Tryptyk Różańcowy
Zdjęcie nr 1: Ołtarzyk przenośny w formie tryptyku z ruchomymi skrzydłami, predellą i zwieńczeniem. W polu głównym Ukrzyżowanie. W centrum kompozycji Jezus wiszący na krzyżu, przybity trzema gwoździami, z głową opadającą na prawe ramię, o widocznej muskulaturze, przewiązany w biodrach białym, cienkim perizonium. Pod krzyżem św. Maria Magdalena ukazana frontalnie klęczy, obejmując rękami krzyż, w lewej trzyma białą chustkę, którą dotyka stopy Jezusa. Maria unosi głowę, wzrok kieruje na ukrzyżowanego. Ma pociągłą twarz, duże oczy, długi nos i wąskie usta, włosy opadają jej na ramiona i plecy. Jest ubrana w jasnoróżową suknię, spod której widać zielone rękawy i żółty płaszcz, który zakrywa jej lewy bark i nogi. Po lewej stronie krzyża, pogrążona w żalu stoi Matka Boska. Została przedstawiona jako dojrzała kobieta, z opuszczoną głową i rękami złożonymi w modlitwie. Jest ubrana w różową suknię, białą podwikę i granatowy maforion lamowany złotem. Po prawej stronie krzyża stoi św. Jan, który patrzy na Jezusa, prawą rękę składa na piersi, lewą wskazuje ziemię. Ma małą, okrągłą twarz, okoloną krótkim zarostem, długie włosy opadają mu na ramiona i plecy. Jest ubrany w zieloną suknię i obszerny, czerwony płaszcz, który zakrywa mu prawe ramię i prawą nogę. Nad głowami świętych postaci nimby. Przed krzyżem, na ziemi stoi naczynie na wonne oleje, w tle widać zarys Jerozolimy. Większą część tła zakrywają skłębione, granatowe, rozświetlone miejscami obłoki. Skrzydła tryptyku są malowane dwustronnie, każde podzielona na dwa pola. Na awersie umieszczono sceny Pasji. Na lewym u góry Modlitwa w Ogrójcu, poniżej Biczowanie. Po prawej stronie Cierniem koronowanie powyżej Niesienia krzyża. Na rewersie po lewej stronie Zwiastowanie ponad św. Erazmem, a po prawej Nawiedzenie nad św. Zofią z córkami. Scena Modlitwy w Ogrójcu rozgrywa się w trzech planach. Z przodu, przy dolnej krawędzi widoczni śpiący uczniowie. Na drugim planie klęczący z rozłożonymi rękami Chrystus, przed którym pojawił się anioł trzymający krzyż oraz kielich. Tło stanowi skała i widok miasta z oddali. Biczowanie zostało zakomponowane jako scena wielopostaciowa, w której centralnie umieszczono zwróconą w prawo postać Jezusa przywiązanego do niskiego słupa, odzianego jedynie w perizonium, z koroną cierniową na głowie. Chrystus obraca głowę przez lewe ramię. Za nim dwóch mężczyzn, przed nim kolejny, wszyscy są biczownikami, u jednego widać z dłoniach uniesioną rózgę; czwarty okręca sznur wokół słupa. Za nimi grupa mężczyzn w szpiczastych czapkach z otokami, jeden z nich trzyma pochodnię. Z prawej strony, w tle widać ścianę budynku. W centrum Koronowania cierniem widoczna jest postać siedzącego Chrystusa o związanych rękach i skrzyżowanych stopach, osłoniętego jedynie czerwonym płaszczem spiętym pod szyją. Wokół niego trzech mężczyzn: dwóch patykami zakłada koronę cierniową, trzeci wkłada Chrystusowi w dłonie liść palmy. W tle postacie halabardników oraz ukazane perspektywicznie ściany budowli. Na pierwszym planie Niesienia krzyża widoczna z prawego profilu postać Jezusa uginającego się pod ciężarem niesionego krzyża, a wokół niego ciasno stłoczona grupa mężczyzn. Jeden z nich, Szymon Cyrenejczyk, próbuje pomóc Chrystusowi, pozostali to żołnierze, pilnujący Zbawiciela. Ten, który stoi z prawej strony kompozycji, trzyma w lewej ręce sznur krępujący ręce Chrystusa, a w prawej unosi kij. W tle widać postaci: z prawej między żołnierzami głowy Marii i Marii Magdaleny, z lewej dwóch mężczyzn, dalej widok miasta i rozświetlone niebo. Scena Zwiastowania ma typową ikonografię i układ. Po prawej stronie kompozycji za pulpitem klęczy Maria, składając lewą rękę na piersi, prawą zwraca w stronę anioła, który unosi się na obłokach po lewej stronie. Anioł w prawej ręce trzyma kwiat lilii, ponad nim, na tle rozświetlonego nieba unosi się gołębicą Ducha Świętego. Nawiedzenie ma kompozycję wieloplanową. Z przodu Maria wita się ze św. Elżbietą. Kobiety ściskają sobie ręce i obejmując, patrzą na siebie. Za nimi św. Józef i św. Joachim witają się na progu domu. W tle architektura i fragment drzewa na tle niebiesko-białego nieba. Święty Erazm został przedstawiony w bogato dekorowanym stroju biskupim: w ciemnej sutannie, białej komży, wzorzystej kapie i rękawiczkach; na głowie infuła. Stoi z księgą w prawej ręce i pastorałem w lewej. Po prawej stronie, na dole kompozycji widoczne krwawiące wnętrzności świętego. Na tło przedstawienia składa się szeroki krajobraz z wijącą się rzeką i wzgórzami na horyzoncie oraz zachmurzone niebo. Święta Zofia została ukazana z trzeba córkami. Stoi centralnie, z prawą nogą wysuniętą do przodu, spogląda w niebo, prawą ręką przytrzymuje księgę, w wyciągniętej lewej ma krzyż, na głowie ma koronę. Po jej prawej stronie córka ubrana w białą suknię i pomarańczowy płaszcz, po lewej dwie kolejne. Stojąca z nich bliżej ma zieloną suknię i jasny płaszcza, ustawiona dalej ma czerwoną suknię i zielony płaszcz, prawą ręką przytrzymuje oparty ostrzem o ziemię miecz. Za nimi zachmurzone niebo. Sceny zostały ujęte profilowanymi ramami. Nastawę ustawiono na predelli w kształcie leżącego prostokąta z wklęsłymi ściankami bocznymi zakończonymi wolutami i zamknięto zwieńczeniem w formie przerwanego przyczółka dekorowanego ząbkowaniem. Struktura polichromowana na niebiesko, płyciny na zielono, profile i ornament na złoto.
Zdjęcie nr 2: Ołtarzyk przenośny w formie tryptyku z ruchomymi skrzydłami, predellą i zwieńczeniem. W polu głównym Ukrzyżowanie. W centrum kompozycji Jezus wiszący na krzyżu, przybity trzema gwoździami, z głową opadającą na prawe ramię, o widocznej muskulaturze, przewiązany w biodrach białym, cienkim perizonium. Pod krzyżem św. Maria Magdalena ukazana frontalnie klęczy, obejmując rękami krzyż, w lewej trzyma białą chustkę, którą dotyka stopy Jezusa. Maria unosi głowę, wzrok kieruje na ukrzyżowanego. Ma pociągłą twarz, duże oczy, długi nos i wąskie usta, włosy opadają jej na ramiona i plecy. Jest ubrana w jasnoróżową suknię, spod której widać zielone rękawy i żółty płaszcz, który zakrywa jej lewy bark i nogi. Po lewej stronie krzyża, pogrążona w żalu stoi Matka Boska. Została przedstawiona jako dojrzała kobieta, z opuszczoną głową i rękami złożonymi w modlitwie. Jest ubrana w różową suknię, białą podwikę i granatowy maforion lamowany złotem. Po prawej stronie krzyża stoi św. Jan, który patrzy na Jezusa, prawą rękę składa na piersi, lewą wskazuje ziemię. Ma małą, okrągłą twarz, okoloną krótkim zarostem, długie włosy opadają mu na ramiona i plecy. Jest ubrany w zieloną suknię i obszerny, czerwony płaszcz, który zakrywa mu prawe ramię i prawą nogę. Nad głowami świętych postaci nimby. Przed krzyżem, na ziemi stoi naczynie na wonne oleje, w tle widać zarys Jerozolimy. Większą część tła zakrywają skłębione, granatowe, rozświetlone miejscami obłoki. Skrzydła tryptyku są malowane dwustronnie, każde podzielona na dwa pola. Na awersie umieszczono sceny Pasji. Na lewym u góry Modlitwa w Ogrójcu, poniżej Biczowanie. Po prawej stronie Cierniem koronowanie powyżej Niesienia krzyża. Na rewersie po lewej stronie Zwiastowanie ponad św. Erazmem, a po prawej Nawiedzenie nad św. Zofią z córkami. Scena Modlitwy w Ogrójcu rozgrywa się w trzech planach. Z przodu, przy dolnej krawędzi widoczni śpiący uczniowie. Na drugim planie klęczący z rozłożonymi rękami Chrystus, przed którym pojawił się anioł trzymający krzyż oraz kielich. Tło stanowi skała i widok miasta z oddali. Biczowanie zostało zakomponowane jako scena wielopostaciowa, w której centralnie umieszczono zwróconą w prawo postać Jezusa przywiązanego do niskiego słupa, odzianego jedynie w perizonium, z koroną cierniową na głowie. Chrystus obraca głowę przez lewe ramię. Za nim dwóch mężczyzn, przed nim kolejny, wszyscy są biczownikami, u jednego widać z dłoniach uniesioną rózgę; czwarty okręca sznur wokół słupa. Za nimi grupa mężczyzn w szpiczastych czapkach z otokami, jeden z nich trzyma pochodnię. Z prawej strony, w tle widać ścianę budynku. W centrum Koronowania cierniem widoczna jest postać siedzącego Chrystusa o związanych rękach i skrzyżowanych stopach, osłoniętego jedynie czerwonym płaszczem spiętym pod szyją. Wokół niego trzech mężczyzn: dwóch patykami zakłada koronę cierniową, trzeci wkłada Chrystusowi w dłonie liść palmy. W tle postacie halabardników oraz ukazane perspektywicznie ściany budowli. Na pierwszym planie Niesienia krzyża widoczna z prawego profilu postać Jezusa uginającego się pod ciężarem niesionego krzyża, a wokół niego ciasno stłoczona grupa mężczyzn. Jeden z nich, Szymon Cyrenejczyk, próbuje pomóc Chrystusowi, pozostali to żołnierze, pilnujący Zbawiciela. Ten, który stoi z prawej strony kompozycji, trzyma w lewej ręce sznur krępujący ręce Chrystusa, a w prawej unosi kij. W tle widać postaci: z prawej między żołnierzami głowy Marii i Marii Magdaleny, z lewej dwóch mężczyzn, dalej widok miasta i rozświetlone niebo. Scena Zwiastowania ma typową ikonografię i układ. Po prawej stronie kompozycji za pulpitem klęczy Maria, składając lewą rękę na piersi, prawą zwraca w stronę anioła, który unosi się na obłokach po lewej stronie. Anioł w prawej ręce trzyma kwiat lilii, ponad nim, na tle rozświetlonego nieba unosi się gołębicą Ducha Świętego. Nawiedzenie ma kompozycję wieloplanową. Z przodu Maria wita się ze św. Elżbietą. Kobiety ściskają sobie ręce i obejmując, patrzą na siebie. Za nimi św. Józef i św. Joachim witają się na progu domu. W tle architektura i fragment drzewa na tle niebiesko-białego nieba. Święty Erazm został przedstawiony w bogato dekorowanym stroju biskupim: w ciemnej sutannie, białej komży, wzorzystej kapie i rękawiczkach; na głowie infuła. Stoi z księgą w prawej ręce i pastorałem w lewej. Po prawej stronie, na dole kompozycji widoczne krwawiące wnętrzności świętego. Na tło przedstawienia składa się szeroki krajobraz z wijącą się rzeką i wzgórzami na horyzoncie oraz zachmurzone niebo. Święta Zofia została ukazana z trzeba córkami. Stoi centralnie, z prawą nogą wysuniętą do przodu, spogląda w niebo, prawą ręką przytrzymuje księgę, w wyciągniętej lewej ma krzyż, na głowie ma koronę. Po jej prawej stronie córka ubrana w białą suknię i pomarańczowy płaszcz, po lewej dwie kolejne. Stojąca z nich bliżej ma zieloną suknię i jasny płaszcza, ustawiona dalej ma czerwoną suknię i zielony płaszcz, prawą ręką przytrzymuje oparty ostrzem o ziemię miecz. Za nimi zachmurzone niebo. Sceny zostały ujęte profilowanymi ramami. Nastawę ustawiono na predelli w kształcie leżącego prostokąta z wklęsłymi ściankami bocznymi zakończonymi wolutami i zamknięto zwieńczeniem w formie przerwanego przyczółka dekorowanego ząbkowaniem. Struktura polichromowana na niebiesko, płyciny na zielono, profile i ornament na złoto.
Zdjęcie nr 3: Ołtarzyk przenośny w formie tryptyku z ruchomymi skrzydłami, predellą i zwieńczeniem. W polu głównym Ukrzyżowanie. W centrum kompozycji Jezus wiszący na krzyżu, przybity trzema gwoździami, z głową opadającą na prawe ramię, o widocznej muskulaturze, przewiązany w biodrach białym, cienkim perizonium. Pod krzyżem św. Maria Magdalena ukazana frontalnie klęczy, obejmując rękami krzyż, w lewej trzyma białą chustkę, którą dotyka stopy Jezusa. Maria unosi głowę, wzrok kieruje na ukrzyżowanego. Ma pociągłą twarz, duże oczy, długi nos i wąskie usta, włosy opadają jej na ramiona i plecy. Jest ubrana w jasnoróżową suknię, spod której widać zielone rękawy i żółty płaszcz, który zakrywa jej lewy bark i nogi. Po lewej stronie krzyża, pogrążona w żalu stoi Matka Boska. Została przedstawiona jako dojrzała kobieta, z opuszczoną głową i rękami złożonymi w modlitwie. Jest ubrana w różową suknię, białą podwikę i granatowy maforion lamowany złotem. Po prawej stronie krzyża stoi św. Jan, który patrzy na Jezusa, prawą rękę składa na piersi, lewą wskazuje ziemię. Ma małą, okrągłą twarz, okoloną krótkim zarostem, długie włosy opadają mu na ramiona i plecy. Jest ubrany w zieloną suknię i obszerny, czerwony płaszcz, który zakrywa mu prawe ramię i prawą nogę. Nad głowami świętych postaci nimby. Przed krzyżem, na ziemi stoi naczynie na wonne oleje, w tle widać zarys Jerozolimy. Większą część tła zakrywają skłębione, granatowe, rozświetlone miejscami obłoki. Skrzydła tryptyku są malowane dwustronnie, każde podzielona na dwa pola. Na awersie umieszczono sceny Pasji. Na lewym u góry Modlitwa w Ogrójcu, poniżej Biczowanie. Po prawej stronie Cierniem koronowanie powyżej Niesienia krzyża. Na rewersie po lewej stronie Zwiastowanie ponad św. Erazmem, a po prawej Nawiedzenie nad św. Zofią z córkami. Scena Modlitwy w Ogrójcu rozgrywa się w trzech planach. Z przodu, przy dolnej krawędzi widoczni śpiący uczniowie. Na drugim planie klęczący z rozłożonymi rękami Chrystus, przed którym pojawił się anioł trzymający krzyż oraz kielich. Tło stanowi skała i widok miasta z oddali. Biczowanie zostało zakomponowane jako scena wielopostaciowa, w której centralnie umieszczono zwróconą w prawo postać Jezusa przywiązanego do niskiego słupa, odzianego jedynie w perizonium, z koroną cierniową na głowie. Chrystus obraca głowę przez lewe ramię. Za nim dwóch mężczyzn, przed nim kolejny, wszyscy są biczownikami, u jednego widać z dłoniach uniesioną rózgę; czwarty okręca sznur wokół słupa. Za nimi grupa mężczyzn w szpiczastych czapkach z otokami, jeden z nich trzyma pochodnię. Z prawej strony, w tle widać ścianę budynku. W centrum Koronowania cierniem widoczna jest postać siedzącego Chrystusa o związanych rękach i skrzyżowanych stopach, osłoniętego jedynie czerwonym płaszczem spiętym pod szyją. Wokół niego trzech mężczyzn: dwóch patykami zakłada koronę cierniową, trzeci wkłada Chrystusowi w dłonie liść palmy. W tle postacie halabardników oraz ukazane perspektywicznie ściany budowli. Na pierwszym planie Niesienia krzyża widoczna z prawego profilu postać Jezusa uginającego się pod ciężarem niesionego krzyża, a wokół niego ciasno stłoczona grupa mężczyzn. Jeden z nich, Szymon Cyrenejczyk, próbuje pomóc Chrystusowi, pozostali to żołnierze, pilnujący Zbawiciela. Ten, który stoi z prawej strony kompozycji, trzyma w lewej ręce sznur krępujący ręce Chrystusa, a w prawej unosi kij. W tle widać postaci: z prawej między żołnierzami głowy Marii i Marii Magdaleny, z lewej dwóch mężczyzn, dalej widok miasta i rozświetlone niebo. Scena Zwiastowania ma typową ikonografię i układ. Po prawej stronie kompozycji za pulpitem klęczy Maria, składając lewą rękę na piersi, prawą zwraca w stronę anioła, który unosi się na obłokach po lewej stronie. Anioł w prawej ręce trzyma kwiat lilii, ponad nim, na tle rozświetlonego nieba unosi się gołębicą Ducha Świętego. Nawiedzenie ma kompozycję wieloplanową. Z przodu Maria wita się ze św. Elżbietą. Kobiety ściskają sobie ręce i obejmując, patrzą na siebie. Za nimi św. Józef i św. Joachim witają się na progu domu. W tle architektura i fragment drzewa na tle niebiesko-białego nieba. Święty Erazm został przedstawiony w bogato dekorowanym stroju biskupim: w ciemnej sutannie, białej komży, wzorzystej kapie i rękawiczkach; na głowie infuła. Stoi z księgą w prawej ręce i pastorałem w lewej. Po prawej stronie, na dole kompozycji widoczne krwawiące wnętrzności świętego. Na tło przedstawienia składa się szeroki krajobraz z wijącą się rzeką i wzgórzami na horyzoncie oraz zachmurzone niebo. Święta Zofia została ukazana z trzeba córkami. Stoi centralnie, z prawą nogą wysuniętą do przodu, spogląda w niebo, prawą ręką przytrzymuje księgę, w wyciągniętej lewej ma krzyż, na głowie ma koronę. Po jej prawej stronie córka ubrana w białą suknię i pomarańczowy płaszcz, po lewej dwie kolejne. Stojąca z nich bliżej ma zieloną suknię i jasny płaszcza, ustawiona dalej ma czerwoną suknię i zielony płaszcz, prawą ręką przytrzymuje oparty ostrzem o ziemię miecz. Za nimi zachmurzone niebo. Sceny zostały ujęte profilowanymi ramami. Nastawę ustawiono na predelli w kształcie leżącego prostokąta z wklęsłymi ściankami bocznymi zakończonymi wolutami i zamknięto zwieńczeniem w formie przerwanego przyczółka dekorowanego ząbkowaniem. Struktura polichromowana na niebiesko, płyciny na zielono, profile i ornament na złoto.
Zdjęcie nr 4: Ołtarzyk przenośny w formie tryptyku z ruchomymi skrzydłami, predellą i zwieńczeniem. W polu głównym Ukrzyżowanie. W centrum kompozycji Jezus wiszący na krzyżu, przybity trzema gwoździami, z głową opadającą na prawe ramię, o widocznej muskulaturze, przewiązany w biodrach białym, cienkim perizonium. Pod krzyżem św. Maria Magdalena ukazana frontalnie klęczy, obejmując rękami krzyż, w lewej trzyma białą chustkę, którą dotyka stopy Jezusa. Maria unosi głowę, wzrok kieruje na ukrzyżowanego. Ma pociągłą twarz, duże oczy, długi nos i wąskie usta, włosy opadają jej na ramiona i plecy. Jest ubrana w jasnoróżową suknię, spod której widać zielone rękawy i żółty płaszcz, który zakrywa jej lewy bark i nogi. Po lewej stronie krzyża, pogrążona w żalu stoi Matka Boska. Została przedstawiona jako dojrzała kobieta, z opuszczoną głową i rękami złożonymi w modlitwie. Jest ubrana w różową suknię, białą podwikę i granatowy maforion lamowany złotem. Po prawej stronie krzyża stoi św. Jan, który patrzy na Jezusa, prawą rękę składa na piersi, lewą wskazuje ziemię. Ma małą, okrągłą twarz, okoloną krótkim zarostem, długie włosy opadają mu na ramiona i plecy. Jest ubrany w zieloną suknię i obszerny, czerwony płaszcz, który zakrywa mu prawe ramię i prawą nogę. Nad głowami świętych postaci nimby. Przed krzyżem, na ziemi stoi naczynie na wonne oleje, w tle widać zarys Jerozolimy. Większą część tła zakrywają skłębione, granatowe, rozświetlone miejscami obłoki. Skrzydła tryptyku są malowane dwustronnie, każde podzielona na dwa pola. Na awersie umieszczono sceny Pasji. Na lewym u góry Modlitwa w Ogrójcu, poniżej Biczowanie. Po prawej stronie Cierniem koronowanie powyżej Niesienia krzyża. Na rewersie po lewej stronie Zwiastowanie ponad św. Erazmem, a po prawej Nawiedzenie nad św. Zofią z córkami. Scena Modlitwy w Ogrójcu rozgrywa się w trzech planach. Z przodu, przy dolnej krawędzi widoczni śpiący uczniowie. Na drugim planie klęczący z rozłożonymi rękami Chrystus, przed którym pojawił się anioł trzymający krzyż oraz kielich. Tło stanowi skała i widok miasta z oddali. Biczowanie zostało zakomponowane jako scena wielopostaciowa, w której centralnie umieszczono zwróconą w prawo postać Jezusa przywiązanego do niskiego słupa, odzianego jedynie w perizonium, z koroną cierniową na głowie. Chrystus obraca głowę przez lewe ramię. Za nim dwóch mężczyzn, przed nim kolejny, wszyscy są biczownikami, u jednego widać z dłoniach uniesioną rózgę; czwarty okręca sznur wokół słupa. Za nimi grupa mężczyzn w szpiczastych czapkach z otokami, jeden z nich trzyma pochodnię. Z prawej strony, w tle widać ścianę budynku. W centrum Koronowania cierniem widoczna jest postać siedzącego Chrystusa o związanych rękach i skrzyżowanych stopach, osłoniętego jedynie czerwonym płaszczem spiętym pod szyją. Wokół niego trzech mężczyzn: dwóch patykami zakłada koronę cierniową, trzeci wkłada Chrystusowi w dłonie liść palmy. W tle postacie halabardników oraz ukazane perspektywicznie ściany budowli. Na pierwszym planie Niesienia krzyża widoczna z prawego profilu postać Jezusa uginającego się pod ciężarem niesionego krzyża, a wokół niego ciasno stłoczona grupa mężczyzn. Jeden z nich, Szymon Cyrenejczyk, próbuje pomóc Chrystusowi, pozostali to żołnierze, pilnujący Zbawiciela. Ten, który stoi z prawej strony kompozycji, trzyma w lewej ręce sznur krępujący ręce Chrystusa, a w prawej unosi kij. W tle widać postaci: z prawej między żołnierzami głowy Marii i Marii Magdaleny, z lewej dwóch mężczyzn, dalej widok miasta i rozświetlone niebo. Scena Zwiastowania ma typową ikonografię i układ. Po prawej stronie kompozycji za pulpitem klęczy Maria, składając lewą rękę na piersi, prawą zwraca w stronę anioła, który unosi się na obłokach po lewej stronie. Anioł w prawej ręce trzyma kwiat lilii, ponad nim, na tle rozświetlonego nieba unosi się gołębicą Ducha Świętego. Nawiedzenie ma kompozycję wieloplanową. Z przodu Maria wita się ze św. Elżbietą. Kobiety ściskają sobie ręce i obejmując, patrzą na siebie. Za nimi św. Józef i św. Joachim witają się na progu domu. W tle architektura i fragment drzewa na tle niebiesko-białego nieba. Święty Erazm został przedstawiony w bogato dekorowanym stroju biskupim: w ciemnej sutannie, białej komży, wzorzystej kapie i rękawiczkach; na głowie infuła. Stoi z księgą w prawej ręce i pastorałem w lewej. Po prawej stronie, na dole kompozycji widoczne krwawiące wnętrzności świętego. Na tło przedstawienia składa się szeroki krajobraz z wijącą się rzeką i wzgórzami na horyzoncie oraz zachmurzone niebo. Święta Zofia została ukazana z trzeba córkami. Stoi centralnie, z prawą nogą wysuniętą do przodu, spogląda w niebo, prawą ręką przytrzymuje księgę, w wyciągniętej lewej ma krzyż, na głowie ma koronę. Po jej prawej stronie córka ubrana w białą suknię i pomarańczowy płaszcz, po lewej dwie kolejne. Stojąca z nich bliżej ma zieloną suknię i jasny płaszcza, ustawiona dalej ma czerwoną suknię i zielony płaszcz, prawą ręką przytrzymuje oparty ostrzem o ziemię miecz. Za nimi zachmurzone niebo. Sceny zostały ujęte profilowanymi ramami. Nastawę ustawiono na predelli w kształcie leżącego prostokąta z wklęsłymi ściankami bocznymi zakończonymi wolutami i zamknięto zwieńczeniem w formie przerwanego przyczółka dekorowanego ząbkowaniem. Struktura polichromowana na niebiesko, płyciny na zielono, profile i ornament na złoto.
Zdjęcie nr 5: Ołtarzyk przenośny w formie tryptyku z ruchomymi skrzydłami, predellą i zwieńczeniem. W polu głównym Ukrzyżowanie. W centrum kompozycji Jezus wiszący na krzyżu, przybity trzema gwoździami, z głową opadającą na prawe ramię, o widocznej muskulaturze, przewiązany w biodrach białym, cienkim perizonium. Pod krzyżem św. Maria Magdalena ukazana frontalnie klęczy, obejmując rękami krzyż, w lewej trzyma białą chustkę, którą dotyka stopy Jezusa. Maria unosi głowę, wzrok kieruje na ukrzyżowanego. Ma pociągłą twarz, duże oczy, długi nos i wąskie usta, włosy opadają jej na ramiona i plecy. Jest ubrana w jasnoróżową suknię, spod której widać zielone rękawy i żółty płaszcz, który zakrywa jej lewy bark i nogi. Po lewej stronie krzyża, pogrążona w żalu stoi Matka Boska. Została przedstawiona jako dojrzała kobieta, z opuszczoną głową i rękami złożonymi w modlitwie. Jest ubrana w różową suknię, białą podwikę i granatowy maforion lamowany złotem. Po prawej stronie krzyża stoi św. Jan, który patrzy na Jezusa, prawą rękę składa na piersi, lewą wskazuje ziemię. Ma małą, okrągłą twarz, okoloną krótkim zarostem, długie włosy opadają mu na ramiona i plecy. Jest ubrany w zieloną suknię i obszerny, czerwony płaszcz, który zakrywa mu prawe ramię i prawą nogę. Nad głowami świętych postaci nimby. Przed krzyżem, na ziemi stoi naczynie na wonne oleje, w tle widać zarys Jerozolimy. Większą część tła zakrywają skłębione, granatowe, rozświetlone miejscami obłoki. Skrzydła tryptyku są malowane dwustronnie, każde podzielona na dwa pola. Na awersie umieszczono sceny Pasji. Na lewym u góry Modlitwa w Ogrójcu, poniżej Biczowanie. Po prawej stronie Cierniem koronowanie powyżej Niesienia krzyża. Na rewersie po lewej stronie Zwiastowanie ponad św. Erazmem, a po prawej Nawiedzenie nad św. Zofią z córkami. Scena Modlitwy w Ogrójcu rozgrywa się w trzech planach. Z przodu, przy dolnej krawędzi widoczni śpiący uczniowie. Na drugim planie klęczący z rozłożonymi rękami Chrystus, przed którym pojawił się anioł trzymający krzyż oraz kielich. Tło stanowi skała i widok miasta z oddali. Biczowanie zostało zakomponowane jako scena wielopostaciowa, w której centralnie umieszczono zwróconą w prawo postać Jezusa przywiązanego do niskiego słupa, odzianego jedynie w perizonium, z koroną cierniową na głowie. Chrystus obraca głowę przez lewe ramię. Za nim dwóch mężczyzn, przed nim kolejny, wszyscy są biczownikami, u jednego widać z dłoniach uniesioną rózgę; czwarty okręca sznur wokół słupa. Za nimi grupa mężczyzn w szpiczastych czapkach z otokami, jeden z nich trzyma pochodnię. Z prawej strony, w tle widać ścianę budynku. W centrum Koronowania cierniem widoczna jest postać siedzącego Chrystusa o związanych rękach i skrzyżowanych stopach, osłoniętego jedynie czerwonym płaszczem spiętym pod szyją. Wokół niego trzech mężczyzn: dwóch patykami zakłada koronę cierniową, trzeci wkłada Chrystusowi w dłonie liść palmy. W tle postacie halabardników oraz ukazane perspektywicznie ściany budowli. Na pierwszym planie Niesienia krzyża widoczna z prawego profilu postać Jezusa uginającego się pod ciężarem niesionego krzyża, a wokół niego ciasno stłoczona grupa mężczyzn. Jeden z nich, Szymon Cyrenejczyk, próbuje pomóc Chrystusowi, pozostali to żołnierze, pilnujący Zbawiciela. Ten, który stoi z prawej strony kompozycji, trzyma w lewej ręce sznur krępujący ręce Chrystusa, a w prawej unosi kij. W tle widać postaci: z prawej między żołnierzami głowy Marii i Marii Magdaleny, z lewej dwóch mężczyzn, dalej widok miasta i rozświetlone niebo. Scena Zwiastowania ma typową ikonografię i układ. Po prawej stronie kompozycji za pulpitem klęczy Maria, składając lewą rękę na piersi, prawą zwraca w stronę anioła, który unosi się na obłokach po lewej stronie. Anioł w prawej ręce trzyma kwiat lilii, ponad nim, na tle rozświetlonego nieba unosi się gołębicą Ducha Świętego. Nawiedzenie ma kompozycję wieloplanową. Z przodu Maria wita się ze św. Elżbietą. Kobiety ściskają sobie ręce i obejmując, patrzą na siebie. Za nimi św. Józef i św. Joachim witają się na progu domu. W tle architektura i fragment drzewa na tle niebiesko-białego nieba. Święty Erazm został przedstawiony w bogato dekorowanym stroju biskupim: w ciemnej sutannie, białej komży, wzorzystej kapie i rękawiczkach; na głowie infuła. Stoi z księgą w prawej ręce i pastorałem w lewej. Po prawej stronie, na dole kompozycji widoczne krwawiące wnętrzności świętego. Na tło przedstawienia składa się szeroki krajobraz z wijącą się rzeką i wzgórzami na horyzoncie oraz zachmurzone niebo. Święta Zofia została ukazana z trzeba córkami. Stoi centralnie, z prawą nogą wysuniętą do przodu, spogląda w niebo, prawą ręką przytrzymuje księgę, w wyciągniętej lewej ma krzyż, na głowie ma koronę. Po jej prawej stronie córka ubrana w białą suknię i pomarańczowy płaszcz, po lewej dwie kolejne. Stojąca z nich bliżej ma zieloną suknię i jasny płaszcza, ustawiona dalej ma czerwoną suknię i zielony płaszcz, prawą ręką przytrzymuje oparty ostrzem o ziemię miecz. Za nimi zachmurzone niebo. Sceny zostały ujęte profilowanymi ramami. Nastawę ustawiono na predelli w kształcie leżącego prostokąta z wklęsłymi ściankami bocznymi zakończonymi wolutami i zamknięto zwieńczeniem w formie przerwanego przyczółka dekorowanego ząbkowaniem. Struktura polichromowana na niebiesko, płyciny na zielono, profile i ornament na złoto.
Zdjęcie nr 6: Ołtarzyk przenośny w formie tryptyku z ruchomymi skrzydłami, predellą i zwieńczeniem. W polu głównym Ukrzyżowanie. W centrum kompozycji Jezus wiszący na krzyżu, przybity trzema gwoździami, z głową opadającą na prawe ramię, o widocznej muskulaturze, przewiązany w biodrach białym, cienkim perizonium. Pod krzyżem św. Maria Magdalena ukazana frontalnie klęczy, obejmując rękami krzyż, w lewej trzyma białą chustkę, którą dotyka stopy Jezusa. Maria unosi głowę, wzrok kieruje na ukrzyżowanego. Ma pociągłą twarz, duże oczy, długi nos i wąskie usta, włosy opadają jej na ramiona i plecy. Jest ubrana w jasnoróżową suknię, spod której widać zielone rękawy i żółty płaszcz, który zakrywa jej lewy bark i nogi. Po lewej stronie krzyża, pogrążona w żalu stoi Matka Boska. Została przedstawiona jako dojrzała kobieta, z opuszczoną głową i rękami złożonymi w modlitwie. Jest ubrana w różową suknię, białą podwikę i granatowy maforion lamowany złotem. Po prawej stronie krzyża stoi św. Jan, który patrzy na Jezusa, prawą rękę składa na piersi, lewą wskazuje ziemię. Ma małą, okrągłą twarz, okoloną krótkim zarostem, długie włosy opadają mu na ramiona i plecy. Jest ubrany w zieloną suknię i obszerny, czerwony płaszcz, który zakrywa mu prawe ramię i prawą nogę. Nad głowami świętych postaci nimby. Przed krzyżem, na ziemi stoi naczynie na wonne oleje, w tle widać zarys Jerozolimy. Większą część tła zakrywają skłębione, granatowe, rozświetlone miejscami obłoki. Skrzydła tryptyku są malowane dwustronnie, każde podzielona na dwa pola. Na awersie umieszczono sceny Pasji. Na lewym u góry Modlitwa w Ogrójcu, poniżej Biczowanie. Po prawej stronie Cierniem koronowanie powyżej Niesienia krzyża. Na rewersie po lewej stronie Zwiastowanie ponad św. Erazmem, a po prawej Nawiedzenie nad św. Zofią z córkami. Scena Modlitwy w Ogrójcu rozgrywa się w trzech planach. Z przodu, przy dolnej krawędzi widoczni śpiący uczniowie. Na drugim planie klęczący z rozłożonymi rękami Chrystus, przed którym pojawił się anioł trzymający krzyż oraz kielich. Tło stanowi skała i widok miasta z oddali. Biczowanie zostało zakomponowane jako scena wielopostaciowa, w której centralnie umieszczono zwróconą w prawo postać Jezusa przywiązanego do niskiego słupa, odzianego jedynie w perizonium, z koroną cierniową na głowie. Chrystus obraca głowę przez lewe ramię. Za nim dwóch mężczyzn, przed nim kolejny, wszyscy są biczownikami, u jednego widać z dłoniach uniesioną rózgę; czwarty okręca sznur wokół słupa. Za nimi grupa mężczyzn w szpiczastych czapkach z otokami, jeden z nich trzyma pochodnię. Z prawej strony, w tle widać ścianę budynku. W centrum Koronowania cierniem widoczna jest postać siedzącego Chrystusa o związanych rękach i skrzyżowanych stopach, osłoniętego jedynie czerwonym płaszczem spiętym pod szyją. Wokół niego trzech mężczyzn: dwóch patykami zakłada koronę cierniową, trzeci wkłada Chrystusowi w dłonie liść palmy. W tle postacie halabardników oraz ukazane perspektywicznie ściany budowli. Na pierwszym planie Niesienia krzyża widoczna z prawego profilu postać Jezusa uginającego się pod ciężarem niesionego krzyża, a wokół niego ciasno stłoczona grupa mężczyzn. Jeden z nich, Szymon Cyrenejczyk, próbuje pomóc Chrystusowi, pozostali to żołnierze, pilnujący Zbawiciela. Ten, który stoi z prawej strony kompozycji, trzyma w lewej ręce sznur krępujący ręce Chrystusa, a w prawej unosi kij. W tle widać postaci: z prawej między żołnierzami głowy Marii i Marii Magdaleny, z lewej dwóch mężczyzn, dalej widok miasta i rozświetlone niebo. Scena Zwiastowania ma typową ikonografię i układ. Po prawej stronie kompozycji za pulpitem klęczy Maria, składając lewą rękę na piersi, prawą zwraca w stronę anioła, który unosi się na obłokach po lewej stronie. Anioł w prawej ręce trzyma kwiat lilii, ponad nim, na tle rozświetlonego nieba unosi się gołębicą Ducha Świętego. Nawiedzenie ma kompozycję wieloplanową. Z przodu Maria wita się ze św. Elżbietą. Kobiety ściskają sobie ręce i obejmując, patrzą na siebie. Za nimi św. Józef i św. Joachim witają się na progu domu. W tle architektura i fragment drzewa na tle niebiesko-białego nieba. Święty Erazm został przedstawiony w bogato dekorowanym stroju biskupim: w ciemnej sutannie, białej komży, wzorzystej kapie i rękawiczkach; na głowie infuła. Stoi z księgą w prawej ręce i pastorałem w lewej. Po prawej stronie, na dole kompozycji widoczne krwawiące wnętrzności świętego. Na tło przedstawienia składa się szeroki krajobraz z wijącą się rzeką i wzgórzami na horyzoncie oraz zachmurzone niebo. Święta Zofia została ukazana z trzeba córkami. Stoi centralnie, z prawą nogą wysuniętą do przodu, spogląda w niebo, prawą ręką przytrzymuje księgę, w wyciągniętej lewej ma krzyż, na głowie ma koronę. Po jej prawej stronie córka ubrana w białą suknię i pomarańczowy płaszcz, po lewej dwie kolejne. Stojąca z nich bliżej ma zieloną suknię i jasny płaszcza, ustawiona dalej ma czerwoną suknię i zielony płaszcz, prawą ręką przytrzymuje oparty ostrzem o ziemię miecz. Za nimi zachmurzone niebo. Sceny zostały ujęte profilowanymi ramami. Nastawę ustawiono na predelli w kształcie leżącego prostokąta z wklęsłymi ściankami bocznymi zakończonymi wolutami i zamknięto zwieńczeniem w formie przerwanego przyczółka dekorowanego ząbkowaniem. Struktura polichromowana na niebiesko, płyciny na zielono, profile i ornament na złoto.
Zdjęcie nr 7: Ołtarzyk przenośny w formie tryptyku z ruchomymi skrzydłami, predellą i zwieńczeniem. W polu głównym Ukrzyżowanie. W centrum kompozycji Jezus wiszący na krzyżu, przybity trzema gwoździami, z głową opadającą na prawe ramię, o widocznej muskulaturze, przewiązany w biodrach białym, cienkim perizonium. Pod krzyżem św. Maria Magdalena ukazana frontalnie klęczy, obejmując rękami krzyż, w lewej trzyma białą chustkę, którą dotyka stopy Jezusa. Maria unosi głowę, wzrok kieruje na ukrzyżowanego. Ma pociągłą twarz, duże oczy, długi nos i wąskie usta, włosy opadają jej na ramiona i plecy. Jest ubrana w jasnoróżową suknię, spod której widać zielone rękawy i żółty płaszcz, który zakrywa jej lewy bark i nogi. Po lewej stronie krzyża, pogrążona w żalu stoi Matka Boska. Została przedstawiona jako dojrzała kobieta, z opuszczoną głową i rękami złożonymi w modlitwie. Jest ubrana w różową suknię, białą podwikę i granatowy maforion lamowany złotem. Po prawej stronie krzyża stoi św. Jan, który patrzy na Jezusa, prawą rękę składa na piersi, lewą wskazuje ziemię. Ma małą, okrągłą twarz, okoloną krótkim zarostem, długie włosy opadają mu na ramiona i plecy. Jest ubrany w zieloną suknię i obszerny, czerwony płaszcz, który zakrywa mu prawe ramię i prawą nogę. Nad głowami świętych postaci nimby. Przed krzyżem, na ziemi stoi naczynie na wonne oleje, w tle widać zarys Jerozolimy. Większą część tła zakrywają skłębione, granatowe, rozświetlone miejscami obłoki. Skrzydła tryptyku są malowane dwustronnie, każde podzielona na dwa pola. Na awersie umieszczono sceny Pasji. Na lewym u góry Modlitwa w Ogrójcu, poniżej Biczowanie. Po prawej stronie Cierniem koronowanie powyżej Niesienia krzyża. Na rewersie po lewej stronie Zwiastowanie ponad św. Erazmem, a po prawej Nawiedzenie nad św. Zofią z córkami. Scena Modlitwy w Ogrójcu rozgrywa się w trzech planach. Z przodu, przy dolnej krawędzi widoczni śpiący uczniowie. Na drugim planie klęczący z rozłożonymi rękami Chrystus, przed którym pojawił się anioł trzymający krzyż oraz kielich. Tło stanowi skała i widok miasta z oddali. Biczowanie zostało zakomponowane jako scena wielopostaciowa, w której centralnie umieszczono zwróconą w prawo postać Jezusa przywiązanego do niskiego słupa, odzianego jedynie w perizonium, z koroną cierniową na głowie. Chrystus obraca głowę przez lewe ramię. Za nim dwóch mężczyzn, przed nim kolejny, wszyscy są biczownikami, u jednego widać z dłoniach uniesioną rózgę; czwarty okręca sznur wokół słupa. Za nimi grupa mężczyzn w szpiczastych czapkach z otokami, jeden z nich trzyma pochodnię. Z prawej strony, w tle widać ścianę budynku. W centrum Koronowania cierniem widoczna jest postać siedzącego Chrystusa o związanych rękach i skrzyżowanych stopach, osłoniętego jedynie czerwonym płaszczem spiętym pod szyją. Wokół niego trzech mężczyzn: dwóch patykami zakłada koronę cierniową, trzeci wkłada Chrystusowi w dłonie liść palmy. W tle postacie halabardników oraz ukazane perspektywicznie ściany budowli. Na pierwszym planie Niesienia krzyża widoczna z prawego profilu postać Jezusa uginającego się pod ciężarem niesionego krzyża, a wokół niego ciasno stłoczona grupa mężczyzn. Jeden z nich, Szymon Cyrenejczyk, próbuje pomóc Chrystusowi, pozostali to żołnierze, pilnujący Zbawiciela. Ten, który stoi z prawej strony kompozycji, trzyma w lewej ręce sznur krępujący ręce Chrystusa, a w prawej unosi kij. W tle widać postaci: z prawej między żołnierzami głowy Marii i Marii Magdaleny, z lewej dwóch mężczyzn, dalej widok miasta i rozświetlone niebo. Scena Zwiastowania ma typową ikonografię i układ. Po prawej stronie kompozycji za pulpitem klęczy Maria, składając lewą rękę na piersi, prawą zwraca w stronę anioła, który unosi się na obłokach po lewej stronie. Anioł w prawej ręce trzyma kwiat lilii, ponad nim, na tle rozświetlonego nieba unosi się gołębicą Ducha Świętego. Nawiedzenie ma kompozycję wieloplanową. Z przodu Maria wita się ze św. Elżbietą. Kobiety ściskają sobie ręce i obejmując, patrzą na siebie. Za nimi św. Józef i św. Joachim witają się na progu domu. W tle architektura i fragment drzewa na tle niebiesko-białego nieba. Święty Erazm został przedstawiony w bogato dekorowanym stroju biskupim: w ciemnej sutannie, białej komży, wzorzystej kapie i rękawiczkach; na głowie infuła. Stoi z księgą w prawej ręce i pastorałem w lewej. Po prawej stronie, na dole kompozycji widoczne krwawiące wnętrzności świętego. Na tło przedstawienia składa się szeroki krajobraz z wijącą się rzeką i wzgórzami na horyzoncie oraz zachmurzone niebo. Święta Zofia została ukazana z trzeba córkami. Stoi centralnie, z prawą nogą wysuniętą do przodu, spogląda w niebo, prawą ręką przytrzymuje księgę, w wyciągniętej lewej ma krzyż, na głowie ma koronę. Po jej prawej stronie córka ubrana w białą suknię i pomarańczowy płaszcz, po lewej dwie kolejne. Stojąca z nich bliżej ma zieloną suknię i jasny płaszcza, ustawiona dalej ma czerwoną suknię i zielony płaszcz, prawą ręką przytrzymuje oparty ostrzem o ziemię miecz. Za nimi zachmurzone niebo. Sceny zostały ujęte profilowanymi ramami. Nastawę ustawiono na predelli w kształcie leżącego prostokąta z wklęsłymi ściankami bocznymi zakończonymi wolutami i zamknięto zwieńczeniem w formie przerwanego przyczółka dekorowanego ząbkowaniem. Struktura polichromowana na niebiesko, płyciny na zielono, profile i ornament na złoto.
Zdjęcie nr 8: Ołtarzyk przenośny w formie tryptyku z ruchomymi skrzydłami, predellą i zwieńczeniem. W polu głównym Ukrzyżowanie. W centrum kompozycji Jezus wiszący na krzyżu, przybity trzema gwoździami, z głową opadającą na prawe ramię, o widocznej muskulaturze, przewiązany w biodrach białym, cienkim perizonium. Pod krzyżem św. Maria Magdalena ukazana frontalnie klęczy, obejmując rękami krzyż, w lewej trzyma białą chustkę, którą dotyka stopy Jezusa. Maria unosi głowę, wzrok kieruje na ukrzyżowanego. Ma pociągłą twarz, duże oczy, długi nos i wąskie usta, włosy opadają jej na ramiona i plecy. Jest ubrana w jasnoróżową suknię, spod której widać zielone rękawy i żółty płaszcz, który zakrywa jej lewy bark i nogi. Po lewej stronie krzyża, pogrążona w żalu stoi Matka Boska. Została przedstawiona jako dojrzała kobieta, z opuszczoną głową i rękami złożonymi w modlitwie. Jest ubrana w różową suknię, białą podwikę i granatowy maforion lamowany złotem. Po prawej stronie krzyża stoi św. Jan, który patrzy na Jezusa, prawą rękę składa na piersi, lewą wskazuje ziemię. Ma małą, okrągłą twarz, okoloną krótkim zarostem, długie włosy opadają mu na ramiona i plecy. Jest ubrany w zieloną suknię i obszerny, czerwony płaszcz, który zakrywa mu prawe ramię i prawą nogę. Nad głowami świętych postaci nimby. Przed krzyżem, na ziemi stoi naczynie na wonne oleje, w tle widać zarys Jerozolimy. Większą część tła zakrywają skłębione, granatowe, rozświetlone miejscami obłoki. Skrzydła tryptyku są malowane dwustronnie, każde podzielona na dwa pola. Na awersie umieszczono sceny Pasji. Na lewym u góry Modlitwa w Ogrójcu, poniżej Biczowanie. Po prawej stronie Cierniem koronowanie powyżej Niesienia krzyża. Na rewersie po lewej stronie Zwiastowanie ponad św. Erazmem, a po prawej Nawiedzenie nad św. Zofią z córkami. Scena Modlitwy w Ogrójcu rozgrywa się w trzech planach. Z przodu, przy dolnej krawędzi widoczni śpiący uczniowie. Na drugim planie klęczący z rozłożonymi rękami Chrystus, przed którym pojawił się anioł trzymający krzyż oraz kielich. Tło stanowi skała i widok miasta z oddali. Biczowanie zostało zakomponowane jako scena wielopostaciowa, w której centralnie umieszczono zwróconą w prawo postać Jezusa przywiązanego do niskiego słupa, odzianego jedynie w perizonium, z koroną cierniową na głowie. Chrystus obraca głowę przez lewe ramię. Za nim dwóch mężczyzn, przed nim kolejny, wszyscy są biczownikami, u jednego widać z dłoniach uniesioną rózgę; czwarty okręca sznur wokół słupa. Za nimi grupa mężczyzn w szpiczastych czapkach z otokami, jeden z nich trzyma pochodnię. Z prawej strony, w tle widać ścianę budynku. W centrum Koronowania cierniem widoczna jest postać siedzącego Chrystusa o związanych rękach i skrzyżowanych stopach, osłoniętego jedynie czerwonym płaszczem spiętym pod szyją. Wokół niego trzech mężczyzn: dwóch patykami zakłada koronę cierniową, trzeci wkłada Chrystusowi w dłonie liść palmy. W tle postacie halabardników oraz ukazane perspektywicznie ściany budowli. Na pierwszym planie Niesienia krzyża widoczna z prawego profilu postać Jezusa uginającego się pod ciężarem niesionego krzyża, a wokół niego ciasno stłoczona grupa mężczyzn. Jeden z nich, Szymon Cyrenejczyk, próbuje pomóc Chrystusowi, pozostali to żołnierze, pilnujący Zbawiciela. Ten, który stoi z prawej strony kompozycji, trzyma w lewej ręce sznur krępujący ręce Chrystusa, a w prawej unosi kij. W tle widać postaci: z prawej między żołnierzami głowy Marii i Marii Magdaleny, z lewej dwóch mężczyzn, dalej widok miasta i rozświetlone niebo. Scena Zwiastowania ma typową ikonografię i układ. Po prawej stronie kompozycji za pulpitem klęczy Maria, składając lewą rękę na piersi, prawą zwraca w stronę anioła, który unosi się na obłokach po lewej stronie. Anioł w prawej ręce trzyma kwiat lilii, ponad nim, na tle rozświetlonego nieba unosi się gołębicą Ducha Świętego. Nawiedzenie ma kompozycję wieloplanową. Z przodu Maria wita się ze św. Elżbietą. Kobiety ściskają sobie ręce i obejmując, patrzą na siebie. Za nimi św. Józef i św. Joachim witają się na progu domu. W tle architektura i fragment drzewa na tle niebiesko-białego nieba. Święty Erazm został przedstawiony w bogato dekorowanym stroju biskupim: w ciemnej sutannie, białej komży, wzorzystej kapie i rękawiczkach; na głowie infuła. Stoi z księgą w prawej ręce i pastorałem w lewej. Po prawej stronie, na dole kompozycji widoczne krwawiące wnętrzności świętego. Na tło przedstawienia składa się szeroki krajobraz z wijącą się rzeką i wzgórzami na horyzoncie oraz zachmurzone niebo. Święta Zofia została ukazana z trzeba córkami. Stoi centralnie, z prawą nogą wysuniętą do przodu, spogląda w niebo, prawą ręką przytrzymuje księgę, w wyciągniętej lewej ma krzyż, na głowie ma koronę. Po jej prawej stronie córka ubrana w białą suknię i pomarańczowy płaszcz, po lewej dwie kolejne. Stojąca z nich bliżej ma zieloną suknię i jasny płaszcza, ustawiona dalej ma czerwoną suknię i zielony płaszcz, prawą ręką przytrzymuje oparty ostrzem o ziemię miecz. Za nimi zachmurzone niebo. Sceny zostały ujęte profilowanymi ramami. Nastawę ustawiono na predelli w kształcie leżącego prostokąta z wklęsłymi ściankami bocznymi zakończonymi wolutami i zamknięto zwieńczeniem w formie przerwanego przyczółka dekorowanego ząbkowaniem. Struktura polichromowana na niebiesko, płyciny na zielono, profile i ornament na złoto.
Zdjęcie nr 9: Ołtarzyk przenośny w formie tryptyku z ruchomymi skrzydłami, predellą i zwieńczeniem. W polu głównym Ukrzyżowanie. W centrum kompozycji Jezus wiszący na krzyżu, przybity trzema gwoździami, z głową opadającą na prawe ramię, o widocznej muskulaturze, przewiązany w biodrach białym, cienkim perizonium. Pod krzyżem św. Maria Magdalena ukazana frontalnie klęczy, obejmując rękami krzyż, w lewej trzyma białą chustkę, którą dotyka stopy Jezusa. Maria unosi głowę, wzrok kieruje na ukrzyżowanego. Ma pociągłą twarz, duże oczy, długi nos i wąskie usta, włosy opadają jej na ramiona i plecy. Jest ubrana w jasnoróżową suknię, spod której widać zielone rękawy i żółty płaszcz, który zakrywa jej lewy bark i nogi. Po lewej stronie krzyża, pogrążona w żalu stoi Matka Boska. Została przedstawiona jako dojrzała kobieta, z opuszczoną głową i rękami złożonymi w modlitwie. Jest ubrana w różową suknię, białą podwikę i granatowy maforion lamowany złotem. Po prawej stronie krzyża stoi św. Jan, który patrzy na Jezusa, prawą rękę składa na piersi, lewą wskazuje ziemię. Ma małą, okrągłą twarz, okoloną krótkim zarostem, długie włosy opadają mu na ramiona i plecy. Jest ubrany w zieloną suknię i obszerny, czerwony płaszcz, który zakrywa mu prawe ramię i prawą nogę. Nad głowami świętych postaci nimby. Przed krzyżem, na ziemi stoi naczynie na wonne oleje, w tle widać zarys Jerozolimy. Większą część tła zakrywają skłębione, granatowe, rozświetlone miejscami obłoki. Skrzydła tryptyku są malowane dwustronnie, każde podzielona na dwa pola. Na awersie umieszczono sceny Pasji. Na lewym u góry Modlitwa w Ogrójcu, poniżej Biczowanie. Po prawej stronie Cierniem koronowanie powyżej Niesienia krzyża. Na rewersie po lewej stronie Zwiastowanie ponad św. Erazmem, a po prawej Nawiedzenie nad św. Zofią z córkami. Scena Modlitwy w Ogrójcu rozgrywa się w trzech planach. Z przodu, przy dolnej krawędzi widoczni śpiący uczniowie. Na drugim planie klęczący z rozłożonymi rękami Chrystus, przed którym pojawił się anioł trzymający krzyż oraz kielich. Tło stanowi skała i widok miasta z oddali. Biczowanie zostało zakomponowane jako scena wielopostaciowa, w której centralnie umieszczono zwróconą w prawo postać Jezusa przywiązanego do niskiego słupa, odzianego jedynie w perizonium, z koroną cierniową na głowie. Chrystus obraca głowę przez lewe ramię. Za nim dwóch mężczyzn, przed nim kolejny, wszyscy są biczownikami, u jednego widać z dłoniach uniesioną rózgę; czwarty okręca sznur wokół słupa. Za nimi grupa mężczyzn w szpiczastych czapkach z otokami, jeden z nich trzyma pochodnię. Z prawej strony, w tle widać ścianę budynku. W centrum Koronowania cierniem widoczna jest postać siedzącego Chrystusa o związanych rękach i skrzyżowanych stopach, osłoniętego jedynie czerwonym płaszczem spiętym pod szyją. Wokół niego trzech mężczyzn: dwóch patykami zakłada koronę cierniową, trzeci wkłada Chrystusowi w dłonie liść palmy. W tle postacie halabardników oraz ukazane perspektywicznie ściany budowli. Na pierwszym planie Niesienia krzyża widoczna z prawego profilu postać Jezusa uginającego się pod ciężarem niesionego krzyża, a wokół niego ciasno stłoczona grupa mężczyzn. Jeden z nich, Szymon Cyrenejczyk, próbuje pomóc Chrystusowi, pozostali to żołnierze, pilnujący Zbawiciela. Ten, który stoi z prawej strony kompozycji, trzyma w lewej ręce sznur krępujący ręce Chrystusa, a w prawej unosi kij. W tle widać postaci: z prawej między żołnierzami głowy Marii i Marii Magdaleny, z lewej dwóch mężczyzn, dalej widok miasta i rozświetlone niebo. Scena Zwiastowania ma typową ikonografię i układ. Po prawej stronie kompozycji za pulpitem klęczy Maria, składając lewą rękę na piersi, prawą zwraca w stronę anioła, który unosi się na obłokach po lewej stronie. Anioł w prawej ręce trzyma kwiat lilii, ponad nim, na tle rozświetlonego nieba unosi się gołębicą Ducha Świętego. Nawiedzenie ma kompozycję wieloplanową. Z przodu Maria wita się ze św. Elżbietą. Kobiety ściskają sobie ręce i obejmując, patrzą na siebie. Za nimi św. Józef i św. Joachim witają się na progu domu. W tle architektura i fragment drzewa na tle niebiesko-białego nieba. Święty Erazm został przedstawiony w bogato dekorowanym stroju biskupim: w ciemnej sutannie, białej komży, wzorzystej kapie i rękawiczkach; na głowie infuła. Stoi z księgą w prawej ręce i pastorałem w lewej. Po prawej stronie, na dole kompozycji widoczne krwawiące wnętrzności świętego. Na tło przedstawienia składa się szeroki krajobraz z wijącą się rzeką i wzgórzami na horyzoncie oraz zachmurzone niebo. Święta Zofia została ukazana z trzeba córkami. Stoi centralnie, z prawą nogą wysuniętą do przodu, spogląda w niebo, prawą ręką przytrzymuje księgę, w wyciągniętej lewej ma krzyż, na głowie ma koronę. Po jej prawej stronie córka ubrana w białą suknię i pomarańczowy płaszcz, po lewej dwie kolejne. Stojąca z nich bliżej ma zieloną suknię i jasny płaszcza, ustawiona dalej ma czerwoną suknię i zielony płaszcz, prawą ręką przytrzymuje oparty ostrzem o ziemię miecz. Za nimi zachmurzone niebo. Sceny zostały ujęte profilowanymi ramami. Nastawę ustawiono na predelli w kształcie leżącego prostokąta z wklęsłymi ściankami bocznymi zakończonymi wolutami i zamknięto zwieńczeniem w formie przerwanego przyczółka dekorowanego ząbkowaniem. Struktura polichromowana na niebiesko, płyciny na zielono, profile i ornament na złoto.
Zdjęcie nr 10: Ołtarzyk przenośny w formie tryptyku z ruchomymi skrzydłami, predellą i zwieńczeniem. W polu głównym Ukrzyżowanie. W centrum kompozycji Jezus wiszący na krzyżu, przybity trzema gwoździami, z głową opadającą na prawe ramię, o widocznej muskulaturze, przewiązany w biodrach białym, cienkim perizonium. Pod krzyżem św. Maria Magdalena ukazana frontalnie klęczy, obejmując rękami krzyż, w lewej trzyma białą chustkę, którą dotyka stopy Jezusa. Maria unosi głowę, wzrok kieruje na ukrzyżowanego. Ma pociągłą twarz, duże oczy, długi nos i wąskie usta, włosy opadają jej na ramiona i plecy. Jest ubrana w jasnoróżową suknię, spod której widać zielone rękawy i żółty płaszcz, który zakrywa jej lewy bark i nogi. Po lewej stronie krzyża, pogrążona w żalu stoi Matka Boska. Została przedstawiona jako dojrzała kobieta, z opuszczoną głową i rękami złożonymi w modlitwie. Jest ubrana w różową suknię, białą podwikę i granatowy maforion lamowany złotem. Po prawej stronie krzyża stoi św. Jan, który patrzy na Jezusa, prawą rękę składa na piersi, lewą wskazuje ziemię. Ma małą, okrągłą twarz, okoloną krótkim zarostem, długie włosy opadają mu na ramiona i plecy. Jest ubrany w zieloną suknię i obszerny, czerwony płaszcz, który zakrywa mu prawe ramię i prawą nogę. Nad głowami świętych postaci nimby. Przed krzyżem, na ziemi stoi naczynie na wonne oleje, w tle widać zarys Jerozolimy. Większą część tła zakrywają skłębione, granatowe, rozświetlone miejscami obłoki. Skrzydła tryptyku są malowane dwustronnie, każde podzielona na dwa pola. Na awersie umieszczono sceny Pasji. Na lewym u góry Modlitwa w Ogrójcu, poniżej Biczowanie. Po prawej stronie Cierniem koronowanie powyżej Niesienia krzyża. Na rewersie po lewej stronie Zwiastowanie ponad św. Erazmem, a po prawej Nawiedzenie nad św. Zofią z córkami. Scena Modlitwy w Ogrójcu rozgrywa się w trzech planach. Z przodu, przy dolnej krawędzi widoczni śpiący uczniowie. Na drugim planie klęczący z rozłożonymi rękami Chrystus, przed którym pojawił się anioł trzymający krzyż oraz kielich. Tło stanowi skała i widok miasta z oddali. Biczowanie zostało zakomponowane jako scena wielopostaciowa, w której centralnie umieszczono zwróconą w prawo postać Jezusa przywiązanego do niskiego słupa, odzianego jedynie w perizonium, z koroną cierniową na głowie. Chrystus obraca głowę przez lewe ramię. Za nim dwóch mężczyzn, przed nim kolejny, wszyscy są biczownikami, u jednego widać z dłoniach uniesioną rózgę; czwarty okręca sznur wokół słupa. Za nimi grupa mężczyzn w szpiczastych czapkach z otokami, jeden z nich trzyma pochodnię. Z prawej strony, w tle widać ścianę budynku. W centrum Koronowania cierniem widoczna jest postać siedzącego Chrystusa o związanych rękach i skrzyżowanych stopach, osłoniętego jedynie czerwonym płaszczem spiętym pod szyją. Wokół niego trzech mężczyzn: dwóch patykami zakłada koronę cierniową, trzeci wkłada Chrystusowi w dłonie liść palmy. W tle postacie halabardników oraz ukazane perspektywicznie ściany budowli. Na pierwszym planie Niesienia krzyża widoczna z prawego profilu postać Jezusa uginającego się pod ciężarem niesionego krzyża, a wokół niego ciasno stłoczona grupa mężczyzn. Jeden z nich, Szymon Cyrenejczyk, próbuje pomóc Chrystusowi, pozostali to żołnierze, pilnujący Zbawiciela. Ten, który stoi z prawej strony kompozycji, trzyma w lewej ręce sznur krępujący ręce Chrystusa, a w prawej unosi kij. W tle widać postaci: z prawej między żołnierzami głowy Marii i Marii Magdaleny, z lewej dwóch mężczyzn, dalej widok miasta i rozświetlone niebo. Scena Zwiastowania ma typową ikonografię i układ. Po prawej stronie kompozycji za pulpitem klęczy Maria, składając lewą rękę na piersi, prawą zwraca w stronę anioła, który unosi się na obłokach po lewej stronie. Anioł w prawej ręce trzyma kwiat lilii, ponad nim, na tle rozświetlonego nieba unosi się gołębicą Ducha Świętego. Nawiedzenie ma kompozycję wieloplanową. Z przodu Maria wita się ze św. Elżbietą. Kobiety ściskają sobie ręce i obejmując, patrzą na siebie. Za nimi św. Józef i św. Joachim witają się na progu domu. W tle architektura i fragment drzewa na tle niebiesko-białego nieba. Święty Erazm został przedstawiony w bogato dekorowanym stroju biskupim: w ciemnej sutannie, białej komży, wzorzystej kapie i rękawiczkach; na głowie infuła. Stoi z księgą w prawej ręce i pastorałem w lewej. Po prawej stronie, na dole kompozycji widoczne krwawiące wnętrzności świętego. Na tło przedstawienia składa się szeroki krajobraz z wijącą się rzeką i wzgórzami na horyzoncie oraz zachmurzone niebo. Święta Zofia została ukazana z trzeba córkami. Stoi centralnie, z prawą nogą wysuniętą do przodu, spogląda w niebo, prawą ręką przytrzymuje księgę, w wyciągniętej lewej ma krzyż, na głowie ma koronę. Po jej prawej stronie córka ubrana w białą suknię i pomarańczowy płaszcz, po lewej dwie kolejne. Stojąca z nich bliżej ma zieloną suknię i jasny płaszcza, ustawiona dalej ma czerwoną suknię i zielony płaszcz, prawą ręką przytrzymuje oparty ostrzem o ziemię miecz. Za nimi zachmurzone niebo. Sceny zostały ujęte profilowanymi ramami. Nastawę ustawiono na predelli w kształcie leżącego prostokąta z wklęsłymi ściankami bocznymi zakończonymi wolutami i zamknięto zwieńczeniem w formie przerwanego przyczółka dekorowanego ząbkowaniem. Struktura polichromowana na niebiesko, płyciny na zielono, profile i ornament na złoto.
Zdjęcie nr 11: Ołtarzyk przenośny w formie tryptyku z ruchomymi skrzydłami, predellą i zwieńczeniem. W polu głównym Ukrzyżowanie. W centrum kompozycji Jezus wiszący na krzyżu, przybity trzema gwoździami, z głową opadającą na prawe ramię, o widocznej muskulaturze, przewiązany w biodrach białym, cienkim perizonium. Pod krzyżem św. Maria Magdalena ukazana frontalnie klęczy, obejmując rękami krzyż, w lewej trzyma białą chustkę, którą dotyka stopy Jezusa. Maria unosi głowę, wzrok kieruje na ukrzyżowanego. Ma pociągłą twarz, duże oczy, długi nos i wąskie usta, włosy opadają jej na ramiona i plecy. Jest ubrana w jasnoróżową suknię, spod której widać zielone rękawy i żółty płaszcz, który zakrywa jej lewy bark i nogi. Po lewej stronie krzyża, pogrążona w żalu stoi Matka Boska. Została przedstawiona jako dojrzała kobieta, z opuszczoną głową i rękami złożonymi w modlitwie. Jest ubrana w różową suknię, białą podwikę i granatowy maforion lamowany złotem. Po prawej stronie krzyża stoi św. Jan, który patrzy na Jezusa, prawą rękę składa na piersi, lewą wskazuje ziemię. Ma małą, okrągłą twarz, okoloną krótkim zarostem, długie włosy opadają mu na ramiona i plecy. Jest ubrany w zieloną suknię i obszerny, czerwony płaszcz, który zakrywa mu prawe ramię i prawą nogę. Nad głowami świętych postaci nimby. Przed krzyżem, na ziemi stoi naczynie na wonne oleje, w tle widać zarys Jerozolimy. Większą część tła zakrywają skłębione, granatowe, rozświetlone miejscami obłoki. Skrzydła tryptyku są malowane dwustronnie, każde podzielona na dwa pola. Na awersie umieszczono sceny Pasji. Na lewym u góry Modlitwa w Ogrójcu, poniżej Biczowanie. Po prawej stronie Cierniem koronowanie powyżej Niesienia krzyża. Na rewersie po lewej stronie Zwiastowanie ponad św. Erazmem, a po prawej Nawiedzenie nad św. Zofią z córkami. Scena Modlitwy w Ogrójcu rozgrywa się w trzech planach. Z przodu, przy dolnej krawędzi widoczni śpiący uczniowie. Na drugim planie klęczący z rozłożonymi rękami Chrystus, przed którym pojawił się anioł trzymający krzyż oraz kielich. Tło stanowi skała i widok miasta z oddali. Biczowanie zostało zakomponowane jako scena wielopostaciowa, w której centralnie umieszczono zwróconą w prawo postać Jezusa przywiązanego do niskiego słupa, odzianego jedynie w perizonium, z koroną cierniową na głowie. Chrystus obraca głowę przez lewe ramię. Za nim dwóch mężczyzn, przed nim kolejny, wszyscy są biczownikami, u jednego widać z dłoniach uniesioną rózgę; czwarty okręca sznur wokół słupa. Za nimi grupa mężczyzn w szpiczastych czapkach z otokami, jeden z nich trzyma pochodnię. Z prawej strony, w tle widać ścianę budynku. W centrum Koronowania cierniem widoczna jest postać siedzącego Chrystusa o związanych rękach i skrzyżowanych stopach, osłoniętego jedynie czerwonym płaszczem spiętym pod szyją. Wokół niego trzech mężczyzn: dwóch patykami zakłada koronę cierniową, trzeci wkłada Chrystusowi w dłonie liść palmy. W tle postacie halabardników oraz ukazane perspektywicznie ściany budowli. Na pierwszym planie Niesienia krzyża widoczna z prawego profilu postać Jezusa uginającego się pod ciężarem niesionego krzyża, a wokół niego ciasno stłoczona grupa mężczyzn. Jeden z nich, Szymon Cyrenejczyk, próbuje pomóc Chrystusowi, pozostali to żołnierze, pilnujący Zbawiciela. Ten, który stoi z prawej strony kompozycji, trzyma w lewej ręce sznur krępujący ręce Chrystusa, a w prawej unosi kij. W tle widać postaci: z prawej między żołnierzami głowy Marii i Marii Magdaleny, z lewej dwóch mężczyzn, dalej widok miasta i rozświetlone niebo. Scena Zwiastowania ma typową ikonografię i układ. Po prawej stronie kompozycji za pulpitem klęczy Maria, składając lewą rękę na piersi, prawą zwraca w stronę anioła, który unosi się na obłokach po lewej stronie. Anioł w prawej ręce trzyma kwiat lilii, ponad nim, na tle rozświetlonego nieba unosi się gołębicą Ducha Świętego. Nawiedzenie ma kompozycję wieloplanową. Z przodu Maria wita się ze św. Elżbietą. Kobiety ściskają sobie ręce i obejmując, patrzą na siebie. Za nimi św. Józef i św. Joachim witają się na progu domu. W tle architektura i fragment drzewa na tle niebiesko-białego nieba. Święty Erazm został przedstawiony w bogato dekorowanym stroju biskupim: w ciemnej sutannie, białej komży, wzorzystej kapie i rękawiczkach; na głowie infuła. Stoi z księgą w prawej ręce i pastorałem w lewej. Po prawej stronie, na dole kompozycji widoczne krwawiące wnętrzności świętego. Na tło przedstawienia składa się szeroki krajobraz z wijącą się rzeką i wzgórzami na horyzoncie oraz zachmurzone niebo. Święta Zofia została ukazana z trzeba córkami. Stoi centralnie, z prawą nogą wysuniętą do przodu, spogląda w niebo, prawą ręką przytrzymuje księgę, w wyciągniętej lewej ma krzyż, na głowie ma koronę. Po jej prawej stronie córka ubrana w białą suknię i pomarańczowy płaszcz, po lewej dwie kolejne. Stojąca z nich bliżej ma zieloną suknię i jasny płaszcza, ustawiona dalej ma czerwoną suknię i zielony płaszcz, prawą ręką przytrzymuje oparty ostrzem o ziemię miecz. Za nimi zachmurzone niebo. Sceny zostały ujęte profilowanymi ramami. Nastawę ustawiono na predelli w kształcie leżącego prostokąta z wklęsłymi ściankami bocznymi zakończonymi wolutami i zamknięto zwieńczeniem w formie przerwanego przyczółka dekorowanego ząbkowaniem. Struktura polichromowana na niebiesko, płyciny na zielono, profile i ornament na złoto.
Zdjęcie nr 12: Ołtarzyk przenośny w formie tryptyku z ruchomymi skrzydłami, predellą i zwieńczeniem. W polu głównym Ukrzyżowanie. W centrum kompozycji Jezus wiszący na krzyżu, przybity trzema gwoździami, z głową opadającą na prawe ramię, o widocznej muskulaturze, przewiązany w biodrach białym, cienkim perizonium. Pod krzyżem św. Maria Magdalena ukazana frontalnie klęczy, obejmując rękami krzyż, w lewej trzyma białą chustkę, którą dotyka stopy Jezusa. Maria unosi głowę, wzrok kieruje na ukrzyżowanego. Ma pociągłą twarz, duże oczy, długi nos i wąskie usta, włosy opadają jej na ramiona i plecy. Jest ubrana w jasnoróżową suknię, spod której widać zielone rękawy i żółty płaszcz, który zakrywa jej lewy bark i nogi. Po lewej stronie krzyża, pogrążona w żalu stoi Matka Boska. Została przedstawiona jako dojrzała kobieta, z opuszczoną głową i rękami złożonymi w modlitwie. Jest ubrana w różową suknię, białą podwikę i granatowy maforion lamowany złotem. Po prawej stronie krzyża stoi św. Jan, który patrzy na Jezusa, prawą rękę składa na piersi, lewą wskazuje ziemię. Ma małą, okrągłą twarz, okoloną krótkim zarostem, długie włosy opadają mu na ramiona i plecy. Jest ubrany w zieloną suknię i obszerny, czerwony płaszcz, który zakrywa mu prawe ramię i prawą nogę. Nad głowami świętych postaci nimby. Przed krzyżem, na ziemi stoi naczynie na wonne oleje, w tle widać zarys Jerozolimy. Większą część tła zakrywają skłębione, granatowe, rozświetlone miejscami obłoki. Skrzydła tryptyku są malowane dwustronnie, każde podzielona na dwa pola. Na awersie umieszczono sceny Pasji. Na lewym u góry Modlitwa w Ogrójcu, poniżej Biczowanie. Po prawej stronie Cierniem koronowanie powyżej Niesienia krzyża. Na rewersie po lewej stronie Zwiastowanie ponad św. Erazmem, a po prawej Nawiedzenie nad św. Zofią z córkami. Scena Modlitwy w Ogrójcu rozgrywa się w trzech planach. Z przodu, przy dolnej krawędzi widoczni śpiący uczniowie. Na drugim planie klęczący z rozłożonymi rękami Chrystus, przed którym pojawił się anioł trzymający krzyż oraz kielich. Tło stanowi skała i widok miasta z oddali. Biczowanie zostało zakomponowane jako scena wielopostaciowa, w której centralnie umieszczono zwróconą w prawo postać Jezusa przywiązanego do niskiego słupa, odzianego jedynie w perizonium, z koroną cierniową na głowie. Chrystus obraca głowę przez lewe ramię. Za nim dwóch mężczyzn, przed nim kolejny, wszyscy są biczownikami, u jednego widać z dłoniach uniesioną rózgę; czwarty okręca sznur wokół słupa. Za nimi grupa mężczyzn w szpiczastych czapkach z otokami, jeden z nich trzyma pochodnię. Z prawej strony, w tle widać ścianę budynku. W centrum Koronowania cierniem widoczna jest postać siedzącego Chrystusa o związanych rękach i skrzyżowanych stopach, osłoniętego jedynie czerwonym płaszczem spiętym pod szyją. Wokół niego trzech mężczyzn: dwóch patykami zakłada koronę cierniową, trzeci wkłada Chrystusowi w dłonie liść palmy. W tle postacie halabardników oraz ukazane perspektywicznie ściany budowli. Na pierwszym planie Niesienia krzyża widoczna z prawego profilu postać Jezusa uginającego się pod ciężarem niesionego krzyża, a wokół niego ciasno stłoczona grupa mężczyzn. Jeden z nich, Szymon Cyrenejczyk, próbuje pomóc Chrystusowi, pozostali to żołnierze, pilnujący Zbawiciela. Ten, który stoi z prawej strony kompozycji, trzyma w lewej ręce sznur krępujący ręce Chrystusa, a w prawej unosi kij. W tle widać postaci: z prawej między żołnierzami głowy Marii i Marii Magdaleny, z lewej dwóch mężczyzn, dalej widok miasta i rozświetlone niebo. Scena Zwiastowania ma typową ikonografię i układ. Po prawej stronie kompozycji za pulpitem klęczy Maria, składając lewą rękę na piersi, prawą zwraca w stronę anioła, który unosi się na obłokach po lewej stronie. Anioł w prawej ręce trzyma kwiat lilii, ponad nim, na tle rozświetlonego nieba unosi się gołębicą Ducha Świętego. Nawiedzenie ma kompozycję wieloplanową. Z przodu Maria wita się ze św. Elżbietą. Kobiety ściskają sobie ręce i obejmując, patrzą na siebie. Za nimi św. Józef i św. Joachim witają się na progu domu. W tle architektura i fragment drzewa na tle niebiesko-białego nieba. Święty Erazm został przedstawiony w bogato dekorowanym stroju biskupim: w ciemnej sutannie, białej komży, wzorzystej kapie i rękawiczkach; na głowie infuła. Stoi z księgą w prawej ręce i pastorałem w lewej. Po prawej stronie, na dole kompozycji widoczne krwawiące wnętrzności świętego. Na tło przedstawienia składa się szeroki krajobraz z wijącą się rzeką i wzgórzami na horyzoncie oraz zachmurzone niebo. Święta Zofia została ukazana z trzeba córkami. Stoi centralnie, z prawą nogą wysuniętą do przodu, spogląda w niebo, prawą ręką przytrzymuje księgę, w wyciągniętej lewej ma krzyż, na głowie ma koronę. Po jej prawej stronie córka ubrana w białą suknię i pomarańczowy płaszcz, po lewej dwie kolejne. Stojąca z nich bliżej ma zieloną suknię i jasny płaszcza, ustawiona dalej ma czerwoną suknię i zielony płaszcz, prawą ręką przytrzymuje oparty ostrzem o ziemię miecz. Za nimi zachmurzone niebo. Sceny zostały ujęte profilowanymi ramami. Nastawę ustawiono na predelli w kształcie leżącego prostokąta z wklęsłymi ściankami bocznymi zakończonymi wolutami i zamknięto zwieńczeniem w formie przerwanego przyczółka dekorowanego ząbkowaniem. Struktura polichromowana na niebiesko, płyciny na zielono, profile i ornament na złoto.
Zdjęcie nr 13: Ołtarzyk przenośny w formie tryptyku z ruchomymi skrzydłami, predellą i zwieńczeniem. W polu głównym Ukrzyżowanie. W centrum kompozycji Jezus wiszący na krzyżu, przybity trzema gwoździami, z głową opadającą na prawe ramię, o widocznej muskulaturze, przewiązany w biodrach białym, cienkim perizonium. Pod krzyżem św. Maria Magdalena ukazana frontalnie klęczy, obejmując rękami krzyż, w lewej trzyma białą chustkę, którą dotyka stopy Jezusa. Maria unosi głowę, wzrok kieruje na ukrzyżowanego. Ma pociągłą twarz, duże oczy, długi nos i wąskie usta, włosy opadają jej na ramiona i plecy. Jest ubrana w jasnoróżową suknię, spod której widać zielone rękawy i żółty płaszcz, który zakrywa jej lewy bark i nogi. Po lewej stronie krzyża, pogrążona w żalu stoi Matka Boska. Została przedstawiona jako dojrzała kobieta, z opuszczoną głową i rękami złożonymi w modlitwie. Jest ubrana w różową suknię, białą podwikę i granatowy maforion lamowany złotem. Po prawej stronie krzyża stoi św. Jan, który patrzy na Jezusa, prawą rękę składa na piersi, lewą wskazuje ziemię. Ma małą, okrągłą twarz, okoloną krótkim zarostem, długie włosy opadają mu na ramiona i plecy. Jest ubrany w zieloną suknię i obszerny, czerwony płaszcz, który zakrywa mu prawe ramię i prawą nogę. Nad głowami świętych postaci nimby. Przed krzyżem, na ziemi stoi naczynie na wonne oleje, w tle widać zarys Jerozolimy. Większą część tła zakrywają skłębione, granatowe, rozświetlone miejscami obłoki. Skrzydła tryptyku są malowane dwustronnie, każde podzielona na dwa pola. Na awersie umieszczono sceny Pasji. Na lewym u góry Modlitwa w Ogrójcu, poniżej Biczowanie. Po prawej stronie Cierniem koronowanie powyżej Niesienia krzyża. Na rewersie po lewej stronie Zwiastowanie ponad św. Erazmem, a po prawej Nawiedzenie nad św. Zofią z córkami. Scena Modlitwy w Ogrójcu rozgrywa się w trzech planach. Z przodu, przy dolnej krawędzi widoczni śpiący uczniowie. Na drugim planie klęczący z rozłożonymi rękami Chrystus, przed którym pojawił się anioł trzymający krzyż oraz kielich. Tło stanowi skała i widok miasta z oddali. Biczowanie zostało zakomponowane jako scena wielopostaciowa, w której centralnie umieszczono zwróconą w prawo postać Jezusa przywiązanego do niskiego słupa, odzianego jedynie w perizonium, z koroną cierniową na głowie. Chrystus obraca głowę przez lewe ramię. Za nim dwóch mężczyzn, przed nim kolejny, wszyscy są biczownikami, u jednego widać z dłoniach uniesioną rózgę; czwarty okręca sznur wokół słupa. Za nimi grupa mężczyzn w szpiczastych czapkach z otokami, jeden z nich trzyma pochodnię. Z prawej strony, w tle widać ścianę budynku. W centrum Koronowania cierniem widoczna jest postać siedzącego Chrystusa o związanych rękach i skrzyżowanych stopach, osłoniętego jedynie czerwonym płaszczem spiętym pod szyją. Wokół niego trzech mężczyzn: dwóch patykami zakłada koronę cierniową, trzeci wkłada Chrystusowi w dłonie liść palmy. W tle postacie halabardników oraz ukazane perspektywicznie ściany budowli. Na pierwszym planie Niesienia krzyża widoczna z prawego profilu postać Jezusa uginającego się pod ciężarem niesionego krzyża, a wokół niego ciasno stłoczona grupa mężczyzn. Jeden z nich, Szymon Cyrenejczyk, próbuje pomóc Chrystusowi, pozostali to żołnierze, pilnujący Zbawiciela. Ten, który stoi z prawej strony kompozycji, trzyma w lewej ręce sznur krępujący ręce Chrystusa, a w prawej unosi kij. W tle widać postaci: z prawej między żołnierzami głowy Marii i Marii Magdaleny, z lewej dwóch mężczyzn, dalej widok miasta i rozświetlone niebo. Scena Zwiastowania ma typową ikonografię i układ. Po prawej stronie kompozycji za pulpitem klęczy Maria, składając lewą rękę na piersi, prawą zwraca w stronę anioła, który unosi się na obłokach po lewej stronie. Anioł w prawej ręce trzyma kwiat lilii, ponad nim, na tle rozświetlonego nieba unosi się gołębicą Ducha Świętego. Nawiedzenie ma kompozycję wieloplanową. Z przodu Maria wita się ze św. Elżbietą. Kobiety ściskają sobie ręce i obejmując, patrzą na siebie. Za nimi św. Józef i św. Joachim witają się na progu domu. W tle architektura i fragment drzewa na tle niebiesko-białego nieba. Święty Erazm został przedstawiony w bogato dekorowanym stroju biskupim: w ciemnej sutannie, białej komży, wzorzystej kapie i rękawiczkach; na głowie infuła. Stoi z księgą w prawej ręce i pastorałem w lewej. Po prawej stronie, na dole kompozycji widoczne krwawiące wnętrzności świętego. Na tło przedstawienia składa się szeroki krajobraz z wijącą się rzeką i wzgórzami na horyzoncie oraz zachmurzone niebo. Święta Zofia została ukazana z trzeba córkami. Stoi centralnie, z prawą nogą wysuniętą do przodu, spogląda w niebo, prawą ręką przytrzymuje księgę, w wyciągniętej lewej ma krzyż, na głowie ma koronę. Po jej prawej stronie córka ubrana w białą suknię i pomarańczowy płaszcz, po lewej dwie kolejne. Stojąca z nich bliżej ma zieloną suknię i jasny płaszcza, ustawiona dalej ma czerwoną suknię i zielony płaszcz, prawą ręką przytrzymuje oparty ostrzem o ziemię miecz. Za nimi zachmurzone niebo. Sceny zostały ujęte profilowanymi ramami. Nastawę ustawiono na predelli w kształcie leżącego prostokąta z wklęsłymi ściankami bocznymi zakończonymi wolutami i zamknięto zwieńczeniem w formie przerwanego przyczółka dekorowanego ząbkowaniem. Struktura polichromowana na niebiesko, płyciny na zielono, profile i ornament na złoto.
Zdjęcie nr 14: Ołtarzyk przenośny w formie tryptyku z ruchomymi skrzydłami, predellą i zwieńczeniem. W polu głównym Ukrzyżowanie. W centrum kompozycji Jezus wiszący na krzyżu, przybity trzema gwoździami, z głową opadającą na prawe ramię, o widocznej muskulaturze, przewiązany w biodrach białym, cienkim perizonium. Pod krzyżem św. Maria Magdalena ukazana frontalnie klęczy, obejmując rękami krzyż, w lewej trzyma białą chustkę, którą dotyka stopy Jezusa. Maria unosi głowę, wzrok kieruje na ukrzyżowanego. Ma pociągłą twarz, duże oczy, długi nos i wąskie usta, włosy opadają jej na ramiona i plecy. Jest ubrana w jasnoróżową suknię, spod której widać zielone rękawy i żółty płaszcz, który zakrywa jej lewy bark i nogi. Po lewej stronie krzyża, pogrążona w żalu stoi Matka Boska. Została przedstawiona jako dojrzała kobieta, z opuszczoną głową i rękami złożonymi w modlitwie. Jest ubrana w różową suknię, białą podwikę i granatowy maforion lamowany złotem. Po prawej stronie krzyża stoi św. Jan, który patrzy na Jezusa, prawą rękę składa na piersi, lewą wskazuje ziemię. Ma małą, okrągłą twarz, okoloną krótkim zarostem, długie włosy opadają mu na ramiona i plecy. Jest ubrany w zieloną suknię i obszerny, czerwony płaszcz, który zakrywa mu prawe ramię i prawą nogę. Nad głowami świętych postaci nimby. Przed krzyżem, na ziemi stoi naczynie na wonne oleje, w tle widać zarys Jerozolimy. Większą część tła zakrywają skłębione, granatowe, rozświetlone miejscami obłoki. Skrzydła tryptyku są malowane dwustronnie, każde podzielona na dwa pola. Na awersie umieszczono sceny Pasji. Na lewym u góry Modlitwa w Ogrójcu, poniżej Biczowanie. Po prawej stronie Cierniem koronowanie powyżej Niesienia krzyża. Na rewersie po lewej stronie Zwiastowanie ponad św. Erazmem, a po prawej Nawiedzenie nad św. Zofią z córkami. Scena Modlitwy w Ogrójcu rozgrywa się w trzech planach. Z przodu, przy dolnej krawędzi widoczni śpiący uczniowie. Na drugim planie klęczący z rozłożonymi rękami Chrystus, przed którym pojawił się anioł trzymający krzyż oraz kielich. Tło stanowi skała i widok miasta z oddali. Biczowanie zostało zakomponowane jako scena wielopostaciowa, w której centralnie umieszczono zwróconą w prawo postać Jezusa przywiązanego do niskiego słupa, odzianego jedynie w perizonium, z koroną cierniową na głowie. Chrystus obraca głowę przez lewe ramię. Za nim dwóch mężczyzn, przed nim kolejny, wszyscy są biczownikami, u jednego widać z dłoniach uniesioną rózgę; czwarty okręca sznur wokół słupa. Za nimi grupa mężczyzn w szpiczastych czapkach z otokami, jeden z nich trzyma pochodnię. Z prawej strony, w tle widać ścianę budynku. W centrum Koronowania cierniem widoczna jest postać siedzącego Chrystusa o związanych rękach i skrzyżowanych stopach, osłoniętego jedynie czerwonym płaszczem spiętym pod szyją. Wokół niego trzech mężczyzn: dwóch patykami zakłada koronę cierniową, trzeci wkłada Chrystusowi w dłonie liść palmy. W tle postacie halabardników oraz ukazane perspektywicznie ściany budowli. Na pierwszym planie Niesienia krzyża widoczna z prawego profilu postać Jezusa uginającego się pod ciężarem niesionego krzyża, a wokół niego ciasno stłoczona grupa mężczyzn. Jeden z nich, Szymon Cyrenejczyk, próbuje pomóc Chrystusowi, pozostali to żołnierze, pilnujący Zbawiciela. Ten, który stoi z prawej strony kompozycji, trzyma w lewej ręce sznur krępujący ręce Chrystusa, a w prawej unosi kij. W tle widać postaci: z prawej między żołnierzami głowy Marii i Marii Magdaleny, z lewej dwóch mężczyzn, dalej widok miasta i rozświetlone niebo. Scena Zwiastowania ma typową ikonografię i układ. Po prawej stronie kompozycji za pulpitem klęczy Maria, składając lewą rękę na piersi, prawą zwraca w stronę anioła, który unosi się na obłokach po lewej stronie. Anioł w prawej ręce trzyma kwiat lilii, ponad nim, na tle rozświetlonego nieba unosi się gołębicą Ducha Świętego. Nawiedzenie ma kompozycję wieloplanową. Z przodu Maria wita się ze św. Elżbietą. Kobiety ściskają sobie ręce i obejmując, patrzą na siebie. Za nimi św. Józef i św. Joachim witają się na progu domu. W tle architektura i fragment drzewa na tle niebiesko-białego nieba. Święty Erazm został przedstawiony w bogato dekorowanym stroju biskupim: w ciemnej sutannie, białej komży, wzorzystej kapie i rękawiczkach; na głowie infuła. Stoi z księgą w prawej ręce i pastorałem w lewej. Po prawej stronie, na dole kompozycji widoczne krwawiące wnętrzności świętego. Na tło przedstawienia składa się szeroki krajobraz z wijącą się rzeką i wzgórzami na horyzoncie oraz zachmurzone niebo. Święta Zofia została ukazana z trzeba córkami. Stoi centralnie, z prawą nogą wysuniętą do przodu, spogląda w niebo, prawą ręką przytrzymuje księgę, w wyciągniętej lewej ma krzyż, na głowie ma koronę. Po jej prawej stronie córka ubrana w białą suknię i pomarańczowy płaszcz, po lewej dwie kolejne. Stojąca z nich bliżej ma zieloną suknię i jasny płaszcza, ustawiona dalej ma czerwoną suknię i zielony płaszcz, prawą ręką przytrzymuje oparty ostrzem o ziemię miecz. Za nimi zachmurzone niebo. Sceny zostały ujęte profilowanymi ramami. Nastawę ustawiono na predelli w kształcie leżącego prostokąta z wklęsłymi ściankami bocznymi zakończonymi wolutami i zamknięto zwieńczeniem w formie przerwanego przyczółka dekorowanego ząbkowaniem. Struktura polichromowana na niebiesko, płyciny na zielono, profile i ornament na złoto.
Zdjęcie nr 15: Ołtarzyk przenośny w formie tryptyku z ruchomymi skrzydłami, predellą i zwieńczeniem. W polu głównym Ukrzyżowanie. W centrum kompozycji Jezus wiszący na krzyżu, przybity trzema gwoździami, z głową opadającą na prawe ramię, o widocznej muskulaturze, przewiązany w biodrach białym, cienkim perizonium. Pod krzyżem św. Maria Magdalena ukazana frontalnie klęczy, obejmując rękami krzyż, w lewej trzyma białą chustkę, którą dotyka stopy Jezusa. Maria unosi głowę, wzrok kieruje na ukrzyżowanego. Ma pociągłą twarz, duże oczy, długi nos i wąskie usta, włosy opadają jej na ramiona i plecy. Jest ubrana w jasnoróżową suknię, spod której widać zielone rękawy i żółty płaszcz, który zakrywa jej lewy bark i nogi. Po lewej stronie krzyża, pogrążona w żalu stoi Matka Boska. Została przedstawiona jako dojrzała kobieta, z opuszczoną głową i rękami złożonymi w modlitwie. Jest ubrana w różową suknię, białą podwikę i granatowy maforion lamowany złotem. Po prawej stronie krzyża stoi św. Jan, który patrzy na Jezusa, prawą rękę składa na piersi, lewą wskazuje ziemię. Ma małą, okrągłą twarz, okoloną krótkim zarostem, długie włosy opadają mu na ramiona i plecy. Jest ubrany w zieloną suknię i obszerny, czerwony płaszcz, który zakrywa mu prawe ramię i prawą nogę. Nad głowami świętych postaci nimby. Przed krzyżem, na ziemi stoi naczynie na wonne oleje, w tle widać zarys Jerozolimy. Większą część tła zakrywają skłębione, granatowe, rozświetlone miejscami obłoki. Skrzydła tryptyku są malowane dwustronnie, każde podzielona na dwa pola. Na awersie umieszczono sceny Pasji. Na lewym u góry Modlitwa w Ogrójcu, poniżej Biczowanie. Po prawej stronie Cierniem koronowanie powyżej Niesienia krzyża. Na rewersie po lewej stronie Zwiastowanie ponad św. Erazmem, a po prawej Nawiedzenie nad św. Zofią z córkami. Scena Modlitwy w Ogrójcu rozgrywa się w trzech planach. Z przodu, przy dolnej krawędzi widoczni śpiący uczniowie. Na drugim planie klęczący z rozłożonymi rękami Chrystus, przed którym pojawił się anioł trzymający krzyż oraz kielich. Tło stanowi skała i widok miasta z oddali. Biczowanie zostało zakomponowane jako scena wielopostaciowa, w której centralnie umieszczono zwróconą w prawo postać Jezusa przywiązanego do niskiego słupa, odzianego jedynie w perizonium, z koroną cierniową na głowie. Chrystus obraca głowę przez lewe ramię. Za nim dwóch mężczyzn, przed nim kolejny, wszyscy są biczownikami, u jednego widać z dłoniach uniesioną rózgę; czwarty okręca sznur wokół słupa. Za nimi grupa mężczyzn w szpiczastych czapkach z otokami, jeden z nich trzyma pochodnię. Z prawej strony, w tle widać ścianę budynku. W centrum Koronowania cierniem widoczna jest postać siedzącego Chrystusa o związanych rękach i skrzyżowanych stopach, osłoniętego jedynie czerwonym płaszczem spiętym pod szyją. Wokół niego trzech mężczyzn: dwóch patykami zakłada koronę cierniową, trzeci wkłada Chrystusowi w dłonie liść palmy. W tle postacie halabardników oraz ukazane perspektywicznie ściany budowli. Na pierwszym planie Niesienia krzyża widoczna z prawego profilu postać Jezusa uginającego się pod ciężarem niesionego krzyża, a wokół niego ciasno stłoczona grupa mężczyzn. Jeden z nich, Szymon Cyrenejczyk, próbuje pomóc Chrystusowi, pozostali to żołnierze, pilnujący Zbawiciela. Ten, który stoi z prawej strony kompozycji, trzyma w lewej ręce sznur krępujący ręce Chrystusa, a w prawej unosi kij. W tle widać postaci: z prawej między żołnierzami głowy Marii i Marii Magdaleny, z lewej dwóch mężczyzn, dalej widok miasta i rozświetlone niebo. Scena Zwiastowania ma typową ikonografię i układ. Po prawej stronie kompozycji za pulpitem klęczy Maria, składając lewą rękę na piersi, prawą zwraca w stronę anioła, który unosi się na obłokach po lewej stronie. Anioł w prawej ręce trzyma kwiat lilii, ponad nim, na tle rozświetlonego nieba unosi się gołębicą Ducha Świętego. Nawiedzenie ma kompozycję wieloplanową. Z przodu Maria wita się ze św. Elżbietą. Kobiety ściskają sobie ręce i obejmując, patrzą na siebie. Za nimi św. Józef i św. Joachim witają się na progu domu. W tle architektura i fragment drzewa na tle niebiesko-białego nieba. Święty Erazm został przedstawiony w bogato dekorowanym stroju biskupim: w ciemnej sutannie, białej komży, wzorzystej kapie i rękawiczkach; na głowie infuła. Stoi z księgą w prawej ręce i pastorałem w lewej. Po prawej stronie, na dole kompozycji widoczne krwawiące wnętrzności świętego. Na tło przedstawienia składa się szeroki krajobraz z wijącą się rzeką i wzgórzami na horyzoncie oraz zachmurzone niebo. Święta Zofia została ukazana z trzeba córkami. Stoi centralnie, z prawą nogą wysuniętą do przodu, spogląda w niebo, prawą ręką przytrzymuje księgę, w wyciągniętej lewej ma krzyż, na głowie ma koronę. Po jej prawej stronie córka ubrana w białą suknię i pomarańczowy płaszcz, po lewej dwie kolejne. Stojąca z nich bliżej ma zieloną suknię i jasny płaszcza, ustawiona dalej ma czerwoną suknię i zielony płaszcz, prawą ręką przytrzymuje oparty ostrzem o ziemię miecz. Za nimi zachmurzone niebo. Sceny zostały ujęte profilowanymi ramami. Nastawę ustawiono na predelli w kształcie leżącego prostokąta z wklęsłymi ściankami bocznymi zakończonymi wolutami i zamknięto zwieńczeniem w formie przerwanego przyczółka dekorowanego ząbkowaniem. Struktura polichromowana na niebiesko, płyciny na zielono, profile i ornament na złoto.
Zdjęcie nr 16: Ołtarzyk przenośny w formie tryptyku z ruchomymi skrzydłami, predellą i zwieńczeniem. W polu głównym Ukrzyżowanie. W centrum kompozycji Jezus wiszący na krzyżu, przybity trzema gwoździami, z głową opadającą na prawe ramię, o widocznej muskulaturze, przewiązany w biodrach białym, cienkim perizonium. Pod krzyżem św. Maria Magdalena ukazana frontalnie klęczy, obejmując rękami krzyż, w lewej trzyma białą chustkę, którą dotyka stopy Jezusa. Maria unosi głowę, wzrok kieruje na ukrzyżowanego. Ma pociągłą twarz, duże oczy, długi nos i wąskie usta, włosy opadają jej na ramiona i plecy. Jest ubrana w jasnoróżową suknię, spod której widać zielone rękawy i żółty płaszcz, który zakrywa jej lewy bark i nogi. Po lewej stronie krzyża, pogrążona w żalu stoi Matka Boska. Została przedstawiona jako dojrzała kobieta, z opuszczoną głową i rękami złożonymi w modlitwie. Jest ubrana w różową suknię, białą podwikę i granatowy maforion lamowany złotem. Po prawej stronie krzyża stoi św. Jan, który patrzy na Jezusa, prawą rękę składa na piersi, lewą wskazuje ziemię. Ma małą, okrągłą twarz, okoloną krótkim zarostem, długie włosy opadają mu na ramiona i plecy. Jest ubrany w zieloną suknię i obszerny, czerwony płaszcz, który zakrywa mu prawe ramię i prawą nogę. Nad głowami świętych postaci nimby. Przed krzyżem, na ziemi stoi naczynie na wonne oleje, w tle widać zarys Jerozolimy. Większą część tła zakrywają skłębione, granatowe, rozświetlone miejscami obłoki. Skrzydła tryptyku są malowane dwustronnie, każde podzielona na dwa pola. Na awersie umieszczono sceny Pasji. Na lewym u góry Modlitwa w Ogrójcu, poniżej Biczowanie. Po prawej stronie Cierniem koronowanie powyżej Niesienia krzyża. Na rewersie po lewej stronie Zwiastowanie ponad św. Erazmem, a po prawej Nawiedzenie nad św. Zofią z córkami. Scena Modlitwy w Ogrójcu rozgrywa się w trzech planach. Z przodu, przy dolnej krawędzi widoczni śpiący uczniowie. Na drugim planie klęczący z rozłożonymi rękami Chrystus, przed którym pojawił się anioł trzymający krzyż oraz kielich. Tło stanowi skała i widok miasta z oddali. Biczowanie zostało zakomponowane jako scena wielopostaciowa, w której centralnie umieszczono zwróconą w prawo postać Jezusa przywiązanego do niskiego słupa, odzianego jedynie w perizonium, z koroną cierniową na głowie. Chrystus obraca głowę przez lewe ramię. Za nim dwóch mężczyzn, przed nim kolejny, wszyscy są biczownikami, u jednego widać z dłoniach uniesioną rózgę; czwarty okręca sznur wokół słupa. Za nimi grupa mężczyzn w szpiczastych czapkach z otokami, jeden z nich trzyma pochodnię. Z prawej strony, w tle widać ścianę budynku. W centrum Koronowania cierniem widoczna jest postać siedzącego Chrystusa o związanych rękach i skrzyżowanych stopach, osłoniętego jedynie czerwonym płaszczem spiętym pod szyją. Wokół niego trzech mężczyzn: dwóch patykami zakłada koronę cierniową, trzeci wkłada Chrystusowi w dłonie liść palmy. W tle postacie halabardników oraz ukazane perspektywicznie ściany budowli. Na pierwszym planie Niesienia krzyża widoczna z prawego profilu postać Jezusa uginającego się pod ciężarem niesionego krzyża, a wokół niego ciasno stłoczona grupa mężczyzn. Jeden z nich, Szymon Cyrenejczyk, próbuje pomóc Chrystusowi, pozostali to żołnierze, pilnujący Zbawiciela. Ten, który stoi z prawej strony kompozycji, trzyma w lewej ręce sznur krępujący ręce Chrystusa, a w prawej unosi kij. W tle widać postaci: z prawej między żołnierzami głowy Marii i Marii Magdaleny, z lewej dwóch mężczyzn, dalej widok miasta i rozświetlone niebo. Scena Zwiastowania ma typową ikonografię i układ. Po prawej stronie kompozycji za pulpitem klęczy Maria, składając lewą rękę na piersi, prawą zwraca w stronę anioła, który unosi się na obłokach po lewej stronie. Anioł w prawej ręce trzyma kwiat lilii, ponad nim, na tle rozświetlonego nieba unosi się gołębicą Ducha Świętego. Nawiedzenie ma kompozycję wieloplanową. Z przodu Maria wita się ze św. Elżbietą. Kobiety ściskają sobie ręce i obejmując, patrzą na siebie. Za nimi św. Józef i św. Joachim witają się na progu domu. W tle architektura i fragment drzewa na tle niebiesko-białego nieba. Święty Erazm został przedstawiony w bogato dekorowanym stroju biskupim: w ciemnej sutannie, białej komży, wzorzystej kapie i rękawiczkach; na głowie infuła. Stoi z księgą w prawej ręce i pastorałem w lewej. Po prawej stronie, na dole kompozycji widoczne krwawiące wnętrzności świętego. Na tło przedstawienia składa się szeroki krajobraz z wijącą się rzeką i wzgórzami na horyzoncie oraz zachmurzone niebo. Święta Zofia została ukazana z trzeba córkami. Stoi centralnie, z prawą nogą wysuniętą do przodu, spogląda w niebo, prawą ręką przytrzymuje księgę, w wyciągniętej lewej ma krzyż, na głowie ma koronę. Po jej prawej stronie córka ubrana w białą suknię i pomarańczowy płaszcz, po lewej dwie kolejne. Stojąca z nich bliżej ma zieloną suknię i jasny płaszcza, ustawiona dalej ma czerwoną suknię i zielony płaszcz, prawą ręką przytrzymuje oparty ostrzem o ziemię miecz. Za nimi zachmurzone niebo. Sceny zostały ujęte profilowanymi ramami. Nastawę ustawiono na predelli w kształcie leżącego prostokąta z wklęsłymi ściankami bocznymi zakończonymi wolutami i zamknięto zwieńczeniem w formie przerwanego przyczółka dekorowanego ząbkowaniem. Struktura polichromowana na niebiesko, płyciny na zielono, profile i ornament na złoto.
Zdjęcie nr 17: Ołtarzyk przenośny w formie tryptyku z ruchomymi skrzydłami, predellą i zwieńczeniem. W polu głównym Ukrzyżowanie. W centrum kompozycji Jezus wiszący na krzyżu, przybity trzema gwoździami, z głową opadającą na prawe ramię, o widocznej muskulaturze, przewiązany w biodrach białym, cienkim perizonium. Pod krzyżem św. Maria Magdalena ukazana frontalnie klęczy, obejmując rękami krzyż, w lewej trzyma białą chustkę, którą dotyka stopy Jezusa. Maria unosi głowę, wzrok kieruje na ukrzyżowanego. Ma pociągłą twarz, duże oczy, długi nos i wąskie usta, włosy opadają jej na ramiona i plecy. Jest ubrana w jasnoróżową suknię, spod której widać zielone rękawy i żółty płaszcz, który zakrywa jej lewy bark i nogi. Po lewej stronie krzyża, pogrążona w żalu stoi Matka Boska. Została przedstawiona jako dojrzała kobieta, z opuszczoną głową i rękami złożonymi w modlitwie. Jest ubrana w różową suknię, białą podwikę i granatowy maforion lamowany złotem. Po prawej stronie krzyża stoi św. Jan, który patrzy na Jezusa, prawą rękę składa na piersi, lewą wskazuje ziemię. Ma małą, okrągłą twarz, okoloną krótkim zarostem, długie włosy opadają mu na ramiona i plecy. Jest ubrany w zieloną suknię i obszerny, czerwony płaszcz, który zakrywa mu prawe ramię i prawą nogę. Nad głowami świętych postaci nimby. Przed krzyżem, na ziemi stoi naczynie na wonne oleje, w tle widać zarys Jerozolimy. Większą część tła zakrywają skłębione, granatowe, rozświetlone miejscami obłoki. Skrzydła tryptyku są malowane dwustronnie, każde podzielona na dwa pola. Na awersie umieszczono sceny Pasji. Na lewym u góry Modlitwa w Ogrójcu, poniżej Biczowanie. Po prawej stronie Cierniem koronowanie powyżej Niesienia krzyża. Na rewersie po lewej stronie Zwiastowanie ponad św. Erazmem, a po prawej Nawiedzenie nad św. Zofią z córkami. Scena Modlitwy w Ogrójcu rozgrywa się w trzech planach. Z przodu, przy dolnej krawędzi widoczni śpiący uczniowie. Na drugim planie klęczący z rozłożonymi rękami Chrystus, przed którym pojawił się anioł trzymający krzyż oraz kielich. Tło stanowi skała i widok miasta z oddali. Biczowanie zostało zakomponowane jako scena wielopostaciowa, w której centralnie umieszczono zwróconą w prawo postać Jezusa przywiązanego do niskiego słupa, odzianego jedynie w perizonium, z koroną cierniową na głowie. Chrystus obraca głowę przez lewe ramię. Za nim dwóch mężczyzn, przed nim kolejny, wszyscy są biczownikami, u jednego widać z dłoniach uniesioną rózgę; czwarty okręca sznur wokół słupa. Za nimi grupa mężczyzn w szpiczastych czapkach z otokami, jeden z nich trzyma pochodnię. Z prawej strony, w tle widać ścianę budynku. W centrum Koronowania cierniem widoczna jest postać siedzącego Chrystusa o związanych rękach i skrzyżowanych stopach, osłoniętego jedynie czerwonym płaszczem spiętym pod szyją. Wokół niego trzech mężczyzn: dwóch patykami zakłada koronę cierniową, trzeci wkłada Chrystusowi w dłonie liść palmy. W tle postacie halabardników oraz ukazane perspektywicznie ściany budowli. Na pierwszym planie Niesienia krzyża widoczna z prawego profilu postać Jezusa uginającego się pod ciężarem niesionego krzyża, a wokół niego ciasno stłoczona grupa mężczyzn. Jeden z nich, Szymon Cyrenejczyk, próbuje pomóc Chrystusowi, pozostali to żołnierze, pilnujący Zbawiciela. Ten, który stoi z prawej strony kompozycji, trzyma w lewej ręce sznur krępujący ręce Chrystusa, a w prawej unosi kij. W tle widać postaci: z prawej między żołnierzami głowy Marii i Marii Magdaleny, z lewej dwóch mężczyzn, dalej widok miasta i rozświetlone niebo. Scena Zwiastowania ma typową ikonografię i układ. Po prawej stronie kompozycji za pulpitem klęczy Maria, składając lewą rękę na piersi, prawą zwraca w stronę anioła, który unosi się na obłokach po lewej stronie. Anioł w prawej ręce trzyma kwiat lilii, ponad nim, na tle rozświetlonego nieba unosi się gołębicą Ducha Świętego. Nawiedzenie ma kompozycję wieloplanową. Z przodu Maria wita się ze św. Elżbietą. Kobiety ściskają sobie ręce i obejmując, patrzą na siebie. Za nimi św. Józef i św. Joachim witają się na progu domu. W tle architektura i fragment drzewa na tle niebiesko-białego nieba. Święty Erazm został przedstawiony w bogato dekorowanym stroju biskupim: w ciemnej sutannie, białej komży, wzorzystej kapie i rękawiczkach; na głowie infuła. Stoi z księgą w prawej ręce i pastorałem w lewej. Po prawej stronie, na dole kompozycji widoczne krwawiące wnętrzności świętego. Na tło przedstawienia składa się szeroki krajobraz z wijącą się rzeką i wzgórzami na horyzoncie oraz zachmurzone niebo. Święta Zofia została ukazana z trzeba córkami. Stoi centralnie, z prawą nogą wysuniętą do przodu, spogląda w niebo, prawą ręką przytrzymuje księgę, w wyciągniętej lewej ma krzyż, na głowie ma koronę. Po jej prawej stronie córka ubrana w białą suknię i pomarańczowy płaszcz, po lewej dwie kolejne. Stojąca z nich bliżej ma zieloną suknię i jasny płaszcza, ustawiona dalej ma czerwoną suknię i zielony płaszcz, prawą ręką przytrzymuje oparty ostrzem o ziemię miecz. Za nimi zachmurzone niebo. Sceny zostały ujęte profilowanymi ramami. Nastawę ustawiono na predelli w kształcie leżącego prostokąta z wklęsłymi ściankami bocznymi zakończonymi wolutami i zamknięto zwieńczeniem w formie przerwanego przyczółka dekorowanego ząbkowaniem. Struktura polichromowana na niebiesko, płyciny na zielono, profile i ornament na złoto.
Zdjęcie nr 18: Ołtarzyk przenośny w formie tryptyku z ruchomymi skrzydłami, predellą i zwieńczeniem. W polu głównym Ukrzyżowanie. W centrum kompozycji Jezus wiszący na krzyżu, przybity trzema gwoździami, z głową opadającą na prawe ramię, o widocznej muskulaturze, przewiązany w biodrach białym, cienkim perizonium. Pod krzyżem św. Maria Magdalena ukazana frontalnie klęczy, obejmując rękami krzyż, w lewej trzyma białą chustkę, którą dotyka stopy Jezusa. Maria unosi głowę, wzrok kieruje na ukrzyżowanego. Ma pociągłą twarz, duże oczy, długi nos i wąskie usta, włosy opadają jej na ramiona i plecy. Jest ubrana w jasnoróżową suknię, spod której widać zielone rękawy i żółty płaszcz, który zakrywa jej lewy bark i nogi. Po lewej stronie krzyża, pogrążona w żalu stoi Matka Boska. Została przedstawiona jako dojrzała kobieta, z opuszczoną głową i rękami złożonymi w modlitwie. Jest ubrana w różową suknię, białą podwikę i granatowy maforion lamowany złotem. Po prawej stronie krzyża stoi św. Jan, który patrzy na Jezusa, prawą rękę składa na piersi, lewą wskazuje ziemię. Ma małą, okrągłą twarz, okoloną krótkim zarostem, długie włosy opadają mu na ramiona i plecy. Jest ubrany w zieloną suknię i obszerny, czerwony płaszcz, który zakrywa mu prawe ramię i prawą nogę. Nad głowami świętych postaci nimby. Przed krzyżem, na ziemi stoi naczynie na wonne oleje, w tle widać zarys Jerozolimy. Większą część tła zakrywają skłębione, granatowe, rozświetlone miejscami obłoki. Skrzydła tryptyku są malowane dwustronnie, każde podzielona na dwa pola. Na awersie umieszczono sceny Pasji. Na lewym u góry Modlitwa w Ogrójcu, poniżej Biczowanie. Po prawej stronie Cierniem koronowanie powyżej Niesienia krzyża. Na rewersie po lewej stronie Zwiastowanie ponad św. Erazmem, a po prawej Nawiedzenie nad św. Zofią z córkami. Scena Modlitwy w Ogrójcu rozgrywa się w trzech planach. Z przodu, przy dolnej krawędzi widoczni śpiący uczniowie. Na drugim planie klęczący z rozłożonymi rękami Chrystus, przed którym pojawił się anioł trzymający krzyż oraz kielich. Tło stanowi skała i widok miasta z oddali. Biczowanie zostało zakomponowane jako scena wielopostaciowa, w której centralnie umieszczono zwróconą w prawo postać Jezusa przywiązanego do niskiego słupa, odzianego jedynie w perizonium, z koroną cierniową na głowie. Chrystus obraca głowę przez lewe ramię. Za nim dwóch mężczyzn, przed nim kolejny, wszyscy są biczownikami, u jednego widać z dłoniach uniesioną rózgę; czwarty okręca sznur wokół słupa. Za nimi grupa mężczyzn w szpiczastych czapkach z otokami, jeden z nich trzyma pochodnię. Z prawej strony, w tle widać ścianę budynku. W centrum Koronowania cierniem widoczna jest postać siedzącego Chrystusa o związanych rękach i skrzyżowanych stopach, osłoniętego jedynie czerwonym płaszczem spiętym pod szyją. Wokół niego trzech mężczyzn: dwóch patykami zakłada koronę cierniową, trzeci wkłada Chrystusowi w dłonie liść palmy. W tle postacie halabardników oraz ukazane perspektywicznie ściany budowli. Na pierwszym planie Niesienia krzyża widoczna z prawego profilu postać Jezusa uginającego się pod ciężarem niesionego krzyża, a wokół niego ciasno stłoczona grupa mężczyzn. Jeden z nich, Szymon Cyrenejczyk, próbuje pomóc Chrystusowi, pozostali to żołnierze, pilnujący Zbawiciela. Ten, który stoi z prawej strony kompozycji, trzyma w lewej ręce sznur krępujący ręce Chrystusa, a w prawej unosi kij. W tle widać postaci: z prawej między żołnierzami głowy Marii i Marii Magdaleny, z lewej dwóch mężczyzn, dalej widok miasta i rozświetlone niebo. Scena Zwiastowania ma typową ikonografię i układ. Po prawej stronie kompozycji za pulpitem klęczy Maria, składając lewą rękę na piersi, prawą zwraca w stronę anioła, który unosi się na obłokach po lewej stronie. Anioł w prawej ręce trzyma kwiat lilii, ponad nim, na tle rozświetlonego nieba unosi się gołębicą Ducha Świętego. Nawiedzenie ma kompozycję wieloplanową. Z przodu Maria wita się ze św. Elżbietą. Kobiety ściskają sobie ręce i obejmując, patrzą na siebie. Za nimi św. Józef i św. Joachim witają się na progu domu. W tle architektura i fragment drzewa na tle niebiesko-białego nieba. Święty Erazm został przedstawiony w bogato dekorowanym stroju biskupim: w ciemnej sutannie, białej komży, wzorzystej kapie i rękawiczkach; na głowie infuła. Stoi z księgą w prawej ręce i pastorałem w lewej. Po prawej stronie, na dole kompozycji widoczne krwawiące wnętrzności świętego. Na tło przedstawienia składa się szeroki krajobraz z wijącą się rzeką i wzgórzami na horyzoncie oraz zachmurzone niebo. Święta Zofia została ukazana z trzeba córkami. Stoi centralnie, z prawą nogą wysuniętą do przodu, spogląda w niebo, prawą ręką przytrzymuje księgę, w wyciągniętej lewej ma krzyż, na głowie ma koronę. Po jej prawej stronie córka ubrana w białą suknię i pomarańczowy płaszcz, po lewej dwie kolejne. Stojąca z nich bliżej ma zieloną suknię i jasny płaszcza, ustawiona dalej ma czerwoną suknię i zielony płaszcz, prawą ręką przytrzymuje oparty ostrzem o ziemię miecz. Za nimi zachmurzone niebo. Sceny zostały ujęte profilowanymi ramami. Nastawę ustawiono na predelli w kształcie leżącego prostokąta z wklęsłymi ściankami bocznymi zakończonymi wolutami i zamknięto zwieńczeniem w formie przerwanego przyczółka dekorowanego ząbkowaniem. Struktura polichromowana na niebiesko, płyciny na zielono, profile i ornament na złoto.

Tryptyk Różańcowy

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Wieliczka
Miejscowość
Wieliczka
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wieliczka
Parafia
Św. Klemensa
Tagi
ołtarzyk przenośny sztuka późnorenesansowa tryptyk
Miejsce przechowywania
zakrystia
Identyfikator
DZIELO/14725
Kategoria
ołtarz
Ilość
1
Czas powstania
obrazy: około 1600 roku; struktura: XIX wiek
Technika i materiał
olej na desce; drewno, techniki snycerskie, polichromia, złocenie
Wymiary podstawowe
szerokość – 117 cm (zamkniętego 80 cm)
wysokość – 133 cm
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Tryptyk był częścią wyposażenia dawnego kościoła św. Klemensa. Strukturę, tzn. predellę, zwieńczenie i obramienia scen wymieniono najpewniej w XIX wieku. W nowo wybudowanym kościele był przechowywany na ołtarzu Matki Boskiej Różańcowej, z czasem został przeniesiony do zakrystii.

Opis

Ołtarzyk przenośny w formie tryptyku z ruchomymi skrzydłami, predellą i zwieńczeniem.
W polu głównym Ukrzyżowanie. W centrum kompozycji Jezus wiszący na krzyżu, przybity trzema gwoździami, z głową opadającą na prawe ramię, o widocznej muskulaturze, przewiązany w biodrach białym, cienkim perizonium. Pod krzyżem św. Maria Magdalena ukazana frontalnie klęczy, obejmując rękami krzyż, w lewej trzyma białą chustkę, którą dotyka stopy Jezusa. Maria unosi głowę, wzrok kieruje na ukrzyżowanego. Ma pociągłą twarz, duże oczy, długi nos i wąskie usta, włosy opadają jej na ramiona i plecy. Jest ubrana w jasnoróżową suknię, spod której widać zielone rękawy i żółty płaszcz, który zakrywa jej lewy bark i nogi. Po lewej stronie krzyża, pogrążona w żalu stoi Matka Boska. Została przedstawiona jako dojrzała kobieta, z opuszczoną głową i rękami złożonymi w modlitwie. Jest ubrana w różową suknię, białą podwikę i granatowy maforion lamowany złotem. Po prawej stronie krzyża stoi św. Jan, który patrzy na Jezusa, prawą rękę składa na piersi, lewą wskazuje ziemię. Ma małą, okrągłą twarz, okoloną krótkim zarostem, długie włosy opadają mu na ramiona i plecy. Jest ubrany w zieloną suknię i obszerny, czerwony płaszcz, który zakrywa mu prawe ramię i prawą nogę. Nad głowami świętych postaci nimby. Przed krzyżem, na ziemi stoi naczynie na wonne oleje, w tle widać zarys Jerozolimy. Większą część tła zakrywają skłębione, granatowe, rozświetlone miejscami obłoki.
Skrzydła tryptyku są malowane dwustronnie, każde podzielona na dwa pola. Na awersie umieszczono sceny Pasji. Na lewym u góry Modlitwa w Ogrójcu, poniżej Biczowanie. Po prawej stronie Cierniem koronowanie powyżej Niesienia krzyża. Na rewersie po lewej stronie Zwiastowanie ponad św. Erazmem, a po prawej Nawiedzenie nad św. Zofią z córkami.
Scena Modlitwy w Ogrójcu rozgrywa się w trzech planach. Z przodu, przy dolnej krawędzi widoczni śpiący uczniowie. Na drugim planie klęczący z rozłożonymi rękami Chrystus, przed którym pojawił się anioł trzymający krzyż oraz kielich. Tło stanowi skała i widok miasta z oddali.
Biczowanie zostało zakomponowane jako scena wielopostaciowa, w której centralnie umieszczono zwróconą w prawo postać Jezusa przywiązanego do niskiego słupa, odzianego jedynie w perizonium, z koroną cierniową na głowie. Chrystus obraca głowę przez lewe ramię. Za nim dwóch mężczyzn, przed nim kolejny, wszyscy są biczownikami, u jednego widać z dłoniach uniesioną rózgę; czwarty okręca sznur wokół słupa. Za nimi grupa mężczyzn w szpiczastych czapkach z otokami, jeden z nich trzyma pochodnię. Z prawej strony, w tle widać ścianę budynku.
W centrum Koronowania cierniem widoczna jest postać siedzącego Chrystusa o związanych rękach i skrzyżowanych stopach, osłoniętego jedynie czerwonym płaszczem spiętym pod szyją. Wokół niego trzech mężczyzn: dwóch patykami zakłada koronę cierniową, trzeci wkłada Chrystusowi w dłonie liść palmy. W tle postacie halabardników oraz ukazane perspektywicznie ściany budowli.
Na pierwszym planie Niesienia krzyża widoczna z prawego profilu postać Jezusa uginającego się pod ciężarem niesionego krzyża, a wokół niego ciasno stłoczona grupa mężczyzn. Jeden z nich, Szymon Cyrenejczyk, próbuje pomóc Chrystusowi, pozostali to żołnierze, pilnujący Zbawiciela. Ten, który stoi z prawej strony kompozycji, trzyma w lewej ręce sznur krępujący ręce Chrystusa, a w prawej unosi kij. W tle widać postaci: z prawej między żołnierzami głowy Marii i Marii Magdaleny, z lewej dwóch mężczyzn, dalej widok miasta i rozświetlone niebo.
Scena Zwiastowania ma typową ikonografię i układ. Po prawej stronie kompozycji za pulpitem klęczy Maria, składając lewą rękę na piersi, prawą zwraca w stronę anioła, który unosi się na obłokach po lewej stronie. Anioł w prawej ręce trzyma kwiat lilii, ponad nim, na tle rozświetlonego nieba unosi się gołębicą Ducha Świętego.
Nawiedzenie ma kompozycję wieloplanową. Z przodu Maria wita się ze św. Elżbietą. Kobiety ściskają sobie ręce i obejmując, patrzą na siebie. Za nimi św. Józef i św. Joachim witają się na progu domu. W tle architektura i fragment drzewa na tle niebiesko-białego nieba.
Święty Erazm został przedstawiony w bogato dekorowanym stroju biskupim: w ciemnej sutannie, białej komży, wzorzystej kapie i rękawiczkach; na głowie infuła. Stoi z księgą w prawej ręce i pastorałem w lewej. Po prawej stronie, na dole kompozycji widoczne krwawiące wnętrzności świętego. Na tło przedstawienia składa się szeroki krajobraz z wijącą się rzeką i wzgórzami na horyzoncie oraz zachmurzone niebo.
Święta Zofia została ukazana z trzeba córkami. Stoi centralnie, z prawą nogą wysuniętą do przodu, spogląda w niebo, prawą ręką przytrzymuje księgę, w wyciągniętej lewej ma krzyż, na głowie ma koronę. Po jej prawej stronie córka ubrana w białą suknię i pomarańczowy płaszcz, po lewej dwie kolejne. Stojąca z nich bliżej ma zieloną suknię i jasny płaszcza, ustawiona dalej ma czerwoną suknię i zielony płaszcz, prawą ręką przytrzymuje oparty ostrzem o ziemię miecz. Za nimi zachmurzone niebo.
Sceny zostały ujęte profilowanymi ramami. Nastawę ustawiono na predelli w kształcie leżącego prostokąta z wklęsłymi ściankami bocznymi zakończonymi wolutami i zamknięto zwieńczeniem w formie przerwanego przyczółka dekorowanego ząbkowaniem. Struktura polichromowana na niebiesko, płyciny na zielono, profile i ornament na złoto.

Zarys problematyki artystycznej

Obrazy ołtarzyka cechuje bardzo dobra jakość artystyczna. Postacie o prawidłowych, smukłych proporcjach zostały ukazane w wyrafinowanych pozach, czyniąc subtelne gesty. Artysta posługiwał się tradycyjną ikonografią, swobodnie komponując statyczne i dynamiczne, wieloplanowe sceny. Całość została utrzymana w chłodnej tonacji, z interesująco rozłożonymi akcentami kolorystycznymi. Uwagę zwraca ukazany w tłach wielu scen szeroki pejzaż typowy dla przedstawień renesansowych oraz prawidłowo oddana perspektywa w partiach architektury. To wszystko, a także stroje, wskazują na dzieło okresu późnego renesansu.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Przenośny ołtarzyk w formie tryptyku przechowywany w zakrystii kościoła św. Klemensa jest dziełem łączonym z elementów pochodzących z różnych okresów. Obrazy powstały około 1600 roku, natomiast skrzynia, w której je umieszczono, została wykonana w XIX wieku. Przedstawienia cechuje bardzo wysoka jakość artystyczna. Sposób komponowania scen, kształt sylwetek, stroje i aranżacja tła wskazują, że jest to dzieło późnorenesansowe.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953
Chrzanowski Tadeusz, Kornecki Marian , "Sztuka Ziemi Krakowskiej", Kraków 1982
Gaczoł Andrzej, "Zabytki sztuki w Wieliczce" , [w:] "Wieliczka. Dzieje miasta (do roku 1990)" , red.Gawęda Stanisław, Jodłowski Antoni, Piotrowicz Józef , Kraków 1990 , s. 333-363

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.
obraz
Adoracja Imienia Jezus
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem od wschodu w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie kwadratu o ściętych narożach, na podstawie w formie wałka, z podwieszeniem o wklęsłych bokach, zakończonym gzymsem. Zachodnia i południowa ścianka kosza ujęte pilastrami, parapet w formie profilowanego gzymsu. Ścianka frontowa ambony dekorowana płyciną w kształcie stojącego prostokąta o wciętych górnych narożach z rozetą w polu, zachodnia zaś liściem palmy. Balustrada schodów dekorowana dwoma płycinami z liśćmi palmowymi, poręcz w formie profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta ujętego spływami wolutowymi. W profilowanej płycinie o fantazyjnym wykroju malowane przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Baldachim na planie kwadratu o ściętych narożach, zwieńczony wielobocznym postumentem, o wklęsłych ściankach, na którym znajduje się krzyż z czworoliściem w środku. Na skrzyżowaniu ramion krzyża wiązki promieni. Na podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura ambony polichromowana w kolorze białym, z czerwonymi cokołami, obramieniami i profilami, pola płycin niebieskie. Pilastry kosza, pas balustrady, zaplecek i podniebie baldachimu dekorowane pozłoconym ornamentem geometrycznym.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów przylegających do filara, z balustradą. Kosz na planie ośmioboku, z parapetem, od dołu zamknięty uskokowym, zwężającym się w dół profilowaniem z podwieszonym kwiatonem. Ściany kosza i balustrady schodów podzielone na segmenty smukłymi pilastrami hermowymi zdobionymi cekinami, z wolutami. W każdym polu płycina w kształcie pionowego prostokąta, wypełniona ażurowym ornamentem roślinnym z cekinem, zamknięta od góry łukiem półkolistym wypełnionym muszlą. Wokół płycin dodatkowe profilowane obramienia powtarzające ich kształt. Płyciny na balustradzie mają dolną krawędź ustawioną pod skosem tak, by dopasować się do krzywizny wznoszenia (podobnie jest w przypadku innych elementów dekorujących powierzchnię balustrady). Pilastry dzielące balustradę na pola wspierają się na cokole i dźwigają belkowanie, którego fryz wypełniają prostokątne rauty, a gzyms zdobi ząbkowanie. Zaplecek w kształcie pionowego prostokąta dekorowanego dwiema ustawionymi obok siebie płycinami w kształcie wydłużonych prostokątów zamkniętych łukami półkolistymi wypełnionymi muszlami. Wzdłuż bocznych krawędzi zaplecka rodzaj pilastrów wspierających belkowanie dekorowane ząbkowaniem. Po bokach zaplecka dodatkowo uszaki utworzone z ornamentu akantowego i pąków kwiatów. W zwieńczeniu kartusz z monogramem „IHS”w okrągłym polu, z krzyżem zatkniętym na szczycie, flankowany fragmentami przerwanego przyczółka. Struktura malowana na kolor niebieski; profile, ornamenty i detale złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona zawieszona na południowej ścianie pomiędzy ołtarzem św. Franciszka z Asyżu, a ołtarzem św. Kingi, dostępna schodami z grubości muru. Kosz na planie ośmioboku, z wypukłą dolną częścią podstawy zdobionej owalnymi, pustymi medalionami ujętymi uproszczonym puklowaniem. Ścianki kosza zdobione prostokątnymi płycinami, flankowanymi pilastrami o trzonach wypełnionych rzędem kampanul. Parapet kosza w formie prostego, profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, dwudzielny, w każdej części dekorowany prostokątną płyciną, ujęty po bokach spływami wolutowymi. Baldachim na planie ośmioboku, z trzech stron z trójkątnymi przyczółkami, zaś belkowanie zdobione wicią liści akantu. W podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie umieszczona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Zwieńczenie w kształcie sześciu wolut spiętych w kabłąk, przechodzących w prostopadłościenny szczyt z krzyżem łacińskim zatkniętym na obłokach. Każda z wolut zdobiona małym wazonikiem z listkami akantu. Struktura polichromowana na kolor ciemnozielony, detale i ornamentyka złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawiająca anioła w pozycji siedzącej, z głową odchyloną nieco do tyłu, z rozłożonymi rękami i ugiętymi nogami. Anioł ma prostokątną twarz o wąskich brwiach, szeroko otwartych, jasnobrązowych oczach, prostym nosie i zamkniętych ustach. Brązowe, zwinięte w pukle włosy zakrywają uszy i opadają na kark. Jest osłonięty w partii bioder, do kolan, złotą tkaniną rzeźbioną w płytkie, drobne fałdy; jej górna część jest wywinięta na zewnątrz. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Płaskorzeźba przedstawiająca Matkę Boską z Dzieciątkiem w bogatym obramieniu w formie aediculi. Maria została przedstawiona całopostaciowo, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z lewą nogą wysuniętą do przodu. Ma młodą twarz, którą okalają długie, opadające na plecy włosy. Jest ubrana w długą suknię i płaszcz, który tworzy obszerny zawój wokół jej prawego biodra. Lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko, do którego wyciąga prawą rękę. Dzieciątko jest nagie, patrzy na Marię, wyciąga dłoń do jej ręki. Postacie stoją na obłokach, w których unoszą się główki anielskie. Intymne wyobrażenie jest ujęte bordiurą ze scenami z życia Marii. Płaskorzeźba ma kształt stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym. Ujmują ją pilastry o dekorowanych trzonach oparte na szerokim cokole z płyciną z napisem „ŚWIĘTA BOŻA RODZICIELKO / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Na dole cokołu podwieszenie z kartuszem z inskrypcją „DZIEŁO DŁUTA / TEOFILA LENARTOWICZA / DAR HRABIANKI / HELENY MAŁACHOWSKIEJ”. Od góry kompozycję zamyka trójkątny, przerwany przyczółek z kartuszem herbowym. Obramienie polichromowane na kolor czarny, profile, ornamenty i detale złocone.
płaskorzeźba
Ave Maria

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz środkowy w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej z Dzieciątkiem oraz św. Michała Archanioła i św. Katarzyny Aleksandryjskiej, ukazanych całopostaciowo, frontalnie, w typie Sacra Conversatione. Skrzydła dwustronnie malowane, dwustrefowe. Na awersach – skrzydło lewe: św. Jan Ewangelista, św. Stanisław; skrzydło prawe: św. Jan Chrzciciel, św. Mikołaj. Na rewersach – skrzydło lewe: Chrystus w Ogrojcu, Ecce Homo; skrzydło prawe: Biczowanie, Upadek pod krzyżem. W zwieńczeniu Ukrzyżowanie.
ołtarz

Tryptyk

Zdjęcie nr 1: Lewe skrzydło tryptyku w kształcie stojącego prostokąta, podzielone poprzecznie na dwie kwatery. Na awersie w dolnej kwaterze św. Apolonia z obcęgami w prawej dłoni oraz św. Jan Chrzciciel z barankiem na księdze. W górnej kwaterze ukazani św. Sebastian ze strzałami w dłoniach oraz św. Wojciech przeszyty włócznią. Na rewersie w dolnej kwaterze scena Upadku pod krzyżem oraz data „1516”, w górnej kwaterze Chrystus przed Annaszem lub Kajfaszem. Na awersie rama profilowana, ozdobiona dekoracją imitującą skręcony sznur, od zewnątrz malowana na czerwono. Na rewersie rama prosta, srebrzona.
obraz

Lewe skrzydło tryptyku

Zdjęcie nr 1: Lewe heraldyczne skrzydło tryptyku z dwiema kwaterami, górna z całopostaciowym przedstawieniem św. Stanisława, a dolna ze św. Katarzyną Aleksandryjską. Postacie świętych przed ławą umieszczone na złoconym tle wypełnionym skośną kratką z wpisanymi w nią stylizowanymi motywami roślinnymi. Przez oparcia ław przerzucono wzorzyste tkaniny, tkanina z górnej kwatery jasno różowa bez draperii, z dolnej złota z roślinnym wzorem. Postać świętego w centrum kompozycji, w ujęciu trzy czwarte, sylwetka wygięta w kształt litery "S". Lewa ręka zgięta w łokciu, w lewej dłoni świętego pastorał ze złoconym piórem, prawa ręka zgięta w łokciu, palce dłoni wskazują na Piotrowina. Głowa lekko pochylona i skierowana w prawą stronę. Święty jest ubrany w biała albę, czerwoną dalmatykę, złoto-czerwony ornat o wykroju kolistym z zieloną podszewką, humerał, na głowie infułę i rękawiczki. Po lewej stronie świętego Piotrowin ukazany z profilu, do połowy sylwetki w grobie, z rękami złożonymi jak do modlitwy, odziany w białą szatę, jego wzrok skierowany w stronę świętego. Święta Katarzyna ukazana w pozycji frontalnej, w lewej dłoni świętej miecz, prawa ręka zgięta w łokciu przytrzymuje połę płaszcza. Ubrana jest w czerwono-złotą suknię spodnią z długimi rękawami i czarną lamówką oraz zielony płaszcz z jasnozieloną podszewką, zapinany na złote zapinki. Włosy długie, jasne, kędzierzawe, spływające na ramiona, twarz owalna z wysokim czołem. Za postacią świętej po prawej stronie obrazu złamane koło. Fałdy szat kształtowane twardo o ostrych krawędziach. Wokół kwater złote, proste ramy z ornamentem roślinnym.
obraz

Skrzydło tryptyku ze św. Stanisławem i św. Katarzyną Aleksandryjską

Zdjęcie nr 1: Prawe skrzydło tryptyku w kształcie stojącego prostokąta, podzielone w poziomie na dwie kwatery. Na awersie w dolnej kwaterze przedstawienie trzech królów, prawdopodobnie św. Stefana, św. Emeryka i św. Władysława. W górnej kwaterze św. Wacław oraz św. Florian. Obaj ubrani w pełne zbroje oraz płaszcze, w dłoniach trzymają chorągwie. Na rewersie w dolnej kwaterze umieszczona jest scena Ukrzyżowania z Matką Boską oraz św. Janem Ewangelistą. W górnej kwaterze scena Biczowania. Na awersie rama profilowana, ozdobiona dekoracją imitującą skręcony sznur, od zewnątrz malowana na czerwono. Na rewersie rama prosta, srebrzona.
obraz

Prawe skrzydło tryptyku

Zdjęcie nr 1: Skrzydła tryptyku, na awersie podzielone na cztery kwatery z przedstawieniami czterech świętych dziewic. Po lewej u góry ukazana św. Katarzyna Aleksandryjska z mieczem w prawej dłoni i kołem w lewej. Ubrana jest w czerwoną suknię oraz niebieski płaszcz. Poniżej św. Małgorzata, która w lewej dłoni trzyma małego smoka, a palcem prawej dłoni na niego wskazuje. Ubrana jest w czerwoną suknię oraz czerwony płaszcz z czarną podszewką. Po prawej stronie u góry św. Barbara, która w prawej dłoni trzyma miniaturę wieży, a lewą przytrzymuje koniec płaszcza na wysokości piersi. Ubrana jest w zieloną suknię oraz czerwony płaszcz z granatową podszewką. Poniżej św. Dorota z różaną gałązką w prawej dłoni oraz koszyczkiem z różami w lewej. Święta ubrana jest w niebieską suknię oraz zielony płaszcz z czerwoną podszewką. Wszystkie święte niewiasty mają twarze o delikatnych rysach twarzy, zaznaczonych linearnie z małymi ustami, długimi nosami oraz wysokimi włosami. Bardzo długie włosy, splecione w warkocz, opadają na ich plecy. Na głowach mają założone korony, a wokół nich koliste nimby. W dolnych częściach kwater ukazana jest bujna roślinność, drobiazgowo przedstawiona, wyżej tło złocone. Pośrodku kwater na czerwonej ramie napis: „Jo(ha)nn(e)s Zak de Zawada co(m)pa(ra)vit istas Ima(gine)s / ad (h)onore(m) b(ea)te v(ir)gi(ni)s petit ave maria 1473”. Na rewersie skrzydeł scena przedstawiająca Zwiastowanie. Na skrzydle lewym postać archanioła Gabriela, zwróconego trzy czwarte w lewo z banderolą w lewej dłoni, opatrzoną napisem „Ave gratia plena dominus” Archanioł ubrany jest w długą, białą suknię, przepasaną czerwoną stułą, u pleców czerwone skrzydła. Na prawym skrzydle ukazana Matka Boska zwrócona w trzy czwarte w prawo, która prawą dłoń trzyma na piersi, przytrzymując lewą połę płaszcza. Ubrana jest w białą suknię oraz biały płaszcz z czerwoną podszewką. Wokół głowy ma złoty i kolisty nimb. Postacie ukazane na tle ciemnowiśniowym.
obraz

Skrzydła gotyckiego tryptyku

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie wydłużonego, stojącego prostokąta ujęty złoconą ramą z ornamentem roślinnym dziejącą obraz na dwie mniejsze, prostokątne kwatery. W kwaterze górnej wyobrażenie św. Jana Chrzciciela, w polu dolnym ukazana św. Barbara. Święty Jan przedstawiony w pozycji stojącej z ciałem zwróconym w lewo i głową odwróconą w kierunku przeciwnym. Prawa ręka postaci ugięta w łokciu, palcem wskazuje na księgę trzymaną w lewej dłoni i lezącego na niej baranka. Twarz świętego owalna z wysokim czołem. Oczy ciemne, szeroko otwarte, nos długi, prosty, usta małe. Włosy krótkie, ciemnobrązowe, krótka, rozdwajająca się na końcu broda w tym samym kolorze. Święty jest ubrany w jasnobrązową szatę spodnią z długimi rękawami, sięgającą kolan. Na ramionach ma obszerny, czerwony płaszcz spięty pod szyją złotą, owalną klamrą. Prawa poła płaszcza wywinięta, tworzy łagodny łuk, jej koniec zwinięty na ziemi. Lewa poła okrycia podtrzymywana przez prawą rękę. Wokół głowy złocony nimb. Stopy świętego są bose. Na drugim planie ukazany kamienny parapet z dekoracją maswerkową, przez który została przerzucona bogato zdobiona ornamentem roślinnym tkanina w kolorach zielono-brązowym i złotym. Tło złocone, wytłaczane w motyw skośnej kraty z wpisanymi w nią stylizowanymi motywami roślinnymi. Święta Barbara ukazana w pozycji stojącej z ciałem i twarzą zwróconymi w trzech czwartych w lewo. Postać na prawej ręce podtrzymuje model gotyckiej wieży zwieńczonej dwuspadowym dachem. Lewą dłonią podtrzymuje połę płaszcza. Twarz św. Barbary owalna o delikatnych rysach i wysokim czole. Włosy, długie, falowane, opadające na ramiona postaci. Święta jest ubrana w jasnobrązową suknię z długimi rękawami, dekorowaną białym, linearnym ornamentem roślinnym oraz długi, czerwony płaszcz z zieloną podszewką spięty pod szyją dwiema, złotymi klamrami o formie kwiatu. Płaszcz bogato drapowany tworzy liczne, ostre i kanciaste załamania. Wokół głowy świętej złocony nimb, na środku czoła złocony klejnot w kształcie kwiatu. Na drugim planie ukazany kamienny parapet z dekoracją maswerkową, przez który została przerzucona czerwona tkanina z motywem kraty. Tło złocone, wytłaczane w motyw skośnej kraty z wpisanymi w nią stylizowanymi motywami roślinnymi.
obraz

Św. Jan Chrzciciel i św. Barbara (skrzydło dawnego tryptyku)

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Tryptyk Różańcowy", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/tryptyk-rozancowy

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności