Wizja św. Antoniego Padewskiego
Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano przyklękającego na prawe kolano św. Antoniego Padewskiego. Święty głowę i obie ręce w zachwycie unosi ku górze. Jest to młody mężczyzna ujęty w trzech czwartych w prawo z twarzą bez zarostu widoczną w profilu. Charakteryzuje ją jasna karnacja, wydatne wargi i nos. Ma krótkie włosy z wystrzyżoną tonsurą, które odsłaniają prawe ucho. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański przewiązany sznurem. Spod habitu wystaje prawa noga obuta w sandał. Ponad Antonim w świetlistej poświacie na tle obłoków widoczne jest kroczące Dzieciątko Jezus. Zbawiciel jest otoczony wyłaniającymi się z poświaty aniołkami. Ujęty został w trzech czwartych w lewo. Prawą ręką zdaje się błogosławić, lewą ma opuszczoną wzdłuż tułowia. Jezus ma owalna twarz o jasnej karnacji i rumianych policzkach, wysokie czoło i jasne, krótkie włosy odsłaniające fragment lewego ucha. Spojrzenie półprzymkniętych oczu kieruje na Antoniego. Jego nagie ciało częściowo okrywa przerzucona przez prawe ramię rozwiana przeźroczysta chusta. Z prawej strony kompozycji widać fragment prostego, ustawionego diagonalnie drewnianego stołu. Leży na nim otwarta księga, a pod nią zamknięta druga. Obok nich stoi niebieski wazon z liliami. Całość wizji ma miejsce w kościelnej przestrzeni, gdzie ukazano fragmenty architektury i posadzkę ułożoną w szachownicę jasnoochrowych i jasnobrązowych płyt. Na filarze po prawej stronie widnieje sygnatura: „P[eter] Bohun.”
Zdjęcie nr 2: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano przyklękającego na prawe kolano św. Antoniego Padewskiego. Święty głowę i obie ręce w zachwycie unosi ku górze. Jest to młody mężczyzna ujęty w trzech czwartych w prawo z twarzą bez zarostu widoczną w profilu. Charakteryzuje ją jasna karnacja, wydatne wargi i nos. Ma krótkie włosy z wystrzyżoną tonsurą, które odsłaniają prawe ucho. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański przewiązany sznurem. Spod habitu wystaje prawa noga obuta w sandał. Ponad Antonim w świetlistej poświacie na tle obłoków widoczne jest kroczące Dzieciątko Jezus. Zbawiciel jest otoczony wyłaniającymi się z poświaty aniołkami. Ujęty został w trzech czwartych w lewo. Prawą ręką zdaje się błogosławić, lewą ma opuszczoną wzdłuż tułowia. Jezus ma owalna twarz o jasnej karnacji i rumianych policzkach, wysokie czoło i jasne, krótkie włosy odsłaniające fragment lewego ucha. Spojrzenie półprzymkniętych oczu kieruje na Antoniego. Jego nagie ciało częściowo okrywa przerzucona przez prawe ramię rozwiana przeźroczysta chusta. Z prawej strony kompozycji widać fragment prostego, ustawionego diagonalnie drewnianego stołu. Leży na nim otwarta księga, a pod nią zamknięta druga. Obok nich stoi niebieski wazon z liliami. Całość wizji ma miejsce w kościelnej przestrzeni, gdzie ukazano fragmenty architektury i posadzkę ułożoną w szachownicę jasnoochrowych i jasnobrązowych płyt. Na filarze po prawej stronie widnieje sygnatura: „P[eter] Bohun.”
Zdjęcie nr 3: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano przyklękającego na prawe kolano św. Antoniego Padewskiego. Święty głowę i obie ręce w zachwycie unosi ku górze. Jest to młody mężczyzna ujęty w trzech czwartych w prawo z twarzą bez zarostu widoczną w profilu. Charakteryzuje ją jasna karnacja, wydatne wargi i nos. Ma krótkie włosy z wystrzyżoną tonsurą, które odsłaniają prawe ucho. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański przewiązany sznurem. Spod habitu wystaje prawa noga obuta w sandał. Ponad Antonim w świetlistej poświacie na tle obłoków widoczne jest kroczące Dzieciątko Jezus. Zbawiciel jest otoczony wyłaniającymi się z poświaty aniołkami. Ujęty został w trzech czwartych w lewo. Prawą ręką zdaje się błogosławić, lewą ma opuszczoną wzdłuż tułowia. Jezus ma owalna twarz o jasnej karnacji i rumianych policzkach, wysokie czoło i jasne, krótkie włosy odsłaniające fragment lewego ucha. Spojrzenie półprzymkniętych oczu kieruje na Antoniego. Jego nagie ciało częściowo okrywa przerzucona przez prawe ramię rozwiana przeźroczysta chusta. Z prawej strony kompozycji widać fragment prostego, ustawionego diagonalnie drewnianego stołu. Leży na nim otwarta księga, a pod nią zamknięta druga. Obok nich stoi niebieski wazon z liliami. Całość wizji ma miejsce w kościelnej przestrzeni, gdzie ukazano fragmenty architektury i posadzkę ułożoną w szachownicę jasnoochrowych i jasnobrązowych płyt. Na filarze po prawej stronie widnieje sygnatura: „P[eter] Bohun.”
Zdjęcie nr 4: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano przyklękającego na prawe kolano św. Antoniego Padewskiego. Święty głowę i obie ręce w zachwycie unosi ku górze. Jest to młody mężczyzna ujęty w trzech czwartych w prawo z twarzą bez zarostu widoczną w profilu. Charakteryzuje ją jasna karnacja, wydatne wargi i nos. Ma krótkie włosy z wystrzyżoną tonsurą, które odsłaniają prawe ucho. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański przewiązany sznurem. Spod habitu wystaje prawa noga obuta w sandał. Ponad Antonim w świetlistej poświacie na tle obłoków widoczne jest kroczące Dzieciątko Jezus. Zbawiciel jest otoczony wyłaniającymi się z poświaty aniołkami. Ujęty został w trzech czwartych w lewo. Prawą ręką zdaje się błogosławić, lewą ma opuszczoną wzdłuż tułowia. Jezus ma owalna twarz o jasnej karnacji i rumianych policzkach, wysokie czoło i jasne, krótkie włosy odsłaniające fragment lewego ucha. Spojrzenie półprzymkniętych oczu kieruje na Antoniego. Jego nagie ciało częściowo okrywa przerzucona przez prawe ramię rozwiana przeźroczysta chusta. Z prawej strony kompozycji widać fragment prostego, ustawionego diagonalnie drewnianego stołu. Leży na nim otwarta księga, a pod nią zamknięta druga. Obok nich stoi niebieski wazon z liliami. Całość wizji ma miejsce w kościelnej przestrzeni, gdzie ukazano fragmenty architektury i posadzkę ułożoną w szachownicę jasnoochrowych i jasnobrązowych płyt. Na filarze po prawej stronie widnieje sygnatura: „P[eter] Bohun.”
Zdjęcie nr 5: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano przyklękającego na prawe kolano św. Antoniego Padewskiego. Święty głowę i obie ręce w zachwycie unosi ku górze. Jest to młody mężczyzna ujęty w trzech czwartych w prawo z twarzą bez zarostu widoczną w profilu. Charakteryzuje ją jasna karnacja, wydatne wargi i nos. Ma krótkie włosy z wystrzyżoną tonsurą, które odsłaniają prawe ucho. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański przewiązany sznurem. Spod habitu wystaje prawa noga obuta w sandał. Ponad Antonim w świetlistej poświacie na tle obłoków widoczne jest kroczące Dzieciątko Jezus. Zbawiciel jest otoczony wyłaniającymi się z poświaty aniołkami. Ujęty został w trzech czwartych w lewo. Prawą ręką zdaje się błogosławić, lewą ma opuszczoną wzdłuż tułowia. Jezus ma owalna twarz o jasnej karnacji i rumianych policzkach, wysokie czoło i jasne, krótkie włosy odsłaniające fragment lewego ucha. Spojrzenie półprzymkniętych oczu kieruje na Antoniego. Jego nagie ciało częściowo okrywa przerzucona przez prawe ramię rozwiana przeźroczysta chusta. Z prawej strony kompozycji widać fragment prostego, ustawionego diagonalnie drewnianego stołu. Leży na nim otwarta księga, a pod nią zamknięta druga. Obok nich stoi niebieski wazon z liliami. Całość wizji ma miejsce w kościelnej przestrzeni, gdzie ukazano fragmenty architektury i posadzkę ułożoną w szachownicę jasnoochrowych i jasnobrązowych płyt. Na filarze po prawej stronie widnieje sygnatura: „P[eter] Bohun.”
Zdjęcie nr 6: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano przyklękającego na prawe kolano św. Antoniego Padewskiego. Święty głowę i obie ręce w zachwycie unosi ku górze. Jest to młody mężczyzna ujęty w trzech czwartych w prawo z twarzą bez zarostu widoczną w profilu. Charakteryzuje ją jasna karnacja, wydatne wargi i nos. Ma krótkie włosy z wystrzyżoną tonsurą, które odsłaniają prawe ucho. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański przewiązany sznurem. Spod habitu wystaje prawa noga obuta w sandał. Ponad Antonim w świetlistej poświacie na tle obłoków widoczne jest kroczące Dzieciątko Jezus. Zbawiciel jest otoczony wyłaniającymi się z poświaty aniołkami. Ujęty został w trzech czwartych w lewo. Prawą ręką zdaje się błogosławić, lewą ma opuszczoną wzdłuż tułowia. Jezus ma owalna twarz o jasnej karnacji i rumianych policzkach, wysokie czoło i jasne, krótkie włosy odsłaniające fragment lewego ucha. Spojrzenie półprzymkniętych oczu kieruje na Antoniego. Jego nagie ciało częściowo okrywa przerzucona przez prawe ramię rozwiana przeźroczysta chusta. Z prawej strony kompozycji widać fragment prostego, ustawionego diagonalnie drewnianego stołu. Leży na nim otwarta księga, a pod nią zamknięta druga. Obok nich stoi niebieski wazon z liliami. Całość wizji ma miejsce w kościelnej przestrzeni, gdzie ukazano fragmenty architektury i posadzkę ułożoną w szachownicę jasnoochrowych i jasnobrązowych płyt. Na filarze po prawej stronie widnieje sygnatura: „P[eter] Bohun.”
Zdjęcie nr 7: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano przyklękającego na prawe kolano św. Antoniego Padewskiego. Święty głowę i obie ręce w zachwycie unosi ku górze. Jest to młody mężczyzna ujęty w trzech czwartych w prawo z twarzą bez zarostu widoczną w profilu. Charakteryzuje ją jasna karnacja, wydatne wargi i nos. Ma krótkie włosy z wystrzyżoną tonsurą, które odsłaniają prawe ucho. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański przewiązany sznurem. Spod habitu wystaje prawa noga obuta w sandał. Ponad Antonim w świetlistej poświacie na tle obłoków widoczne jest kroczące Dzieciątko Jezus. Zbawiciel jest otoczony wyłaniającymi się z poświaty aniołkami. Ujęty został w trzech czwartych w lewo. Prawą ręką zdaje się błogosławić, lewą ma opuszczoną wzdłuż tułowia. Jezus ma owalna twarz o jasnej karnacji i rumianych policzkach, wysokie czoło i jasne, krótkie włosy odsłaniające fragment lewego ucha. Spojrzenie półprzymkniętych oczu kieruje na Antoniego. Jego nagie ciało częściowo okrywa przerzucona przez prawe ramię rozwiana przeźroczysta chusta. Z prawej strony kompozycji widać fragment prostego, ustawionego diagonalnie drewnianego stołu. Leży na nim otwarta księga, a pod nią zamknięta druga. Obok nich stoi niebieski wazon z liliami. Całość wizji ma miejsce w kościelnej przestrzeni, gdzie ukazano fragmenty architektury i posadzkę ułożoną w szachownicę jasnoochrowych i jasnobrązowych płyt. Na filarze po prawej stronie widnieje sygnatura: „P[eter] Bohun.”
Zdjęcie nr 8: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano przyklękającego na prawe kolano św. Antoniego Padewskiego. Święty głowę i obie ręce w zachwycie unosi ku górze. Jest to młody mężczyzna ujęty w trzech czwartych w prawo z twarzą bez zarostu widoczną w profilu. Charakteryzuje ją jasna karnacja, wydatne wargi i nos. Ma krótkie włosy z wystrzyżoną tonsurą, które odsłaniają prawe ucho. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański przewiązany sznurem. Spod habitu wystaje prawa noga obuta w sandał. Ponad Antonim w świetlistej poświacie na tle obłoków widoczne jest kroczące Dzieciątko Jezus. Zbawiciel jest otoczony wyłaniającymi się z poświaty aniołkami. Ujęty został w trzech czwartych w lewo. Prawą ręką zdaje się błogosławić, lewą ma opuszczoną wzdłuż tułowia. Jezus ma owalna twarz o jasnej karnacji i rumianych policzkach, wysokie czoło i jasne, krótkie włosy odsłaniające fragment lewego ucha. Spojrzenie półprzymkniętych oczu kieruje na Antoniego. Jego nagie ciało częściowo okrywa przerzucona przez prawe ramię rozwiana przeźroczysta chusta. Z prawej strony kompozycji widać fragment prostego, ustawionego diagonalnie drewnianego stołu. Leży na nim otwarta księga, a pod nią zamknięta druga. Obok nich stoi niebieski wazon z liliami. Całość wizji ma miejsce w kościelnej przestrzeni, gdzie ukazano fragmenty architektury i posadzkę ułożoną w szachownicę jasnoochrowych i jasnobrązowych płyt. Na filarze po prawej stronie widnieje sygnatura: „P[eter] Bohun.”
Zdjęcie nr 9: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano przyklękającego na prawe kolano św. Antoniego Padewskiego. Święty głowę i obie ręce w zachwycie unosi ku górze. Jest to młody mężczyzna ujęty w trzech czwartych w prawo z twarzą bez zarostu widoczną w profilu. Charakteryzuje ją jasna karnacja, wydatne wargi i nos. Ma krótkie włosy z wystrzyżoną tonsurą, które odsłaniają prawe ucho. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański przewiązany sznurem. Spod habitu wystaje prawa noga obuta w sandał. Ponad Antonim w świetlistej poświacie na tle obłoków widoczne jest kroczące Dzieciątko Jezus. Zbawiciel jest otoczony wyłaniającymi się z poświaty aniołkami. Ujęty został w trzech czwartych w lewo. Prawą ręką zdaje się błogosławić, lewą ma opuszczoną wzdłuż tułowia. Jezus ma owalna twarz o jasnej karnacji i rumianych policzkach, wysokie czoło i jasne, krótkie włosy odsłaniające fragment lewego ucha. Spojrzenie półprzymkniętych oczu kieruje na Antoniego. Jego nagie ciało częściowo okrywa przerzucona przez prawe ramię rozwiana przeźroczysta chusta. Z prawej strony kompozycji widać fragment prostego, ustawionego diagonalnie drewnianego stołu. Leży na nim otwarta księga, a pod nią zamknięta druga. Obok nich stoi niebieski wazon z liliami. Całość wizji ma miejsce w kościelnej przestrzeni, gdzie ukazano fragmenty architektury i posadzkę ułożoną w szachownicę jasnoochrowych i jasnobrązowych płyt. Na filarze po prawej stronie widnieje sygnatura: „P[eter] Bohun.”
Zdjęcie nr 10: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano przyklękającego na prawe kolano św. Antoniego Padewskiego. Święty głowę i obie ręce w zachwycie unosi ku górze. Jest to młody mężczyzna ujęty w trzech czwartych w prawo z twarzą bez zarostu widoczną w profilu. Charakteryzuje ją jasna karnacja, wydatne wargi i nos. Ma krótkie włosy z wystrzyżoną tonsurą, które odsłaniają prawe ucho. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański przewiązany sznurem. Spod habitu wystaje prawa noga obuta w sandał. Ponad Antonim w świetlistej poświacie na tle obłoków widoczne jest kroczące Dzieciątko Jezus. Zbawiciel jest otoczony wyłaniającymi się z poświaty aniołkami. Ujęty został w trzech czwartych w lewo. Prawą ręką zdaje się błogosławić, lewą ma opuszczoną wzdłuż tułowia. Jezus ma owalna twarz o jasnej karnacji i rumianych policzkach, wysokie czoło i jasne, krótkie włosy odsłaniające fragment lewego ucha. Spojrzenie półprzymkniętych oczu kieruje na Antoniego. Jego nagie ciało częściowo okrywa przerzucona przez prawe ramię rozwiana przeźroczysta chusta. Z prawej strony kompozycji widać fragment prostego, ustawionego diagonalnie drewnianego stołu. Leży na nim otwarta księga, a pod nią zamknięta druga. Obok nich stoi niebieski wazon z liliami. Całość wizji ma miejsce w kościelnej przestrzeni, gdzie ukazano fragmenty architektury i posadzkę ułożoną w szachownicę jasnoochrowych i jasnobrązowych płyt. Na filarze po prawej stronie widnieje sygnatura: „P[eter] Bohun.”
Zdjęcie nr 11: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano przyklękającego na prawe kolano św. Antoniego Padewskiego. Święty głowę i obie ręce w zachwycie unosi ku górze. Jest to młody mężczyzna ujęty w trzech czwartych w prawo z twarzą bez zarostu widoczną w profilu. Charakteryzuje ją jasna karnacja, wydatne wargi i nos. Ma krótkie włosy z wystrzyżoną tonsurą, które odsłaniają prawe ucho. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański przewiązany sznurem. Spod habitu wystaje prawa noga obuta w sandał. Ponad Antonim w świetlistej poświacie na tle obłoków widoczne jest kroczące Dzieciątko Jezus. Zbawiciel jest otoczony wyłaniającymi się z poświaty aniołkami. Ujęty został w trzech czwartych w lewo. Prawą ręką zdaje się błogosławić, lewą ma opuszczoną wzdłuż tułowia. Jezus ma owalna twarz o jasnej karnacji i rumianych policzkach, wysokie czoło i jasne, krótkie włosy odsłaniające fragment lewego ucha. Spojrzenie półprzymkniętych oczu kieruje na Antoniego. Jego nagie ciało częściowo okrywa przerzucona przez prawe ramię rozwiana przeźroczysta chusta. Z prawej strony kompozycji widać fragment prostego, ustawionego diagonalnie drewnianego stołu. Leży na nim otwarta księga, a pod nią zamknięta druga. Obok nich stoi niebieski wazon z liliami. Całość wizji ma miejsce w kościelnej przestrzeni, gdzie ukazano fragmenty architektury i posadzkę ułożoną w szachownicę jasnoochrowych i jasnobrązowych płyt. Na filarze po prawej stronie widnieje sygnatura: „P[eter] Bohun.”
Zdjęcie nr 12: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano przyklękającego na prawe kolano św. Antoniego Padewskiego. Święty głowę i obie ręce w zachwycie unosi ku górze. Jest to młody mężczyzna ujęty w trzech czwartych w prawo z twarzą bez zarostu widoczną w profilu. Charakteryzuje ją jasna karnacja, wydatne wargi i nos. Ma krótkie włosy z wystrzyżoną tonsurą, które odsłaniają prawe ucho. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański przewiązany sznurem. Spod habitu wystaje prawa noga obuta w sandał. Ponad Antonim w świetlistej poświacie na tle obłoków widoczne jest kroczące Dzieciątko Jezus. Zbawiciel jest otoczony wyłaniającymi się z poświaty aniołkami. Ujęty został w trzech czwartych w lewo. Prawą ręką zdaje się błogosławić, lewą ma opuszczoną wzdłuż tułowia. Jezus ma owalna twarz o jasnej karnacji i rumianych policzkach, wysokie czoło i jasne, krótkie włosy odsłaniające fragment lewego ucha. Spojrzenie półprzymkniętych oczu kieruje na Antoniego. Jego nagie ciało częściowo okrywa przerzucona przez prawe ramię rozwiana przeźroczysta chusta. Z prawej strony kompozycji widać fragment prostego, ustawionego diagonalnie drewnianego stołu. Leży na nim otwarta księga, a pod nią zamknięta druga. Obok nich stoi niebieski wazon z liliami. Całość wizji ma miejsce w kościelnej przestrzeni, gdzie ukazano fragmenty architektury i posadzkę ułożoną w szachownicę jasnoochrowych i jasnobrązowych płyt. Na filarze po prawej stronie widnieje sygnatura: „P[eter] Bohun.”
Zdjęcie nr 13: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano przyklękającego na prawe kolano św. Antoniego Padewskiego. Święty głowę i obie ręce w zachwycie unosi ku górze. Jest to młody mężczyzna ujęty w trzech czwartych w prawo z twarzą bez zarostu widoczną w profilu. Charakteryzuje ją jasna karnacja, wydatne wargi i nos. Ma krótkie włosy z wystrzyżoną tonsurą, które odsłaniają prawe ucho. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański przewiązany sznurem. Spod habitu wystaje prawa noga obuta w sandał. Ponad Antonim w świetlistej poświacie na tle obłoków widoczne jest kroczące Dzieciątko Jezus. Zbawiciel jest otoczony wyłaniającymi się z poświaty aniołkami. Ujęty został w trzech czwartych w lewo. Prawą ręką zdaje się błogosławić, lewą ma opuszczoną wzdłuż tułowia. Jezus ma owalna twarz o jasnej karnacji i rumianych policzkach, wysokie czoło i jasne, krótkie włosy odsłaniające fragment lewego ucha. Spojrzenie półprzymkniętych oczu kieruje na Antoniego. Jego nagie ciało częściowo okrywa przerzucona przez prawe ramię rozwiana przeźroczysta chusta. Z prawej strony kompozycji widać fragment prostego, ustawionego diagonalnie drewnianego stołu. Leży na nim otwarta księga, a pod nią zamknięta druga. Obok nich stoi niebieski wazon z liliami. Całość wizji ma miejsce w kościelnej przestrzeni, gdzie ukazano fragmenty architektury i posadzkę ułożoną w szachownicę jasnoochrowych i jasnobrązowych płyt. Na filarze po prawej stronie widnieje sygnatura: „P[eter] Bohun.”
Zdjęcie nr 14: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano przyklękającego na prawe kolano św. Antoniego Padewskiego. Święty głowę i obie ręce w zachwycie unosi ku górze. Jest to młody mężczyzna ujęty w trzech czwartych w prawo z twarzą bez zarostu widoczną w profilu. Charakteryzuje ją jasna karnacja, wydatne wargi i nos. Ma krótkie włosy z wystrzyżoną tonsurą, które odsłaniają prawe ucho. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański przewiązany sznurem. Spod habitu wystaje prawa noga obuta w sandał. Ponad Antonim w świetlistej poświacie na tle obłoków widoczne jest kroczące Dzieciątko Jezus. Zbawiciel jest otoczony wyłaniającymi się z poświaty aniołkami. Ujęty został w trzech czwartych w lewo. Prawą ręką zdaje się błogosławić, lewą ma opuszczoną wzdłuż tułowia. Jezus ma owalna twarz o jasnej karnacji i rumianych policzkach, wysokie czoło i jasne, krótkie włosy odsłaniające fragment lewego ucha. Spojrzenie półprzymkniętych oczu kieruje na Antoniego. Jego nagie ciało częściowo okrywa przerzucona przez prawe ramię rozwiana przeźroczysta chusta. Z prawej strony kompozycji widać fragment prostego, ustawionego diagonalnie drewnianego stołu. Leży na nim otwarta księga, a pod nią zamknięta druga. Obok nich stoi niebieski wazon z liliami. Całość wizji ma miejsce w kościelnej przestrzeni, gdzie ukazano fragmenty architektury i posadzkę ułożoną w szachownicę jasnoochrowych i jasnobrązowych płyt. Na filarze po prawej stronie widnieje sygnatura: „P[eter] Bohun.”

Wizja św. Antoniego Padewskiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Polanka Wielka
Miejscowość
Polanka Wielka
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Dekanat
Osiek
Parafia
Św. Marcina
Miejsce przechowywania
krypta
Identyfikator
DZIELO/25154
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
pomiędzy 1865 a 1878 rokiem
Autor
Peter Michal Bohúň
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Lipnik (ob. Bielsko-Biała)
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – 88,5
wysokość – 178 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 174 cm
Szerokość bez ramy – 84,5 cm
Autor noty katalogowej
ks. Szymon Tracz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Obraz powstał w pracowni Petera Michala Bohúňa, który osiadł w Lipniku (obecnie dzielnica Bielska-Białej) w 1865 roku, gdzie pracował aż do swojej śmierci w 1878 roku. Obraz pierwotnie stanowił zasuwę w ołtarzu bocznym Serca Pana Jezusa w drewnianym kościele św. Mikołaja w Polance Wielkiej. Po konserwacji został zdeponowany w krypcie nowego kościoła parafialnego.

Opis

Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazano przyklękającego na prawe kolano św. Antoniego Padewskiego. Święty głowę i obie ręce w zachwycie unosi ku górze. Jest to młody mężczyzna ujęty w trzech czwartych w prawo z twarzą bez zarostu widoczną w profilu. Charakteryzuje ją jasna karnacja, wydatne wargi i nos. Ma krótkie włosy z wystrzyżoną tonsurą, które odsłaniają prawe ucho. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański przewiązany sznurem. Spod habitu wystaje prawa noga obuta w sandał. Ponad Antonim w świetlistej poświacie na tle obłoków widoczne jest kroczące Dzieciątko Jezus. Zbawiciel jest otoczony wyłaniającymi się z poświaty aniołkami. Ujęty został w trzech czwartych w lewo. Prawą ręką zdaje się błogosławić, lewą ma opuszczoną wzdłuż tułowia. Jezus ma owalna twarz o jasnej karnacji i rumianych policzkach, wysokie czoło i jasne, krótkie włosy odsłaniające fragment lewego ucha. Spojrzenie półprzymkniętych oczu kieruje na Antoniego. Jego nagie ciało częściowo okrywa przerzucona przez prawe ramię rozwiana przeźroczysta chusta. Z prawej strony kompozycji widać fragment prostego, ustawionego diagonalnie drewnianego stołu. Leży na nim otwarta księga, a pod nią zamknięta druga. Obok nich stoi niebieski wazon z liliami. Całość wizji ma miejsce w kościelnej przestrzeni, gdzie ukazano fragmenty architektury i posadzkę ułożoną w szachownicę jasnoochrowych i jasnobrązowych płyt. Na filarze po prawej stronie widnieje sygnatura: „P[eter] Bohun.”

Zarys problematyki artystycznej

Wizja św. Antoniego Padewskiego jest jednym z najchętniej przedstawianych tematów z ikonografii tego bardzo popularnego świętego. Kompozycja obrazu z klęczącym św. Antonim i zjawiającym się na obłokach Dzieciątka Jezus zdradza inspiracje płynące np. z grafik autorstwa Roberta van Audeneaerde z pierwszej ćwierci XVIII wieku oraz Giovanniego Girolama Frezza z tego samego czasu, którzy inspirowali się obrazem Carla Maratty. Można tu także mówić o bardzo zbliżonym ujęciu z wcześniejszych miedziorytów Corneliusa Bloemaerta z 1678 roku i Nicolasa Bazzini z przełomu XVII i XVIII wieku, naśladujących dzieło Cira Ferriego.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry. Ostatnią konserwację w 1993 roku przeprowadził konserwator dzieł sztuki Karol Haberny z Krakowa.

Literatura

K. Zimmermanns, Antonius von Padua, [w:] Lexikon der christlichen Ikonographie, Bd. 5, Ikonographie der Heiligen. Aaron bis Crescentianus von Rom, Herg. W. Braunfels, Rom-Freiburg-Basel-Vien 1994, kol. 220-225;
W. Zalewski, Święci na każdy dzień, Warszawa 1995, s. 318-319;
Z. Michalczyk, W lustrzanym odbiciu. Grafika europejska a malarstwo Rzeczypospolitej w czasach nowożytnych ze szczególnym uwzględnieniem późnego baroku, Warszawa 2016, s. 279, s.697, il. 316c-316d, s. 774, il. 383a-383b.

Streszczenie

Obraz z wizją św. Antoniego Padewskiego powstał w pracowni Petera Michala Bohúňa, który osiadł w Lipniku (obecnie dzielnica Bielska-Białej) w 1865 roku, gdzie pracował aż do swojej śmierci w 1878 roku. Wizerunek pierwotnie stanowił zasuwę w ołtarzu bocznym Serca Pana Jezusa w drewnianym kościele św. Mikołaja w Polance Wielkiej. Po konserwacji został zdeponowany w krypcie nowego kościoła parafialnego.

Inne dzieła tego autora

Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem odcinkowym, obramienionym profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji przedstawiono frontalnie siedzącego na niewielkim wzniesieniu Chrystusa z rozłożonymi rękami. Zbawiciel ma nieznacznie ujętą głowę w trzech czwartych w prawo. Jego pełną twarz o jasnej karnacji z rumianymi policzkami charakteryzuje wydatny nos i usta oraz łagodne spojrzenie. Okalają je gęste, brązowe włosy spływające na ramiona oraz krótka broda. Jezusa ubrany jest w czerwoną tunikę przewiązaną w pasie oraz niebieski płaszcz podbity bladym filetem, spiętym pod szyją i okrywającym jego plecy, a także nogi. Spod tuniki widać fragment lewej, bosej stopy. Jego głowę okala żółty nimb. Przed Jezusem z prawej strony klęczy na lewe kolano ujęty w profilu chłopak trzymający oburącz płaski kosz z pięcioma bochenkami chleba. Chłopiec odchylając się nieznacznie do tyłu ciężar kosza wspiera na prawej nodze. Ma owalną twarz o rumianych policzkach z drobnym nosem i ustami, okoloną krótkimi, jasnymi włosami. Ubrany jest w luźną, jasną koszulę z podwiniętymi rękawami oraz krótkie, brązowe spodnie. Przed nim w prawym rogu kompozycji leży pusty wiklinowy kosz, a obok niego na ziemi dwie ryby. Za Zbawicielem stoi trzech apostołów z nimbami talerzowymi nad głowami. Pierwszy z lewej widoczny jest nieznacznie od tyłu. To starszy mężczyzna z siwiejącymi włosami i brodą, ubrany w niebieską tunikę, ochrowy płaszcz i sandały. Dwóch następnych flankuje postać Jezusa. Obaj zostali przedstawieni frontalnie. Apostoł z lewej strony trzyma złożone ręce na wysokości piersi. Jego głowę otacza bujny zarost i broda. Ubrany jest w bladofioletową tunikę i narzucony na ramiona ciemnozielony płaszcz. Z kolei apostoł z prawej strony Chrystusa to młody mężczyzna, który obiema rękami zdaje się wskazywać na trzymany przez chłopca przed Jezusem kosz z chlebem. Ma on owalną twarz pozbawioną zarostu o jasnej karnacji i rumianych policzkach z wydatnym nosem i pełnymi ustami. Jego głowę otaczają krótkie, jasne włosy. Młodzieniec ubrany jest w luźną, ciemnozieloną tunikę oraz w czerwony płaszcz podbity bladym fioletem przerzucony przez lewe ramię. Na drugim planie w głębi za chłopcem z koszem chleba i najmłodszym apostołem widać grupę siedzących ludzi. Podobną grupę przedstawiono w głębi obrazu na trzecim planie na tle wzgórzystego krajobrazu z rozlanym jeziorem i roślinnością oraz bladoniebieskim niebem z obłokami.
obraz
Cudowne rozmnożenie chleba
Zdjęcie nr 1: Obrazy cyklu stacji drogi krzyżowej mają kształt stojących prostokątów. Charakteryzują je wielopostaciowe, zdynamizowane, wielofiguralne kompozycje najczęściej osadzone na tle pejzażu lub architektury. Malowidła cechuje stosunkowo plastyczny modelunek postaci – fizjonomii, muskulatury, draperii. Proporcje sylwetek oraz ich upozowanie są poprawnie uchwycone. Kolorystyka obrazów jest żywa, nasycona, o stosunkowo szerokiej gamie barw. Obrazy ujmują drewniane, profilowane, polichromowane ramy w odcieniu ciemnej czerwieni z dodatkiem złoceń, ze zwieńczeniem o linii wklęsło-wypukłej, mieszczącym łaciński, majuskułowy numer stacji pod złoconym krzyżem. W dolnej części białe pole o kształcie prostokąta mieszczące nazwy poszczególnych stacji.
obraz
Droga krzyżowa
Zdjęcie nr 1: Obrazy w formie stojącego prostokąta, ujęte profilowaną złoconą ramą. Przy górnej krawędzi szczyt utworzony przez stylizowany rocaille, zakończony anthemionem z krzyżem. W polu numer stacji. Przy dolnej krawędzi rocaille. Kompozycje obrazów wielofigurowe, większość ukazana na tle pejzażu z widocznymi w tle fragmentami budynków. Chrystus przedstawiony w niebieskiej tunice i czerwonym płaszczu z koroną cierniową na głowie lub w białym perizonium. Na obrazie przedstawiającym złożenie do grobu napisy: „P(eter) & C(ornel) Bohúň” i „Fundował Jan Gabrisz 1877”.
obraz
Stacje drogi krzyżowej
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego wydłużonym łukiem półkolistym nadwieszonym, z uskokiem. W centrum św. Jan Nepomucen ukazany w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w lewo, w wykroku, z głową uniesioną do góry. Lewą ręką ujmuje krucyfiks i liść palmy, prawą, opuszczoną w dół, dotyka otwartej księgi leżącej na cokole. Twarz ma kwadratową, szczupłą, o podkreślonych kościach policzkowych, z oczami skierowanymi w górę, lekko garbatym nosem, z rozchylonymi ustami; okoloną krótką brodą oraz falowanymi, jasnobrązowymi włosami, opadającymi na kark. Wokół głowy ma gwieździsty nimb. Ubrany jest w czarną sutannę, białą komżę dekorowaną przy brzegach koronką, niebieską stułę oraz brązową almucję z czerwoną podszewką, zawiązaną pod szyją sznurem z dwoma chwostami. Po prawej stronie świętego cokół, na którym leży otwarta księga i czerwony biret. Postać ukazana we wnętrzu, z szachownicową posadzką i filarami w tle. W dolnej partii cokołu sygnatura „P(eter) Bohúň”.
obraz
Św. Jan Nepomucen
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum św. Klemens ukazany w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową. Lewą ręką przytrzymuje księgę oraz ferulę, prawą unosi w geście błogosławieństwa. Twarz ma pociągłą, o dużych oczach zwróconych w górę, dużym nosie i pełnych ustach; okoloną krótką, siwą brodą oraz krótkimi, kręconymi włosami. Na głowie ma tiarę papieską z taśmami (fannones), wokół niej nimb. Święty ubrany jest w niebieską albę, białą rokietę lamowaną koronką, żółtą stułę oraz jasnożółtą kapę o wzorze roślinnym, z dekoracyjną bordiurą. Obok świętego leży kotwica. Postać ukazana na tle pejzażu z morzem i statkiem, ze sceną męczeństwa świętego.
obraz
Św. Klemens
Zdjęcie nr 1: Czternaście obrazów uzyskało ten sam kształt stojącego prostokąta, obramienionego prostą, złoconą i profilowaną ramą. W polach obrazowych znalazły się wielopostaciowe kompozycje umieszczone najczęściej na tle pejzażu, ale także i architektury. Narracja każdego z obrazów skupia się na osobie Chrystusa, któremu towarzyszą inni ludzie, zgodnie z tematyką kolejnej stacji. Namalowane postacie wykonują gwałtowne i dynamiczne gesty. Na ich twarzach o jasnych karnacjach widoczne są różne emocje. Postacie ubrane są w obficie drapowane szaty o intensywnej i kontrastowej kolorystyce. Cykl przedstawia: 1) Sąd Piłata, 2) Jezus bierze krzyż na ramiona, 3) Pierwszy upadek Chrystusa, 4) Chrystus spotyka matkę, 5) Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż Jezusowi, 6) Weronika ociera twarz Jezusa, 7) Drugi upadek pod krzyżem Chrystusa, 8) Jezus upomina płaczące niewiasty, 9) Trzeci upadek pod krzyżem Chrystusa, 10) Obnażenie z szat Jezusa, 11) Przybicie do krzyża Chrystusa, 12) Śmierć Chrystusa na krzyżu, 13) Opłakiwanie Jezusa, 14) Złożenie Chrystusa do grobu.
obraz
Stacje Drogi Krzyżowej

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Antoni Padewski św.
Antoni Padewski św.
SDM_COVER_PHOTO
Autor dzieła
Peter Michal Bohúň

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica osadzona na cylindrycznej, wysokiej podstawie, ze stopą na rzucie koła, z cokolikiem i płaszczem płynnie przechodzącym w okrągły trzon. Trzon przedzielony kostkowym nodusem, zwieńczony opaską. Czara od dołu zdobiona obłymi rowkami zwieńczona szerokim kołnierzem. Pokrywa trójstrefowa, dołem puklowana, w środkowej części zdobiona pasem z liści, w górnej zakończona odwróconym talerzykiem z wieńcem laurowym i od górypokrytym palmetkami. Pokrywę wieńczy kula z krzyżem.
chrzcielnica
Chrzcielnica z pokrywą
Zdjęcie nr 1: Przyścienną, wiszącą ambonę z dostępem w postaci jednobiegowych schodów z balustradą od strony prezbiterium usytuowano przy łuku tęczowym na ścianie północnej. Ambona składa się kosz na planie ściętego sześcioboku oraz zaplecka zwieńczonego gołębicą Ducha Świętego w promienistym otoku. Kosz ambony został w dolnej części zamknięty wyłamanym na jego ścięciach cokołem dekorowanym rytmicznie usytuowanymi płaskorzeźbionymi palmetami, tworząc dekoracyjny fryz, który poprowadzono również jako cokół balustrady schodów. Odpowiednikiem ukształtowania cokołu jest wieńczące kosz wyłamane belkowanie, także przechodzące na balustradę schodów, ozdobione w górnej partii mniejszymi liśćmi palmetowymi. Kosz od spodu zamknięty jest gładkimi spływami ujętymi wiszącą, liściastą szyszką. Ścięte boki kosza udekorowano spływami wolutowymi, ozdobionymi u spodu stylizowanym liściem akantu. W płycinach pomiędzy wolutami umieszczono złocone, wiszące gałązki różane. Zaplecek uzyskał kształt stojącego prostokąta flankowany dwoma pilastrami o głowicach pozbawionych dekoracji, na których wsparto przerwane belkowanie. W przerwie belkowania usytuowano złocony, promienisty otok z wyobrażeniem srebrzonej gołębicy Ducha Świętego. Trzony pilastrów zdobi wisząca gałązka liściasta, natomiast płycinę pomiędzy pilastrami motyw roślinny ułożony w formie arabeski. Strukturę pomalowano w dwóch odcieniach beżu, zaś elementy ornamentalne wyzłocono.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźbioną postać Ukrzyżowanego Chrystusa została umieszczona na drewnianym krzyżu, którego górne ramię wieńczy biały titulus w formie krótkiej banderoli z napisem: "I.N. / R.I". Ciało Chrystusa wisi na lekko opadniętych ramionach. Głowa Zbawiciela opada na jego prawe ramię. Chrystus ma pociągłą twarz okoloną kędzierzawą brodą oraz mocno pofalowanymi, ciemnymi włosami spływającymi na ramiona, odsłaniającymi jego lewe ucho. Na głowie ma koronę cierniową uplecioną z gęstych gałązek ciernia. Spod korony spływają na szyję i tułów strużki krwi. Anatomicznie ukształtowany tors wyraźnie ukazuje układ żeber oraz intensywna wybroczynę przebitego prawego boku. Nogi Zbawiciela, skrzyżowana jedna na drugiej, do krzyża zostały przytwierdzone jednym gwoździem, podobnie jak i obie dłonie. Biodra Jezusa okala złocone perizonium przerzucone przez sznur, z widocznym festonem przy prawym boku. Całość rzeźby pokryto naturalistyczną polichromią.
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Antependium uzyskało kształt wydłużonego, leżącego prostokąta. W jego polu na tle bladoczerwonej marmoryzacji zawieszono, a na wyraźnie zaznaczonym marmoryzowanym na czerwono stopniu rozmieszczono, narzędzia męki Pańskiej (arma Christi). W centrum kompozycji w otoku utworzonym z kłosów zbóż oraz winnej latorośli wyobrażono na kamiennym ołtarzu płonącego baranka ofiarnego. Po obu stronach otoku namalowano wiszące dwie białe chusty. Na chuście z prawej przedstawiono płonące serce Pana Jezusa otoczone przebitymi dłońmi i stopami Chrystusa, a chusta z lewej to Veraicon z obliczem cierpiącego Zbawiciela w koronie cierniowej. Poniżej, idąc od lewej, na stopniu ukazano niską kolumnę do biczowania z przywiązanym do niej biczem i wiązką rózg, żelazną rękawice, koronę cierniową, trzcinę, młotek, dzbanek, gwoździe i obcęgi oraz drewniany krzyż ze skrzyżowaną gąbką na kiju i lancą wraz z leżącym na stopniu titulusem w formie banderoli z napisem „I.N.R.I." i datą 1838.
inne dzieła sztuki
Antependium
Zdjęcie nr 1: Drewniany kościół pw. św. Mikołaja w Polance jest budowlą orientowaną. Do prostokątnej nawy przylega węższe, wydłużone, trójbocznie zamknięte prezbiterium z piętrową zakrystią na osi o poligonalnym zamknięciu. Do zakrystii przylega od południa kruchta. Fragment północnej ściany prezbiterium jest murowany. Od zachodu do nawy dobudowano czworoboczną wieżę poprzedzoną przedsionkiem, który również dostawiono do nawy od południa. Prezbiterium i nawę wzniesiono na zrąb, natomiast wieżę w konstrukcji słupowej. Wieża na rzucie kwadratu posiada dwie kondygnacje. Dolna jest tej samej szerokości co nawa, górna natomiast znacznie węższa. Jej masyw podzielono smukłymi pilastrami i lizenami, zaś poniżej profilowanego gzymsu koronującego umieszczono wyrzynaną w desce koronkę. Kondygnacje oddzielono daszkiem gontowym zlewającym się po bokach z dachem kościoła. Wieżę nakryto kopulastym hełmem blaszanym, zwieńczonym blaszanym obeliskiem z krzyżem. Prezbiterium i nawę nakryto eternitowym dachem siodłowym podkreślonym profilowanym gzymsem. Nad nawą w części wschodniej zainstalowano wieżyczkę na sygnaturkę w formie wielobocznego graniastosłupa przykrytego cebulastą banią z krzyżem. Dokoła kościoła założono daszek gontowy chroniący podwaliny. Pod kościołem urządzono kryptę grzebalną. Wnętrze kościoła artykułowano za pomocą pilastrów i gzymsu. Całość nakryto stropem z fasetą. Otwór tęczowy uzyskał kształt trójlistnego, ściętego łuku, wspartego na filarkach ustawionych na profilowanej belce zawieszonej na kroksztynach. W części zachodniej nawy urządzono chór muzyczny, wsparty na dwóch kolumnach jońskich z przedpiersiem rozczłonkowanym balasami. We wnętrzu ustawiono ołtarz główny i dwa ołtarze boczne oraz ambonę, a na chórze muzycznym zainstalowano prospekt organowy.
kościół
Kościół św. Mikołaja
Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta ujętego w proste, złocone i profilowane ramy oraz dekoracyjne obramienie utworzone z płaskorzeźbionego ornamentu małżowinowo-chrząstkowego przytwierdzonego do zielono-błękitnego marmurowego tła. W zwieńczeniu obramienia kartusz z napisem: AVE MARIA. W centrum kompozycji na ciemnym, jednolitym tle ukazano frontalnie Madonnę z Dzieciątkiem w typie Matki Boskiej Częstochowskiej. Maria na lewym przedramieniu trzyma Dzieciątko Jezus, na które wskazuje prawą ręką przyłożoną do piersi. Matka Boska ma pociągłą twarz o brązowej karnacji z wyraźnie zaznaczonymi drobnymi ustami o pełnych wargach, wydatnym nosie i małych, migdałowych, otwartych oczach. Na jej prawym policzku widoczne są dwie rysy. Madonna ubrana jest w ciemnoniebieski maforion podbity czerwienią i lamowany taśmą z malarskim naśladownictwem kameryzacji. Spod maforionu widoczna jest zielona, marszczona suknia obwiedziona pod szyją taśmą także z malarskim naśladownictwem kameryzacji. Siedzące Dzieciątko Jezus zostało ujęte w trzech czwartych w prawo. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą zaś podtrzymuje na kolanach zamknięty na dwie klamry kodeks. Jezus o jasnobrązowej karnacji ma owalną twarz o spojrzeniu skierowanym na matkę, mały nos i pełne usta. Jego głowę otaczają kędzierzawe, brązowe włosy rozjaśnione przy końcówkach loków. Ubrany jest w czerwoną, marszczoną na piersi tunikę lamowaną pod szyją, u spodu i przy rękawach taśmą z malarskim naśladownictwem kameryzacji. Spod tuniki wdać na dole jego bosą stopę. Głowy obu postaci otaczają złocone nimby oraz dwanaście malowanych gwiazd, na które nałożono mniejsze, metalowe i złocone. Na głowach Marii i Jezusa nałożone są srebrne i złocone korony o floranych sterczynach zdobione kameryzacją.
obraz
Matka Boska Częstochowska

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

ks. Szymon Tracz, "Wizja św. Antoniego Padewskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/wizja-sw-antoniego-padewskiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności