Omawiana chrzcielnica należy do najstarszych elementów wyposażenia obecnego kościoła w Łazanach. Świątynia została wybudowana w latach 1586-1590 z fundacji Sebastiana Lubomirskiego. Wcześniej na jej miejscu stał mniejszy, drewniany kościół, wokół którego powstawały mury nowej budowli. O wyposażeniu pierwotnego kościoła w Łazanach można przeczytać w wizytacji biskupiej kardynała Jerzego Radziwiłła przeprowadzonej w 1597 roku. Wizytator wymienia w niej kamienną chrzcielnicę, być może tożsamą z obecnie zachowaną: „Item Habet Fontem lapideum achenum mundum cum aqua munda in se continentem bene clausum”. W kolejnych wizytacjach z 1617, 1629, 1663 roku powtarza się skrótowa informacja o kamiennej chrzcielnicy z miedzianą misą i pokrywą. Dopiero w dokumencie biskupa Kazimierza Łubieńskiego sporządzonym w 1703 roku wizytator odnotował więcej szczegółów dotyczących omawianej chrzcielnicy. Według tej relacji było to dzieło kamienne z czterema wykutymi herbami dookoła, ustawione na jednostopniowym podwyższeniu. Pokrywa chrzcielnicy wykonana była z drewna i zwieńczona globem oraz krzyżem: „Baptisterium. Lapideum, cum quatuor incis Stemmatibus circumcirca, cum uno gradu(s). [...] Tectum baptisterii vetus coloratum ligneum, cum globo et cruce in sumitate”. W 1898 roku chrzcielnica została odnowiona z inicjatywy proboszcza w Łazanach, księdza Franciszka Błachuta.
Piaskowcowa, płaskorzeźbiona chrzcielnica ustawiona na prostopadłościennym, profilowanym postumencie z uskokiem. Trzon o przekroju ośmiobocznym dekorowany płaskorzeźbionym, symetrycznym ornamentem roślinnym. Czara półkolista, puklowana; w narożach owalne tarcze z godłami herbów: Odrowąż, Gryf, Drużyna i Warna oraz syglami „S(ebastian) L(ubomirski)”. W otoku czary ornament analogiczny jak na trzonie. Pokrywa drewniana o podstawie ośmiobocznej z dekoracją płycinową. Zwieńczona przecinającymi się kabłąkami dekorowanymi kaboszonami, zamknięta kulą oraz równoramiennym krzyżem o ramionach zakończonych trójlistnie.
Chrzcielnica to ustawiony we wnętrzu kościoła zbiornik na święconą wodę używaną podczas sakramentu chrztu. Na terenie Polski najpowszechniej spotykane są chrzcielnice o kształcie kielichowym, wykonane z kamienia, drewna lub metalu. Omawiane dzieło zostało wyrzeźbione w piaskowcu, przybiera uproszczone formy architektoniczne (profilowany postument i prosty, ośmioboczny trzon). Zastosowana ornamentyka w postaci symetrycznego ornamentu o osiowym przebiegu przypomina renesansową arabeskę. Herby na czarze chrzcielnicy oraz inicjały S. L. odnoszą się najprawdopodobniej do fundatora murowanego kościoła w Łazanach – Sebastiana Lubomirskiego.
Dobry.
Omawiana chrzcielnica należy do najstarszych elementów wyposażenia obecnego kościoła w Łazanach. Murowana świątynia została wybudowana w latach 1586-1590 z fundacji Sebastiana Lubomirskiego na miejscu starszej, drewnianej budowli. Dzieło o formach architektonicznych i renesansowej ornamentyce dekorowane jest herbami: Odrowąż, Gryf, Drużyna i Warna, a inicjały S. L. odnoszą się najprawdopodobniej do Sebastiana Lubomirskiego – fundatora obecnego kościoła w Łazanach.
Justyna Kuska, "Chrzcielnica", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/chrzcielnica-24