Nastawa nie została wymieniona w aktach wizytacji z 1832 roku, powstała zatem później, prawdopodobnie w drugiej połowie XIX wieku.
Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Ołtarz drewniany, sarkofagowy, na cokole, z drewnianą mensą i kamiennym portatylem. Na froncie ołtarza namalowany owalny medalion ujęty wieńcem róż, z krzyżem, kotwicą i gorejącym sercem. Na ołtarzu tabernakulum w formie drewnianej skrzynki, ujętej parą kolumienek podtrzymujących imposty, z rocaille'owymi uszami. Drzwiczki w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym.
Nastawa ustawiona na cokole z wyłamanymi pod kątem czterema prostopadłościanami, dekorowanymi zwisami liściastymi. Retabulum ujęte dwiema parami kolumn, o trzonach dekorowanych rytą ornamentacją, z zewnętrzną parą ustawioną pod kątem, podtrzymującymi belkowanie, częściowo przerwane nad polem środkowym. Na belkowaniu fragmenty przerwanego, falistego przyczółka z siedzącymi puttami oraz para aniołków. W polu głównym wnęka w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym nadwieszonym, ujęta profilowaną ramą, z figurą Najświętszego Serca Jezusa. Wnęka otoczona stylizowanymi ornamentami – akantem, rocaille'm i roślinnym, pomiędzy kolumnami roślinne zwisy, w partii fryzu rozety. Nastawa ujęta uszami utworzonymi ze stylizowanego ornamentu roślinnego. Zwieńczenie w formie zbliżonej do stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem odcinkowym nadwieszonym, ujęte profilowaną ramą, przechodzącą po bokach w woluty, dekorowane muszlą, ornamentem roślinnym i uskrzydlonymi główkami anielskimi. W polu wnęka w formie analogicznej do zwieńczenia, w profilowanej ramie, z obrazem wizji św. Małgorzaty Alacoque. Struktura polichromowana w kolorach bladoróżowym i pomarańczowym, kolumny, profile i ornamentyka złocone, detal srebrzony.
Nastawa pod względem architektury, jak i dekoracji jest bezstylowa. Nawiązuje do prostych, nowożytnych struktur z przełomu XVII i XVIII wieku, choć odbiega od nich pod względem architektonicznym. Ozdobiona jest różnymi stylizowanymi ornamentami wzorowanymi na osiemnastowiecznym akancie i rocaille'u, uzupełnionymi nieokreśloną ornamentacją roślinną.
Spękania, przetarcia polichromii i złoceń, zabrudzenia.
Nastawa nie została wymieniona w aktach wizytacji z 1832 roku, powstała zatem później, prawdopodobnie w drugiej połowie XIX wieku. Nastawa pod względem architektury, jak i dekoracji jest bezstylowa.
Paulina Kluz, "Ołtarz boczny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-boczny-148