Krucyfiks

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Kocmyrzów-Luborzyca
Miejscowość
Czulice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wawrzeńczyce
Parafia
Św. Mikołaja
Tagi
Chrystus Ukrzyżowany krucyfiks rzeźba XVIII wieku
Miejsce przechowywania
kościół
Identyfikator
DZIELO/01119
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
pierwsza połowa XVIII wieku
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromia
Wymiary podstawowe
wysokość – 110 cm
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Krucyfiks powstał w pierwszej połowie XVIII wieku.

Opis

Rzeźba Chrystusa przybita do krzyża trzema gwoździami, ukazana w typie Cristo morte. Ciało w delikatnym zwisie, o szeroko rozstawionych ramionach, sylwetka szczupła, choć muskularna. Chrystus ma głowę przechyloną na prawe ramię. Twarz szczupła, z wąskim i długim nosem, zamkniętymi oczami, na wpół otwartymi ustami, okolona krótką brodą. Włosy długie spływające na prawe ramię, na głowie korona cierniowa. Perizonium ciasno oplatające biodra, z jednym końcem dłuższym, zwisającym wzdłuż prawego uda. Z boku, dłoni, stóp i spod korony cierniowej spływają strużki krwi. Polichromia ciała naturalistyczna. Krzyż gładki, o ramionach zakończonych łukiem nadwieszonym; nad głową Chrystusa titulus w formie banderoli z napisem „J.N. / R.J.”

Zarys problematyki artystycznej

Krucyfiks to krzyż z figurą Chrystusa, będący obowiązkowym wyposażeniem każdego kościoła. Nazwa krucyfiks pochodzi od łacińskiego słowa „crucifixus” i oznacza „przybity do krzyża”. Rzeźba w kościele w Czulicach powstała w pierwszej połowie XVIII wieku. Przedstawia Chrystusa w typie Cristo morte, na którego śmierć wskazują zamknięte oczy i na wpół otwarte usta. Rzeźba ma delikatnie esowato wygiętą sylwetkę i ciasno oplecione, szerokie perizonium z rozwianym jednym końcem z prawej strony, czym wyraża ekspresję przedstawienia.

Streszczenie

Krucyfiks powstał w pierwszej połowie XVIII wieku. Przedstawia Chrystusa w typie Cristo morte, na którego śmierć wskazują zamknięte oczy i na wpół otwarte usta. Rzeźba ma delikatnie esowato wygiętą sylwetkę i ciasno oplecione, szerokie perizonium z rozwianym jednym końcem z prawej strony, czym wyraża ekspresję przedstawienia.

Bibliografia

Brandmair Kathrin, "Kruzifixe und Kreuzigungsgruppen aus dem Bereich der „Donauschule”", Petersberg 2015
"Słownik terminologiczny sztuk pięknych", Warszawa 2011

Jak cytować?

Maria Działo, "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-4

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności