Rzeźba do 1951 roku znajdowała się w murowanej kapliczce nieopodal kościoła. Następnie była przechowywana na plebani, by przez pewien czas na przełomie XX i XXI znaleźć się w nowym kościele Matki Boskiej Bolesnej w Jawiszowicach Brzeszczach. Po przeprowadzonej konserwacji w pracowni konserwatorskiej Muzeum Narodowego w Krakowie w pierwszym dziesięcioleciu XXI wieku została umieszczona na konsoli na północnej ścianie w prezbiterium kościoła w Jawiszowicach.
Pieta w Jawiszowicach reprezentuje Pietę w tzw. typie Pieta corpusculum. Przedstawiono tutaj pełnopostaciową figurę siedzącej Marii, trzymającą na kolanach martwe ciało Chrystusa. Matka Boska jest lekko pochylona w prawą stronę. Obiema rękami podtrzymuje na swoich kolanach Chrystusa, opartego o jej prawe przedramię. Prawą ręką trzyma go za bok, a lewą kładzie na jego udach. Ma owalną twarz o jasnej karnacji z wysokim czołem. Jej oczy są duże, wyraźne. Maria ma długi, prosty nos, czerwone usta, rumiane policzki i nieznacznie zaznaczone zmarszczki podkreślające jej cierpienie. Matka Boska odziana jest w złotą tunikę i ciemnobłękitny maforion z czerwonym podbiciem lamowany złotem, okrywający jej postać. Fałdy płaszcza są misowate, miękko rzeźbione. Spód szaty odsłania brunatne ciżmy. Martwy Chrystus jest wielkości dziecka. Jego ciało z odchyloną głową ułożone jest prawie schodkowo. Twarz z zamkniętymi oczami okala zarost oraz włosy. Na głowie ma koronę cierniową, spod której sączą się na czoło stróżki krwi. Krew cieknie także z przebitego boku. Biodra Chrystusa okrywa jasne, miękko drapowane perizonium.
Rzeźba stoi na współczesnej, stylizowanej na gotycką pięciobocznej konsoli. Jej profilowany cokół podtrzymuje wspornik opleciony srebrzystymi i złotymi liśćmi akantu. Krawędzie konsoli są pozłocone.
Pieta z Jawiszowic, obok rzeźby z tym samym tematem z Biecza z pierwszej ćwierci XIV wieku i późniejszej Piety z Wojnicza z początku XVI wieku, stanowi ciekawy przykład małopolskiej plastyki gotyckiej. Tadeusz Chrzanowski i Marian Kornecki datują dzieło na trzecią ćwierć XIV wieku. Z kolei Jerzy Szablowski ogólnie na XIV wiek. Na uwagę zasługuje archaizująca forma rzeźby, inspirowana jeszcze romańskimi tronującymi madonnami. Skomponowana ściśle frontalnie, z kamiennym i jakby zastygłym wyrazem twarzy Maria prezentuje widzowi martwe ciało Chrystusa. Podobnie jak w przykładach z Biecza, a później z Wojnicza, Chrystus spoczywający na kolanach Matki jest nieproporcjonalnie pomniejszony. Ten typ ikonograficzny określany jest jako Pieta corpusculum. W sposób symboliczny zawiera w sobie cierpienie nad martwym synem oraz ból związany z utratą dziecka. Tego rodzaju treści były obecne już w polskiej sztuce romańskiej, czego przykład stanowi tympanon z kolegiaty NMP i św. Aleksego w Tumie pod Łęczycą z lat siedemdziesiątych XII wieku z przedstawieniem tzw. podwójnego Zwiastowania. Ukazana tam scena, będąca prototypem Piety, o niechybnie włoskiej proweniencji, wyobraża Madonnę z Dzieciątkiem na kolanach. Dzieciątko można interpretować jako dziecko, ale też jako martwego już dorosłego Chrystusa. Madonnie towarzyszą dwaj aniołowie z lilią i krzyżem w rękach, symbolizując Wcielenie (lilia) oraz przyszłą mękę (krzyż).
Widoczne zatarcia i nieznaczne pęknięcia.
Sztuka polska przedromańska i romańska do schyłku XIII wieku, t. 2, red. M. Walicki, Warszawa, 1971, s. 203-204, il. 446;
T. Chrzanowski, M. Kornecki, Sztuka Ziemi Krakowskiej, Kraków 1982, s.108-109, il. 53b;
R. Kalinowski, Ecclesia Sancti Martini Jawiszowice, Kraków 2017, s. 89, il. s. 88-89.
Pieta w Jawiszowicach reprezentuje Pietę w tzw. typie Pieta corpusculum. Przedstawiono tutaj pełnopostaciową figurę siedzącej Marii, trzymającą na kolanach mocno pomniejszone martwe ciało Chrystusa. W ten sposób odniesiono się do tajemnicy Wcielenia i równocześnie Odkupienia. Tego rodzaju treści były obecne już w polskiej sztuce romańskiej, czego przykład stanowi tympanon z kolegiaty NMP i św. Aleksego w Tumie pod Łęczycą z lat siedemdziesiątych XII wieku z przedstawieniem tzw. podwójnego Zwiastowania. Na uwagę zasługuje archaizująca forma rzeźby, inspirowana jeszcze romańskimi tronującymi madonnami.
ks. Szymon Tracz, "Pieta corpusculum", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/pieta-corpusculum