Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Figura Chrystusa Ukrzyżowanego w lekkim zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach tworzących kąt rozwarty. Głowa przechylona na prawe ramię. Twarz pociągła, szczupła, okolona zarostem. Oczy zamknięte, prosty i długi nos, lekko rozchylone usta. Włosy brązowe w formie grubych, spiralnie skręconych pukli, opadających na prawe ramię. Broda krótka, kędzierzawa. Korona cierniowa w kształcie czepca w kolorze zielonym. Sylwetka ciała wychudzona z nienaturalnie długimi, szczupłymi ramionami. Na ciele widoczne ślady męki – krwawiąca rana w boku oraz dłoniach i stopach. Perizonium srebrno-niebieskie, ściśle opinające biodra, przewiązane z przodu, opadające ostro łamaną fałdą wzdłuż lewego boku postaci. Polichromia ciała naturalistyczna. Krzyż gładki, prosty w kolorze jasnobrązowym. U szczytu pionowej belki krzyża titulus z napisem „JEZUS NAZARENUS / REX JUDAEORUM”.
Zdjęcie nr 2: Figura Chrystusa Ukrzyżowanego w lekkim zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach tworzących kąt rozwarty. Głowa przechylona na prawe ramię. Twarz pociągła, szczupła, okolona zarostem. Oczy zamknięte, prosty i długi nos, lekko rozchylone usta. Włosy brązowe w formie grubych, spiralnie skręconych pukli, opadających na prawe ramię. Broda krótka, kędzierzawa. Korona cierniowa w kształcie czepca w kolorze zielonym. Sylwetka ciała wychudzona z nienaturalnie długimi, szczupłymi ramionami. Na ciele widoczne ślady męki – krwawiąca rana w boku oraz dłoniach i stopach. Perizonium srebrno-niebieskie, ściśle opinające biodra, przewiązane z przodu, opadające ostro łamaną fałdą wzdłuż lewego boku postaci. Polichromia ciała naturalistyczna. Krzyż gładki, prosty w kolorze jasnobrązowym. U szczytu pionowej belki krzyża titulus z napisem „JEZUS NAZARENUS / REX JUDAEORUM”.

Krucyfiks

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Skawina
Miejscowość
Wola Radziszowska
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny
Tagi
gotyk późny gotyk rzeźba gotycka rzeźba późnogotycka rzeźba XVI wieku sztuka gotycka sztuka XVI wieku
Miejsce przechowywania
belka tęczowa
Identyfikator
DZIELO/09562
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
pierwsza połowa XVI wieku
Technika i materiał
drewno rzeźbione, polichromowane i srebrzone
Autor noty katalogowej
Justyna Kuska
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Obecnie istniejący kościół w Woli Radziszowskiej to niewielkich rozmiarów świątynia wzniesiona w stylu gotyckim około 1440 roku. Wyposażenie kościoła pochodzi z różnych epok. Do najstarszych dzieł sztuki znajdujących się w nim zalicza się gotycki obraz przedstawiający Matkę Boską w typie Hodegetrii w ołtarzu głównym z około 1460 roku oraz omawiany późnogotycki krucyfiks umieszczony na profilowanej belce tęczowej datowany na początek XVI wieku.

Opis

Figura Chrystusa Ukrzyżowanego w lekkim zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach tworzących kąt rozwarty. Głowa przechylona na prawe ramię. Twarz pociągła, szczupła, okolona zarostem. Oczy zamknięte, prosty i długi nos, lekko rozchylone usta. Włosy brązowe w formie grubych, spiralnie skręconych pukli, opadających na prawe ramię. Broda krótka, kędzierzawa. Korona cierniowa w kształcie czepca w kolorze zielonym. Sylwetka ciała wychudzona z nienaturalnie długimi, szczupłymi ramionami. Na ciele widoczne ślady męki – krwawiąca rana w boku oraz dłoniach i stopach. Perizonium srebrno-niebieskie, ściśle opinające biodra, przewiązane z przodu, opadające ostro łamaną fałdą wzdłuż lewego boku postaci. Polichromia ciała naturalistyczna. Krzyż gładki, prosty w kolorze jasnobrązowym. U szczytu pionowej belki krzyża titulus z napisem „JEZUS NAZARENUS / REX JUDAEORUM”.

Zarys problematyki artystycznej

Drewniany późnogotycki krucyfiks datowany jest na pierwszą połowę XVI wieku. Rzeźbę charakteryzują typowe dla tego okresu cechy: twarz Chrystusa wyraża ból, ma lekko otwarte usta, całe ciało pokrywają liczne strużki krwi, sylwetka jest nadnaturalnie wychudzona. Włosy podobnie jak w innych dziełach z tego okresu ułożone są w grube, skręcone pukle, a na głowie Chrystus ma założoną ciasno oplecioną, zieloną koronę cierniową. Niewyjaśnioną pozostaje kwestia autora rzeźby. Należy ją najprawdopodobniej zaliczyć do pierwotnego wyposażenia kościoła – umieszczenie wizerunku Ukrzyżowanego na belce tęczowej należało do obowiązkowych przedstawień w wyposażeniu każdej świątyni.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Drewniany, późnogotycki krucyfiks umieszczony na profilowanej belce datowany jest na pierwszą połowę XVI wieku. Rzeźbę należy najprawdopodobniej zaliczyć do pierwotnego wyposażenia kościoła w Woli Radziszowskiej – umieszczenie wizerunku Ukrzyżowanego na belce tęczowej należało do obowiązkowych przedstawień w wyposażeniu każdej świątyni.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953
Kracik Jan, "Wola Radziszowska. Parafia z czasów piastowskich", Kalwaria Zebrzydowska 2000
"Zabytki sztuki w Polsce. Małopolska", Warszawa 2016

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem, ujęty uszami z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego oraz akantu. Mensa drewniana o linii wklęsło-wypukłej, z kamiennym portatylem, na odwrocie którego znajdują się napisy: „Anno D[omi]ni 1791 d(ie) 23 Julii Jllus[tr]ssimus R[evere]mdissimus D[ominus] Thimotheus / Nałęcz de Gorzen Gorzenski Ep[isco]pus Smolene(censis) hac Altare Portatile con/secravit et Reliquias s(acto)r)um) Laurentii [...] Martyr(um) imposui[t]”, „[...] et obsigillatum in actu visitationis ep[isco]palis / 29 Julii 1808 per Reverendissimum ec Illustri/ssimum D(omi)num Andre[am] Rawicz Gawtonski / Ep(isco)pu(m) Crac[oviensem] [...]”, „Obsigillavimus / in visitazione canonica / die 29 Maii 1899/ + Joannes / princeps Ep(isco)p(us)” oraz „Obsigillavit Celsi(ssi)mus ac Rev(erendiss)mus / Adam Stephanus Princeps Sapieha / Princeps Arch(ie)p(isco)pus Cracoviensis in / actu visit(ationis) Can(once) / Wola Radziszowska die 25 Maii 1939 / Julianus Groblicki / secratarius.” Antepedium drewniane, w części centralnej dekorowane płaskorzeźbionym medalionem z wici roślinnej mieszczącym monogram IHS ujęty po bokach ornamentem roślinnym. Nastawa ustawiona na profilowanym cokole dekorowanym uskrzydlonymi główkami anielskimi. W części środkowej predella ze złoconą płyciną w kształcie leżącego prostokąta ujętego palmetami, wewnątrz której znajduje się obraz ze sceną Zwiastowania. Retabulum ujęte parą korynckich kolumn ustawionych na wysokich cokołach. Kolumny dźwigają odcinki wyłamanego belkowania zwieńczonego profilowanym gzymsem, na którym ustawiono figury św. Kazimierza i św. Floriana. Trzony kolumn złocone, w jednej trzeciej wysokości opięte profilowanym okuciem, poniżej którego płaskorzeźbione, uskrzydlone główki anielskie na tle ornamentu okuciowego, a powyżej winna latorośl na tle ornamentu okuciowego. Pole środkowe ołtarza w formie arkady zamkniętej łukiem półkolistym mieści obraz przedstawiający Ukrzyżowanie. W przyłuczach płaskorzeźbione, uskrzydlone główki anielskie. Zwieńczenie ujęte hermowymi pilastrami dźwigającymi niepełne, wyłamane belkowanie z uskrzydloną główką anielską na osi, na którym znajduje się trójkątny, przerwany przyczółek. Na ramionach przyczółka półleżące postaci aniołów, pomiędzy nimi, w osi ołtarza figura św. Jana Chrzciciela. W polu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półokrągłym przedstawiający św. Michała Archanioła. Zwieńczenie ujęte uszami utworzonymi z akantu oraz podwieszonej draperii. Struktura ołtarza jest polichromowana na ciemnozielono, ze złoconymi detalami architektonicznymi i ornamentyką. Figury w partiach ciała z naturalistyczną polichromią oraz złoconymi szatami i atrybutami.
ołtarz
Ołtarz boczny północny (lewy)
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem, ujęty uszami z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego oraz akantu. Mensa drewniana o linii wklęsło-wypukłej, z kamiennym portatylem. Antepedium drewniane, w części centralnej dekorowane płaskorzeźbionym medalionem z wici roślinnej mieszczącym monogram maryjny ujęty po bokach ornamentem roślinnym. Nastawa ustawiona na profilowanym cokole dekorowanym uskrzydlonymi główkami anielskimi. W części środkowej predella ze złoconą płyciną w kształcie leżącego prostokąta ujętego palmetami, wewnątrz której znajduje się obraz ze sceną Pokłonu pasterzy. Retabulum ujęte parą korynckich kolumn ustawionych na wysokich cokołach. Kolumny dźwigają odcinki wyłamanego belkowania zwieńczonego profilowanym gzymsem, na którym ustawiono figury św. Wojciecha i św. Stanisława. Trzony kolumn złocone, w jednej trzeciej wysokości opięte profilowanym okuciem, poniżej którego płaskorzeźbione, uskrzydlone główki anielskie na tle ornamentu okuciowego, a powyżej winna latorośl na tle ornamentu okuciowego. Pole środkowe ołtarza w formie arkady zamkniętej łukiem półkolistym mieści obraz przedstawiający temat Rodziny Marii. W przyłuczach płaskorzeźbione, uskrzydlone główki anielskie. Zwieńczenie ujęte hermowymi pilastrami dźwigającymi niepełne, wyłamane belkowanie z uskrzydloną główką anielską na osi, na którym znajduje się trójkątny, przerwany przyczółek. Na ramionach przyczółka półleżące postaci aniołów, pomiędzy nimi, w osi ołtarza figura Chrystusa Zmartwychwstałego. W polu obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półokrągłym przedstawiający św. Marcina. Zwieńczenie ujęte uszami utworzonymi z akantu oraz podwieszonej draperii. Struktura ołtarza jest polichromowana na ciemnozielono, ze złoconymi detalami architektonicznymi i ornamentyką. Figury w partiach ciała z naturalistyczną polichromią oraz złoconymi szatami i atrybutami.
ołtarz
Ołtarz boczny południowy (prawy)
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie leżącego prostokąta o wydłużonych proporcjach. Na tle stajenki przedstawiona została scena Pokłonu pasterzy. W centrum kompozycji ukazany Jezus leżący na białej tkaninie, w żłóbku. Jasnowłose Dzieciątko jest nagie, zwraca swoją głowę w prawo, w kierunku Marii. Jego prawa ręka jest uniesiona do policzka, lewa ułożona wzdłuż ciała; nogi delikatnie ugięte. Za żłóbkiem ukazany klęczący anioł o długich, jasnobrązowych włosach ubrany w czerwono-zielone szaty. Skrzydła anioła są szeroko rozpostarte. Jego głowa jest pochylona do dołu, a ręce skrzyżowane na piersi. Powyżej kolejny anioł w otoczeniu obłoków trzymający w rękach banderolę. Z lewej strony kompozycji ukazani klęczący Maria (na pierwszym planie) i św. Józef (nieco z tyłu). Maria przedstawiona jako młoda kobieta o owalnej twarzy i dużych, ciemnych oczach. Głowa pochylona do dołu, ręce złożone w geście modlitwy. Maria ubrana jest w jasnoróżową suknię, białą chustę oraz jasnoniebieski, obszerny płaszcz zarzucony na głowę. Spod płaszcza widoczna bosa stopa. Święty Józef został ukazany jako starszy, siwowłosy mężczyzna z krótką brodą i wąsami ubrany z zielono-brązowe szaty. Ręce trzyma złożone w geście modlitwy. Kompozycję dopełniają postaci trzech pasterzy, jednego z lewej strony obrazu, dwóch z prawej. Pasterz przedstawiony z lewej został ukazany frontalnie w pozycji stojącej, jego nogi są lekko ugięte. W rękach trzyma biały instrument (?) o gruszkowatym kształcie. Postać ubrana jest w krótki, jasnobrązowy kaftan oraz czerwony płaszcz, na głowie ma różową, stożkowatą czapkę. Pierwszy z pasterzy przedstawionych z prawej strony obrazu został ukazany z lewego profilu, w pozycji klęczącej. Postać o dłuższych, brązowych włosach i brodzie w tym samym kolorze pochyla głowę w stronę Dzieciątka. Prawą rękę pasterz składa na piersi, w lewej opuszczonej wzdłuż ciała trzyma czarny kapelusz. Ubrany jest w jasnobrązową szatę, odsłaniającą lewe ramię i część torsu oraz ciemnobłękitny płaszcz. Na nogach ma czarne buty z wysokimi cholewkami. U jego stóp przedstawiono leżącą, białą owieczkę, nieco z tyłu osła i wołu. Trzeci z pasterzy został ukazany w pozycji stojącej, w silnym wykroku. Postać o dłuższych, brązowych włosach i brodzie, na ramionach trzyma białą owieczkę. Pasterz ubrany jest w jasnoróżowy kaftan, wąskie, szare spodnie oraz czarne buty z wysokimi cholewkami. Na drugim planie zostały ukazane fragmenty architektury otwierającej się dwoma prześwitami na rozległy, górzysty pejzaż. W arkadzie z prawej strony widoczne są dwie kolejne postaci, ukazane w znacznie pomniejszonej skali. W prawym, dolnym narożu kompozycji napis: „M.G.M.L. A(N)NO D(OMI)NI 1636 / Malowany 1636 / Poprawiany 1863”. Kolorystka obrazu żywa, utrzymana w ciepłej tonacji.
obraz
Pokłon pasterzy
Zdjęcie nr 1: Kościół pomocniczny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Woli Radziszowskiej to niewielkich rozmiarów, orientowana, jednonawowa budowla drewniana, konstrukcji zrębowej, z wieżą w słup. Prezbiterium jest zamknięte wielobocznie, nieco wyższa i szersza nawa ma rzut prostokąta zbliżonego do kwadratu. Do prezbiterium od strony północnej przylega zakrystia, od wschodniej Ogrójec, przy nawie od południa umieszczona została niewielka, prostokątna kruchta. Od zachodu do budowli dostawiona jest czworoboczna wieża o pochyłych ścianach, z podwieszoną izbicą z czworobocznymi występami na przekątnikach; hełm ostrosłupowy z czterema wieżyczkami na występach. W przyziemiu wieży znajduje się kruchta, a dookoła wieży szalowane soboty. Wewnątrz świątyni stropy; w nawie z zaskrzynieniami. Otwór tęczowy ma kształt ostrołuku, belka jest profilowana, na niej umieszczony jest krucyfiks o charakterze późnogotyckim. Chór muzyczny w zachodniej części nawy jest drewniany, wsparty na dwóch kolumnach. Okna nawy i prezbiterium są głównie prostokątne zamknięte półkoliście; z witrażami (z wyjątkiem okna za ołtarzem głównym); ponadto budowlę doświetlają niewielkie okienka prostokątne. Do świątyni prowadzi dwoje drzwi ostrołukowych, trzecie od strony zachodniej przerobiono w 1933 roku. Dachy kościoła są kryte gontem, ponad nawą i kruchtą południową dwuspadowe, nad zakrystią jednospadowy, nad prezbiterium wielopołaciowy. Wieżyczka na sygnaturkę o formach barokowych z glorietą, cebulastym hełmem zwieńczonym kulą oraz krzyżem; kryta blachą. Świątynia usytuowana jest na niewielkiej działce, wydzielonej ogrodzeniem z drewnianych bali, krytym gontem. Bramy wiodące na posesję umieszczono od zachodu oraz w południowo-wschodnim narożniku działki.
kościół
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny jednoosiowy i jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem; ujęty akantowymi uszami. Mensa prostopadłościenna o linii wklęsło-wypukłej. Antepedium drewniane z umieszczonym centralnie medalionem utworzonym z wici roślinnej mieszczącym gorejące serce na tle skrzyżowanych kotwicy i krzyża. W dolnych narożach dodatkowo złocony akant. Tabernakulum srebrzone z wypukłymi drzwiczkami zamkniętymi półkoliście, na których umieszczony centralnie złocony kielich z hostią ujęty akantowymi wolutami. W górnej części drzwiczek uskrzydlona główka anielska. Nastawa umieszczona na wysokim cokole. Pole środkowe w formie stojącego prostokąta ujęte jest dwiema parami kolumn korynckich dźwigających niepełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem i wyłamanym, przerwanym w partii środkowej trójkątnym przyczółkiem. Para kolumn wewnętrznych jest nieco wysunięta przed lico ołtarza. Cokoły kolumn dekorowane są płycinami wypełnionymi akantem. W polu środkowym ołtarza umieszczono profilowaną i złoconą ramę dekorowaną akantem ujętą płyciną zwieńczoną łukiem nadwieszonym. W ramie obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w typie Hodegetrii. Ponad obrazem umieszczona jest złocona główka anielska z podwieszonymi girlandami. W partii fryzu rozety i ostrokrzew. W zwieńczeniu, na osi kolumn wewnętrznych znajduje się para aniołów siedzących na odcinkach przyczółka i trzymających liście akantu. Na osi kolumn zewnętrznych umieszczone wazony z kwiatami. W osi ołtarza akantowy kartusz z gołębicą Ducha Świętego na tle glorii promienistej na profilowanej podstawie. Całość zwieńczona jest figurą Boga Ojca z globem i otwartą księgą siedzącego pośród obłoków. Struktura ołtarza polichromowana jest na zielono ze złoconą ornamentyką i detalami architektonicznymi. Figury w partiach ciała polichromowane naturalistycznie, szaty i atrybuty złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną ramą zdobioną akantem. W centrum kompozycji ukazana Matka Boska z Dzieciątkiem w typie Hodegetrii. Maria przedstawiona frontalnie, w popiersiu z głową nieznacznie pochyloną w lewo, w kierunku Dzieciątka, które trzyma na lewym ramieniu. Prawą ręką wskazuje na Jezusa. Twarz Matki Boskiej szczupła, z długim, prostym nosem i niewielkimi ustami. Na policzkach zaznaczony delikatny rumieniec. Wokół głowy złocony nimb z umieszczoną w otoku gotycką inskrypcją: „Regina • celi • letare • alle • quia • quem • meruisti • portare • alle • resurrexit • sicu”. Maria ubrana jest w ciemnogranatową szatę spodnią z długimi rękawami, wykończoną złoconą lamówką. Przy dekolcie gotycki, minuskułowy napis: „ave • maria”. Na ramiona i głowę ma narzucony ciemnogranatowy płaszcz z purpurową podszewką, spięty pod szyją ozdobną, kameryzowaną broszą. Spod płaszcza widoczna przejrzysta chusta oraz jasne, falowane włosy. Dzieciątko Jezus zwrócone w stronę Marii, prawą rękę wyciąga w geście błogosławieństwa, w lewej zaś trzyma zamkniętą księgę w zielonej oprawie. Przedstawione jako brązowooki chłopiec o krótkich, jasnych i kręconych włosach. Dzieciątko ubrane jest w ciemnogranatową tunikę z długimi rękawami zdobioną motywem kwiatowym, wykończoną złotą lamówką. Spod szat widoczne są bose stopy. Wokół głowy Jezusa umieszczony złocony nimb wypełniony rytą dekoracją roślinną. Tło obrazu jednolicie złocone z rytą dekoracją roślinną.
obraz
Matka Boska z Dzieciątkiem

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Figura Chrystusa ścięta z tyłu, przybita do belki krzyża trzema gwoździami, w typie Christo morte. Ciało w głębokim zwisie, ramiona ułożone w kształt litery „Y”. Głowa opadająca na klatkę piersiową, przechylona na prawe ramię. Twarz szeroka, okolona krótką brodą i włosami opadającymi na prawe ramię. Oczy zamknięte, nos niewielki, prosty, usta rozchylone. Na głowie korona cierniowa. Sylwetka ciała smukła o wyraźnie zaznaczonej muskulaturze, zwłaszcza w partii klatki piersiowej i ramion. Dłonie o zaciśniętych palcach. Wokół bioder perizonium układające się w głębokie poprzeczne fałdy, z rozwianym zwisem przy lewym boku. Stopy skrzyżowane, prawa założona na lewą. Karnacja ciała w jasnoszarym odcieniu z zaznaczonymi czerwoną farbą śladami męki. Włosy i zarost ciemnobrązowe, perizonium i korona cierniowa złote. Nad głową srebrny titulus w formie banderoli.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Na krzyżu z jasnego drewna zawieszono polichromowaną figurę martwego Chrystusa o szeroko rozpostartych ramionach. Ciało Zbawiciela do krzyża jest przymocowane za pomocą trzech gwoździ. On sam został ukazany jako martwy z zamkniętymi oczami i nieznacznie słaniającą się głową. Jego postać jest nieznacznie wysmuklona z naturalnie potraktowaną muskulaturą korpusu, zaznaczononą raną prawego boku. Nogi są lekko zwrółcone do osi środkowej, z założeniem prawej stopy na lewą. Twarz Zbawiciela jest mocno wychudła i pociągła. Charakteryzują ją zamknięte oczy, wydatny nos i usta. Otaczają ją brązowe włosy opadające puklami na kark oraz na prawe ramię oraz brązowy zarost. Chrystus ma na głowie cierniową koronę, spod której na czoło spływają nieznaczne krople krwi. Biodra Zbawiciela przepasane są szarobiałym perizonium w formie zawoju z rozwianym festonem przy prawym boku. Tkaninę drapują ostre załamania. Ponad głową Chrystusa na pionowej belce krzyża zawieszono rozwiany titulus z napisem INRI przytwierdzone do krzyża wbitym na środku gwoździem. Całą figurę pokrywa naturalistyczna polichromia.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Figura Chrystusa umarłego przybita trzema gwoździami do krzyża o prostych ramionach. Jego ciało jest w delikatnym zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach. Prawa noga ugięta w kolanie, stopy skrzyżowane w układzie prawa na lewą. Twarz Chrystusa jest szczupła, o głęboko osadzonych, zamkniętych oczach, prostym, krótkim nosie i lekko rozchylonych ustach, okolona krótką brodą skręconą w dwa pukle oraz kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało szczupłe, miękko modelowane, o podkreślonej muskulaturze ud i ramion oraz silnie uwypuklonych żebrach i mostku klatki piersiowej. Biodra przesłonięte są białym, krótkim, mocno drapowanym i przylegającym do ciała perizonium z ekspresyjnie rozwianym zwisem tkaniny na prawym boku. Polichromia naturalistyczna z zaznaczonymi śladami męki. Na zakończeniu pionowej belki krzyża namalowana tabliczka z napisem „I.N. / R.I.”.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Figura umarłego Chrystusa przybita jest do krzyża o prostych ramionach czterema gwoździami. Ciało w lekkim zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach, głowa bezwładnie opada na prawe ramię, nogi ugięte w kolanach, skierowane w prawo. Twarz Chrystusa jest pociągła, o zamkniętych oczach, prostym, długim nosie oraz pełnych, rozchylonych ustach, okolona krótką brodą oraz delikatnie kręconymi włosami opadającymi na prawe ramię. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało wychudzone, o silnie zaznaczonej muskulaturze rąk i nóg, wyraźnie podkreślonych żebrach klatki piersiowej i zapadłym brzuchu. Biodra przepasane są krótkim perizonium zawieszonym na sznurze, z rozwianym zwisem tkaniny przy lewym boku. Polichromia ciała naturalistyczna z zaznaczonymi śladami męki, korona cierniowa i perizonium pozłocone.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Krucyfiks w typie Christo morte; postać Chrystusa umarłego przybitego do krzyża trzema gwoździami. Sylwetka w delikatnym zwisie, o silnie zaznaczonej anatomii ciała, z podkreśloną linią żeber i zaznaczonymi śladami męki. Perizonium w formie tkaniny przewiązanej na sznurze, sięgające kolan i odsłaniające prawe udo; z prawej strony spływające kaskadowo. Twarz Jezusa podłużna opadająca na prawe ramię, okolona zarostem; oczy zamknięte, nos podłużny, wystające kości policzkowe; włosy długie spływające na prawe ramię, na głowie złota korona cierniowa. Partie ciała polichromowane naturalistycznie, korona cierniowa i perizonium złocone.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Krzyż prosty, współczesny. Rzeźba zawieszona na krzyżu na wyprostowanych ramionach, figura w typie Christo vivo, głowa delikatnie przechylona na prawe ramię; nogi ugięte w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem w układzie prawa na lewą. Twarz Chrystusa pociągła, o wyraźnych rysach, dużym i wąskim nosie; okolona krótkim zarostem; na głowie szeroka korona cierniowa. Sylwetka wychudzona, z wydatną klatką piersiową i wąską talią. Perizonium przewiązane na lewym boku, ciasno oplatające biodra. Nad głowią Chrystusa znajduje się titulus w formie białej banderoli z napisem „INRI”. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała z zaznaczonymi śladami męki, perizonium złocone.
rzeźba

krucyfiks

Jak cytować?

Justyna Kuska, "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-63

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności