Ołtarz został wykonany przez nieznanego rzeźbiarza, Pachomia w drugiej połowie XVIII wieku. Pierwotnie stanowił część wyposażenia kaplicy dworskiej w Krzyszkowicach. Został uratowany z pożaru i przeniesiony do wybudowanego w latach 1856-1860 drewnianego kościoła wzniesionego na miejscu kaplicy. Kościół wraz z wyposażeniem przeniesiono w 1874 roku w miejsce, w którym znajduje się obecnie. Główne przedstawienie w ołtarzu stanowi osiemnastowieczny obraz św. Anny, patronki kościoła. W 1888 roku na zasuwie umieszczono obraz św. Józefa, a w zwieńczeniu wizerunek św. Barbary. W 1900 roku ołtarz odnowiono i umieszczono w polu antepedium obraz z przedstawieniem Ostatniej Wieczerzy. W 1948 roku ołtarz został odnowiony przez Juliusza Żańczyka z Gorlic.
Ołtarz drewniany, prostopadłościenny, z kamienną mensą. Antepedium w formie obrazu z przedstawieniem Ostatniej Wieczerzy, ujętego profilowaną ramą. Na ołtarzu ustawione tabernakulum z tronem wystawienia.
Nastawa architektoniczna, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, trójosiowa z bramkami, ustawiona na dwustrefowym cokole z wyłamanymi czterema prostopadłościanami. Oś środkowa ujęta dwiema parami pilastrów oraz parą kolumn, na cokołach zwróconych pod kątem do wewnątrz ołtarza. Osie zewnętrzne ujęte parą pilastrów i stojących na ich tle kolumn. Wszystkie podpory dźwigają imposty, na osiach środkowy podpór zwrócone pod kątem do wewnątrz. Na parze skrajnych impostów fragmenty przerwanego, falistego przyczółka. W polu środkowym nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, z uskokiem, ujęta profilowaną ramą, z obrazem Nauczania Marii. Na osiach bocznych figury św. Piotra i św. Pawła ustawione na wspornikach Zwieńczenie niearchitektoniczne, o formie zbliżonej do trapezu, o wklęsłych bokach z uszakami, zamknięte fragmentem falistego gzymsu. W polu obraz o fantazyjnej formie zbliżonej do trapezu z przedstawieniem św. Barbary, ujęty ornamentalną ramą. Zwieńczenie flankują dwie figury klęczących aniołów na cokołach. Nastawa dekorowana rocaille'm w przestrzeni nad polem głównym oraz w partii zwieńczenia, ujęta uszami utworzonymi z rocaille'u, kampanuli i ornamentu roślinnego. Na osiach bocznych zwisy kwiatowe. Bramki w formie przejść o wykroju stojącego prostokąta o wklęsłych górnych narożach, zamkniętego dwiema woltami i cokołami z imitacją puklowania, na których stoją figury niezidentyfikowanych monarchów. Struktura polichromowana w kolorze niebieskim, kolumny, profile i ornamentyka złocone.
Prawdopodobnie nastawa wtórnie poszerzona o bramki, dodane zapewne po przeniesieniu ołtarza do nowego kościoła po połowie XIX wieku.
Dobry.
Ołtarz został wyrzeźbiony przez Pachomia w drugiej połowie XVIII wieku. Główne przedstawienie w ołtarzu stanowi osiemnastowieczny obraz św. Anny, patronki kościoła. W 1888 roku na zasuwie umieszczono obraz św. Józefa, a w zwieńczeniu wizerunek św. Barbary.
Paulina Kluz, "Ołtarz główny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-glowny-130