Antoni Zembaczyński

Biogram

Antoni Zembaczyński urodził się w 1858 roku w Lublinie. Był synem Kajetana Zembaczyńskiego, urzędnika Magistratu krakowskiego. Uczył się w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Floriana Cynka, Leonarda Loefflera, Władysława Łuszczkiewicza w latach 1871-1881 oraz w oddziale kompozycyjnym pod kierunkiem Jana Matejki w latach 1881-1885. Brał udział w wystawach Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakwie. Podróżował po Włoszech (Florencja, Wenecja, Rzym, Bolonia) i Francji (Paryż). Artysta zmarł w 1912 roku w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Malarz został sportretowany przez Jacka Malczewskiego w pracy „Skowronek. Portret malarza Antoniego Zembaczyńskiego” (1902).
W swojej twórczości podejmował się tematyki historycznej („Pierwsza wyprawa Bolesława Krzywoustego”, „Władysław Herman błogosławi Bolesława Krzywoustego”), rodzajowej („Hulaj dusza”, „Pod sekretem”), wykonywał portrety np. rektorów Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz pejzaże.
Zembaczyński zajmował się również malarstwem religijnym. Jego dzieła znajdują się w kościele Sercanek w Krakowie („Najświętsze Serce Jezusa” i „Matka Boska Częstochowska” w ołtarzu głównym), w świątyni w Niepołomicach („Św. Małgorzata Alacoque”, 1910), w archikatedrze przemyskiej (stacje drogi krzyżowej, ok. 1905), w przemyskim soborze archikatedralnym („Św. Piotr”, 1904) oraz w Korczynie i Zakopanem. Zembaczyński wykonał również polichromie świątyń. Brał udział w malowaniu kościoła Najświętszej Marii Panny w Krakowie według projektu Matejki. Jest autorem polichromii w krakowskich światyniach Sercanek (plafony na sklepieniu, 1900) i Bożego Miłosierdzia (1906) oraz wykonał projekty polichromii do świątyni w Tarnobrzegu.

Bibliografia