Feretron z figurą Najświętszej Marii Panny Niepokalanie Poczętej
Zdjęcie nr 1: Feretron składa się z pełnoplastycznej rzeźby Najświętszej Marii Panny Niepokalanej ustawionej na prostopadłościennej skrzyni, nad którą wznosi się baldachim. Skrzynia ujęta przy krawędziach profilowanymi listwami. Ma otwory na drążki. Baldachim wsparty na czterech kabłąkach utworzonych z cęg, o wklęsło-wypukłym zarysie, z krawędziami obwiedzionymi profilowanymi listwami z podwieszonym stylizowanym lambrekinem. Na baldachimie rzeźbione przedstawienie z dwoma uskrzydlonymi główkami anielskimi pośród obłoków, ujmującymi gorejące serce w glorii. Podstawa i podniebienie baldachimu polichromowane w kolorze jasnoniebieskim, pozostałe elementy srebrzone i złocone. Figura Marii ustawiona na kuli imitującej glob, ukazana frontalnie, z rękami złożonymi w geście modlitwy. Twarz ma prostokątną, o wąskich, małych oczach, prostym nosie i niewielkich ustach; okoloną długimi włosami, opadającymi na plecy. Ubrana jest w srebrzoną suknię, przepasaną w talii i złocony płaszcz zarzucony na ramiona i zawinięty z przodu postaci. Wokół jej głowy nimb z 12 gwiazdami. Polichromia ciała naturalistyczna.

Feretron z figurą Najświętszej Marii Panny Niepokalanie Poczętej

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
myślenicki
Gmina
Myślenice
Miejscowość
Krzyszkowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Anny
Tagi
feretron Najświętsza Maria Panna Niepokalanie Poczęta sztuka XIX wieku
Miejsce przechowywania
kościół
Identyfikator
DZIELO/26030
Kategoria
feretron
Ilość
1
Czas powstania
XIX wiek
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromia, złocenie, srebrzenie
Wymiary podstawowe
wysokość – 70 cm
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska, Paulina Kluz
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Dzieje zabytku nie są znane.

Opis

Feretron składa się z pełnoplastycznej rzeźby Najświętszej Marii Panny Niepokalanej ustawionej na prostopadłościennej skrzyni, nad którą wznosi się baldachim. Skrzynia ujęta przy krawędziach profilowanymi listwami. Ma otwory na drążki. Baldachim wsparty na czterech kabłąkach utworzonych z cęg, o wklęsło-wypukłym zarysie, z krawędziami obwiedzionymi profilowanymi listwami z podwieszonym stylizowanym lambrekinem. Na baldachimie rzeźbione przedstawienie z dwoma uskrzydlonymi główkami anielskimi pośród obłoków, ujmującymi gorejące serce w glorii. Podstawa i podniebienie baldachimu polichromowane w kolorze jasnoniebieskim, pozostałe elementy srebrzone i złocone.
Figura Marii ustawiona na kuli imitującej glob, ukazana frontalnie, z rękami złożonymi w geście modlitwy. Twarz ma prostokątną, o wąskich, małych oczach, prostym nosie i niewielkich ustach; okoloną długimi włosami, opadającymi na plecy. Ubrana jest w srebrzoną suknię, przepasaną w talii i złocony płaszcz zarzucony na ramiona i zawinięty z przodu postaci. Wokół jej głowy nimb z 12 gwiazdami. Polichromia ciała naturalistyczna.


Zarys problematyki artystycznej

Feretron (łac. feretrum) jest to przenośny, obustronny obraz lub rzeźba umieszczona na podstawie, w którą wsuwa się drążki, służące do dźwigania. W Kościele katolickim wykorzystywany podczas uroczystych procesji.
Figura znajdująca się w feretronie przedstawia Matkę Boską Niepokalanie Poczętą w typie samodzielnego wizerunku Marii, który wykształcił się w XVII wieku. Ikonografia Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej w sztukach plastycznych wykształciła się w związku z kultem tejże długo przed ogłoszeniem dogmatu o Niepolanym Poczęciu, co miało miejsce dopiero w 1854 roku. Wizerunek Niepokalanej kształtował się na średniowiecznych przedstawieniach Niewiasty Apokaliptycznej, dlatego symbole tej ostatniej, takie jak wieniec z 12 gwiazd, półksiężyc lub księżyc, słońce i smok (który przybrał później postać węża) zostały stałymi elementami ikonografii Immaculaty. Samodzielny wizerunek Marii, bez towarzyszących jej innych postaci, biblijnych symboli, ani Dzieciątka Jezus, a stojącej z dłońmi złożonymi w geście modlitwy został wypracowany w XVII wieku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Feretron z figurą Najświętszej Marii Panny Niepokalanie Poczętej powstał w XIX wieku.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Kościół drewniany na podmurówce z kamienia, o konstrukcji zrębowej, szalowany; jednonawowy, orientowany; wieża o konstrukcji słupowej. Prezbiterium na planie prostokąta zamkniętego trójbocznie, od północy przylega prostokątna w rzucie zakrystia; nawa na planie prostokąta, z przylegającą od południa kruchtą na rzucie kwadratu; dobudowana nawa na planie dłuższego od poprzedniej prostokąta, od zachodu wieża na planie kwadratu, częściowo wtopiona w ścianę zamykającą nawę, z wyodrębnionymi dwoma pomieszczeniami flankującymi ją. Nawy i prezbiterium nakryte stropami, oddzielone od siebie szerokimi arkadami zamkniętymi łukami odcinkowymi. W zachodniej części większej nawy prosty parapet chóru muzycznego wsparty na dwóch drewnianych filarach; prospekt organowy przepruwa strop w przestrzeń wieży. Posadzka z płyt ceramicznych. Otwory okienne w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, obwiedzione listwowymi opaskami, z kwaterowymi podziałami; od strony południowej – jedno w prezbiterium i po dwa w każdej części nawy, od strony północnej po dwa w każdej części nawy, od zachodniej dwa niewielkie flankujące wieżę. W zakrystii analogiczny otwór okienny od wschodu i mniejszy od północy. Otwory wejściowe: z prezbiterium do zakrystii drzwi płycinowe w futrynie; w przejściu z mniejszej nawy do kruchty drzwi płycinowe w futrynie; w przejściu z przyziemia wieży do większej nawy otwór w formie stojącego prostokąta z wklęsłymi górnymi narożami, obwiedziony listwowymi opaskami. Ściany z zewnątrz szalowane z listwowaniem. Trzy dachy z osobnymi kalenicami, nad prezbiterium wielospadowy; nad dwiema nawami dwuspadowe, zakończone daszkami okapowymi; kryte ceramiczną dachówką. Wieżyczka na sygnaturkę na kalenicy nad mniejszą nawą, obita blachą, zamknięta daszkiem wieżowym. Wieża o ścianach zwężających się ku górze, trójkondygnacyjna. Dolna kondygnacja zamknięta gzymsem, a dwie wyższe daszkami okapowymi. Całość zwieńczona hełmem ostrosłupowym z latarnią przeprutą oknami. Otwory okienne: w pierwszej kondygnacji na ścianie wschodniej i zachodniej w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, obwiedzione listwowymi opaskami, z kwaterowymi podziałami; w drugiej kondygnacji z trzech stron okulusy, w trzeciej z czterech stron niewielkie okienka. Otwór wejściowy od zachodu, na pięciu kamiennych stopniach, drzwi deskowe-spągowe, dwuskrzydłowe, w odrzwiach belkowych; nakryty daszkiem dwuspadowym.
kościół
Kościół św. Anny
Zdjęcie nr 1: Półkolista misa o płaszczu z imitacją puklowania i brzegiem w formie profilowanego gzymsu. Ujęta uszami w kształcie wolut przytwierdzonych do ściany. Podstawę misy tworzy rzeźbiona półpostać anioła wyłaniającego się z obłoku, który dźwiga ją na plecach i ujmuje uniesionymi w górę rękami. Twarz ma pociągłą, o pełnych policzkach i wysokim czole, dużych, migdałowatych oczach, szerokim nosie i rozchylonych, wąskich ustach. Głowę okalają krótkie, silnie kręcone włosy. Anioł ubrany w złoconą tunikę z podwiniętymi rękawami. Skrzydła złocone, złożone. Pokrywa złożona z podstawy na planie ściętego koła, z wybrzuszeniem dekorowanym liśćmi, na niej cztery rocaille'owe kabłąki, dźwigające prostokątną podstawę, na której umieszczona jest niewielka grupa rzeźbiarska ze sceną Chrztu Chrystusa. Misa polichromowana na sposób imitujący marmoryzację.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Grupa Ukrzyżowania złożona z figury Chrystusa przybitego do krzyża oraz dwóch rzeźb asystencyjnych, Matki Boskiej i św. Jana, ustawionych po jego dwóch stronach. Chrystus ukazany jako umarły, przybity do krzyża trzema gwoździami. Ciało w zwisie, o rozłożonych ramionach; głowa przechylona na prawe ramię; sylwetka lekko esowato wygięta; prawa noga ugięta w kolanie, lewa wyprostowana; stopy w układzie prawa na lewą. Twarz pociągła, szczupła, o zamkniętych oczach, uniesionych brwiach, prostym nosie i wąskich ustach; okolona krótką, kręconą brodą oraz włosami skręconymi w pukle, opadającymi na ramiona. Ciało szczupłe, o zaznaczonej w sposób uproszczony muskulaturze i żebrach klatki piersiowej; ze śladami męki, w tym dużej rany w prawym boku, z której spływają plastyczne krople krwi. Na głowie korona cierniowa. Perizonium w postaci długiej tkaniny sięgającej kolan, ciężko opadające, modelowane z przodu w trzy duże fałdy w kształcie litery V. Po dwóch stronach bioder długie zwisy tkaniny układające się kaskadowo. Odsłonięte partie ciała polichromowane naturalistycznie, perizonium srebrzone. Krzyż o prostych zakończeniach ramion z titulusem w formie banderoli z napisem „INRI”. Po lewej stronie krzyża figura Matki Boskiej ustawiona na wypukłej podstawie na planie owalu. Rzeźba ukazana frontalnie, o esowato wygiętej sylwetce, z głową przechyloną na lewe ramię, z ugiętą prawą nogą oraz uniesionymi, ugiętymi rękami na tle piersi, o splecionych dłoniach. Twarz ma pociągłą i szczupłą, o wysokim czole, migdałowatych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, z podkreśloną brodą. Maria ubrana w długą, przylegającą, niebieską suknię, o łamanych fałdach skumulowanych u dołu i opadających obficie na podłoże, spośród których widoczne czubki spiczastych, czarnych butów. Na głowę i ramiona ma narzucony zielony płaszcz z czerwoną podszewką i srebrną lamówką, podtrzymywany rękami z przodu postaci; tkanina ściśle przylegająca do ciała, odzwierciedlająca układ sylwetki, silnie drapowana, układająca się z przodu w fałdy w kształcie litery V i proste opadające wzdłuż nóg, wokół głowy i na prawym boku brzegi płaszcza falowane, wokół prawej ręki tkanina wywinięta. Polichromia ciała naturalistyczna. Po prawej stronie krzyża figura św. Jana Ewangelisty ustawiona na wypukłej podstawie na planie owalu. Rzeźba ukazana frontalnie, o esowato wygiętej sylwetce, z głową przechyloną na prawe ramię, podtrzymywaną prawą ręką, druga ręką opuszczona wzdłuż ciała, w dłoni trzyma księgę. Twarz ma pociągłą i szczupłą, o wysokim czole, migdałowatych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, z podkreśloną brodą; okoloną krótkimi włosami, kręconymi po bokach głowy, z grzywką nad czołem. Ubrany jest w długą, przylegającą, zieloną suknię o srebrnych lamówkach, obficie fałdowaną u dołu, opadającą na podłoże, z widocznymi bosymi stopami. Czerwony płaszcz o niebieskiej podszewce i szerokiej, srebrzonej lamówce zarzucony na ramiona i podtrzymywany prawą ręką z przodu postaci; obficie drapowany w fałdy o kształcie litery V z przodu, z wywiniętym brzegiem na piersi i na lewej ręce. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Grupa Ukrzyżowania
Zdjęcie nr 1: Feretron z obrazem Święta Anna nauczająca Marię. Podstawa w kształcie leżącego prostopadłościanu wspartego na kulistych nóżkach, profilowana, z w otworami na drążki, złocona, z czerwoną płyciną pośrodku. Obraz otoczony złoconą, profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym nadwieszonym. Rama flankowana liśćmi akantu tworzącymi spływy wolutowe, ze zwieńczeniem utworzonym z liści akantu zwijanych w symetryczne esownice. Na uskokach ramy niewielkie wazony. W polu obraz przedstawiający Annę z Marią. W centrum kompozycji Anna siedząca na ławie, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową i rękoma skierowanymi w prawo, w stronę Marii, prawą ręką przytrzymuje otwartą księgę, opartą na kolanie, a lewą obejmuje córkę. Twarz ma podłużną, o dużych oczach, uniesionych brwiach, prostym nosie i małych ustach. Na głowie ma jasnożółty welon, jest ubrana w długą, ciemnozieloną suknię i czerwony płaszcz okrywający jej nogi. Spod szat wystaje jej prawa stopa w sandale, wsparta na stopniu. Maria stoi przy lewym boku matki, ukazana jest z profilu, z głową skierowaną w górę i dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Ma pociągłą twarz o delikatnych rysach; okoloną długimi, jasnymi i falowanymi włosami. Jest ubrana w długą, różową suknię, przewiązaną w pasie wstążką, której końce skręcają się i rozwiewają do boku. Obie postacie mają wokół głów świetliste nimby.Tło sceny jednolite, jasnoniebieskie, w dolnej partii obrazu widoczna jasnobrązowa posadzka.
feretron
Feretron z obrazem Święta Anna nauczająca Marię
Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczne figury klęczących aniołów usytuowane w zwieńczeniu ołtarza głównego. Postacie są zwrócone w trzech czwartych do wewnątrz, ku ołtarzowi, mają pochylone głowy. Anioł z lewej strony ołtarza składa ręce w geście modlitwy, anioł z prawej prawą rękę ma opuszczoną, a lewą uniesioną przed sobą. Ich twarze są szerokie, oczy małe, nosy i usta niewielkie; okolone brązowymi, falowanymi włosami przylegającymi do głowy i opadającymi im na karki. Mają nagie torsy, a złocone draperie opasują im biodra, uda i kolana. Ich skrzydła są złożone i złocone.
rzeźba
Dwa anioły
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z wizerunkiem „Jezu ufam Tobie”. W centrum kompozycji całopostaciowe, przedstawienie Jezusa, ukazanego frontalnie, w wykroku, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą składa na piersi, wskazując na miejsce serca, otoczone glorią promienistą, z którego wydobywają się wiązki promieni – czerwone na lewo, a białe na prawo. Na dłoniach i stopach widoczne ślady męki. Jezus ma owalną twarz z wysokim czołem, ciemnie oczy, wąski nos i małe usta. Jasnobrązowe włosy opadają mu na ramiona, ma krótkie wąsy i brodę dzielącą się w dwa pukle. Wokół głowy świetlisty nimb. Jest ubrany w białą, długą tunikę o szerokich rękawach, która jest przewiązana w pasie. Stoi na obłoku, na kamiennej posadzce. Wzdłuż dolnej krawędzi obrazu banderola z napisem: „JEZU UFAM TOBIE”. Tło obrazu jest jednolite, ciemne, a całość utrzymana w chłodnej kolorystyce.
obraz
Jezu Ufam Tobie

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.
obraz

Adoracja Imienia Jezus

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Agata Felczyńska, Paulina Kluz, "Feretron z figurą Najświętszej Marii Panny Niepokalanie Poczętej", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/feretron-z-figura-najswietszej-marii-panny-niepokalanie-poczetej

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności