Krucyfiks powstał w pierwszej połowie XVIII wieku.
Rzeźba Chrystusa przybita do krzyża trzema gwoździami, ukazana w typie Cristo morte. Ciało w delikatnym zwisie, o szeroko rozstawionych ramionach, sylwetka szczupła, choć muskularna. Chrystus ma głowę przechyloną na prawe ramię. Twarz szczupła, z wąskim i długim nosem, zamkniętymi oczami, na wpół otwartymi ustami, okolona krótką brodą. Włosy długie spływające na prawe ramię, na głowie korona cierniowa. Perizonium ciasno oplatające biodra, z jednym końcem dłuższym, zwisającym wzdłuż prawego uda. Z boku, dłoni, stóp i spod korony cierniowej spływają strużki krwi. Polichromia ciała naturalistyczna. Krzyż gładki, o ramionach zakończonych łukiem nadwieszonym; nad głową Chrystusa titulus w formie banderoli z napisem „J.N. / R.J.”
Krucyfiks to krzyż z figurą Chrystusa, będący obowiązkowym wyposażeniem każdego kościoła. Nazwa krucyfiks pochodzi od łacińskiego słowa „crucifixus” i oznacza „przybity do krzyża”. Rzeźba w kościele w Czulicach powstała w pierwszej połowie XVIII wieku. Przedstawia Chrystusa w typie Cristo morte, na którego śmierć wskazują zamknięte oczy i na wpół otwarte usta. Rzeźba ma delikatnie esowato wygiętą sylwetkę i ciasno oplecione, szerokie perizonium z rozwianym jednym końcem z prawej strony, czym wyraża ekspresję przedstawienia.
Krucyfiks powstał w pierwszej połowie XVIII wieku. Przedstawia Chrystusa w typie Cristo morte, na którego śmierć wskazują zamknięte oczy i na wpół otwarte usta. Rzeźba ma delikatnie esowato wygiętą sylwetkę i ciasno oplecione, szerokie perizonium z rozwianym jednym końcem z prawej strony, czym wyraża ekspresję przedstawienia.
Maria Działo, "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-4