Para aniołów

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Biskupice
Miejscowość
Łazany
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niegowić
Parafia
Parafia Znalezienia Krzyża Świętego
Tagi
barok późny barok rzeźba XVIII wieku sztuka barokowa sztuka pierwszej połowy XVIII wieku sztuka późnobarokowa sztuka XVIII wieku Wadowice
Miejsce przechowywania
ołtarz w kaplicy Lubomirskich
Identyfikator
DZIELO/03534
Kategoria
rzeźba
Ilość
2
Czas powstania
druga ćwierć XVIII wieku
Technika i materiał
drewno rzeźbione, polichromowane, złocone i srebrzone
Wymiary podstawowe
wysokość – 110 cm
Autor noty katalogowej
Justyna Kuska
Uznanie autorstwa-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Ołtarz, którego częścią są omawiane rzeźby aniołów, powstał najprawdopodobniej w drugiej ćwierci XVIII wieku i pochodzi z kościoła parafialnego w Wadowicach. Pod koniec XIX wieku nastawa, nosząca pierwotnie wezwanie św. Jana z Kęt, wraz z drugim, niezachowanym do dziś ołtarzem, została przewieziona do kościoła pw. Znalezienia Krzyża Świętego w Łazanach przez pochodzącego z Wadowic Franciszka Błachuta – proboszcza łazańskiej świątyni. Tomasz Graff wskazuje, że być może z zakończoną w 1897 roku przebudową fasady kościoła w Wadowicach (wg projektu Tomasza Prylińskiego) wiązała się wymiana części wystroju wnętrza wadowickiej fary. Oba ołtarze zostały sprowadzone do Łazan w 1899 roku. Omawianą nastawę ustawiono w kaplicy Lubomirskich w miejscu wcześniejszego stiukowego ołtarza św. Stanisława. Ołtarz odnowiono, konieczne prace wykonał stolarz Jan Wilk ze Sławkowic.

Opis

Para pełnoplastycznych, drążonych od tyłu, polichromowanych, złoconych i srebrzonych rzeźb przedstawiających stojące anioły w dynamicznych pozach. Figury przedstawione w kontrapoście, ustawione na niewielkich postumentach. Ubrane w długie, bogato drapowane, złocone suknie oraz rozwiane srebrzone płaszcze. Stopy bose. Obie postaci wykonują analogiczne gesty, składając jedną rękę na piersi, drugą wyciągając lekko do przodu. Twarze owalne, pełne z wydatnymi policzkami oraz podbródkami okolone jasnobrązowymi, kręconymi włosami. Karnacje polichromowane, skrzydła srebrzone.

Zarys problematyki artystycznej

Omawiany ołtarz i jego wystrój rzeźbiarski jest dziełem późnobarokowym, datowanym na drugą połowę XVIII wieku (Maria Jachimczak) lub nieco wcześniej, na drugą ćwierć XVIII wieku (Tomasz Graff). Do oryginalnych elementów wyposażenia nastawy zaliczają się struktura ołtarza, figury stojących aniołów w kondygnacji pierwszej oraz putta w zwieńczeniu.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Ołtarz, którego częścią są omawiane rzeźby, powstał najprawdopodobniej w drugiej ćwierci XVIII wieku i pochodzi z kościoła parafialnego w Wadowicach. W 1899 roku z inicjatywy wadowiczanina, proboszcza w Łazanach księdza Franciszka Błachuta, nastawa wraz z drugim, również późnobarokowym ołtarzem (niezachowany), została przeniesiona do świątyni w Łazanach. Omawiany ołtarz i jego wystrój rzeźbiarski jest dziełem późnobarokowym.

Bibliografia

Graff Tomasz, "Odkrycie barokowego ołtarza z Wadowic w kościele parafialnym w Łazanach" , „Wadoviana. Przegląd historyczno-kulturalny” , s. 212-219
"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953
Krasnowolski Bogusław, "Parafia i kościół pod wezwaniem Znalezienia Krzyża Świętego w Łazanach", Kraków 2013
"Zabytki sztuki w Polsce. Małopolska", Warszawa 2016

Jak cytować?

Justyna Kuska, "Para aniołów", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/para-aniolow-3

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności