Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich
Zdjęcie nr 1: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 2: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 3: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 4: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 5: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 6: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 7: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 8: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 9: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 10: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 11: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 12: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 13: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 14: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 15: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 16: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 17: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 18: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 19: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 20: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 21: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 22: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 23: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 24: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 25: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 26: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 27: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 28: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 29: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 30: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 31: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 32: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 33: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 34: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 35: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 36: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 37: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 38: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 39: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 40: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 41: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 42: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 43: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 44: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 45: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 46: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 47: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 48: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 49: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 50: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 51: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 52: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 53: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 54: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 55: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 56: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 57: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 58: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 59: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 60: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 61: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 62: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 63: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 64: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 65: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 66: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 67: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 68: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 69: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 70: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 71: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 72: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 73: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 74: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 75: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 76: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 77: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 78: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 79: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 80: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 81: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 82: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 83: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 84: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 85: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 86: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 87: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 88: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 89: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 90: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 91: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 92: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 93: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 94: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 95: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 96: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 97: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 98: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 99: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 100: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 101: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 102: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 103: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 104: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 105: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 106: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 107: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 108: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 109: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 110: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 111: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 112: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 113: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 114: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 115: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 116: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 117: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 118: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 119: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 120: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".
Zdjęcie nr 121: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi. Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim. Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich. Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi. Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa. Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”. W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni. Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko. Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".