Feretron z figurą Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej
Zdjęcie nr 1: Postawa na planie prostokąta, obwiedziona profilowanym gzymsem, z otworami na drążki. Na niej ustawiona pełnoplastyczna figura Marii stojącej na globie oplecionym przez węża. Matka Boska ukazana frontalnie, z rękami rozłożonymi na boki, lewą stopą depcze głowę węża. Twarz ma owalną, o wysokim czole, wąskich oczach skierowanych w górę, krótkim nosie i wąskich ustach; okoloną długimi, brązowymi włosami, częściowo upiętymi z tyłu, a częściowo opadającymi na ramiona i kark. Ubrana jest w złoconą suknię, przepasaną w talii oraz srebrzony płaszcz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię i opadający na plecy oraz prawą nogę. Polichromia ciała naturalistyczna. Nad figurą uproszczony czerwony baldachim z żółtym lambrekinem, wsparty na fantazyjnie wyciętych listewkach, polichromowanych razem z podstawą na sposób imitujący marmoryzację w kolorze niebiesko-szarym.
Zdjęcie nr 2: Postawa na planie prostokąta, obwiedziona profilowanym gzymsem, z otworami na drążki. Na niej ustawiona pełnoplastyczna figura Marii stojącej na globie oplecionym przez węża. Matka Boska ukazana frontalnie, z rękami rozłożonymi na boki, lewą stopą depcze głowę węża. Twarz ma owalną, o wysokim czole, wąskich oczach skierowanych w górę, krótkim nosie i wąskich ustach; okoloną długimi, brązowymi włosami, częściowo upiętymi z tyłu, a częściowo opadającymi na ramiona i kark. Ubrana jest w złoconą suknię, przepasaną w talii oraz srebrzony płaszcz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię i opadający na plecy oraz prawą nogę. Polichromia ciała naturalistyczna. Nad figurą uproszczony czerwony baldachim z żółtym lambrekinem, wsparty na fantazyjnie wyciętych listewkach, polichromowanych razem z podstawą na sposób imitujący marmoryzację w kolorze niebiesko-szarym.

Feretron z figurą Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Łapsze Niżne
Miejscowość
Frydman
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niedzica
Parafia
Św. Stanisława Biskupa i Męczennika
Kościół
Św. Stanisława Biskupa i Męczennika
Tagi
Matka Boska Niepokalanie Poczęta rzeźba XVIII wieku Spisz
Miejsce przechowywania
kaplica Matki Boskiej Karmelitańskiej
Identyfikator
DZIELO/25333
Kategoria
feretron
Ilość
1
Czas powstania
około 1764 roku
Technika i materiał
drewno, techniki stolarskie i rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie, srebrzenie
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Feretron z figurą Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej powstał około 1764 roku z przeznaczeniem do kaplicy Karmelitańskiej. Został wykonany przez twórców rzeźbiarskiej dekoracji kaplicy.

Opis

Postawa na planie prostokąta, obwiedziona profilowanym gzymsem, z otworami na drążki. Na niej ustawiona pełnoplastyczna figura Marii stojącej na globie oplecionym przez węża. Matka Boska ukazana frontalnie, z rękami rozłożonymi na boki, lewą stopą depcze głowę węża. Twarz ma owalną, o wysokim czole, wąskich oczach skierowanych w górę, krótkim nosie i wąskich ustach; okoloną długimi, brązowymi włosami, częściowo upiętymi z tyłu, a częściowo opadającymi na ramiona i kark. Ubrana jest w złoconą suknię, przepasaną w talii oraz srebrzony płaszcz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię i opadający na plecy oraz prawą nogę. Polichromia ciała naturalistyczna. Nad figurą uproszczony czerwony baldachim z żółtym lambrekinem, wsparty na fantazyjnie wyciętych listewkach, polichromowanych razem z podstawą na sposób imitujący marmoryzację w kolorze niebiesko-szarym.

Zarys problematyki artystycznej

Figurę charakteryzuje sztywna poza z długimi rękami rozłożonymi na boki oraz krótki korpus. Znamienny jest również sposób rzeźbienia rysów twarzy i włosów oraz modelowania obficie drapowanej tkaniny, która ściśle przylega do ciała. Figura Niepokalanej z omawianego feretronu jest rzeźbiona w sposób bardzo bliski pozostałej dekoracji rzeźbiarskiej kaplicy (postacie z ołtarza, stropu i ścian). Wszystkie rzeźby znajdujące się w kaplicy są jednorodne pod względem formalnym i zostały wykonane niewątpliwie przez ten sam warsztat, jakkolwiek nie są znane nazwiska ich twórców. Warsztat ten najpewniej był również wykonawcą dekoracji rzeźbiarskiej w kościele w Krempachach.
Ikonografia Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej w sztukach plastycznych wykształciła się w związku z jej kultem, trwającym długo przed ogłoszeniem dogmatu o Niepolanym Poczęciu (1854). Wizerunek Niepokalanej kształtował się na średniowiecznych przedstawieniach Niewiasty Apokaliptycznej, dlatego symbole tej ostatniej, takie jak wieniec z 12 gwiazd, półksiężyc, słońce i smok (który przybrał później postać węża) zostały stałymi elementami ikonografii Immaculaty. Figura w omawianym feretronie ukazuje samodzielny wizerunek Marii, bez towarzyszących jej innych postaci, biblijnych symboli, ani Dzieciątka Jezus.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Feretron z figurą Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej powstał około 1764 roku z przeznaczeniem do kaplicy Karmelitańskiej. Został wykonany przez twórców rzeźbiarskiej dekoracji kaplicy. Ikonografia Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej w sztukach plastycznych wykształciła się w związku z jej kultem, trwającym długo przed ogłoszeniem dogmatu o Niepolanym Poczęciu (1854). Wizerunek Niepokalanej kształtował się na średniowiecznych przedstawieniach Niewiasty Apokaliptycznej.

Bibliografia

Monita Rafał, Skorupa Andrzej, "Frydman. Kościół św. Stanisława BM", Kraków 2014
Skorupa Andrzej, "Feretrony w kościołach Polskiego Spisza, cz. II" , „Prace Pienińskie” , s. 87-98
Biernacka Małgorzata, Dziubecki Tomasz, Graczyk Hanna, Pasierb Janusz Stanisław, "Maryja Matka Chrystusa", Warszawa 1987

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, stojąca, z wejściem w postaci schodów z balustradą od strony prezbiterium. Kosz na planie ściętego z dwóch stron kwadratu, ustawiony pod kątem względem zaplecka, na profilowanym cokole, z podwieszonym u spodu zwężającym się w dół elementem podtrzymywanym przez figurę anioła. Dwie frontowe ścianki podzielone po środku pilastrami dźwigającymi pełne belkowanie o silnie wysuniętym gzymsie stanowiącym parapet kosza. Trzony pilastrów oraz pola pomiędzy nimi dekorowane są roślinnymi zwisami z muszlami. Na cokole kosza znajdują się siedzące na obłokach figury czterech ewangelistów z otwartymi księgami oraz na froncie figura Chrystusa trzymającego kulę. Podwieszony element pomiędzy siedzącymi figurami dekorowany jest obłokami i uskrzydlonymi główkami anielskimi. Balustrada schodów ozdobiona ornamentem roślinnym, zakończona półfilarem, na którym stoi figurka św. Jana Nepomucena. Zaplecek wąski, w formie stojącego prostokąta, z płyciną w polu ujętą profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem segmentowym nadwieszonym z obrazem Chrystusa Dobrego Pasterza. Płycina flankowana rzędami kampanul, zwieńczona obłokiem z uskrzydloną główką anielską. Zaplecek z uszami z karbowanej wstęgi przeplatanej akantem, zwieńczony dwiema wolutami zwróconymi na zewnątrz. Całość zakończona ustawioną ukośnie glorią promienistą z gołębicą Ducha Świętego pośrodku. Struktura polichromowana na sposób imitujący błękitno-biało-różowy marmur. Dekoracja rzeźbiarska i ornamentalna pozłacana i posrebrzana, partie anatomiczne figur polichromowane naturalistycznie.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Balustrada chóru muzycznego o wklęsło-wypukłym zarysie, wybrzuszona w środkowej części, z cokołem i podwieszonym lambrekinem. Pola balustrady wydzielone pilastrami, o trzonach mających formę spływów wolutowych, dźwigającymi pełne, przełamane ponad nimi belkowanie, na którym, na osiach podpór, znajdują się kule. Cokół dekorowany rocaille'em i rozetami, a trzony pilastrów kampanulami. W polach znajdują się płyciny z malowanymi scenami. Scena środkowa przedstawia św. Cecylię grającą na organach we wnętrzu z oknem, ujętym filarami. Nad płyciną w partii fryzu belkowania i pod belkowaniem malowane banderole z napisami „Artes cum mundo cunctae pereunte peribunt,” i „In Coelum remeans musica sola manet.”, pod płyciną data „1771”. W czterech pionowych płycinach flankujących pole środkowe znajduje się płaskorzeźbiony rocaille. W pozostałych czterech poziomych płycinach malowane przedstawienia par muzykujących puttów stojących na rocaille'u. Polichromia balustrady imitująca marmur w kolorze szaro-niebieskim z marmoryzowanymi na czerwono profilami, ornamentyka i ramy płycin złocone i srebrzone.
chór muzyczny
Chór muzyczny
Zdjęcie nr 1: Na drewnianym cokole na rzucie koła znajduje się figura putta klęczącego na obłoku, podtrzymująca na głowie czarę chrzcielnicy z pokrywą. Putto ukazane jest frontalnie, klęczy na lewej nodze, prawą wyciąga do przodu, obie ręce ma uniesione w górę, w prawej dłoni trzyma owoc. Twarz ma kwadratową o pełnych policzkach, okoloną krótkimi włosami, skręconymi w pojedyncze pasma. W partii podbrzusza przesłonięte jest fragmentem tkaniny opadającej na prawe udo. Skrzydła ma złożone. Czara półkolista, imitująca puklowanie, zakończona gzymsem dekorowanym perełkowaniem, w połowie wysokości ujęta dekoracyjnym pasem z wolutowo skręconego akantu. Pokrywa na rzucie koła, dekorowana akantem, pełni funkcję podstawy, na której znajduje się niewielka rzeźbiarska grupa Chrztu Chrystusa z unoszącą się nad postaciami gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej. Ujęta jest sześcioma kabłąkami o wolutowych zakończeniach, podtrzymującymi cokół dla rzeźbionej półpostaci Boga Ojca ukazanego pośród obłoków, w glorii promienistej. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała postaci, pozostałe elementy złocone i srebrzone.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na podstawie o nieregularnym planie, imitującej fragment podłoża. Chrystus ukazany frontalnie, w wykroku, w lewej wyciągniętej w bok ręce trzyma drzewce czerwonej, materiałowej chorągwi, zakończone krzyżem, prawą ugiętą, unosi w geście błogosławieństwa. Twarz ma szczupłą i pociągłą, o wąskich, migdałowatych oczach, szerokim nosie i niewielkich ustach; okoloną krótką brodą oraz silnie skręconymi w pukle włosami, opadającymi na ramiona. Chrystus w partii bioder przewiązany krótkim, przylegającym, srebrzonym perizonium. Przez prawe udo i lewe ramię ma przewiązany czerwony, silnie drapowany płaszcz, rozwiany półkoliście z tyłu postaci oraz opadający po bokach. Ciało Chrystusa szczupłe, niemal pozbawione modelunku. Polichromia ciała figury naturalistyczna, o jasnej karnacji.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. W centrum, na osi przedstawienia znajduje się Chrystus ukazany jako żywy, przybity do krzyża o prostych ramionach czterema gwoździami. Jego ciało ukazane jest w dużym zwisie, o układzie ramion zbliżonym do litery V, nogi ułożone są równolegle, a jego głowa przechylona jest na prawy bark i lekko uniesiona do góry. Twarz ma szczupłą, z oczami skierowanymi w górę, o prostym nosie i lekko rozchylonych ustach, okoloną krótką brodą oraz gęstymi włosami sięgającymi ramion. Jego ciało jest szczupłe o podkreślonej światłocieniem muskulaturze ramion i klatki piersiowej oraz zaznaczonymi krwawiącymi ranami. Na głowie Chrystus ma koronę cierniową. Jego biodra są przepasane perizonium zawieszonym na podwójnym sznurze, odsłaniającym prawe biodro i udo, z tkaniną skumulowaną w partii podbrzusza i na prawym boku. Krzyż zwieńczony rozwianą banderolą z napisem „INRI”. U podstawy krzyża znajduje się wijący wąż oraz czaszka z piszczelami. Chrystus ukazany jest na tle pejzażu z zachmurzonym, ciemnym niebem z fragmentem zachodzącego słońca w lewej części obrazu. Kolorystyka zimna i ciemna, blade ciało Chrystusa silnie wydobyte z tła.
obraz
Chrystus Ukrzyżowany
Zdjęcie nr 1: Dwa obrazy w formie leżącego prostokąta, każdy podzielony jest wewnątrz na trzy prostokątne pola z emblematami, ujęte esownicami i rocaille'm. Malowane są monochromatycznie, o biało-niebieskiej kolorystyce. Pierwszy obraz z napisem w górnej linii „FACITE FRUCTUS DIGNOS POENAE TENTIAE. MATH: 3.”. Każda ze scen ujęta jest na górze i na dole kartuszami z napisami. Pierwsza od lewej jest na tle pejzażu i przedstawia ukazanego frontalnie, tańczącego błazna. Na drugim planie znajduje się uskrzydlona postać, w tunice, z głową w glorii, która lewą ręką zakrywa twarz, prawą z palcem wskazującym kieruje do góry. W górnym kartuszu napis „DEUS TU SCIS INSIPIENTIAM MEAM, ET DELICTA MEA A / TE NON SUNT ABS CONDITA Psal: 68.”, w dolnym „RECTE PECCATUM INSIPIENTIAM VOCAVIT, NEMO ENIM SAPIENS, / ID ALIQUANDO COMMITTIT. Orig in Psal: 37.”. Środkowa scena ukazana jest we wnętrzu, w którym po prawej stronie znajduje się łoże z baldachimem, z leżącą w nim chorą i płaczącą kobietą. W lewej części sceny, przy łóżku siedzi zwrócona profilem uskrzydlona postać w tunice, która prawą ręką trzyma za dłoń chorą, lewą kładzie na jej głowie. W górnym kartuszu napis „MISERERE MEI DOMINE, QUONIAM INFIRMUS SUM: Psal: 6.”, w dolnym „AEGROTAT HUMANUM GENUS, NON MORBIS CORPORIS, / SED PECCATIS. S. Aug: serm: 59.”. Trzecia scena ukazana jest na tle fantastycznego pejzażu. Na pierwszym planie leży ukazany z profilu kościotrup, który złapał w sieć, próbującą się wyrwać leżącą postać, przed którą znajdują się naczynia, owoce i lutnia. Na drugim planie na tle ognia trzy diabły ścigają uciekającą postać z pochodnią. Przed nią inna postać dmie w trąbę, druga, uskrzydlona nadlatuje z łukiem zrzucając uciekającej linę. W górnym kartuszu napis „DOLORES INFERNI CIRCUMDEDERUNT ME, PRAEOCCUPA=/VERUNT ME LAQUEI MORTIS. Psal. 17.”, w dolnym „OMNIA RETIBUS PLENA SUNT; DIABOLUS LAQVEO CUNCTA / COMPLEVIT. Origines Hom: 2. in cant:”. Drugi obraz z napisem w górnej linii „DILIGAMUS DEUM QUINI AM IPSE PRIOR DILEXIT NOS. 1. Ioan: 4.”. Każda ze scen ukazana jest na tle pejzażu i zwieńczona na górze kartuszem z napisem. W pierwszej od lewej ukazane są trzy postacie kobiece, z których środkowa omdlała. Pierwsza kobieta podtrzymuje jej głowę i przykłada do niej kwiaty, a trzecia kobieta klęczy i wyciąga ku niej ręce. Przed omdlałą znajduje się kosz z owocami. W wieńczącym kartuszu napis „FULCITE ME FLORIB[US], STIPATE ME MALIS, QUIA AMORE LANGVEO. Cant: 2.”. Środkowa przedstawia kościotrupa, w którego żebrach klatki piersiowej uwięziona jest modląca się postać. W wieńczącym kartuszu napis „INFELIX EGO HOMO! QUIS ME LIBERABIT DE CORPORE MORTIS HUJUS? Ad Rom: 7.”. Trzecia scena po prawej przedstawia od tyłu kobietę jadącą na jeleniu, która lewą ręką trzyma jego poroże. Kierują się w stronę znajdującego się w grocie skalnej źródła, które tryska z uskrzydlonej postaci. W wieńczącym kartuszu napis „QUEMADMODUM DESIDERAT CEVUS AD FONTES AQUARUM, ITA / DESIDETAT ANIMA MEA AD TE DEUS. Psalmo 41.”.
obraz
Cykl obrazów Pia desideria

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Ołtarz dwustronny, sarkofagowy, dekorowany rocaille'm, mensa drewniana na planie kwadratu, od frontu z kamiennym portatylem. Nastawa ołtarzowa dwustronna, na rzucie leżącej litery X, w formie rozbudowanego tabernakulum z tronem wystawienia. Obie strony są analogiczne pod względem architektonicznym. Tabernakulum na cokole, o wypukłej ściance frontowej, flankowanej parą pilastrów o trzonach dekorowanym płycinami z rocaille'm, dźwigających gzyms wieńczący. W polu drzwiczki ujęte rokokowym kartuszem. Na tabernakulum tron wystawienia o wklęsło-wypukłym licu, ujęty parą impostów podtrzymywanych przez rocaille'owe konsole oraz pilastrami w narożach, których trzony przyjmują formę spływów wolutowych, sięgające podstawy tabernakulum, na których stoją figury. W polu środkowym tronu wystawienia znajduje się obrotowa nisza o nieregularnym kształcie ujęta obramieniem z rocaille'u, przesłonięta wypukłą ścianką z płaskorzeźbionym krucyfiksem i winnym gronem, zwieńczona rzeźbioną półpostacią. Całość wieńczy cokół z dwoma ramionami, na których stoją rocaille'owe wazony. Na cokole osadzona jest dużych rozmiarów, dwustronna, dwunastoramienna gwiazda relikwiarzowa, miażdżąca węża. Gwiazda z obu stron ujęta jest kilkoma pierścieniami z winnego grona oraz ornamentu roślinnego, w ramionach oraz w polu głównym umieszczone są za szkłem relikwie wśród kwiatowych dekoracji. Na awersie ołtarza, na mensie znajdują się dwie figurki puttów siedzących na obłokach i trzymających tabliczki z kanonami. Całość flankują ustawione na spływach wolutowych figury św. Jana Ewangelisty i św. Bartłomieja, tron wieńczy półpostać Boga Ojca, ujęta przez dwa putta z otwartymi księgami. Obrotową niszę flankują dwa aniołki trzymające lichtarze. Na rewersie ołtarza na spływach wolutowych stoją figury św. Andrzeja i św. Piotra, tron wieńczy półpostać Mojżesza flankowana przez dwa putta z otwartymi księgami. Struktura polichromowana w kolorze ciemnozielonym, ornamentyka i profile złocone, detal srebrzony.
ołtarz
Ołtarz w kaplicy
Zdjęcie nr 1: W narożach ośmiobocznej kaplicy Matki Boskiej Karmelitańskiej znajduje się osiem nisz z siedziskami, ujętych parami pilastrów podtrzymujących archiwoltę z kluczem, pod ich łukami podwieszone figury proroków, na kluczu i głowicach pilastrów ustawione wazony ze słonecznikami. Nad nimi, na wysokim cokole mniejsze, analogiczne nisze z figurami świętych stojącymi na cokołach. Architektoniczna konstrukcja ujęta malowanym rocaille'm. Figury proroków podwieszone w dolnych niszach mają ugięte nogi i rozłożone na boki ręce, w których trzymają banderole. Przedstawieni są jako starcy z długimi brodami lub jako dojrzali mężczyźni z krótkimi. Figury Dawida i Salomona ukazane są w strojach królewskich, z koronami na głowach. Rzeźba Balaama przedstawiona jest w tunice i płaszczu, z głową oślicy przy nodze. Melchizedek jest w stroju kapłańskim, z albą, komżą i stułą. Elizeusz ubrany jest w tunikę i płaszcz, na głowie ma turban, a przy nodze głowę wołu. Pozostałe figury pozbawione atrybutów, ukazane są w tunikach i płaszczach lub szatach spodnich i wierzchnich. Figury świętych z górnego rzędu nisz ustawione są na cokołach i na rzeźbionych podstawach w formie obłoków, ujętych spływami wolutowymi, dekorowanymi rozetami z przodu. Rzeźby ukazane są frontalnie lub zwrócone trzy czwarte w bok, ręce mają rozłożone na boki lub jedną złożona na piersi. Ukazani są jako dojrzali mężczyźni z krótkimi kręconymi brodami i kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrani są w tuniki przylegające do ciała oraz płaszcze. Wyłącznie część figur posiada atrybuty. Święty Juda Tadeusz ukazany jest z pałką, św. Bartłomiej z płaszczem z ludzką twarzą (skóra), św. Szymon z piłą, św. Filip z kamieniami w dłoni, św. Maciej lub św. Tomasz z włócznią oraz św. Jakub Mniejszy z rozetą i księgą. Figury polichromowane są naturalistycznie w partiach ciała, szaty i atrybuty są złocone, srebrzone, laserowane lub polichromowane.
rzeźba
Prorocy i apostołowie
Zdjęcie nr 1: Prostopadłościenna szafka na rzucie prostokąta o ściętych od przodu narożnikach i od przodu opięta wysmukłymi kolumienkami o gładkich trzonach i kielichowych kapitelach, ustawionych na cokole i podtrzymujących profilowany gzyms w zwieńczeniu. W przedniej ściance prostokątne zamknięte półkoliście drzwiczki, osadzone na zawiasach i zamykane na zamek, wypełnione płaskorzeźbionymi literami A i Ω na tle promieni. Całe tabernakulum pozłocone.
tabernakulum
Tabernakulum
Zdjęcie nr 1: Podstawa na planie wydłużonego prostokąta, obwiedziona gzymsem, wyłamana w narożach, z otworami na drążki, dekorowana rozetami. Na niej zamocowana rama w formie zbliżonej do stojącego prostokąta, flankowana pilastrami ustawionymi na rocaille'owych konsolach, o trzonach w formie przeszklonych gablot na relikwie na awersie oraz z rocaille'm na rewersie oraz o rocaille'owych kapitelach, dźwigających stylizowane imposty zakończone wolutami. Po bokach pilastrów rocaille z kwiatami. Rama zwieńczona szczytem utworzonym z rokokowego kartusza i anthemionu, ujętego rocaille'm na awersie i rokokowego kartusza z nieczytelnym napisem „HR[...] / MI[...]” oraz niewielką półpostacią Boga Ojca na rewersie. U dołu, po obu stronach dekorowana rokokowym kartuszem flankowanym zwisami kwiatowymi. Pole obrazowe w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym nadwieszonym, ujęte ramą dekorowaną motywem roślinnym. Na awersie obraz przedstawiający apoteozę św. Jana Nepomucena. W centrum postać świętego unoszącego się na obłokach, w pozycji siedzącej, zwróconego w trzech czwartych w lewo. Prawą rękę wyciąga przed siebie, lewą przytrzymuje na kolanach księgę i krucyfiks na ramieniu. Twarz ma owalną, o wysokim czole, dużych oczach skierowanych w górę, małym nosie i ustach, okoloną krótkimi, brązowymi włosami i brodą. Ubrany jest w czarną sutannę, białą komże lamowaną koronką oraz szarą almucję. Przed świętym na obłokach leży liść palmy i czarny biret, obok niego unosi się putto trzymając mu nad głową gwieździstą aureolę, pod nim putto trzyma kłódkę, a wokół niego unoszą się trzy uskrzydlone główki anielskie. Święty ukazany na tle obłoków. W dolnej części obrazu przedstawiony jest most Karola w Pradze na rzece Wełtawie, pośród pejzażu. Na rewersie płaskorzeźbione przedstawienie Chrystusa stojącego na globie dekorowanym kwiatami, ukazanego frontalnie, ze złożonymi z przodu dłońmi. Twarz ma pociągłą, o wysokim czole, dużych, migdałowatych oczach, dużym nosie i ustach, okoloną kręconymi włosami i brodą. Ubrany w srebrzoną tunikę oraz złocony płaszcz przewiązany przez prawe ramię i opadający po bokach postaci. Chrystusa w dolnej części przedstawienia flankują dwie rozety. Postać ukazana na laserowanym i cieniowanym, czerwonym tle.
feretron
Feretron z obrazem Apoteoza św. Jana Nepomucena i figurą Chrystusa
Zdjęcie nr 1: Drewniany, polichromowany na niebiesko strop, na planie ośmioboku, ujęty profilowaną ramą. W jego centrum grupa Koronacji Marii w glorii promienistej. W środku grupy figura Matki Boskiej na tle opaski dekorowanej kwiatami. Maria ukazana frontalnie, w kontrapoście, z rękami złożonymi w geście modlitwy. Twarz ma pociągłą, szczupłą, o młodzieńczych rysach, okoloną długimi włosami, upiętymi z tyłu głowy. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz narzucony na ramiona i zawinięty na lewej nodze, na głowie ma koronę zamkniętą. Marię flankują dwie banderole z napisem: „FIAT”. Po jej prawej znacznie większa figura Chrystusa, ukazanego frontalnie, w pozycji siedzącej, z głową skierowaną do wewnątrz; jego lewa ręka spoczywa na piersi, prawa jest ugięta i uniesiona w geście wskazującym. Twarz ma pociągłą, szczupłą, okoloną brodą skręconą w dwa pukle, oraz kręconymi włosami. Chrystus przewiązany jest w partii bioder złoconym płaszczem otaczającym postać i odsłaniającym lewą nogę. Jego ciało w odsłoniętych partiach, ma delikatnie zarysowaną muskulaturę, z zaznaczonymi śladami męki. Po lewej stronie Marii znacznie większa figura Boga Ojca, ukazanego frontalnie, w pozycji siedzącej. Lewą ręką przytrzymuje jabłko królewskie, w dłoni dzierży berło, prawą wyciąga w geście błogosławieństwa. Twarz ma pociągłą, o starczych rysach, okoloną długą, kręconą brodą opadającą na pierś oraz krótkimi włosami. Ubrany jest w obficie drapowaną srebrzoną tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz z dekoracyjną, kameryzowaną lamówką, zapięty na piersi i opadający na boki, z zawiniętym fragmentem tkaniny na lewej nodze. Nad postaciami nadlatująca gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej z banderolą z napisem: „FIAT”. Grupa na tle trzystrefowej glorii promienistej dekorowanej gwiazdami i uskrzydlonymi główkami anielskimi. Glorię z grupą Koronacji otacza dwunastu aniołów, ułożonych naprzemiennie w cztery pary muzykujących postaci (ze skrzypcami, wiolonczelą, gitarą, trąbką, harfą) z czterema aniołami podtrzymującymi tace z symbolicznymi przedmiotami (różaniec, wieniec laurowy, chleb (?), dyscyplina). Strop dekorowany jest w całości gwiazdami i uskrzydlonymi główkami anielskimi. Figury w partiach ciała polichromowane są naturalistycznie, ich szaty są złocone, srebrzone i laserowane; atrybuty są srebrzone.
rzeźba
Drewniany strop z dekoracja rzeźbiarską grupy Koronacja Marii i muzykujących aniołów

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.
obraz

Adoracja Imienia Jezus

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie owalu malowany na płótnie naklejonym na deskę. W centrum Matka Boska z Dzieciątkiem na kolanach. Maria w pozycji siedzącej, ukazana całopostaciowo, lewą ręką ugiętą w łokciu podtrzymuje Dzieciątko w okolicy klatki piersiowej. Głowa pochylona nieco w lewą stronę. Twarz o rysach młodej kobiety, oczy brązowe, nos długi, usta wąskie. Karnacja jasna, z rumieńcami na policzkach; włosy jasne, przykryte maforionem. Maria jest ubrana w suknię z długimi rękawami w kolorze jasnoróżowym, na którą zarzucony jest obfity, błękitny płaszcz okrywający ramiona. Spod szat widoczna lewa, bosa stopa. Nad głową malowany nimb, powyżej powtórzony w trybowanej blasze; złocony. Dzieciątko jest nagie, leży na kolanach Matki z głową pochyloną lekko do przodu. Ręce ma ugięte, rozchylone w geście błogosławieństwa. Włosy ma krótkie, gęste, jasnobrązowe, twarz okrągłą z krótkim nosem, wąskimi ustami i półprzymkniętymi powiekami. Z prawej strony, w dole kompozycji, na pierwszym planie, ukazana klęcząca kobieta. W obu wyciągniętych przed siebie rękach trzyma tacę, na której leżą jasnoróżowe róże. Na głowie ma dekoracyjnie upięty kok, w który wpleciony jest pas materiału. Ubrana jest w ciemnoczerwoną suknię z krótkimi rękawami i szerokim dekoltem. Tło kompozycji jednolite, ciemne. Na górną część obrazu nałożony okład ze srebrnej blachy repusowanej w motywy wici roślinno-kwiatowej. Wewnętrzna krawędź okładu obwiedziona pozłoconym pasem blachy, z repusowanym ornamentem roślinnym. Na krawędzi punca kontrybucyjna „CE”.
obraz

Adoracja Matki Boskiej

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Feretron z figurą Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/feretron-z-figura-matki-boskiej-niepokalanie-poczetej-2

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności