Św. Florian

Dzieje zabytku

Obraz został namalowany około 1852 roku, od 1866 roku jest wspominany w opisach ołtarza, w którym się obecnie znajduje. Został przemalowany przez Seweryna Bieszczada (zm. 1923).

Opis

Obraz w kształcie stojącego owalu z przedstawieniem św. Floriana. W centrum kompozycji święty przedstawiony w całej postaci, stojący, zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, z lewą noga wysuniętą do przodu. W prawej ręce trzyma białą chorągiew, w lewej cebrzyk, z którego wylewa się woda. Ma owalną twarz o poważnym wyrazie, okoloną gęstym, ciemnym zarostem; wokół głowy żółty nimb. Święty ubrany jest w strój rzymskiego legionisty – złotą zbroję z naramiennikami, nałożoną na białą koszulę, brązową spódnicę i hełm z czerwonym pióropuszem. Na zbroję narzucony ma płaszcz spięty na lewym barku i przełożony przez prawą rękę, układający się w równoległe fałdy. Święty stoi na ziemi, obok niego oparta tarcza. W tle, z prawej strony kompozycji płonie budynek, ponad którym wznoszą się kłęby brunatnego dymu; z lewej strony niebieskie niebo. Obraz w prostej, profilowanej, złoconej ramie.

Zarys problematyki artystycznej

O św. Florianie wiadomo niewiele. Żył podobno w drugiej połowie III wieku. Był dowódcą wojsk rzymskich, lecz zginął utopiony w rzece. Dopiero w XVI wieku został uznany za patrona strażaków i pogorzelców. Wizerunek św. Floriana wpisuje się w ideową wymowę ołtarza, w myśl której znajdująca się w głównym polu scena poświęcona św. Kunegundzie (Kindze) jest uzupełniona nobilitującymi ją przedstawieniami świętych biskupów i patronów Polski oraz umieszczonym na płótnie w zwieńczeniu wizerunkiem św. Floriana, który jako orędownik w czasie pożarów wraz z nią czuwa nad bezpieczeństwem pracujących pod ziemią górników solnych. Obraz stanowi przykład religijnego, historyzującego malarstwa dziewiętnastowiecznego. Odznacza się dobrym poziomem wykonania nawet mimo przemalowań.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Obraz z przedstawieniem św. Floriana na tle płonącego budynku został namalowany około 1852 roku, a w ołtarzu w którym się znajduje jest wzmiankowany od 1866 roku. Jako patron straży pożarnej święty miał, wraz z przedstawioną w tym samym ołtarzu św. Kunegundą (Kingą), czuwać nad bezpieczeństwem górników solnych. Obraz stanowi dobry przykład religijnego malarstwa dziewiętnastowiecznego.

Bibliografia