Św. Antoni

Dzieje zabytku

Obraz wykonano do ołtarza, w którym się znajduje.

Opis

Pole obrazowe w kształcie wklęsło-wypukłym. W centrum scena, w której klęczący św. Antoni odbiera Dzieciątko Jezus od ukazującej mu się na obłokach Marii. Święty ma okrągłą twarz, wąski nos i rumieńce, na głowie wyciętą tonsurę, jest ubrany w brązowy habit franciszkański. Matka Boska siedzi, prawą rękę ma położoną na udzie, patrzy na rozgrywającą się scenę. Ma okrągłą twarz i długie włosy spływające na ramiona i plecy. Jest ubrana w różową suknię, niebieski płaszcz oraz zarzucony na głowę, przezroczysty welon. Dzieciątko wyciąga ręce w stronę św. Antoniego, jest przepasane białą tkaniną. U dołu sceny po lewej stronie leży kwiat lilii. Tło zróżnicowane: za Matką Boską żółte, za św. Antonim niebieskie, między nimi kłębią się szare obłoki, poniżej nich podest; silny światłocień.

Zarys problematyki artystycznej

Święty Antoni jest ukazany w tradycyjnym typie ikonograficznym jako młody zakonnik w habicie franciszkańskim wyciągający ręce w stronę Dzieciątka Jezus, które siedzi na kolanie Marii tronującej wśród obłoków. Leżąca w dolnej części kompozycji lilia jest symbolem czystości.
Obraz jest przykładem osiemnastowiecznego malarstwa warsztatowego. Kompozycja jest prosta, malarz miał natomiast problem z prawidłowym oddaniem planów i perspektywy. Nie do końca poprawnie ujęto pozy postaci i ich relacje. O późnobarokowej proweniencji świadczyć może kolorystyka oraz skośna kompozycja sceny.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Obraz z przedstawieniem św. Antoniego biorącego na ręce Dzieciątko Jezus jest przykładem przeciętnego malarstwa warsztatowego. O jego późnobarokowej proweniencji świadczy kolorystyka oraz skośna kompozycja.

Bibliografia