Krucyfiks powstał w pierwszej połowie XVII wieku i należał zapewne do wyposażenia dawnego kościoła w Grabiu. Został przeniesiony do nowej świątyni po 1742 roku.
Do krzyża o prostych ramionach przybita trzema gwoździami figura w typie Cristo morte. Ciało Chrystusa jest w lekkim zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach, jego głowa opada bezwładnie na prawy bark, lewa noga ugięta jest w kolanie, prawa wyprostowana, stopy skrzyżowane w układzie lewa na prawą. Twarz ma pociągłą, o dużym nosie, zamkniętych oczach i lekko rozchylonych ustach, okoloną krótką, rozdwajającą się brodą oraz długimi włosami opadającymi na prawy bark, skręconymi w jeden, duży pukiel. Na głowie ma koronę cierniową. Jego ciało jest szczupłe, o silnie uwypuklonym kośćcu klatki piersiowej z guzowato rzeźbionymi żebrami i zapadłą płaszczyzną brzucha. Perizonium krótkie, w formie skręconej tkaniny ze zwisem na prawym boku. Na zakończeniu pionowej belki krzyża banderola z napisem „IN/RI”. Polichromia naturalistyczna w partii karnacji, o bladym odcieniu, z zaznaczonymi malowaną krwią ranami, włosy i broda brązowe, perizonium srebrzone.
Rzeźbę charakteryzuje podkreślenie fizycznego aspektu cierpienia Chrystusa poprzez ukazanie skrajne wychudzonego ciała, z formowaną guzowato klatką piersiową, a także obficie broczących krwią ran. Można jednak dostrzec przejawy dekoracyjności w jej modelowaniu, chociażby w stylizowaniu włosów w ślimakowato skręcony pukiel oraz w kształtowaniu obfitego perizonium z rozwianym zwisem z boku. Cechy te wskazują, że figura jest jeszcze gotycyzująca, dlatego można zasugerować jej datowanie na pierwszą połowę XVII wieku.
Figura ukazana jest w typie Cristo morte, a więc Chrystusa umarłego, ilustrującym moment, kiedy Zbawiciel skonał już na krzyżu.
Drobne odpryski polichromii, po konserwacji.
Cechy formalne figury wskazują, że jest jeszcze gotycyzująca, dlatego można zasugerować jej datowanie na pierwszą połowę XVII wieku. Należała zapewne do wyposażenia poprzedniego kościoła w Grabiu i przeniesiono ją do nowej świątyni po 1742 roku. Figura ukazana jest w typie Cristo morte, a więc Chrystusa umarłego, ilustrującym moment, kiedy Zbawiciel skonał już na krzyżu.
Paulina Kluz, "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-35