Epitafium Anieli z Dorauów Kirchmayer

Województwo

MAŁOPOLSKIE

Powiat

Kraków

Gmina

Kraków-Nowa Huta

Miejscowość

Kraków-Nowa Huta (dawniej Pleszów)

Metropolia

Krakowska

Diecezja

Krakowska

Dekanat

Kraków Mogiła

Parafia

Św. Wincentego i Narodzenia Najświętszej Marii Panny

Kościół

Św. Wincentego

Dodaj do Udostępnij Drukuj Graf Pobierz

Miejsce przechowywania

południowa ściana nawy głównej

Identyfikator

DZIELO/02901

Kategoria

płyta nagrobna

Ilość

1

Czas powstania

po 1868 roku

Technika i materiał

marmur dębnicki, kuty, złocony

Wymiary podstawowe

szerokość – 95 cm
wysokość – 131,55 cm

Autor noty katalogowej

Józef Skrabski

Domena Publiczna

Opis

Tablica w kształcie stojącego prostokąta w kamiennej, profilowanej ramie z inskrypcją: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / ANIELA Z DORAUÓW / KIRCHMAYER / wzór córki, matki, obywatelki / urodzona d(nia) 4. Kwietnia 1805 r(oku) / zmarła d(nia) 3.Lutego 1868 r(oku)"

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

dobry.

Streszczenie

Epitafium Anieli z Dorauów Kirchmayer powstało po 1868 roku.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Na niskiej prostopadłościennej, ośmiobocznej, dwustopniowej podstawie, niewielka stopa z trzonem w typie gruszkowym podtrzymującym półkulistą czarę o powierzchni imitującej puklowanie z wklęską i zaoblonym brzegiem. Wewnątrz blaszana misa. Pokrywa w formie korony zamkniętej z obręczą zwieńczoną fleuronami (kwiatonami) i z czterema kabłąkami spiętymi kulą z równoramiennym krzyżem. Na na całej powierzchni imitacje kaboszonów (zaoblonych kamieni szlachetnych).

chrzcielnica

Chrzcielnica

Zdjęcie nr 1: Ambona dostępna schodami od wschodniej strony w korpusie nawowym. Kosz na rzucie sześcioboku, wydzielony profilowanym belkowaniem. Podziały pionowe pól kosza wyznaczone naprzemiennie parami pilastrów o kanelowanych trzonach i pólkolumienek z jońskimi kapitelami. Pola kosza zdobione płycinami w kształcie stojącego prostokąta o wklęsło ściętych narożach. Płyciny zdobione ornamentyką roślinną, dodatkowo w pierwszej od wschodu potłuczone tablice Dekalogu, na drugiej motyw krzyża, kotwicy i serca Jezusa, na trzeciej dwie tablice Mojżeszowe. Fryz zdobi motyw tryglifu na przemian z rozetkami. Schodki z drewnianą balustradą z motywem arkadki i ornamentyki roślinnej, w dolnej części niewielka bramka zdobiona prostą ornamentyka roślinną. Struktura polichromowana na czarno, partie detalu architektonicznego i ornamentyka złocone.

ambona

Ambona

Zdjęcie nr 1: Nagrobek utworzony z wysokiego cokołu z tablicą inskrypcyjną oraz kolumny stojącej na bazie i zwieńczonej urną zdobioną złoconym krzyżem. Na kolumnie inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO)". Na tablicy na cokole inskrypcja "Tu spoczywają zwłoki ś(więtej) p(amięci) / JANA KANTEGO KIRCHMAJERA / Sędziego Pokoju okręgu Mogilskiego. Dziedzica wsi Krzesławic / który przeżywszy lat 39, a w małżeństwie lat 7, w czasie okropnej choroby Cholera Morbus / zwanej z troskliwością Oycowską ratując swoich poddanych, niosąc im własną ręką / pomoc, z narażeniem życia, sam nakoniec dnia 23. lipca r(oku) 1831. na tęż chorobę / przeniósł się do wieczności / Pozostała żona Aniela z Dorawow KIRCHMAJEROWA, / opłakując nieodzałowaną stratę najlepszego męża, na wieczną pamiątkę miłości, / pomnik ten poświęca".

nagrobek

Nagrobek Jana Kantego Kirchmajera

Zdjęcie nr 1: Nagrobek w formie steli zwężającej się nieznacznie ku górze, zakończonej gzymsem zdobionym festonem spiętym rozetą. Nad gzymsem cokół o ściętych narożach zdobiony uskrzydloną klepsydrą i zwieńczony amforą. W górnej części steli owalny portret zmarłego ukazanego w trzech czwartych, w prawo. Jego twarz jest szczupła, z wyraźnie zaznaczonymi łukami brwiowymi, wysokim czołem, uwypuklonymi kośćmi policzkowymi, prostym, długi, nosem. Oczy ma zwrócone na wprost, a usta zaciśnięte. Włosy jasne, krótkie, po bokach głowy. Ubrany w granatowy mundur, zapinany na trzy złote guzy z czerwoną stójką i koronkowym żabotem. Popiersie na blaszanym tle. Poniżej portretu inskrypcja: "Na pamiątkę / Mateusza Kirchmajer / Syna Józefa i Maryanny z Bartschów Kirchmajerów, / Obywatela i Sędziego Pokoju Rzeczypospolitej Krakowskiej, / zmarłego bezżennie w 55 roku życia swojego, / dnia 8go sierpnia 1831 lata, / Pozostałe Rodzeństwo w dowód przywiązania, / pomnik ten w roku 1834 położyło. / Usługi dla Dobra Kraju podjęte, prace w Towarzystwach dobroczyn/nych, przeznaczona ostatnią wolą część majątku na wsparcie nędzy, / przekazały następnym wdzięczną pamięć i jego cnót i zasług. / Zwłoki spoczywają w grobie rodzinnym Kościoła tego, / Duch złączony z Bogiem, w Bogu spoczywa"

nagrobek

Nagrobek Mateusza Kirchmajera

Zdjęcie nr 1: Chrystus ukazany w typie christo morte, w silnym zwisie, z głową opadającą na prawe ramię, nogami delikatnie ugiętymi w kolanach i skrzyżowanymi stopami przebitymi jednym gwoździem. Twarz pociągła, szczupła o wyraźnie zaznaczonych kościach policzkowych i długim nosie, z zamkniętymi oczami. Twarz okolona krótką, falowaną brodą. Włosy falowane, długie opadające na prawie ramię. Ciało szczupłe, o wyraźnie zarysowanej muskulaturze i klatce piersiowej. Perizonium gęsto drapowane w drobne fałdki, ściśle opinające biodra, przewiązane po prawej stronie, ze zwisem tkaniny sięgającym kolan. Na górnej belce krzyża titulus w formie kartusza, z dekoracją małżowinową oraz napisem "INRI". Ciało polichromowane na brązowo, szaty złocone.

rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Kościół położony w centrum wsi Pleszów, obecnie w dzielnicy Nowa-Huta, na placu wyznaczonym wysokim, wykonanym z cegły murem, w otoczeniu starodrzewia. Budynek założony na rzucie prostokąta z węższym prostokątnym prezbiterium ujętym z trzech stron piętrowymi aneksami zakrystii, skarbczyka i przedsionka. Nawa jest trójprzęsłowa, ma ścięte naroża, jest artykułowana szerokimi przyściennymi filarami, zaś jednoprzęsłowe prezbiterium ujmują w narożach kolumny. Pilastry i kolumny o jońskich kapitelach dźwigają belkowanie z fryzem z metopami opatrzonymi rozetami na przemian z tryglifami. Nawę i prezbiterium nakrywają żaglaste sklepienia na szerokich gurtach i arkadach nad ścianami bocznymi, w których umieszczono prostokątne okna zamknięte łukiem odcinkowym. Aneksy są skomunikowane z prezbiterium prostokątnymi przejściami. Do kościoła prowadzą od frontu prostokątne drzwi i wbudowana pod chórem muzycznym drewniana kruchtę.
Fasada jest szersza od korpusu nawy, jednokondygnacyjna, trójosiowa, zwieńczona wysoką wieżą. Korpus fasady ujęty załamującymi się na narożach toskańskimi pilastrami, z częścią środkową wysuniętą do przodu z takimi samymi pilastrami jak na narożach. Pilastry podtrzymują opasujące korpus fasady belkowanie, którego fryz złożony jest z tryglifów i metop wypełnionych kołami; nad częścią środkową trójkątny przyczółek wypełniony okiem Opatrzności. Fasadę wieńczy wysoka attyka ujęta na narożach i w części środkowej postumentami z wazonami. Wieża opasana na narożach szerokimi lizenami podtrzymującymi belkowanie z fryzem konsolkowym jest zakończona czterospadowym, lekko wklęsłym dachem krytym blachą z kulą i krzyżem. Elewacje boczne w korpusie fasady i aneksów przy prezbiterium z dwoma rzędami prostokątnych okienek, w partii nawy i prezbiterium z oknami prostokątnymi zakończonymi łukiem odcinkowym w profilowanych obramieniach. Elewacje boczne wieńczy profilowany gzyms, ściany wysuniętych poza korpus nawy aneksów załamujące się narożach szerokie lizeny. Dach jest dwuspadowy, kryty blachą.

kościół

Kościół św. Wincentego i Narodzenia Najświętszej Marii Panny

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający Matkę Boską Różańcową z Dzieciątkiem i świętymi dominikańskimi. W centrum kompozycji tronująca Matka Boska z Dzieciątkiem na kolanach, po bokach której klęczące postacie św. Dominika i św. Katarzyny Sieneńskiej. Matka Boska ukazana frontalnie, przechylona delikatnie w prawo z pochyloną głową, ukazaną w trzech czwartych, prawą ręką opuszczoną wzdłuż ciała podaje różaniec św. Dominikowi, lewą podtrzymuje Dzieciątko. Twarz o delikatnym rysach z długim i wąskim nosem oraz drobnymi ustami, głowa okolona ciemnobrązowymi, długimi włosami z przedziałkiem na środku. Maria jest ubrana w czerwoną suknię oraz niebieski płaszcz, ułożony na kolanach, zdobiony na brzegach złocona bordiurą. Głowa ujęta nimbem z jedenastu gwiazd, a na niej założona otwarta korona. Dzieciątko ukazane frontalnie, w postawi stojącej, rączkami przekazujące różaniec św. Katarzynie Sieneńskiej. Twarz okrągła z wąskim nosem, małymi ustami i silnie zarumienionymi policzkami. Głowa okolona jasnymi, krótkimi włosami, wokół niej nimb krzyżowy wpisany w okrąg. Dzieciątko ubrane w biała tkaninę, odsłaniającą prawe ramię. Po lewej stronie obrazu św. Dominik ukazany z prawego profilu, w pozycji klęczącej, lewą ręką sięga po różaniec, prawą, w której trzyma gałązkę białej lilii wyciąga przed siebie. Głowa zwrócona do góry, z tonsurą, nad nią mały i okrągły nimb. Twarz szczupła o śniadej karnacji, okolona zarostem, prosty nos, głęboko osadzone oczy patrzące w górę. Święty ubrany jest w biały habit oraz czarny płaszcz dominikański. Święta Katarzyna zwrócona w trzech czwartych w prawo, w pozycji klęczącej, z głową uniesioną do góry, prawą ręką odbiera różaniec, w lewej trzyma gałązkę białej lilii. Twarz z zaróżowionymi policzkami, szczupła, o ciemnobrązowych oczach uniesionych ku górze, prostym nosie, różowych ustach i wydatnym podbródku. Święta ubrana jest w habit i płaszcz dominikański; z podwiką i welonem; z koroną cierniową na głowie, nad nią złoty i okrągły nimb. W dolnej części obrazu posadzka, u stóp Marii wianek z różowych róż, w górze pochmurne niebo i uskrzydlone główki aniołków. W prawym dolnym narożu, sygnatura zasłonięta ramą „M. Sz.[?]”. Na odwrociu napis „RENOVATUM ANNO 1990 / STARANIEM KS(IĘDZA) PRAŁATA / BRONISŁAWA FIDELUSA / KANCLERZA KURII / RODEM Z ZEMBRZYC”. Rama drewniana, profilowana i złocona.

obraz

Matka Boska Różańcowa ze św. Dominikiem i św. Katarzyną Sieneńską

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum kompozycji ukazany w całej postaci stojący św. Józef z Dzieciątkiem Jezus na rękach z prawej strony świętego, z głową skłonioną w Jego stronę. Święty ubrany jest w długą, niebieską suknię, brązowy płaszcz zarzucony na prawe ramię oraz sandały. Twarz szeroka, okolona siwą brodą, wysokie czoło, siwe włosy. Wokół głowy świętego złoty, kolisty nimb. Dzieciątko ukazane w pozycji leżącej, z lewego profilu, z lewą rączką wyciągniętą ku twarzy świętego, a prawą opadającą poniżej głowy, trzymającą kłosy zbóż i kiść winogrona. Dzieciątko półnagie, ułożone na białej pieluszce w rękach świętego Józefa. Całość ukazana we wnętrzu warsztatu stolarskiego, w którym ustawiony jest stół stolarski oraz narzędzia: piła, kątownik, hebel i toporek. Tło ciemne, ugrowe, przechodzące w ciemne brązy. Kolorystyka ciepła. Miękki modelunek światłocieniowy. Po prawej stronie obrazu słabo czytelna sygnatura „Teodor Stachowicz / malował 1868”. Rama drewniana, profilowana, złocona, w zwieńczeniu i po bokach zdobiona rzeźbionym ornamentem kwiatowym.

obraz

Św. Józef

Zdjęcie nr 1: Stacje drogi krzyżowej w formie obrazów o kształcie stojącego prostokąta, ujęte drewnianą, profilowaną ramą, zwieńczone cokolikiem z krzyżem równoramiennym. U dołu ramy podwieszone pole o fantazyjnym kształcie z rzymską cyfrą. Sceny wielofigurowe, ukazane we wnętrzach lub na tle pejzażu. Postać Chrystusa przedstawiona w różowej tunice i niebieskim płaszczu lub w białym perizonium, z nimbem wokół głowy. Kolorystyka przedstawień intensywna.

obraz

Stacje drogi krzyżowej

Zdjęcie nr 1: Kapliczkaa przydrożna, usytuowana przy szosie z Koźmic do Dobczyc, frontem zwrócona na północ, na planie prostokąta zbliżonego do kwadratu, zakończonego półkolista absydą. Przykryta dachem dwuspadowym, krytym blachą; z sygnaturką iglicową i z kulą zwieńczoną metalowym krzyżem. Fasada z prostym, trójkątnym szczytem i z prostokątnymi niszami zamkniętymi półkoliście. W środkowej, przeszklonej niszy umieszczona jest figura Matki Boskiej. Portal kamienny, zamknięty łukiem półkolistym z wyrytą na osi datą „1868 R.”. Drzwi jednoskrzydłowe, dubeltowe o zewnętrznej warstwie płycinowej z polichromowanym reliefem, przedstawiającym Oko Opatrzności. Pośrodku antaba żelazna; zawiasy kowalskie. Okna przeszklone, wielokwaterowe. Wnętrze jednoprzestrzenne z cementową posadzką (obecnie puste, kaplica jest w trakcie remontu). Na wyposażaniu ołtarz Matki Boskiej Różańcowej, figura św. Jana Nepomucena i drewniane, ludowe lichtarze.

kaplica

Św. Jana Nepomucena

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.

Adoracja Imienia Jezus

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Epitafium Anieli z Dorauów Kirchmayer", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-anieli-z-dorauow-kirchmayer

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności