Dzwonnica powstała w 1836 roku z fundacji Jana Kacpra Gniewińskiego. Początkowo dach kryty gontem, z czasem zastąpionym blachą. Remontowana w 1893, 1909.
Dzwonnica murowana z cegły, tynkowana. Zbudowana na rzucie kwadratu, na cokole, trójkondygnacyjna, zwieńczona blaszanym hełmem z ażurową wieżyczką i iglicą. Od wschodu wejście, zamknięte łukiem półkolistym, w kamiennym, profilowanym obramieniu. Nad nim kamienna tarcza z herbem Lis. W najwyższej kondygnacji duże ostrołukowe otwory dzwonne, wyżej, pod okapem małe owalne.
Dzwonnica wzniesiona w 1836 roku, zapewne przez miejscowy warsztat muratorski.
Dobry.
Dzwonnica murowana z cegły, tynkowana, na rzucie kwadratu, na cokole, trójkondygnacyjna, zwieńczona blaszanym hełmem z ażurową wieżyczką i iglicą. Od wschodu wejście, zamknięte łukiem półkolistym, w kamiennym, profilowanym obramieniu. Nad nim kamienna tarcza z herbem Lis. Wzniesiona w 1836 roku z fundacji Jana Kacpra Gniewińskiego.
Andrzej Włodarek, "Dzwonnica", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/dzwonnica-14