Ksiądz Wojciech Strzelichowski opisując historię kościoła w Giebułtowie, w kronice parafialnej pod datą 1882 zapisał: „W kaplicy bocznej sklepionej, która obecnie służy za zakrystię, gdyż właściwa jest zburzona od lat kilkadziesiąt jest obraz S(więtej) Anny lichego pędzla, ten ołtarz wraz z ołtarzem S(więtego) Izydora Oracza, fundował uczciwy Wincenty Mędrek włościanin z Trojnowic wraz ze swoją małżonką Kunegundą 1o voto Rožchową z Siwków [...]”. Ołtarz został zatem postawiony przed 1882 rokiem.
Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny, ze zwieńczeniem. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny. Antepedium w kształcie leżącego prostokąta, ujęte profilowaną ramą, w polu płaskorzeźbiony grecki krzyżyk, a w narożach stylizowane wici akantu. W część cokołową wbudowane tabernakulum, z drzwiczkami ozdobionymi płaskorzeźbionym kielichem z hostią. Nastawa ustawiona na wysokim cokole, ujęta kolumnami o gładkich, posrebrzanych trzonach, z głowicami kompozytowymi, które podtrzymują silnie wysunięte do przodu wyłamane belkowanie ze wspólnym, bogato profilowanym, wysuniętym do przodu gzymsem. Na osi kolumn ponad gzymsem wolutowe przyczółki, na których siedzą uskrzydlone putta. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym, ujęty w profilowaną ramę z przedstawieniem św. Anny Samotrzeć. Z przodu na tle kolumn ustawione dwie wolnostojące figury aniołów o złoconych skrzydłach i szatach. Po zewnętrznych stronach kolumn, na konsolach usadowione figury św. Józefa (po lewej) oraz św. Joachima (po prawej). Kondygnacja ujęta uszami ze stylizowanego ornamentu akantowego.
Zwieńczenie flankowane półkolumnami o kompozytowych kapitelach podtrzymujących profilowany gzyms przybierający kształt dwóch stykających się wolut, zwieńczony muszlą palmetową i krzyżem. W polu zwieńczenia ażurowy prześwit w kształcie prostokąta o uskokowo i ćwierćkoliście ściętych narożach, wypełniony okiem Opatrzności na tle promienistej glorii. Struktura polichromowana w kolorze jasnego beżu, ornamentyka oraz detale złocone i srebrzone.
Ołtarz neobarokowy, wykonany przez nieznanego artystę około 1882 roku z fundacji Wincentego Mędrka (zm. 1887) i jego żony Kunegundy. Struktura opiera się na wzorach wykształconych w sztuce nowożytnej. Nastawa jest posadowiona na wysokim cokole, z polem głównym flankowanym podporami, z obrazem w pierwszej kondygnacji oraz glorią promienistą w zwieńczeniu. Wolnostojące figury aniołów powstały również w XIX wieku, jednak mogą pochodzić z innego kompletu ołtarzowego.
Dobry.
Ołtarz neobarokowy, wykonany przez nieznanego artystę około 1882 roku. Struktura opiera się na wzorach wykształconych w sztuce nowożytnej. Nastawa jest posadowiona na wysokim cokole, z polem głównym flankowanym podporami, z obrazem w pierwszej kondygnacji oraz glorią promienistą w zwieńczeniu. Wolnostojące figury aniołów powstały również w XIX wieku, jednak mogą pochodzić z innego kompletu ołtarzowego. Stylizowana ornamentyka giebułtowskiego ołtarza również nawiązuje do form barokowych poprzez naśladownictwo stosowanych wówczas motywów akantowych.
Maria Działo, "Ołtarz boczny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-boczny-49