Figurę odnaleziono na strychu plebanii w 2009 roku.
Rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego pełnoplastyczna, wolnostojąca, ustawiona na niskim, półkolistym cokole. Chrystus ukazany w całej postaci, ustawiony frontalnie, prawą ręką czyni gest błogosławieństwa, lewa niezachowana. Twarz podłużna, z długim nosem i małymi oczami, wysokim czołem, okolona krótką i brązową brodą, rozdzieloną na końcu w dwa małe pukle. Włosy długie, brązowe opadające na ramiona i plecy równolegle ułożonymi lokami skręconymi na końcu. Chrystus ubrany jest w czerwony płaszcz z zieloną podszewką, spięty na dekolcie złotą broszką, odsłaniający klatkę piersiową i nogi, otaczający figurę, z prawą połą przerzuconą przez lewe przedramię. Na dłoniach, stopach i boku ma delikatnie zaznaczone ślady męki. Polichromia ciała jest naturalistyczna, lamówka płaszcza złocona.
Figura powstała w szesnastowiecznym warsztacie rzeźbiarskim. Nosi znamiona późnogotyckie, o czym świadczą sposób rzeźbienia twarzy z wysokim czołem, skręcone w regularne loki włosy, draperia szat i pewna sztywność sylwetki. Niestety źródła archiwalne nie ujawniły autora i miejsca wykonania dzieła. Rzeźba reprezentuje typowe ujęcie Chrystusa Zmartwychwstałego, wykształcone jeszcze w średniowieczu: Chrystus jest półnagi, ma czerwony płaszcz, jedną ręką błogosławi, a w drugiej (niezachowanej) prawdopodobnie trzymał chorągiew z krzyżem na znak triumfu nad grzechem i śmiercią. Ważnym elementem tego przedstawienia jest purpurowy płaszcz, który jest znakiem godności królewskiej, ale oznacza również krew, przez co symbolizuje męczeństwo i śmierć Zbawiciela. Nie zachowały się przekazy o tym, czy figura Chrystusa Zmartwychwstałego z Zakliczyna pełniła jakąś rolę w liturgii. Prawdopodobnie jednak była używana w procesji podczas rezurekcji, po której była stawiana na ołtarzu po lewej stronie.
Zły, drewno spróchniałe, pokryte śladami po drewnojadach, ubytki mechaniczne (brak lewej ręki), rozszczelnienie w miejscu łączenia elementów rzeźby, ubytki warstwy malarskiej, zabrudzenie powierzchni.
Figura Chrystusa Zmartwychwstałego powstała w szesnastowiecznym warsztacie rzeźbiarskim. Nosi znamiona późnogotyckie, o czym świadczą sposób rzeźbienia twarzy z wysokim czołem, skręcone w regularne loki włosy, draperia szat i pewna sztywność sylwetki. Niestety źródła archiwalne nie ujawniły autora i miejsca wykonania dzieła. Rzeźba reprezentuje typowe ujęcie Chrystusa Zmartwychwstałego, wykształcone jeszcze w średniowieczu: Chrystus jest półnagi, ma czerwony płaszcz, jedną ręką błogosławi, a w drugiej (niezachowanej) prawdopodobnie trzymał chorągiew z krzyżem na znak triumfu nad grzechem i śmiercią.
Maria Działo, "Chrystus Zmartwychwstały", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/chrystus-zmartwychwstaly-11