Krzyż procesyjny

Opis

Krzyż procesyjny o długim drzewcu zakończonym gałką, na którym umieszczony jest krucyfiks o trójlistnie zakończonych ramionach. Rzeźba Chrystusa umarłego ułożona w lekkim zwisie, przybita do krzyża trzema gwoździami, ze stopami założonymi prawa na lewą, nogami delikatnie ugiętymi w kolanach i głową przechyloną na prawe ramię. Ciało szczupłe o delikatnie zaznaczonej muskulaturze, podkreślonej linii żeber i wąskiej talii, palce u dłoni silnie zaciśnięte. Twarz podłużna z długim nosem, zamkniętymi oczami, okolona krótkim zarostem; włosy długie, opadające na plecy i prawe ramię; na głowie złocona korona cierniowa spleciona z dwóch gałązek. Perizonium złocone, zawieszone na podwójnym sznurze, odsłaniające lewe biodro, z lewym końcem rozwianym z tyłu lewego uda. Nad głową Chrystusa wisi tabliczka w formie złotej wstęgi z napisem „I.N.R.I.”. Polichromia ciała naturalistyczna, perizonium i korona złocone. Krzyż malowany na brązowo, na brzegach i na gałce na złoto.

Zarys problematyki artystycznej

Nazwa krucyfiks pochodzi od łacińskiego słowa „crucifixus” i oznacza „przybity do krzyża”. Krzyż jest niesiony na początku każdej procesji. Ten zwyczaj, jak wyjaśnił w swoim dziele z 1739 roku Protazy Newerani, symbolizuje kilka ważnych treści religijnych. Po pierwsze oznacza, że procesja podąża i jest zgromadzona w imię Jezusa Chrystusa Ukrzyżowanego. Po drugie, że postępując według napomnień św. Pawła, nabożeństwo zaczyna się w imię Jezusa. Po trzecie krzyż na początku procesji pokazywał, że ukrzyżowany Chrystus jest jej wodzem. I po czwarte, że procesja uprasza Boga Ojca o dane łaski w imię krzyża i w imię Jezusa Chrystusa, zgodnie z jego zachętą: „O cokolwiek byście prosili Ojca, da wam w imię moje” (J 16, 23). Omawiany krzyż został wykonany na przełomie XVIII i XIX wieku.

Streszczenie

Omawiany krzyż procesyjny został wykonany na przełomie XVIII i XIX wieku.

Bibliografia