Obraz przedstawiający wizję św. Małgorzaty Marii Alacoque został namalowany przez Antoniego Zembaczyńskiego w 1910 roku.
Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z przedstawieniem św. Małgorzaty klęczącej przed Chrystusem na tle ołtarza. Święta ukazana tyłem, zwrócona w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i rozłożonymi na boki rękami. Ubrana jest w czarny habit przepasany w talii, z zawieszonym przy boku różańcem, na głowie ma czarny welon. Przed nią, pośród obłoków unosi się Chrystus, ukazany w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z pochyloną głową. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą wskazuje na unoszące się na tle jego piersi gorejące serce. Twarz ma pociągłą, o łagodnych rysach, okoloną krótką brodą i jasnymi włosami opadającymi na ramiona. Wokół głowy ma nimb zamknięty. Ubrany jest w jasnoróżową tunikę oraz przepasany diagonalnie przez lewe ramię jasnoniebieski płaszcz. Za Chrystusem ołtarz przykryty koronkowym obrusem, na którym stoi monstrancja i pięć lichtarzy z zapalonymi świecami. W tle obłoki i diagonalnie padające wiązki promieni. W lewym dolnym rogu sygnatura „A(ntoni) Zembaczyńsky / 1910”. Obraz ujęty profilowaną, złoconą ramą dekorowaną po bokach rocaille'em.
Obraz ilustruje jedno z czterech objawień Chrystusa z gorejącym sercem, które miała Małgorzata Alacoque w latach 1673-1675. Święta już jako pobożna dziewczynka została oddana do kolegium Klarysek w Charolles, jednak na kilka lat popadła w ciężką chorobę. Później wstąpiła do klasztoru Wizytek w Paray-le-Monial, gdzie przyjęła śluby zakonne. Podczas modlitwy kilkakrotnie doświadczyła wizji Chrystusa, który objawił jej swoją wolę słowami: „Moje Boskie Serce płonie tak silną miłością ku ludziom, że nie może dłużej utrzymać tych gorejących płomieni, zamkniętych w moim łonie. Ono pragnie je rozlać za twoim pośrednictwem i pragnie wzbogacić ludzi swoimi skarbami”. Podczas wizji Chrystus przekazał Małgorzacie, że jego wolą jest, aby zapoczątkowała kult do Serca Jezusowego, aby powstało osobne święto ku jego czci i w jaki sposób ma to wykonać. Za sprawą św. Małgorzaty
Alacoque kult Najświętszego Serca Pana Jezusa rozwijał się od XVII wieku. Jakkolwiek dopiero w 1765 roku papież Klemensa XIII zezwolił na obchodzenie jego święta przez zakon wizytek, a w 1856 roku Pius IX ustanowił je świętem obowiązującym w całym Kościele.
Autor dzieła, Antoni Zembaczyński już od około 1900 roku pracował dla krakowskich sióstr sercanek, dla których wykonywał pierwsze obrazy Najświętszego Serca Jezusa. Podobnie jak obrazy u sercanek, również omawiany obraz z Niepołomic zachowuje tradycyjną ikonografię tego tematu, przedstawiając św. Małgorzatę klęczącą przed Chrystusem z gorejącym sercem ukazującym się pośród obłoków, na tle ołtarza.
Ubytki warstwy malarskiej wzdłuż dolnej krawędzi.
Obraz przedstawiający wizję św. Małgorzaty Marii Alacoque został namalowany przez Antoniego Zembaczyńskiego w 1910 roku. Dzieło ilustruje jedno z czterech objawień Chrystusa z gorejącym sercem, które miała Małgorzata Alacoque w latach 1673-1675. Obraz zachowuje tradycyjną ikonografię tego tematu, przedstawiając św. Małgorzatę klęczącą przed Chrystusem z gorejącym sercem ukazującym się pośród obłoków, na tle ołtarza.
Paulina Kluz , "Wizja św. Małgorzaty Marii Alacoque", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/wizja-sw-malgorzaty-marii-alacoque