Ołtarz boczny

Dzieje zabytku

Nastawa nie została wymieniona w aktach wizytacji kościoła z 1832 roku. Prawdopodobnie powstała w drugiej połowie XIX wieku.

Opis

Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Ołtarz sarkofagowy, wklęsło-wypukły, na cokole, z drewnianą mensą. Na ołtarzu tabernakulum w formie drewnianej skrzynki, obwiedzionej gzymsem i zwieńczonej cokołem z krzyżem. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym nadwieszonym, w opasce, z płaskorzeźbionym przedstawieniem kielicha z hostią w glorii pomiędzy kłosami zbóż. Na ołtarzu dwie figury klęczących aniołów trzymających świeczniki.
Nastawa ustawiona na cokole z wyodrębnionymi dwoma prostopadłościanami, ujęta parą kolumn podtrzymujących belkowanie, częściowo przerwane nad polem środkowym, o gzymsie wyłamanym na kształt łuku odcinkowego. Na belkowaniu fragmenty przerwanego, półkolistego przyczółka z siedzącą parą aniołków. W polu środkowym wnęka w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, z uskokiem, ujęta profilowaną ramą, z grupą rzeźbiarską Matki Boskiej Różańcowej ze św. Dominikiem i św. Katarzyną Sieneńską. Po zewnętrznej stronie kolumn ustawione figury św. Jacka i bł. Czesława. Wszystkie pola nastawy wypełnione stylizowanym rocaille'm, uszy utworzone z rocaille'u. Zwieńczenie w formie zbliżonej do trapezu, ujęte spływami wolutowymi, zamknięte dwoma fragmentami wolutowego gzymsu. W polu obraz w formie stojącego owalu, ujęty ramą, z przedstawieniem Dzieciątka Jezus. Zwieńczenie flankowane uszami utworzonymi z winnej latorośli. Całość zakończona rzeźbioną gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura ołtarza polichromowana na srebrno, z niebieskimi elementami, złoconymi kolumnami, profilami i ornamentyką.

Zarys problematyki artystycznej

Nastawa jest w typie aediculowym, a więc o prostej, jednokondygnacyjnej strukturze, ze zwieńczeniem, ujęta parą podpór. Ma charakter neorokokowy, widoczny przede wszystkim w formie niearchitektonicznego zwieńczenia oraz dzięki obfitej dekoracji utworzonej ze stylizowanego rocaille'u i ornamentu roślinnego.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Niewielkie odpryski warstwy malarskiej, nieliczne przetarcia, lekkie zabrudzenia.

Streszczenie

Nastawa nie została wymieniona w aktach wizytacji kościoła z 1832 roku. Prawdopodobnie powstała w drugiej połowie XIX wieku. Nastawa jest w typie aediculowym, a więc o prostej, jednokondygnacyjnej strukturze, ze zwieńczeniem, ujęta parą podpór. Ma charakter neorokokowy.

Bibliografia