krótkimi brązowymi włosami układającymi się w pukle. Święty jest ubrany w zieloną tunikę z wąskimi rękawami opadającą do podstawy płytkimi, miękkimi fałdami oraz złoty płaszcz spięty na dekolcie, zarzucony na ramiona, podtrzymywany z przodu przez prawe przedramię. Obok bosych stóp świętego, po jego prawej stronie ukazany biały orzeł z rozpostartymi skrzydłami.
rzeźba
Św. Jan Ewangelista
Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona, postać umieszczona na cokole, przedstawiająca św. Łukasza Ewangelistę. Święty ukazany jest w pozycji stojącej, z górną partią ciała skręconą nieznacznie w lewo, z lekko pochyloną głową. Ręce ma ugięte, w lewej trzyma otwartą księgę, prawą wyciąga przed siebie. Ma pociągłą twarz z okrągłymi oczami, długim nosem i wydatnymi ustami, okoloną krótkimi, opadającymi do tyłu puklami włosów oraz długą, dzielącą się na końcu w dwa pukle brodę. Święty odziany jest w przewiązaną w pasie niebieską suknię opadającą do stóp płytkimi, miękkimi fałdami oraz złoty płaszcz, zarzucony na ramiona i otaczający biodra, przytrzymany z przodu rękami, układający się w głębokie, nieregularne fałdy. U bosych stóp świętego wół.
rzeźba
Św. Łukasz

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica osadzona na cylindrycznej, wysokiej podstawie, ze stopą na rzucie koła, z cokolikiem i płaszczem płynnie przechodzącym w okrągły trzon. Trzon przedzielony kostkowym nodusem, zwieńczony opaską. Czara od dołu zdobiona obłymi rowkami zwieńczona szerokim kołnierzem. Pokrywa trójstrefowa, dołem puklowana, w środkowej części zdobiona pasem z liści, w górnej zakończona odwróconym talerzykiem z wieńcem laurowym i od górypokrytym palmetkami. Pokrywę wieńczy kula z krzyżem.
chrzcielnica

Chrzcielnica z pokrywą

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica na Pokrywa w kształcie ostrosłupa o ośmiobocznej podstawie, zwieńczona ludową rzeźbą św. Jana Chrzciciela. Struktura pokrywy polichromowana motywami roślinno-geometrycznymi.
chrzcielnica

Pokrywa chrzcielnicy

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica na masywnej kamiennej podstawie na planie ściętego koła. Trzon z piaskowca, polichromowany na sposób imitujący marmoryzację, w formie jednolalkowej tralki z okrągłą plintą i sześcienną bazą. Czara marmurowa w formie spłaszczonej półkuli, z wywiniętym brzegiem, ujęta metalowymi cęgami z kotwami. Wewnątrz blaszana misa. Pokrywa drewniana, na profilowanej podstawie na planie ośmioboku, w formie kopułki pokrytej łuską, podzielonej na osiem pól, zwieńczona cokołem z niewielką grupą rzeźbiarską Chrztu Chrystusa. Pokrywa i profile złocone, podstawa polichromowana w kolorze zielonym.
chrzcielnica

Chrzcielnica z pokrywą

Zdjęcie nr 1: Wysoka podstawa na rzucie zbliżonym do kwadratu. Trzon tralkowy, kanelowany, ustawiony na kostce, zakończony profilowanym, ośmiobocznym pierścieniem. Czara półkolista, puklowana, o ośmiobocznym, profilowanym brzegu. Na boku podstawy inskrypcja: „A[nno] D[omini] 1728 KAS[…]”. Wewnątrz czary metalowa misa na wodę. Pokrywa drewniana, w formie cokołu, ujętego po bokach złoconymi liśćmi akantu, z drzwiczkami na froncie. Na niej ustawiona grupa rzeźbiarska Chrztu Chrystusa, z klęczącą frontalnie figurą Jezusa oraz stojącego obok, na skale św. Jana Chrzciciela, nad nimi Oko Opatrzności w glorii promienistej oraz gołębica Ducha Świętego. Na skale inskrypcje „966” i „1966”.
chrzcielnica

Chrzcielnica z pokrywą

Zdjęcie nr 1: Oprawa chrzcielnicy architektoniczna jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na czterostrefowym cokole wyłamanym na osi podpór, w środkowej przestrzeni chrzcielnica; w drugiej od dołu strefie silnie wysunięte do przodu wsporniki podtrzymywane przez konsole dekorowane liśćmi akantu; trzy strefy cokołu zdobione płycinami. Kondygnacja węższa od podstawy, ujęta parą pilastrów o kanelowanych trzonach i kapitelach kompozytowych wspierających pełne belkowanie wyłamane na ich osi, nad polem środkowym przyjmujące kształt łuku odcinkowego. W polu środkowym płycina ujęta profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem z płaskorzeźbioną sceną Chrztu Chrystusa z sygnaturą „1885 / P(AWEŁ) TURBAS”. Kondygnacja ujęta uszami utworzonymi z wici roślinnej z kwiatami. Zwieńczenie w formie stojącego prostokąta o wklęsłych bokach przechodzących w duże woluty spływające na belkowanie, zamknięte dwoma falistymi fragmentami gzymsu przechodzącymi w przeciwstawnie zwrócone woluty; całość zakończona szczytem utworzonym z muszli flankowanej kwiatowymi festonami. W polu płycina w formie zbliżonej do zwieńczenia z płaskorzeźbioną półpostacią aniołka na obłoku, z rękoma rozłożonymi na boki. Struktura polichromowana w kolorze białym ze złoconymi profilami i ornamentyką oraz srebrzoną płaskorzeźbą.
chrzcielnica

Oprawa architektoniczna chrzcielnicy

Zdjęcie nr 1: Pokrywa chrzcielnicy na planie koła z dekoracją imitującą puklowanie. Na szczycie pokrywy umieszczona rzeźbiona scena przedstawiająca Chrzest Chrystusa w Jordanie. Po lewej stronie Jezus stopami zanurzony w wodach Jordanu, zwrócony trzy czwarte w stronę św. Jana Chrzciciela, z rękami złożonymi na piersiach w geście pokory. Twarz podłużna, okolona brodą z długim nosem i wzrokiem skierowanym w dół. Włosy długie, opadające na plecy. Ubrany jest w złocone perizonium, luźno zawiązane na biodrach. Po prawej św. Jan Chrzciciel klęczący na kamiennym postumencie, zwrócony w prawo, w lewej ręce trzymający krzyż, prawą polewający wodą Chrystusa. Twarz podłużna, okolona krótką brodą i długimi włosami. Ubrany jest w skórę wielbłądzią, odsłaniającą nagi tors i nogi. Krzyż długi z napisem na banderoli: „OTO BARANEK BOŻY”. Za nimi zatknięta jest duża, promienista gloria, pośrodku której znajduje się gołębica Ducha Świętego, a nad nią półpostać Boga Ojca wynurzająca się z obłoków z rozłożonymi szeroko rękami. Bóg Ojciec o rysach twarzy starszego mężczyzny z siwymi włosami i brodą, ubrany w złoconą suknię. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, podstawa pokrywy, gloria i szaty złocone, obłoki srebrzone.
rzeźba

Pokrywa chrzcielnicy

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Pokrywa chrzcielnicy", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/pokrywa-chrzcielnicy-1

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności