Dzieje zabytku nie są znane.
Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem Jezus. Święty ukazany w półpostaci, zwrócony w trzech czwartych w lewo pochyla głowę w stronę trzymanego na rękach Dzieciątka. Antoni ma podłużną twarz, na której zaznaczają się migdałowate, półprzymknięte oczy, wąski nos oraz wyraźnie zaznaczone usta; na głowie tonsura. Ubrany jest w brązowy, franciszkański habit z kapturem. Dzieciątko leży na rękach Antoniego na białej, silnie marszczonej tkaninie, na jego ciele zaznaczono muskulaturę. Prawą rękę wyciąga w jego stronę, lewą trzyma go za palec lewej dłoni, nogi ma lekko ugięte. Ma okrągłą, otoczoną jasnymi lokami twarz z zaznaczonymi kośćmi szczęki, małymi oczami, niewielkim nosem oraz drobnymi ustami; wokół głowy świetlisty nimb. Biała tkanina okrywa mu biodra. Przed nimi na stole leżą białe karty, na których położono kwitnącą lilię. W prawym górnym rogu unoszą się dwie uskrzydlone główki anielskie. Resztę tła wypełniają skłębione, brązowe obłoki. Obraz w prostej, złoconej ramie.
Obecny na obrazie św. Antoni został ukazany w tradycyjnym typie ikonograficznym jako młody zakonnik w habicie franciszkańskim z Dzieciątkiem Jezus, które mu się ukazało, by zapewnić go o miłości Boga. Leżące przed nim karty odnoszą się do księgi Pisma Świętego i wskazują na jego pobożność i chęć głoszenia Słowa Bożego; na nich leży lilia symbolizująca czystość. Obraz jest przykładem malarstwa religijnego XX wieku, wykazującego tendencję do realistycznego odwzorowania ciała ludzkiego oraz konstruowania scen osadzonych w ponadczasowej przestrzeni.
Dobry.
Obraz z przedstawieniem św. Antoniego z Dzieciątkiem jest przykładem dwudziestowiecznego malarstwa religijnego wykazującego tendencję do realistycznego odwzorowania ciała ludzkiego oraz konstruowania scen osadzonych w ponadczasowej przestrzeni.
Agata Felczyńska, "Św. Antoni Padewski", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-antoni-padewski-11