Sakralne Dziedzictwo Małopolski

Opis

Rzeźby pełnoplastyczne, złocone i polichromowane, przedstawiające figury klęczących aniołów w dynamicznych pozach podtrzymujących świeczniki, ustawione na niskich cokołach. Twarze owalne, pełne o ekspresyjnym wyrazie: uniesiony ku górze wzrok, półotwarte usta. Włosy ciemnobrązowe, półdługie, falowane. Anioły ubrane są w bogato drapowane szaty z długimi rękawami. Partie karnacji polichromowane, szaty, skrzydła oraz trzony świeczników złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Figury ukazują anioły, które zapewne były ustawione pierwotnie po bokach tabernakulum ołtarza głównego, jako adorujące i wychwalające Boga. Warto zwrócić uwagę, iż rzeźby posiadają subtelny modelunek ciała oraz ukazują ekspresję ujęcia w okazałych gestach i mimice twarzy, co świadczy o ich rokokowej proweniencji. Powstały zatem wraz ze strukturą ołtarza w drugiej połowie XVIII wieku. Niestety nieznana jest atrybucja rzeźb. Anioły zgodnie z tradycją ikonograficzną ubrane są w tuniki podwiązane pasem i przedstawiają młodzieńców o męskich cechach twarzy. Mają bose stopy, które symbolizują gotowość spełnienia boskich poleceń oraz skrzydła oznaczające szybkość przenoszenia się z miejsca na miejsce. Według Molanusa, kontrreformacyjnego katolickiego teologa, z którego poglądów na temat chrześcijańskiej ikonografii często czerpali nowożytni artyści, pas ten oznacza duchową gotowość do posług, powściągliwość i czystość. Misję posłańców najlepiej odzwierciedla również polskie tłumaczenie greckiego słowa „aggelos”, czyli „poseł”.

Streszczenie

Figury ukazują anioły, które zapewne były ustawione pierwotnie po bokach tabernakulum ołtarza głównego, jako adorujące i wychwalające Boga. Warto zwrócić uwagę, iż rzeźby posiadają subtelny modelunek ciała oraz ukazują ekspresję ujęcia w okazałych gestach i mimice twarzy, co świadczy o ich rokokowej proweniencji. Powstały zatem wraz ze strukturą ołtarza w drugiej połowie XVIII wieku. Niestety nieznana jest atrybucja rzeźb.