Ołtarz boczny prawy Matki Boskiej Różańcowej
Zdjęcie nr 1: Nastawa przyścienna, architektoniczna, trójosiowa, z architektonicznymi uszakami zakończonymi pinaklem, ustawiona na dwustopniowej podstawie. Mensa prostopadłościenna, skrzyniowa, drewniana z kamiennym portatylem. Antepedium ujęte w narożach ćwierćkolumienkami; pole dekorowane trzema płycinami, z których środkowa z motywem czworoliścia, boczne z parami blend. Retabulum ustawione na wysokim cokole, z predellą ozdobioną blendami. W partii środkowej predelli quasi tabernakulum na planie trzech boków sześcioboku. Pośrodku nisza z figurą Najświętszego Serca Jezusa, ściany boczne w formie ostrołukowych płycin z płaskorzeźbioną dekoracją o motywie winnego grona i kłosów, wszystkie zwieńczone wimpergami flankowanymi pinaklami z kwiatonami. Nastawa w formie trzech ostrołukowych nisz dekorowanych maswerkiem, ujętych kolumienkami zakończonymi kapitelami utworzonymi ze stylizowanych rozet. Nisza środkowa szersza i wyższa, zakończona wimpergą wypełnioną koronę. Całość nastawy wieńczą strzeliste pinakle, połączone ze sobą motywem ażurowego maswerku, zwieńczone kwiatonami, dekorowane żabkami. W środkowej niszy figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem. W kwaterach bocznych ustawione na cokołach figury św. Józefa po lewej i św. Antoniego Padewskiego po prawej stronie. Ołtarz utrzymany w kolorystyce ciemnego drewna z malowanymi niszami w kolorach niebieskim i czerwonym. Profile, detale i ornamenty zielone, czerwone lub złocone.
Zdjęcie nr 2: Nastawa przyścienna, architektoniczna, trójosiowa, z architektonicznymi uszakami zakończonymi pinaklem, ustawiona na dwustopniowej podstawie. Mensa prostopadłościenna, skrzyniowa, drewniana z kamiennym portatylem. Antepedium ujęte w narożach ćwierćkolumienkami; pole dekorowane trzema płycinami, z których środkowa z motywem czworoliścia, boczne z parami blend. Retabulum ustawione na wysokim cokole, z predellą ozdobioną blendami. W partii środkowej predelli quasi tabernakulum na planie trzech boków sześcioboku. Pośrodku nisza z figurą Najświętszego Serca Jezusa, ściany boczne w formie ostrołukowych płycin z płaskorzeźbioną dekoracją o motywie winnego grona i kłosów, wszystkie zwieńczone wimpergami flankowanymi pinaklami z kwiatonami. Nastawa w formie trzech ostrołukowych nisz dekorowanych maswerkiem, ujętych kolumienkami zakończonymi kapitelami utworzonymi ze stylizowanych rozet. Nisza środkowa szersza i wyższa, zakończona wimpergą wypełnioną koronę. Całość nastawy wieńczą strzeliste pinakle, połączone ze sobą motywem ażurowego maswerku, zwieńczone kwiatonami, dekorowane żabkami. W środkowej niszy figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem. W kwaterach bocznych ustawione na cokołach figury św. Józefa po lewej i św. Antoniego Padewskiego po prawej stronie. Ołtarz utrzymany w kolorystyce ciemnego drewna z malowanymi niszami w kolorach niebieskim i czerwonym. Profile, detale i ornamenty zielone, czerwone lub złocone.
Zdjęcie nr 3: Nastawa przyścienna, architektoniczna, trójosiowa, z architektonicznymi uszakami zakończonymi pinaklem, ustawiona na dwustopniowej podstawie. Mensa prostopadłościenna, skrzyniowa, drewniana z kamiennym portatylem. Antepedium ujęte w narożach ćwierćkolumienkami; pole dekorowane trzema płycinami, z których środkowa z motywem czworoliścia, boczne z parami blend. Retabulum ustawione na wysokim cokole, z predellą ozdobioną blendami. W partii środkowej predelli quasi tabernakulum na planie trzech boków sześcioboku. Pośrodku nisza z figurą Najświętszego Serca Jezusa, ściany boczne w formie ostrołukowych płycin z płaskorzeźbioną dekoracją o motywie winnego grona i kłosów, wszystkie zwieńczone wimpergami flankowanymi pinaklami z kwiatonami. Nastawa w formie trzech ostrołukowych nisz dekorowanych maswerkiem, ujętych kolumienkami zakończonymi kapitelami utworzonymi ze stylizowanych rozet. Nisza środkowa szersza i wyższa, zakończona wimpergą wypełnioną koronę. Całość nastawy wieńczą strzeliste pinakle, połączone ze sobą motywem ażurowego maswerku, zwieńczone kwiatonami, dekorowane żabkami. W środkowej niszy figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem. W kwaterach bocznych ustawione na cokołach figury św. Józefa po lewej i św. Antoniego Padewskiego po prawej stronie. Ołtarz utrzymany w kolorystyce ciemnego drewna z malowanymi niszami w kolorach niebieskim i czerwonym. Profile, detale i ornamenty zielone, czerwone lub złocone.
Zdjęcie nr 4: Nastawa przyścienna, architektoniczna, trójosiowa, z architektonicznymi uszakami zakończonymi pinaklem, ustawiona na dwustopniowej podstawie. Mensa prostopadłościenna, skrzyniowa, drewniana z kamiennym portatylem. Antepedium ujęte w narożach ćwierćkolumienkami; pole dekorowane trzema płycinami, z których środkowa z motywem czworoliścia, boczne z parami blend. Retabulum ustawione na wysokim cokole, z predellą ozdobioną blendami. W partii środkowej predelli quasi tabernakulum na planie trzech boków sześcioboku. Pośrodku nisza z figurą Najświętszego Serca Jezusa, ściany boczne w formie ostrołukowych płycin z płaskorzeźbioną dekoracją o motywie winnego grona i kłosów, wszystkie zwieńczone wimpergami flankowanymi pinaklami z kwiatonami. Nastawa w formie trzech ostrołukowych nisz dekorowanych maswerkiem, ujętych kolumienkami zakończonymi kapitelami utworzonymi ze stylizowanych rozet. Nisza środkowa szersza i wyższa, zakończona wimpergą wypełnioną koronę. Całość nastawy wieńczą strzeliste pinakle, połączone ze sobą motywem ażurowego maswerku, zwieńczone kwiatonami, dekorowane żabkami. W środkowej niszy figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem. W kwaterach bocznych ustawione na cokołach figury św. Józefa po lewej i św. Antoniego Padewskiego po prawej stronie. Ołtarz utrzymany w kolorystyce ciemnego drewna z malowanymi niszami w kolorach niebieskim i czerwonym. Profile, detale i ornamenty zielone, czerwone lub złocone.

Ołtarz boczny prawy Matki Boskiej Różańcowej

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Jabłonka
Miejscowość
Chyżne
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Anny
Tagi
ołtarz boczny styl neogotycki
Miejsce przechowywania
prawe ramię transeptu
Identyfikator
DZIELO/00957
Kategoria
ołtarz
Ilość
1
Czas powstania
około 1900 roku
Technika i materiał
drewno, techniki stolarskie i snycerskie, polichromia, złocenie
Wymiary podstawowe
wysokość – około 5 m
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Ołtarz został wykonany około 1900 roku.

Opis

Nastawa przyścienna, architektoniczna, trójosiowa, z architektonicznymi uszakami zakończonymi pinaklem, ustawiona na dwustopniowej podstawie. Mensa prostopadłościenna, skrzyniowa, drewniana z kamiennym portatylem. Antepedium ujęte w narożach ćwierćkolumienkami; pole dekorowane trzema płycinami, z których środkowa z motywem czworoliścia, boczne z parami blend. Retabulum ustawione na wysokim cokole, z predellą ozdobioną blendami. W partii środkowej predelli quasi tabernakulum na planie trzech boków sześcioboku. Pośrodku nisza z figurą Najświętszego Serca Jezusa, ściany boczne w formie ostrołukowych płycin z płaskorzeźbioną dekoracją o motywie winnego grona i kłosów, wszystkie zwieńczone wimpergami flankowanymi pinaklami z kwiatonami. Nastawa w formie trzech ostrołukowych nisz dekorowanych maswerkiem, ujętych kolumienkami zakończonymi kapitelami utworzonymi ze stylizowanych rozet. Nisza środkowa szersza i wyższa, zakończona wimpergą wypełnioną koronę. Całość nastawy wieńczą strzeliste pinakle, połączone ze sobą motywem ażurowego maswerku, zwieńczone kwiatonami, dekorowane żabkami. W środkowej niszy figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem. W kwaterach bocznych ustawione na cokołach figury św. Józefa po lewej i św. Antoniego Padewskiego po prawej stronie. Ołtarz utrzymany w kolorystyce ciemnego drewna z malowanymi niszami w kolorach niebieskim i czerwonym. Profile, detale i ornamenty zielone, czerwone lub złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Ołtarz został wykonany w stylu neogotyckim, który nawiązywał do wzorów średniowiecznych – gotyckich, powielając dawne formy oraz ornamenty i komponując je w nową całość. Swoją formą nawiązuje do ołtarza głównego, ale zakomponowany został bardziej fantazyjnie. Całe wyposażenie kościoła zostało utrzymane w stylu neogotyckim i zamówione najpewniej w Tyrolu, gdzie znajdowały się liczne zakłady produkujące m.in. ołtarze i rzeźby o tematyce religijnej. Okoliczne kościoły (np. w Jabłonce czy Witowie) zamówiły elementy wyposażającej je małej architektury w pracowni Ferdinanda Prinotha w tyrolskiej miejscowości Sankt Ulrich. W innych małopolskich miejscowościach (Krzeszów, Włosienica) popularnością cieszyły się wyroby Ferdinanda Stuflessera, który prowadził jeden z wiodących warsztatów w Gröden (Austra), gdzie działał od 1875 roku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Ołtarz boczny Matki Boskiej Różańcowej kościoła w Chyżnem został wykonany około 1900 roku w stylu neogotyckim i powstał najpewniej w warsztacie tyrolskim. Swoją formą nawiązuje do ołtarza głównego.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, składająca się z kosza, zaplecka i baldachimu, z dostępem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie ośmioboku, ścianki dekorowane płycinami wydzielonymi przez półkolumny o kapitelach z dekoracją kwiatową na wielobocznych postumentach podtrzymujących belkowanie, którego wysuniety gzyms stanowi parapet. W polach blendy z płaskorzeźbionymi przedstawieniami czterech ewangelistów. Każdy z nich został ukazany całopostaciowo, w długiej szacie, z księgą lub zwojem w ręce i w towarzystwie symbolu apokaliptycznego. W przyłuczach blend ostrokrzew. Kosz z podwieszeniem z guzów, oparty na ośmiobocznym filarze zwieńczonym pierścieniem z dekoracją w formie rozet, ustawiony na profilowanym cokole. Balustrada dekorowana ostrołukowymi blendami. Zaplecek w kształcie wydłużonego stojącego prostokąta, półokrągły. Dekorowany płyciną z parą blend i czworoliściem z krzyżem równoramiennym. Baldachim ośmioboczny, zwieńczony ażurową wieżyczką z wimpergami, wspartą czterema przyporami, dekorowaną pinaklami, żabkami i astwerkiem; zwieńczoną pinaklem z krzyżem. Na podniebiu płaskorzeźbione przedstawienie gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Całość struktury w odcieniu ciemnego drewna, profile i detale niebieskie i czerwone, reszta profilów, wnęki blend z płaskorzeźbami i detale złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Stopa chrzcielnicy w formie ośmiobocznego, profilowanego cokołu. Trzon ośmioboczny, zwieńczony pierścieniem dekorowanym złoconymi rozetami. Czara ośmioboczna, ścianki zdobione parami blend, z ażurowymi arkadkami u spodu. Pokrywa na planie ośmioboku, zwężająca się ku górze, ze ściankami dekorowanymi płycinami w formie trójliścia, zwieńczona cokołem z rzeźbioną sceną Chrztu Chrystusa. Po lewej stronie Chrystus w kontrapoście, z wykrokiem na prawą nogę, z rękami zbliżonymi do siebie (brak dłoni), pochyla nieznacznie głowę. Jest owinięty w czerwony, obszerny płaszcz z zielonym podbiciem i złotą lamówką, który przykrywa jego biodra i nogi. Ma pociągłą twarz, o małych oczach, wąskim nosie i ustach, wąsy, brodę, która dzieli się w dwa pukle i falowane włosy opadające na kark. Nie widać mu stóp, które są zanurzone w wodzie. Z jego lewej strony na fragmencie podłoża stoi św. Jan Chrzciciel, który opiera lewą rękę na kiju a prawą unosi ponad głową Chrystusa muszlę. Ma owalną twarz o podobnym do Chrystusa wyrazie i wywijające się włosy opadające na kark. Jest ubrany w tunikę z futra, a na nią ma zarzucony szary płaszcz z pomarańczowym podbiciem. Struktura w odcieniu ciemnego drewna, profile szare, niebieskie i czerwone, inne profile i ornamenty złocone.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Konfesjonał na planie prostokąta o ściętych narożach, z klęcznikami ograniczonymi krótkimi ściankami ujętymi kolumienkami. Część środkowa z drzwiczkami dekorowanymi blendami i ostrołukową arkadą ujęta od środka maswerkiem wspartą na kolumienkach, zwieńczoną wimpergą z krzyżem, ujętą pinaklami. Gzyms wieńczący ozdobiony ażurowo potraktowanymi żabkami. Całość struktury w odcieniu ciemnego drewna, profile złocone oraz polichromowane na czerwono i zielono.
konfesjonał
Konfesjonał
Zdjęcie nr 1: Prezbiterium jest węższe od nawy, zamknięte trójbocznie, oddziela je tęcza o łuku półkolistym z napisem „EGO SUM VIA VERITAS ET VITA”. Od zachodu chór na dwóch filarach, zamknięty balustradą dekorowaną płycinami. Ściany wnętrza dzielą pilastry podtrzymujące gurty sklepienia i łuki arkad, a dekoruje polichromia ze scenami biblijnymi i wizerunkami świętych. Sklepienie krzyżowo-żebrowe. Ściany przeprute oknami – prezbiterium dwoma, transept sześcioma, nawa czterema, kolejne w wieży i rotundach. Niemal wszystkie kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym, kolejne; większość wypełniają witraże. Główne wejście przez korpus wieżowy od zachodu, kolejne do obu ramion transeptu i przybudówek. Fasada wieżowa, z wejściem przez portal z archiwoltami, z kolumienkami po bokach, ujęty ściśle szerokimi , ustawionymi skośnie szkarpami zwieńczonymi tympanonami i kapnikami. Powyżej portalu trójdzielne okno w kształcie smukłych, stojących prostokątów, a nad nim prostokątne zamknięte łukiem pełnym. Wyżej tarcza zegara w szerokiej ramie, zamontowana w szczycie. Wyżej wieża przechodzi w ośmiobok o czterech ścianach zwieńczonych ostrołukowo i przeprutych oknami i ściętych narożach między nimi. Masyw wieży flankują wieloboczne ćwierćrotundy z arkadami ujętymi kolumientami w górnej partii i dekoracją kostkową pod linią dachu. Z zewnątrz bryła kościoła jest rozczłonkowana, o ścianach wspartych przyporami z kapnikami i fryzem arkadkowym pod linią dachu. Wszystkie dachy blaszane; nad nawą, transeptem i przybudówkami dwuspadowe, nad prezbiterium zamknięty wielobocznie. Wieżę przykrywa wieloboczny, wyjątkowo wysoki dach namiotowy, nad rotundami wieloboczne. Całe wyposażenie jest spójne, powstało około 1900 roku i zostało wykonane w stylu neogotyckim.
kościół
Kościół św. Anny
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednokondygnacyjna, trójosiowa, ze zwieńczeniem. Ołtarz drewniany, skrzyniowy, mensa drewniana. Antepedium z narożami wypełnionymi ćwierćkolumienkami, dekorowane czterema blendami, z czworoliściem z gorejącym sercem pośrodku. Tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki, ujęte w narożach kolumienkami dźwigającymi gzyms o kształcie łuku ostrego nadwieszonego dekorowanego żabkami i zwieńczonego pinaklem. Drzwiczki w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem ostrym, zdobione płaskorzeźbionym motywem winnej latorośli, kłosów zbóż i monogramem IHS. Predella nastawy dekorowana blendami z malowaną dekoracją w formie winnego grona. Retabulum ołtarzowe w postaci trzech nisz zamkniętych łukami ostrymi, ujętych kolumienkami o kapitelach dekorowanych stylizowanymi rozetami i dźwigającymi pinakle z żabkami i kwiatonami. Środkowa nisza zamknięta łukiem ostrym z krenelażem, ponad którym ażurowa konstrukcja utworzona z wimperg i pinakli, dekorowana żabkami i kwiatonami. Nisze boczne zwieńczone przeplatającymi się żebrami, dekorowanymi w polach rozetami i pinaklami zakończonymi kwiatonami. Zwieńczenie w formie ażurowej konstrukcji utworzonej z pinakli połączonych łukami przyporowymi, dekorowanymi krenelażem i żabkami, środkowy pinakiel najwyższy, zwieńczony krzyżem. W niszy środkowej figura Najświętsze Serce Jezusa, w bocznych: św. Teresa z Avila po lewej i św. Andrzej Bobola po prawej stronie. Nastawa ujęta uszami utworzonymi z przypór z pinaklami. Ołtarz w kolorze ciemnego drewna, blendy i nisze polichromowane na niebiesko i zielono, profile, detale i ornamenty złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny lewy Najświętszego Serca Jezusa
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednokondygnacyjna, trójosiowa, ze zwieńczeniem. Ołtarz drewniany, skrzyniowy, mensa drewniana z marmurowym portatylem. Antepedium dekorowane czterem blendami, z czworoliściem z monogramem IHS w centrum. Tabernakulum w formie prostopadłościanu, dwukondygnacyjne, ze zwieńczeniem, na szerokiej podstawie. W dolnej kondygnacji dwoje drzwi dekorowanych ostrołukowymi blendami i przedzielonych służką. Wyżej tron wystawienia trójosiowy, w postaci trzech nisz zamkniętych łukiem ostrym, ujętych służkami dźwigającymi pinakle. Oś środkowa wyższa, z dwuskrzydłowymi drzwiczkami przedzielonymi służką i dekorowanymi płaskorzeźbioną winną latoroślą z kłosami zbóż. W niszach bocznych figury adorujących aniołów. Całość zwieńczona postumentem na relikwie. Retabulum ołtarzowe w postaci trzech nisz zamkniętych łukami ostrymi z ażurowym fryzem arkadkowym, dekorowanym po bokach blendami; osie wydzielone służkami, podwójnymi w osi środkowej, dźwigającymi pinakle z żabkami i kwiatonami. Osie zwieńczone ażurowymi wieżyczkami przeprutymi łukami trójlistnymi ostrymi, których pierwszą kondygnację kończy łuk odwrócony, dekorowany pinaklami i żabkami, zwieńczony kwiatonem. Wieżyczki ujmują spływy z żabkami. Predella zdobiona blendami. W centralnej niszy grupa rzeźbiarska Rodziny Marii, w bocznych figury św. Piotra po lewej i św. Pawła po prawej stronie. Ołtarz w kolorze ciemnego drewna, blendy i nisze polichromowane na niebiesko i czerwono, profile, detale i ornamenty złocone.
ołtarz
Ołtarz główny św. Anny

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica wkomponowana w wysoką i szeroką niszę w północnej ścianie pierwszego przęsła prezbiterium, ujętą wykonanymi z drewna cokołami i kanelowanymi półkolumnami o kompozytowych kapitelach z impostami, między którymi profilowana arkada z Okiem Opatrzności w kluczu. Nisza pokryta polichromią ukazującą Chrzest Chrystusa w Jordanie. Podstawa na rzucie ośmioboku, profilowana i fazowana w górnej części. Założony na rzucie ośmioboku cokół stanowi podstawę trzonu na rzucie koła, o części środkowej w typie gruszkowatym, zwieńczonego ośmioboczną płytą podpierającą rozłożystą czarę o powierzchni imitującej puklowanie. Czarę wieńczy pokrywa w kształcie dzwonu o gęsto profilowanej powierzchni, zwieńczonego kulą z krzyżem. Na dwóch bokach cokołu chrzcielnicy inskrypcja „FR(ANCISZEK) TUMIDALSKI / majst(er) kamien(iarski) / DĘBNIK KRZESZOWICE / 1900”.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Płyta w formie leżącego prostokąta. W jej polu złocona inskrypcja: „Tu spoczywa / JAN KANTY KEMPNER / WŁAŚCICIEL DÓBR ZIEMSKICH / ŻOŁNIERZ B. WOJSK POLSKICH / przeżywszy lat 85 +17/I 1900. Wieczne odpoczywanie racz Mu dać Panie!”
płyta nagrobna
Epitafium Jana Kantego Kempnera
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, składająca się z kosza, zaplecka i baldachimu, z dostępem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie ośmioboku, ścianki dekorowane płycinami wydzielonymi przez półkolumny o kapitelach z dekoracją kwiatową na wielobocznych postumentach podtrzymujących belkowanie, którego wysuniety gzyms stanowi parapet. W polach blendy z płaskorzeźbionymi przedstawieniami czterech ewangelistów. Każdy z nich został ukazany całopostaciowo, w długiej szacie, z księgą lub zwojem w ręce i w towarzystwie symbolu apokaliptycznego. W przyłuczach blend ostrokrzew. Kosz z podwieszeniem z guzów, oparty na ośmiobocznym filarze zwieńczonym pierścieniem z dekoracją w formie rozet, ustawiony na profilowanym cokole. Balustrada dekorowana ostrołukowymi blendami. Zaplecek w kształcie wydłużonego stojącego prostokąta, półokrągły. Dekorowany płyciną z parą blend i czworoliściem z krzyżem równoramiennym. Baldachim ośmioboczny, zwieńczony ażurową wieżyczką z wimpergami, wspartą czterema przyporami, dekorowaną pinaklami, żabkami i astwerkiem; zwieńczoną pinaklem z krzyżem. Na podniebiu płaskorzeźbione przedstawienie gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Całość struktury w odcieniu ciemnego drewna, profile i detale niebieskie i czerwone, reszta profilów, wnęki blend z płaskorzeźbami i detale złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z wejściem schodami od strony prezbiterium. Kosz na planie ośmioboku ze ściankami wydzielonymi pilastrami z prostokątnymi płycinami na trzonach. Pola ścianek wypełniają płyciny w formie stojącego prostokąta o ściętych narożach. Ujęty dołem wybrzuszonym architrawem parapet jest w formie niepełnego belkowania z gzymsem wyłamującym się nad pilastrami. U spodu kosza podwieszenie ujęte czterema wolutami, zakończone dekoracyjną szyszką w formie kiści winogrona. Schody są jednobiegowe z balustradą w formie ścianki wypełnionej romboidalną płyciną o ściętych narożach, ujętej na końcu kolumną o lekko wybrzuszonym trzonie, zwieńczoną niewielkim gazonem. Zaplecek wypełnia płycina w kształcie stojącego prostokąta. Baldachim na rzucie czworoboku o ściętych narożach, który u podstawy obiega wyłamujące się na narożach belkowanie, wieńczy forma czterech spływów wolutowych zakomponowanych naprzemiennie z trzema ażurowymi kartuszami w formie racaille'ów. Strukturę kosza zdobią motywy rozet w płycinach ścianek i gałązek z rozetkami w płycinach pilastrów. Trzon kolumny balustrady oplata wić winnej latorośli. Płycinę zaplecka wypełnia polichromowany motyw tablic z przykazaniami Bożymi ujętych płaskorzeźbionym motywem liści akantu z parą kampanuli, w narożach jest para uskrzydlonych główek anielskich. Po bokach znajduje się para rozet i podwieszeń w formie ulistnionych gałązek z małymi rozetkami. Zaplecek ujmuje para ażurowych, ornamentalnych uszaków. Podniebie baldachimu wypełnia płaskorzeźbiony motyw gołębicy Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Szczyt baldachimu jest w formie figury baranka paschalnego stojącego na zamkniętej księdze z siedmioma pieczęciami na podstawie z obłoków i ujętego półkolistą glorią promienistą. Struktura ambony utrzymana jest w odcieniach brązu, detal architektoniczny i ornamentyka są złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Stopa chrzcielnicy w formie ośmiobocznego, profilowanego cokołu. Trzon ośmioboczny, zwieńczony pierścieniem dekorowanym złoconymi rozetami. Czara ośmioboczna, ścianki zdobione parami blend, z ażurowymi arkadkami u spodu. Pokrywa na planie ośmioboku, zwężająca się ku górze, ze ściankami dekorowanymi płycinami w formie trójliścia, zwieńczona cokołem z rzeźbioną sceną Chrztu Chrystusa. Po lewej stronie Chrystus w kontrapoście, z wykrokiem na prawą nogę, z rękami zbliżonymi do siebie (brak dłoni), pochyla nieznacznie głowę. Jest owinięty w czerwony, obszerny płaszcz z zielonym podbiciem i złotą lamówką, który przykrywa jego biodra i nogi. Ma pociągłą twarz, o małych oczach, wąskim nosie i ustach, wąsy, brodę, która dzieli się w dwa pukle i falowane włosy opadające na kark. Nie widać mu stóp, które są zanurzone w wodzie. Z jego lewej strony na fragmencie podłoża stoi św. Jan Chrzciciel, który opiera lewą rękę na kiju a prawą unosi ponad głową Chrystusa muszlę. Ma owalną twarz o podobnym do Chrystusa wyrazie i wywijające się włosy opadające na kark. Jest ubrany w tunikę z futra, a na nią ma zarzucony szary płaszcz z pomarańczowym podbiciem. Struktura w odcieniu ciemnego drewna, profile szare, niebieskie i czerwone, inne profile i ornamenty złocone.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie aediculi, flankowane przez kanelowane pilastry z jońskimi kapitelami. Powyżej pełne belkowanie z wysokim fryzem, gzymsem ozdobionym kostkowaniem i przerwanym przyczółkiem w kształcie luku nadwieszonego, z krzyżem łacińskim pośrodku. W polu medalion z płaskorzeźbionym portretem zmarłego, otoczony tasiemkami i liśćmi laurowymi oraz dębowymi. Poniżej, w kartuszu, inskrypcja: "ALFRED OBALIŃSKI / PROF(ESOR) CHIRUR(GII) UNIW(ERSYTETU) JAGIELL(OŃSKIEGO) / * 15. GRUDNIA 1843. W BRZEŻANACH / † 18 LIPCA 1898 W KRAKOWIE. / Ku wiecznej pamięci / kamień ten położyli koledzy / Tow(arzystwa) Lek(arskiego) Krakowskiego / i Prof(esorowie) Uniwersytetu".
płyta nagrobna
Epitafium Alfreda Obalińskiego

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego między polichromowanymi na ścianie kościoła postaciami św. Jana Ewangelisty z lewej i Marii z prawej strony. Chrystus ukazany w lekkim zwisie, z wyprężonym ciałem, przybity do krzyża trzema gwoździami. Głowa opada mu na prawe ramię, oczy ma zamknięte, nos wąski, usta niewielki. Włosy opadają mu na plecy, ma krótkie wąsy i brodę. Jest przepasany złotym perizonium. Nad głową ma titulus z napisem „INRI” pod stopami z napisem „Pamiątka ze starego kościoła”. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna. Po lewej stronie krzyża młodzieńcze przedstawienie Jana Ewangelisty w żółtej tunice i błękitnym płaszczu. Jest zwrócony w trzech czwartych w lewo, głowę kieruje w stronę Chrystusa, ręce ma złożone do modlitwy. Ma owalną twarz, ciemne oczy, wąski nos i mięsiste usta, ciemnoblond włosy opadają my na kark. Matka Boska stoi po prawej stronie, zwrócona w stronę krzyża, ze spuszczoną głową; załamuje ręce. Ma smutną w wyrazie twarz, zamknięte oczy, duży nos i szerokie usta. Jest ubrana w różową suknię i błękitny płaszcz, na głowę ma zarzuconą białą chustę. Wokół głów postaci jasne nimby, ich ciała otoczone kreskowaniem, pod stopami zaznaczona linia ziemi.
rzeźba

Chrystus Ukrzyżowany i polichromie Matki Boskiej i św. Jana Ewangelisty

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, o przednich narożach ujętych pilastrami hermowymi, z drewniana mensą. Antepedium w formie prostokątnej płyciny z płaskorzeźbionym motywem hostii okolonej drobnymi promieniami i ujętej liśćmi i pąkami mniszka lekarskiego. Retabulum osadzone na niewysokim cokole, lekko zryzalitowanym po bokach. Wyżej predella ujęta parą konsoli wolutowych wspierających wyłamujący się ponad nimi gzyms. Cokół wraz z predellą flankowany parą uszaków w formie spływów wolutowych. Część środkowa ujęta parą kolumn o trzonach zdobionych motywem kandelabru, wspierających fryz wyłamujący się ponad nimi oraz gzyms przybierające postać trójboczną. Zwieńczenie w kształcie kwadratu zamkniętego odcinkiem gzymsu o lekko zryzalitowanych bokach. Predellę, część środkową i zwieńczenie ujmują pary ujmują pary uszaków o fantazyjnych wykrojach, zdobione ornamentem okuciowym i wicią roślinną. Uszaki zwieńczenia dodatkowo zdobione parą główek anielskich i medalionów ze św. Barbarą po prawej stronie i św. Katarzyną Aleksandryjską po lewej. Na bokach gzymsu para figur siedzących aniołów. Szczyt w postaci ujętego parą wolut i zwieńczonego krzyżem kartusza z okrągłym medalionem z monogramem imienia Jezus. w predelli obraz w kształcie leżącego prostokąta ze sceną Nawiedzenie św. Elżbiety. Pole środkowe retabulum, ujęte motywami kaboszonów, ma kształt stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, w środku obraz Najświętszego Serca Jezusa. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem. W środku wizerunek Matki Boskiej Różańcowej ze św. Teresą z Avila. Struktura polichromowana w odcieniach brązu, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
ołtarz

Boczny prawy (południowy)

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; lewą rękę składa na piersi, a prawą wyciąga do przodu; głowę ma uniesioną do góry. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy krótkie i kędzierzawe, ciemnobrązowe z loczkiem zawiniętym nad czołem. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką, odsłaniającą nagi tors i prawą nogę powyżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i rozłożonymi na boki oraz głową skierowaną delikatnie w lewo. Szaty, skrzydła i twarz analogiczne, jak u pierwszego anioła. Wyżej, na wolutowym zakończeniu boków zwieńczenia usadzona jest para małych aniołków z niewielkimi skrzydłami, opasanymi w biodrach złotą przepaską. Aniołki ukazane są w ruchu o esowato wygiętej sylwetce, z jedną nogą uniesioną do góry i rękami odwiedzionymi na jeden bok. Twarze szerokie z pulchnymi policzkami, nosami o szerokich końcach i dużymi oczami, włosy krótkie i kędzierzawe. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba

Cztery anioły w zwieńczeniu ołtarza bocznego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie owalu malowany na płótnie naklejonym na deskę. W centrum Matka Boska z Dzieciątkiem na kolanach. Maria w pozycji siedzącej, ukazana całopostaciowo, lewą ręką ugiętą w łokciu podtrzymuje Dzieciątko w okolicy klatki piersiowej. Głowa pochylona nieco w lewą stronę. Twarz o rysach młodej kobiety, oczy brązowe, nos długi, usta wąskie. Karnacja jasna, z rumieńcami na policzkach; włosy jasne, przykryte maforionem. Maria jest ubrana w suknię z długimi rękawami w kolorze jasnoróżowym, na którą zarzucony jest obfity, błękitny płaszcz okrywający ramiona. Spod szat widoczna lewa, bosa stopa. Nad głową malowany nimb, powyżej powtórzony w trybowanej blasze; złocony. Dzieciątko jest nagie, leży na kolanach Matki z głową pochyloną lekko do przodu. Ręce ma ugięte, rozchylone w geście błogosławieństwa. Włosy ma krótkie, gęste, jasnobrązowe, twarz okrągłą z krótkim nosem, wąskimi ustami i półprzymkniętymi powiekami. Z prawej strony, w dole kompozycji, na pierwszym planie, ukazana klęcząca kobieta. W obu wyciągniętych przed siebie rękach trzyma tacę, na której leżą jasnoróżowe róże. Na głowie ma dekoracyjnie upięty kok, w który wpleciony jest pas materiału. Ubrana jest w ciemnoczerwoną suknię z krótkimi rękawami i szerokim dekoltem. Tło kompozycji jednolite, ciemne. Na górną część obrazu nałożony okład ze srebrnej blachy repusowanej w motywy wici roślinno-kwiatowej. Wewnętrzna krawędź okładu obwiedziona pozłoconym pasem blachy, z repusowanym ornamentem roślinnym. Na krawędzi punca kontrybucyjna „CE”.
obraz

Adoracja Matki Boskiej

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Zdjęcie nr 1: Obraz o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem ostrym. Pośrodku, wśród obłoków przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem na lewym ramieniu, w półpostaci, zwrócona lekko w lewo, z dłońmi skrzyżowanymi w okolicach kolan Chrystusa. Po bokach adorujący dwaj aniołowie Poniżej w narożach kompozycji klęczą po stronie lewej św. Jerzy, po prawej św. Wojciech. Ponad Marią Oko Opatrzności. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię ze złotą lamówką, na która narzucony ma błękitny płaszcz z kwiatami o żółtych środkach. Głowę wieńczy dekoracyjna korona, podobnie jak Jezusa. Chrystus ukazany jest en trois quarts, w swobodnej pozycji, lewą ręką podtrzymuje księgę włożoną pod pachę, prawą unosi w geście błogosławieństwa. Ubrany jest w długą sukienkę z długimi rękawami, przewiązaną paskiem, odsłaniającą stopy. Św. Jerzy, w zbroi i czerwonym płaszczu narzuconym na ramiona, prawą rękę przyłożył do klatki piersiowej, lewą unosi w okolicy tułowia. Na głowie ma hełm z pióropuszem, spod którego widać długie, kręcone włosy opadające na kark. Przy lewym jego boku widoczna jest głowa zabitego smoka. Św. Wojciech, w stroju pontyfikalnym, z paliuszem na ramionach, prawą rękę położył na klatce piersiowej, lewą podtrzymuje połę kapy liturgicznej. Wokół głów świętych koliste nimby.
obraz

Adoracja Matki Boskiej Śnieżnej przez świętych Wojciecha i Jerzego

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Ołtarz boczny prawy Matki Boskiej Różańcowej", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-boczny-prawy-matki-boskiej-rozancowej-1

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności