Sebastian Lubomirski urodzony około 1546 roku był synem Stanisław Lubomirskiego i węgierki Barbary Hrussoy de Zablath. Studiował na uniwersytecie w Lipsku. W 1567 roku poślubił Annę Pieniążkówną, a po jej bezpotomnej śmierci Annę Branicką z Ruszczy. W 1578 roku został zarządcą dóbr sądeckich klarysek, a w 1581 roku objął urząd żupnika krakowskiego, z którego czerpał znaczne dochody. W 1590 roku kupił Wolę Justowską, a trzy lata później zamek w Wiśniczu od rodziny Barzych. W ciągu następnych lat wykupił starostwa dobczyckie, sądeckie i spiskie oraz otrzymał urząd kasztelana małagoskiego, bieckiego i wojnickiego. W 1595 roku cesarz Rudolf II nadał mu tytuł hrabiego na Wiśniczu. Swoją polityczną pozycję Lubomirski zbudował na związkach z królem Stefanem Batorym i kanclerzem Janem Zamoyskim, a następnie Zygmuntem III Wazą. Zmarł 22 czerwca 1613 roku.
Józef Skrabski, "Sebastian Lubomirski", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/ludzie/sebastian-lubomirski