Obraz został wykonany w XVIII wieku. Ponieważ jego kształt różni się nieznacznie od ramy zwieńczenia ołtarza, można przypuszczać, że został wykonany nieco wcześniej i wtórnie wstawiony do rokokowej nastawy.
Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem nadwieszonym o delikatnie wklęsłych bokach przedstawiający św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. W centrum ukazany święty w postawie stojącej, w półpostaci, zwrócony trzy czwarte w prawo z Dzieciątkiem Jezus na rękach. Twarz okrągła z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, drobnymi ustami, długim nosem i silnie zarumienionymi policzkami. Ubrany jest w habit franciszkański, przewiązany sznurem, a na głowie ma tonsurę. Dzieciątko zwrócone jest trzy czwarte w lewo, odchylone do tyłu z rączkami sięgającymi w stronę świętego, ułożone na białej pieluszce spływającej jednym końcem w dół. Twarz o delikatnych, dziecięcych rysach o zarumienionych policzkach, dłoniach, kolanach i stopach. Włosy krótkie, kędzierzawe i jasne. Tło jednolite, czarne. Rama drewniana, profilowana i złocona w kształcie stojącego prostokąta, o ściętych dolnych narożach, bokach wklęsłych i zakończona łukiem wklęsło-wypukłym.
Obraz został namalowany przez nieznanego artystę w XVIII wieku i pierwotnie być może znajdował się w innym ołtarzu bocznym, na co wskazuje nieco inny kształt dzieła niż rama w zwieńczeniu. Święty Antoni, czyli Fernando Bullone urodził się około 1195 roku w Lizbonie w Portugalii. W wieku około 15 lat wstąpił do zakonu kanoników regularnych św. Augustyna, przyjmując imię Antoni. W 1220 roku przystąpił do zakonu braci mniejszych. Zmarł w 1231 roku. Na obrazie w kościele w Marcyporębie został ukazany z Dzieciątkiem Jezus na ręku, które bardzo często występuje w ikonografii świętego. Według legendy Dzieciątko miało mu się ukazać, by zapewnić go o miłości Boga. Zwykle na obrazach ze św. Antonim znajduje się również otwarta księga Pisma Świętego wskazująca na jego pobożność i chęć głoszenia Słowa Bożego oraz lilia symbolizująca czystość.
Zły, ubytki warstwy malarskiej, zabrudzenie powierzchni.
Obraz został namalowany przez nieznanego artystę w XVIII wieku i pierwotnie być może znajdował się w innym ołtarzu bocznym, na co wskazuje nieco inny kształt dzieła niż rama w zwieńczeniu ołtarza. Święty Antoni został ukazany z Dzieciątkiem Jezus na ręku, które według legendy miało mu się ukazać, by zapewnić go o miłości Boga.
Maria Działo, "Św. Antoni", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-antoni