Antoni Padewski św.

Biogram

Święty Antoni urodził się w Lizbonie w 1195 roku, w 15. roku życia wstąpił do zakonu kanoników regularnych św. Augustyna. Po dwóch latach przeniósł się do portugalskiego Santa Cruz, by tam uczyć się teologii. W 1220 roku wstąpił do klasztoru franciszkanów św. Antoniego Pustelnika i przyjął imię patrona. Zgodnie ze swoją wolą został wysłany na misję do Maroka, na jego decyzję wpłynęła wiadomość o męczeńskiej śmierci pięciu działających tam franciszkańskich zakonników. Niestety musiał wrócić z powodu choroby i został wysłany do Monte Paolo koło Forli, gdzie zaczął wieść życie pustelnika i 18 listopada 1221 przyjął święcenia kapłańskie. W następnych latach wykładał teologię i głosił kazania we Włoszech i Francji, po 1224 roku został wysłany na południe Francji, aby przeciwdziałać albigensom (katarom). Był autorem pism, kaznodzieją, teologiem i mistykiem. Zaczął być czczony zaraz po śmierci w 1231 roku - jego kult koncentruje się w Padwie, ale ma duże znaczenie również w Rzymie, Sienie, Lizbonie i Tuluzie, gdzie znajdują się cudami słynące obrazy z przedstawieniem świętego. Wyobrażany jest najczęściej w habicie, z książką oraz lilią, czasem z chlebem, płonącym sercem lub samym płomieniem na dłoni. Wiele dzieł ukazuje go z Dzieciątkiem Jezus, które przejmuje od Marii lub które trzyma na rękach. Ta scena nawiązuje do legendy, zgodnie z którą Dzieciątko ukazało mu się, by umocnić go w wierze. Święty Antoni zmarł 13 czerwca 1231 w Arcelli i został pochowany w Padwie.

Bibliografia