Św. Antoni Padewski

Dzieje zabytku

Dzieje zabytku nie są znane.

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem Jezus. Święty ukazany w półpostaci, zwrócony w trzech czwartych w lewo pochyla głowę w stronę trzymanego na rękach Dzieciątka. Antoni ma podłużną twarz, na której zaznaczają się migdałowate, półprzymknięte oczy, wąski nos oraz wyraźnie zaznaczone usta; na głowie tonsura. Ubrany jest w brązowy, franciszkański habit z kapturem. Dzieciątko leży na rękach Antoniego na białej, silnie marszczonej tkaninie, na jego ciele zaznaczono muskulaturę. Prawą rękę wyciąga w jego stronę, lewą trzyma go za palec lewej dłoni, nogi ma lekko ugięte. Ma okrągłą, otoczoną jasnymi lokami twarz z zaznaczonymi kośćmi szczęki, małymi oczami, niewielkim nosem oraz drobnymi ustami; wokół głowy świetlisty nimb. Biała tkanina okrywa mu biodra. Przed nimi na stole leżą białe karty, na których położono kwitnącą lilię. W prawym górnym rogu unoszą się dwie uskrzydlone główki anielskie. Resztę tła wypełniają skłębione, brązowe obłoki. Obraz w prostej, złoconej ramie.

Zarys problematyki artystycznej

Obecny na obrazie św. Antoni został ukazany w tradycyjnym typie ikonograficznym jako młody zakonnik w habicie franciszkańskim z Dzieciątkiem Jezus, które mu się ukazało, by zapewnić go o miłości Boga. Leżące przed nim karty odnoszą się do księgi Pisma Świętego i wskazują na jego pobożność i chęć głoszenia Słowa Bożego; na nich leży lilia symbolizująca czystość. Obraz jest przykładem malarstwa religijnego XX wieku, wykazującego tendencję do realistycznego odwzorowania ciała ludzkiego oraz konstruowania scen osadzonych w ponadczasowej przestrzeni.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Obraz z przedstawieniem św. Antoniego z Dzieciątkiem jest przykładem dwudziestowiecznego malarstwa religijnego wykazującego tendencję do realistycznego odwzorowania ciała ludzkiego oraz konstruowania scen osadzonych w ponadczasowej przestrzeni.

Bibliografia