Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Krucyfiks z rzeźbą Chrystusa w typie Christo morte. Ciało zawieszone na niemal wyprostowanych ramionach; głowa silnie przechylona na prawe ramię; nogi delikatnie ugięte w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem w układzie prawa na lewą. Twarz podłużna z zamkniętymi oczami i długim nosem, okolona krótkim zarostem. Na głowie zielona korona cierniowa. Włosy długie, czarne, opadające na prawe ramię oraz na plecy, silnie zawinięte do tyłu w drobne pukle. Klatka piersiowa szeroka z delikatnie, łukowato zaznaczoną linią żeber i mostka. Perizonium przewiązane na prawym boku w supeł z prawym końcem zwisającym wzdłuż prawego uda. Nad głową Chrystusa znajduje się biały titulus z napisem „INRI” w polu. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała z zaznaczonymi śladami męki, perizonium złocone. Krzyż o szerokich ramionach, prosty, malowany na czarno.
Zdjęcie nr 2: Krucyfiks z rzeźbą Chrystusa w typie Christo morte. Ciało zawieszone na niemal wyprostowanych ramionach; głowa silnie przechylona na prawe ramię; nogi delikatnie ugięte w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem w układzie prawa na lewą. Twarz podłużna z zamkniętymi oczami i długim nosem, okolona krótkim zarostem. Na głowie zielona korona cierniowa. Włosy długie, czarne, opadające na prawe ramię oraz na plecy, silnie zawinięte do tyłu w drobne pukle. Klatka piersiowa szeroka z delikatnie, łukowato zaznaczoną linią żeber i mostka. Perizonium przewiązane na prawym boku w supeł z prawym końcem zwisającym wzdłuż prawego uda. Nad głową Chrystusa znajduje się biały titulus z napisem „INRI” w polu. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała z zaznaczonymi śladami męki, perizonium złocone. Krzyż o szerokich ramionach, prosty, malowany na czarno.
Zdjęcie nr 3: Krucyfiks z rzeźbą Chrystusa w typie Christo morte. Ciało zawieszone na niemal wyprostowanych ramionach; głowa silnie przechylona na prawe ramię; nogi delikatnie ugięte w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem w układzie prawa na lewą. Twarz podłużna z zamkniętymi oczami i długim nosem, okolona krótkim zarostem. Na głowie zielona korona cierniowa. Włosy długie, czarne, opadające na prawe ramię oraz na plecy, silnie zawinięte do tyłu w drobne pukle. Klatka piersiowa szeroka z delikatnie, łukowato zaznaczoną linią żeber i mostka. Perizonium przewiązane na prawym boku w supeł z prawym końcem zwisającym wzdłuż prawego uda. Nad głową Chrystusa znajduje się biały titulus z napisem „INRI” w polu. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała z zaznaczonymi śladami męki, perizonium złocone. Krzyż o szerokich ramionach, prosty, malowany na czarno.
Zdjęcie nr 4: Krucyfiks z rzeźbą Chrystusa w typie Christo morte. Ciało zawieszone na niemal wyprostowanych ramionach; głowa silnie przechylona na prawe ramię; nogi delikatnie ugięte w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem w układzie prawa na lewą. Twarz podłużna z zamkniętymi oczami i długim nosem, okolona krótkim zarostem. Na głowie zielona korona cierniowa. Włosy długie, czarne, opadające na prawe ramię oraz na plecy, silnie zawinięte do tyłu w drobne pukle. Klatka piersiowa szeroka z delikatnie, łukowato zaznaczoną linią żeber i mostka. Perizonium przewiązane na prawym boku w supeł z prawym końcem zwisającym wzdłuż prawego uda. Nad głową Chrystusa znajduje się biały titulus z napisem „INRI” w polu. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała z zaznaczonymi śladami męki, perizonium złocone. Krzyż o szerokich ramionach, prosty, malowany na czarno.
Zdjęcie nr 5: Krucyfiks z rzeźbą Chrystusa w typie Christo morte. Ciało zawieszone na niemal wyprostowanych ramionach; głowa silnie przechylona na prawe ramię; nogi delikatnie ugięte w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem w układzie prawa na lewą. Twarz podłużna z zamkniętymi oczami i długim nosem, okolona krótkim zarostem. Na głowie zielona korona cierniowa. Włosy długie, czarne, opadające na prawe ramię oraz na plecy, silnie zawinięte do tyłu w drobne pukle. Klatka piersiowa szeroka z delikatnie, łukowato zaznaczoną linią żeber i mostka. Perizonium przewiązane na prawym boku w supeł z prawym końcem zwisającym wzdłuż prawego uda. Nad głową Chrystusa znajduje się biały titulus z napisem „INRI” w polu. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała z zaznaczonymi śladami męki, perizonium złocone. Krzyż o szerokich ramionach, prosty, malowany na czarno.
Zdjęcie nr 6: Krucyfiks z rzeźbą Chrystusa w typie Christo morte. Ciało zawieszone na niemal wyprostowanych ramionach; głowa silnie przechylona na prawe ramię; nogi delikatnie ugięte w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem w układzie prawa na lewą. Twarz podłużna z zamkniętymi oczami i długim nosem, okolona krótkim zarostem. Na głowie zielona korona cierniowa. Włosy długie, czarne, opadające na prawe ramię oraz na plecy, silnie zawinięte do tyłu w drobne pukle. Klatka piersiowa szeroka z delikatnie, łukowato zaznaczoną linią żeber i mostka. Perizonium przewiązane na prawym boku w supeł z prawym końcem zwisającym wzdłuż prawego uda. Nad głową Chrystusa znajduje się biały titulus z napisem „INRI” w polu. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała z zaznaczonymi śladami męki, perizonium złocone. Krzyż o szerokich ramionach, prosty, malowany na czarno.

Krucyfiks

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Zator
Miejscowość
Graboszyce
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Zator
Parafia
Św. Andrzeja Apostoła
Tagi
krucyfiks rzeźba XVII wieku
Miejsce przechowywania
belka tęczowa
Identyfikator
DZIELO/01703
Kategoria
rzeźba
Czas powstania
XVII wiek (?)
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Pierwotnie w tym miejscu znajdował się krucyfiks opisany w aktach wizytacji biskupiej z 1598 roku. Obecny powstał zapewne w XVII wieku.

Opis

Krucyfiks z rzeźbą Chrystusa w typie Christo morte. Ciało zawieszone na niemal wyprostowanych ramionach; głowa silnie przechylona na prawe ramię; nogi delikatnie ugięte w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem w układzie prawa na lewą. Twarz podłużna z zamkniętymi oczami i długim nosem, okolona krótkim zarostem. Na głowie zielona korona cierniowa. Włosy długie, czarne, opadające na prawe ramię oraz na plecy, silnie zawinięte do tyłu w drobne pukle. Klatka piersiowa szeroka z delikatnie, łukowato zaznaczoną linią żeber i mostka. Perizonium przewiązane na prawym boku w supeł z prawym końcem zwisającym wzdłuż prawego uda. Nad głową Chrystusa znajduje się biały titulus z napisem „INRI” w polu. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała z zaznaczonymi śladami męki, perizonium złocone. Krzyż o szerokich ramionach, prosty, malowany na czarno.

Zarys problematyki artystycznej

Nazwa krucyfiks pochodzi od łacińskiego słowa „crucifixus” i oznacza „przybity do krzyża”. Przedstawienie Ukrzyżowania zredukowane wyłącznie do postaci wiszącego na krzyżu martwego Chrystusa ma uzmysłowić oglądającym jego osamotnienie w czasie męki. Chrystus został ukazany w typie Cristo morte – tzn. jako umarły z zamkniętymi oczami i rozchylonymi ustami. Jego postać pozbawiona jest ekspresji charakterystycznej dla XVIII wieku – sylwetka jest wyraźnie statyczna. Silnie skręcone w loki włosy zawinięte z tyłu głowy niosą echo gotyku. Nieudolnie oddane dłonie i stopy oraz anatomia klatki piersiowej przywodzą na myśl warsztat rzeźbiarza prowincjonalnego.

Streszczenie

Krucyfiks powstał prawdopodobnie w XVII wieku. Chrystus ukazany jest w typie Cristo morte, a więc jako umarły, już po tym jak skonał na krzyżu.

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie
Akta wizytacji kapitulnych
Acta visitationis exterioris decanatuum Oswiecimensis, Novi Montis, Zatoriensis et Skamnesis ad archidiaconatum Cracoviensem pertinentium per R. D. Christophorum Kazimirski, nominatum episcopum Kijoviensem et praepositum Tarnoviensem ex commissione Illustr. Principis D. Georgii, divina miseratione S.R.E. tituli s. Sixti cardinalis presbiteri Radziwiłł nuncupati, episcopatus Cracoviensis administratoris perpetui, in Olica er Nieswież ducis a. D. 1598

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, trójosiowy, dwukondygnacjowy. Nastawa ołtarzowa ustawiona na prostopadłościennym stole ołtarzowym, zasłanym czerwonym materiałem. Predella na niskim cokoliku w formie półwałku, zamknięta u góry puklowanym gzymsem. W osi środkowej wmontowane tabernakulum ozdobione bujną, płaskorzeźbioną winną latoroślą. Po jego bokach ścianki z lustrami, flankowane parą spiralnie skręconych laskowań. W osiach bocznych predelli płyciny o uszatych narożach, w polu których znajdują się pilastry hermowe ze skierowanymi na wprost kobiecymi głowami. Na skrajach predelli konsolki, bogato dekorowane wicią, zawijającą się w wolutki, zdobioną perełkowaniem; na brzegu konsolki skierowana ku dołowi głowa. Pierwsza kondygnacja artykułowana parą kolumn o korynckich kapitelach, wspierających niepełne belkowanie, wyłamane na ich osi. W polu głównym obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, w osiach bocznych wmontowane skrzydła tryptyku z przedstawieniami: Ecce Homo po lewej stronie oraz Matki Boskiej Bolesnej po prawej stronie. Każda z osi ujęta na brzegach obramowaniem w kształcie stojącego prostokąta o uszatych narożnikach. Fryz dekorowany symetryczną wicią roślinną, nad kolumnami srebrzone rauty. Druga kondygnacja mniejsza, flankowana analogicznymi kolumnami, wspierającymi podobne belkowanie. W polu głównym obraz św. Andrzeja w kształcie stojącego prostokąta. W lewej osi bocznej obraz św. Wojciecha, a w prawej św. Stanisława, oba zamknięte łukiem nadwieszonym. Po bokach kondygnacji uszy o wykroju okuciowym, zdobione wicią oraz podwieszonymi girlandami z owocami winogron. Nad ołtarzem zamocowana promienista gloria, w polu której znajduje się oko Opatrzności otoczone wieńcem z obłoków oraz sześcioma skrzydlatymi główkami anielskimi. Struktura malowana na kolor czarny, kolumny i ornamentyka złocone, detale srebrzone.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Mensa prostopadłościenna, drewniana, ustawiona na cokole, zamknięta profilowanym gzymsem. Antepedium zdobione malowaną płyciną w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych narożach i zryzalitowanym górnym i dolnym boku. W polu baranek apokaliptyczny na księdze zamkniętej siedmioma pieczęciami, po bokach girlandy kwiatowe, tło ciemnozielone. Nastawa ołtarzowa ustawiona na niskim cokole o wysuniętych do przodu impostach, na których ustawiona jest para kolumn, wspierających przerwane belkowanie i wolutowy przyczółek. Pośrodku w ramie ozdobionej płaskorzeźbionymi liśćmi obraz Trójcy Świętej w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokami. Po bokach obrazu zwisy z camapnul. Fryz dekorowany rozetkami i liśćmi akantu. Za kolumnami prostokątne płyciny, marmoryzowane. W zwieńczeniu płaskorzeźba św. Tekli z krzyżem i płonącym stosem na tle obłoków i promienistej glorii z czterema uskrzydlonymi główkami anielskimi. Po bokach ołtarza akantowe uszy, przeplecione karbowaną wstęgą. Imposty w partii cokołu zdobione płycinami w kształcie niewielkich prostokątów, wypełnione liśćmi akantu. Struktura marmoryzowana na kolor ciemnoniebieski, trzony kolumn marmoryzowane na kolor zielono-beżowy, profilowania na kolor bordowy, detale i ornamentyka złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny północny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Mensa prostopadłościenna, drewniana, ustawiona na cokole, zamknięta profilowanym gzymsem. Antepedium zdobione malowaną płyciną w kształcie leżącego prostokąta o wklęsłych narożach i zryzalitowanym górnym i dolnym boku. W polu monogram IHS otoczony wieńcem z kłosów zbóż. Tło jasnoniebieskie, fakturowane w ciemnoszare plamki. Nastawa ołtarzowa ustawiona na niskim cokole o wysuniętych do przodu impostach, na których ustawiona jest para kolumn, wspierających przerwane belkowanie i wolutowy przyczółek. Pośrodku w ramie ozdobionej płaskorzeźbionymi liśćmi obraz Matki Boskiej Różańcowej w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokami. Po bokach obrazu zwisy z kamapnul. Fryz dekorowany liśćmi akantu i rozetkami. Na tle kolumn prostokątne płyciny. W zwieńczeniu monogram maryjny na tle promienistej glorii z czterema uskrzydlonymi główkami anielskimi. Po bokach ołtarza akantowe uszy, przeplecione karbowaną wstęgą. Imposty w partii cokołu zdobione płycinami w kształcie niewielkich prostokątów, wypełnionych liśćmi akantu. Struktura malowana na kolor ciemnoniebieski i fakturowana w szare plamki, trzony kolumn marmoryzowane na kolor zielono-beżowy, profilowania na kolor bordowy, detale i ornamentyka złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny południowy
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca z dojściem od zakrystii. Korpus wieloboczny, rozszerzający się ku dołowi, z narożnikami zaakcentowanymi długimi spływami z dekoracją rzeźbiarską, kwiatową, zakończonymi wolutami. Pola korpusu ozdobione ażurowymi, kwadratowymi rozetami; parapet w formie profilowanego, wydatnego gzymsu; dolne zakończenie korpusu w kształcie wybrzuszenia, przechodzącego dołem w ostrosłup ścięty, o wklęsłych bokach, zakończony puklowaną szyszką. Baldachim pięcioboczny, ujęty wysokim, profilowanym gzymsowaniem, z lambrekinem od dołu, zwieńczony ażurowymi esownicami spiętymi u szczytu wazonem płomienistym. Pomiędzy spływami wolutowymi akroteriony. Na podniebiu rzeźbiona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Struktura malowana na kolor ciemnoniebieski, ornamenty i profile złocone. Drzwi na ambonę nowe.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Kościół św. Andrzeja w Graboszycach usytuowany jest w centrum wsi, na wysokim wzniesieniu, przy bocznej drodze odchodzącej na zachód od drogi Wadowice-Zator. Plac kościelny otoczony jest drewnianym płotem na betonowej podmurówce i z murowanymi słupkami. W jego północno-wschodnim narożniku stoi drewniany krzyż. Po stronie południowej w miejscu dawnego cmentarza nagrobek dziedziców Graboszyc Aleksandra Chrząszcza (zm. 1868) i Emanuela Chrząszcza (zm. 1871). Na plac prowadzi wejście z dostępem schodami od strony zachodniej oraz drugie przez szeroką bramę od strony wschodnio-północnej. Kościół jest orientowany, konstrukcji zrębowej z wieżą na słup. Prezbiterium na planie prostokątnym, przy nim od północy piętrowa zakrystia. Nawa szersza kwadratowa z kruchtą od południa, od zachodu głęboka, prostokątna kruchta. Prezbiterium od nawy oddzielone ścianą arkady tęczowej, zamkniętą półkoliście z krucyfiksem na belce tęczowej. Chór muzyczny drewniany, wsparty na dwóch kolumnach z częścią środkową wysuniętą do przodu. Wewnątrz stropy, w prezbiterium ze skośnym szalowaniem po bokach, w nawie z zaskrzynieniami. Otwory okienne prostokątne, zamknięte łukiem odcinkowym, ulokowane od strony północnej oraz południowej. Wejście główne do świątyni prowadzi od strony zachodniej, a także od wschodu przez zakrystię i małą kruchtę od południa. W elewacji zewnętrznej kościoła wyróżnia się przysadzista czworoboczna wieża o ścianach pochyłych, pobitych gontem z nadwieszoną izbicą, nad izbicą nadbudowane później czworoboczne pięterko, hełm cebulasty z latarnią. Wokół kościoła kamienna podmurówka z nieregularnych płyt. Szalunek pionowy z listwowaniem. Prezbiterium niższe od nawy. Dachy, ściany i hełmy wieży oraz hełm wieżyczki na sygnaturkę gontowe. Dachy siodłowe, nad prezbiterium i zakrystią wspólne.
kościół
Kościół św. Andrzeja
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta. W centrum kompozycji Matka Boska w typie Hodegetrii ukazana w półpostaci, frontalnie z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku i kwiatem białej lilii w prawej dłoni. Twarz Marii szeroka, z długim nosem, małymi ustami, ciemnobrązowymi oczami. Ubrana jest w ciemnoniebieską suknię oraz ciemnoniebieski płaszcz z czerwoną podszewką i złotą lamówką na brzegu, zarzucony na ramiona i głowę, spięty na piersi złotą, owalną broszką, zdobioną w okuciowe motywy. Dzieciątko ukazane w całej postaci, zwrócone trzy czwarte w prawo, lewą ręką przytrzymuje złote jabłko królewskie, prawą unosi na wysokości piersi w geście błogosławieństwa. Twarz okrągła z długim i szerokim nosem, wąskimi ustami, okolona krótkimi i brązowymi włosami. Jezus ubrany jest w czerwoną suknię z długimi rękawami, zdobioną złotymi rozetkami. Głowy obu postaci ujmują złocone promieniste nimby, otoczone złotym okręgiem. W prawym dolnym narożu obrazu tarcza z godłem herbu Lis oraz sygle „IK”. Tło złote, ryte w ornamenty roślinne.
obraz
Matka Boska z Dzieciątkiem

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Figura Chrystusa ścięta z tyłu, przybita do belki krzyża trzema gwoździami, w typie Christo morte. Ciało w głębokim zwisie, ramiona ułożone w kształt litery „Y”. Głowa opadająca na klatkę piersiową, przechylona na prawe ramię. Twarz szeroka, okolona krótką brodą i włosami opadającymi na prawe ramię. Oczy zamknięte, nos niewielki, prosty, usta rozchylone. Na głowie korona cierniowa. Sylwetka ciała smukła o wyraźnie zaznaczonej muskulaturze, zwłaszcza w partii klatki piersiowej i ramion. Dłonie o zaciśniętych palcach. Wokół bioder perizonium układające się w głębokie poprzeczne fałdy, z rozwianym zwisem przy lewym boku. Stopy skrzyżowane, prawa założona na lewą. Karnacja ciała w jasnoszarym odcieniu z zaznaczonymi czerwoną farbą śladami męki. Włosy i zarost ciemnobrązowe, perizonium i korona cierniowa złote. Nad głową srebrny titulus w formie banderoli.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Na krzyżu z jasnego drewna zawieszono polichromowaną figurę martwego Chrystusa o szeroko rozpostartych ramionach. Ciało Zbawiciela do krzyża jest przymocowane za pomocą trzech gwoździ. On sam został ukazany jako martwy z zamkniętymi oczami i nieznacznie słaniającą się głową. Jego postać jest nieznacznie wysmuklona z naturalnie potraktowaną muskulaturą korpusu, zaznaczononą raną prawego boku. Nogi są lekko zwrółcone do osi środkowej, z założeniem prawej stopy na lewą. Twarz Zbawiciela jest mocno wychudła i pociągła. Charakteryzują ją zamknięte oczy, wydatny nos i usta. Otaczają ją brązowe włosy opadające puklami na kark oraz na prawe ramię oraz brązowy zarost. Chrystus ma na głowie cierniową koronę, spod której na czoło spływają nieznaczne krople krwi. Biodra Zbawiciela przepasane są szarobiałym perizonium w formie zawoju z rozwianym festonem przy prawym boku. Tkaninę drapują ostre załamania. Ponad głową Chrystusa na pionowej belce krzyża zawieszono rozwiany titulus z napisem INRI przytwierdzone do krzyża wbitym na środku gwoździem. Całą figurę pokrywa naturalistyczna polichromia.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Figura Chrystusa umarłego przybita trzema gwoździami do krzyża o prostych ramionach. Jego ciało jest w delikatnym zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach. Prawa noga ugięta w kolanie, stopy skrzyżowane w układzie prawa na lewą. Twarz Chrystusa jest szczupła, o głęboko osadzonych, zamkniętych oczach, prostym, krótkim nosie i lekko rozchylonych ustach, okolona krótką brodą skręconą w dwa pukle oraz kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało szczupłe, miękko modelowane, o podkreślonej muskulaturze ud i ramion oraz silnie uwypuklonych żebrach i mostku klatki piersiowej. Biodra przesłonięte są białym, krótkim, mocno drapowanym i przylegającym do ciała perizonium z ekspresyjnie rozwianym zwisem tkaniny na prawym boku. Polichromia naturalistyczna z zaznaczonymi śladami męki. Na zakończeniu pionowej belki krzyża namalowana tabliczka z napisem „I.N. / R.I.”.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Figura umarłego Chrystusa przybita jest do krzyża o prostych ramionach czterema gwoździami. Ciało w lekkim zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach, głowa bezwładnie opada na prawe ramię, nogi ugięte w kolanach, skierowane w prawo. Twarz Chrystusa jest pociągła, o zamkniętych oczach, prostym, długim nosie oraz pełnych, rozchylonych ustach, okolona krótką brodą oraz delikatnie kręconymi włosami opadającymi na prawe ramię. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało wychudzone, o silnie zaznaczonej muskulaturze rąk i nóg, wyraźnie podkreślonych żebrach klatki piersiowej i zapadłym brzuchu. Biodra przepasane są krótkim perizonium zawieszonym na sznurze, z rozwianym zwisem tkaniny przy lewym boku. Polichromia ciała naturalistyczna z zaznaczonymi śladami męki, korona cierniowa i perizonium pozłocone.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Krucyfiks w typie Christo morte; postać Chrystusa umarłego przybitego do krzyża trzema gwoździami. Sylwetka w delikatnym zwisie, o silnie zaznaczonej anatomii ciała, z podkreśloną linią żeber i zaznaczonymi śladami męki. Perizonium w formie tkaniny przewiązanej na sznurze, sięgające kolan i odsłaniające prawe udo; z prawej strony spływające kaskadowo. Twarz Jezusa podłużna opadająca na prawe ramię, okolona zarostem; oczy zamknięte, nos podłużny, wystające kości policzkowe; włosy długie spływające na prawe ramię, na głowie złota korona cierniowa. Partie ciała polichromowane naturalistycznie, korona cierniowa i perizonium złocone.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Krzyż prosty, współczesny. Rzeźba zawieszona na krzyżu na wyprostowanych ramionach, figura w typie Christo vivo, głowa delikatnie przechylona na prawe ramię; nogi ugięte w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem w układzie prawa na lewą. Twarz Chrystusa pociągła, o wyraźnych rysach, dużym i wąskim nosie; okolona krótkim zarostem; na głowie szeroka korona cierniowa. Sylwetka wychudzona, z wydatną klatką piersiową i wąską talią. Perizonium przewiązane na lewym boku, ciasno oplatające biodra. Nad głowią Chrystusa znajduje się titulus w formie białej banderoli z napisem „INRI”. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała z zaznaczonymi śladami męki, perizonium złocone.
rzeźba

krucyfiks

Jak cytować?

Maria Działo, "Krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-59

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności