Baranek Boży

Dzieje zabytku

Szczegółowe dzieje omawianej rzeźby ani jej autorstwo nie są znane. Obiekt mógł powstać w XIX wieku. Pierwotnie, najprawdopodobniej stanowił wyposażenie któregoś z ołtarzy, np. zwieńczenie tabernakulum.

Opis

Pełnoplastyczna, wolnostojąca figura Baranka leżącego na zamkniętej księdze; z chorągwią pashalną. Całość umieszczona na wklęsło-wypukłym postumencie na planie odcinka koła. Postument i chorągiew polichromowane w kolorach czerwonym i zielonym oraz złocone, baranek srebrzony.

Zarys problematyki artystycznej

Przedstawienie Baranka Bożego (łac. Agnus Dei) oparte jest na słowach św. Jana Chrzciciela odnoszących się do Chrystusa, które zostały zapisane w Ewangelii św. Jana: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata” (J 1, 29). W sztuce chrześcijańskiej szybko pojawiły się dwa główne sposoby ukazywania Baranka. W pierwszym przypadku jest to przedstawienie samodzielne. Baranek z odwróconą głową podtrzymuje krzyż zwieńczony sztandarem oraz niekiedy kielich. W drugim przypadku Baranek występuje jako atrybut św. Jana Chrzciciela – św. Jan często trzyma go na dłoni i wskazuje na niego palcem. W obu sytuacjach postać Baranka symbolizuje Chrystusa i jego ofiarę na krzyżu (Iz 53, 7). Ze względu na odniesienia eucharystyczne figury przedstawiające Baranka Bożego były często umieszczane w zwieńczeniach tabernakulów.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Dzieje rzeźby ani jej autorstwo nie są znane. Obiekt mógł powstać w XIX wieku. Pierwotnie, najprawdopodobniej stanowił wyposażenie któregoś z ołtarzy, np. zwieńczenie tabernakulum. Przedstawienie Baranka Bożego (łac. Agnus Dei) wywodzi się ze słów św. Jana Chrzciciela odnoszących się do Chrystusa, które zostały zapisane w Ewangelii św. Jana: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata” (J 1, 29). Postać Baranka symbolizuje Chrystusa i jego ofiarę na krzyżu (Iz 53, 7).

Bibliografia