Tabernakulum
Zdjęcie nr 1: Tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki z lekko wypukłą przednią ścianką, ustawione na niskim cokoliku i zamknięte prostym gzymsem. Drzwiczki prostokątne zamknięte łukiem nadwieszanym z płaskorzeźbionym przedstawieniem kielicha z hostią w polu. Boki i drzwiczki tabernakulum złocone, front w kolorze jasnoszarym, nad drzwiczkami malowane w kolorze złotym winne grona i kłosy.

Tabernakulum

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Tomice
Miejscowość
Radocza
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wadowice Północ
Parafia
Przemienienia Pańskiego
Tagi
ołtarz główny sztuka XIX wieku tabernakulum
Miejsce przechowywania
pomieszczenie po północnej stronie chóru
Identyfikator
DZIELO/13657
Kategoria
tabernakulum
Ilość
1
Czas powstania
1865-1870
Technika i materiał
drewno, techniki stolarskie, polichromowanie, złocenie
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Dzieje zabytku

Tabernakulum pochodzi z ołtarza głównego, którego wykonano w latach 1865-1870, w czasie gdy proboszczem parafii był ks. Antoni Woźniak. W 1968 roku zakupiono nowe tabernakulum, a także wykonano nowy tron wystawienia, wykorzystując elementy ze starego tronu.

Opis

Tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki z lekko wypukłą przednią ścianką, ustawione na niskim cokoliku i zamknięte prostym gzymsem. Drzwiczki prostokątne zamknięte łukiem nadwieszanym z płaskorzeźbionym przedstawieniem kielicha z hostią w polu. Boki i drzwiczki tabernakulum złocone, front w kolorze jasnoszarym, nad drzwiczkami malowane w kolorze złotym winne grona i kłosy.

Zarys problematyki artystycznej

Tabernakulum to ozdobna, zamykana na klucz szafka, która służy do przechowywania hostii i komunikantów. Słowo tabernakulum pochodzi z języka łacińskiego i oznacza „namiot” lub „przybytek”. Jego geneza wywodzi się z tradycji starotestamentalnej, gdzie w namiocie trzymano Arkę Przymierza. Tabernakulum przykrywa się konopeum, czyli białym lub w odpowiadającym kolorowi liturgicznemu danego dnia fragmentem tkaniny, który ma je osłaniać. Drzwiczki są ozdobione winnymi gronami oraz kielichem z hostią, popularnymi symbolami umieszczanymi w tym miejscu. Tabernakulum ma proste formy i zostało wykonane w sposób typowe dla tego typu dzieł z drugiej połowy XIX wieku.

Streszczenie

Tabernakulum pochodzi z ołtarza głównego, który wykonano w latach 1865-1870, w czasie gdy proboszczem parafii był ks. Antoni Woźniak. W 1968 roku zakupiono nowe tabernakulum, a także wykonano nowy tron wystawienia, wykorzystując elementy ze starego tronu.

Bibliografia

Zieliński Chwalisław, "Sztuka sakralna. Co należy wiedzieć o budowie, urządzeniu, wyposażeniu, ozdobie i konserwacji Domu Bożego. Podręcznik opracowany na podstawie przepisów kościelnych", Poznań 1959
"Słownik terminologiczny sztuk pięknych", Warszawa 2011

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Archiwum parafialne kościoła w Radoczy, Kronika parafialna, b.s.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Dwie pełnoplastyczne figury siedzących na odcinkach przyczółka aniołów. Aniołek po prawej stronie wznosi prawą rękę ku górze, a lewą trzyma na wysokości piersi, nogi ukazane w ruchu, prawa noga wyciągniętą do przodu. Aniołek po lewej stronie ołtarza obie ręce wyciąga w swoją lewą stronę, a stopy ma skrzyżowane, kolana rozchylone na boki. Twarze pełne z dużymi ustami i krótkimi nosami, delikatnie zaznaczonymi oczami; włosy krótkie, ułożone w grube pukle. Postacie ubrane są w krótkie tuniki oraz zarzucone na plecy płaszcze, szaty obwiedzione są złotą lamówką. Na plecach anioły mają duże, rozłożone skrzydła. Rzeźby w całości polichromowane są na kolor biały, skrzydła złocone.
rzeźba
Dwa anioły w zwieńczeniu
Zdjęcie nr 1: Feretron z obrazami Matki Boskiej Różańcowej oraz Koronacji Marii, ustawiony na prostopadłościennej podstawie z małym cokolikiem i zamkniętej prostym gzymsem. Podstawa zaopatrzona jest w otwory na drążki do noszenia. Obrazy ujęte są w prostokątne ramy, po bokach flankowane wąskimi półkolumienkami. Zwieńczenie w formie wielobocznego medalionu z monogramem maryjnym (po drugiej stronie feretronu monogramem IHS), od którego odchodzą dwa spływy wolutowe, dekorowane karbowaną płyciną. Na szczycie zatknięty jest mały krzyżyk, zdobiony kółeczkami. Po jednej stronie feretronu przedstawiona jest Matka Boska Różańcowa ze świętymi dominikańskimi. Matka Boska została ukazana po lewej stronie obrazu w pozycji siedzącej, zwrócona delikatnie w lewo z Dzieciątkiem Jezus stojącym na jej prawym kolanie. Maria głowę przechyla na lewą stronę i kieruje swój wzrok na klęczących przed nią św. Dominikiem i św. Katarzyną ze Sieny. Matka Boska ma owalną twarz z drobnymi ustami, długim nosem i dużymi oczami; długie i ciemnobrązowe włosy; a także smukłe dłonie. schowane są pod niebieskim welonem. Maria ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami, przewiązaną w talii oraz ciemnoniebieski płaszcz, zasłaniający plecy i nogi. Dzieciątko ukazane jest frontalnie w pozycji stojącej z głową zwróconą w lewą stronę. Prawą rękę opiera na dłoni Matki, a lewą przekazuje różaniec św. Dominikowi. Ma owalną twarz z małymi ustami, spiczastym nosem i dużymi oczami, włosy jasne, krótkie i kędzierzawe. Wokół bioder ma wąską i luźno opadającą pieluszkę. Po prawej stronie kompozycji klęczy św. Dominik, ukazany w półpostaci, zwrócony w prawo z rękami skrzyżowanymi na piersi, w prawej dłoni trzyma książeczkę w brązowej oprawie. Święty ma rysy twarzy starszego mężczyzny z siwą i krótką brodą oraz siwymi włosami. Ubrany jest w habit i płaszcz dominikański. Za nim klęczy, zwrócona trzy czwarte w prawo św. Katarzyna ze Sieny z dłońmi złożonymi w geście modlitwy i wzrokiem wpatrzonym na Matkę Boską. Święta ma owalną twarz z małymi ustami, długim nosem i dużymi oczami. Ubrana jest w habit, płaszcz i welon dominikański. Po lewej stronie obrazu tło jest brązowe ze snopem światła padającym z lewego, górnego naroża, a po prawej stronie obrazu widoczne jest pochmurne szaro-niebieskie niebo. Po drugiej stronie feretronu znajduje się obraz przedstawiający Koronację Matki Boskiej. Pośrodku klęcząca Maria z rękami skrzyżowanymi na piersiach, z głową zwróconą w prawo. Ma podłużną twarz z małymi ustami, długim nosem, dużymi oczami ze wzrokiem skierowanym w dół. Jej długie i jasnobrązowe włosy spływają na plecy. Ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami oraz ciemnoniebieski płaszcz założony na prawe ramię. Po prawej stronie obrazu znajduje się siedzący Bóg Ojciec, prawą ręką trzymający koronę nad głową Marii z lewą ręką wspartą na niebieskim globie ziemskim i berłem w lewej dłoni. Twarz o rysach starszego mężczyzny, okolona długą i siwą brodą oraz krótkimi i siwymi włosami. Ubrany jest w szarą, długą suknię oraz ciemnobrązowy płaszcz z szarą podszewką. Wokół głowy ma złoty i trójkątny nimb. Po lewej stronie obrazu jest ukazany Chrystus w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo, lewą ręką podtrzymujący koronę nad głową Marii, a w prawej dzierżący wysoki krzyż. Twarz podłużna, okolona krótką i brązową brodą oraz długimi włosami, spływającymi na plecy i ramiona. Ubrany jest w czerwony płaszcz, odsłaniający nagi tors. W górnej części obrazu gołębica Ducha Świętego z rozpostartymi szeroko skrzydłami, od której odchodzą promienie światła. Korona na głową Marii czerwona, zamknięta, zwieńczona krzyżykiem. Całość ukazana na tle złotego nieba i złotych obłoków, w narożach ciemne chmury.
feretron
Feretron z obrazami Matki Boskiej Różańcowej oraz Koronacji Marii
Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny z obrazami Matki Boskiej Częstochowskiej oraz św. Antoniego Padewskiego. Konstrukcja feretronu osadzona na dwóch nóżkach na planie koła, wspierających dwa wieloboczne w rzucie cokoły, połączone listwami stabilizującymi konstrukcję feretronu; cokoły zaopatrzone są w otwory na drążki do noszenia. Na cokołach ustawione dwie rzeźby niezidentyfikowanych świętych lub aniołów, ujętych z profilu, nad nimi nadwieszone baldachimy zwieńczone stylizowanymi kwiatonami. W centrum tej konstrukcji obrazy ujęte w profilowaną ramę, zamkniętą łukiem oślim, zwieńczoną kwiatonem. Na zwieńczeniu feretron zdobiony jest ażurową dekoracją roślinną. Struktura feretronu jest złocona. Po jednej stronie ukazany jest wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej w tradycyjnym typie ikonograficznym. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię i zielony płaszcz, a Dzieciątko w czerwoną suknię. Szaty są bogato malowane w wici utworzone z koralików i kolorowych kamyków. Pozostałe elementy podobne jak w oryginalnym wizerunku. Tło złote, wokół głowy Matki Boskiej dwanaście gwiazd. Po drugiej stronie feretronu znajduje się obraz św. Antoniego Padewskiego. Święty Antoni ukazany do wysokości trzech czwartych, zwrócony w swoją prawą stronę z Dzieciątkiem Jezus na prawym ręku. Twarz owalna z długim nosem, dużymi oczami o migdałowym kształcie i zarumienionymi policzkami. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański, przewiązany sznurem, z różańcem u boku i z tonsurą na głowie. Dzieciątko Jezus zwrócone jest trzy czwarte w lewo, rączkami obejmujące św. Antoniego, z główką skierowaną na wprost. Twarz o rysach dziecięcych, okolona jasnymi i krótkimi włosami. Ubrane jest w białą, długą pieluszkę, spływającą obficie w dół. Wokół głów postaci rozświetlone na złoto otok. Tło szare. W prawym dolnym narożu obrazu, na obłoku leży gałązka białej lilii.
feretron
Feretron z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej i św. Antoniego Padewskiego
Zdjęcie nr 1: Feretron z obrazami Matki Boskiej z Dzieciątkiem oraz św. Klemensa, osadzony na podstawie w formie cokołu ujętego w narożach wolutami, dekorowanego wzdłuż dolnego brzegu liśćmi palmowymi. Cokół zaopatrzony jest w kwadratowe otwory na drążki do noszenia. Obrazy ujęte są ramą w formie stojącego prostokąta, dekorowaną w narożach rozetami; na czterech bokach srebrzone płyciny zdobione są ornamentem z liści, górny bok zwieńczony karbowaną wstęgą, od której spływają na boki feretronu festony. Z górnych krawędzi zwisają także dwie pary chwostów. Od wewnątrz rama dekorowana jest motywem skręconego sznura o geometrycznym przebiegu. Po jednej stronie feretronu znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Maria ukazana jest frontalnie, w półpostaci. Na lewej ręce trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą dłoń składa na piersi. Twarz podłużna z długim nosem i dużymi oczami, na prawym policzku dwie ukośnie biegnące rany. Maria ubrana jest w zieloną suknię z krzyżykiem na piersiach oraz ciemnozielony płaszcz założony na głowę z różową podszewką, złotą lamówką, dekorowany na brzegu białymi perełkami. Na prawym ramieniu Matka Boska ma złotą gwiazdę. Dzieciątko zwrócone jest trzy czwarte w prawo, w lewej dłoni trzyma księgę, a prawą czyni gest błogosławieństwa. Twarz ma trójkątną o wyrazistych rysach z dużymi oczami. Włosy w kolorze ciemnego blondu, kręcone i krótkie. Jezus ubrany jest w różową sukienkę z wąskimi rękawami, zdobioną białymi gwiazdkami i dekoracyjnym, złoconym wykończeniem pod szyją i na rękawach. Na głowie Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony, bogato zdobione kamieniami szlachetnymi, a wokół głowy koliste nimby, wypełnione trójkątnymi promieniami i otoczone białymi perełkami. Tło jednolite, ciemne. Po drugiej stronie feretronu ukazany jest wizerunek św. Klemensa, w półpostaci, zwróconego delikatnie w lewo. Święty trzyma w prawej dłoni ferulę opartą o prawe ramię, a lewą rękę składa na piersi, zatykając kciuk za guzik sutanny. Twarz o rysach starszego mężczyzny z długą, siwą i bujną brodą, długim nosem i dużymi oczami. Święty ubrany jest w czerwoną sutannę z czerwonym mucetem, na szyi ma założoną białą stułę zdobioną złotymi motywami: krzyżem, infułą, skrzyżowanymi kluczami, skrzyżowanymi ferulą i krzyżem; na głowie ma założoną czerwoną piuskę. Święty Klemens prawą rękę opiera na otwartej księdze. Po prawej stronie obrazu stoi wysoka niebieska tiara ze złotymi koronami, a za nią ustawiony jest krucyfiks z figurą Chrystusa zwróconą w stronę świętego. Tło obrazu jest ciemne, brązowe. Cokół feretronu polichromowany jest na kolor jasnoniebieski, ornamentyka oraz detale złocone i srebrzone.
feretron
Feretron z obrazami Matki Boskiej z Dzieciątkiem i św. Klemensa
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym. Po lewej stronie obrazu stoi Chrystus zwrócony trzy czwarte w lewo z pochyloną głową i dłońmi skrzyżowanymi na piersi. Twarz podłużna o delikatnych rysach, półprzymkniętych oczach, okolona zarostem. Włosy długie, ciemnobrązowe, opadające na ramiona. Chrystus ubrany jest w białą suknię z długimi i szerokimi rękawami, odsłaniającą ramiona. Po prawej stronie obrazu stoi św. Jan Chrzciciel zwrócony trzy czwarte w prawo. W lewej ręce trzyma krzyż na długim drzewcu, prawą unosi nad głową Jezusa, a w dłoni trzyma białą muszlę, z której wypływa woda. Twarz szczupła, okolona ciemnym zarostem, włosy ciemne i długie. Ubrany jest w skórę z sierści wielbłąda, odsłaniającą lewe ramię i tors. Sylwetki Chrystusa i św. Jana Chrzciciela masywne. W górnej części obrazu widoczna jest nadlatująca gołębica Ducha Świętego. Scena została ukazana na tle sumarycznie oddanego krajobrazu; tło ciemne. Rama drewniana, profilowana, malowana na kolor złoty.
obraz
Chrzest Chrystusa
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta umieszczony w ramie o wklęsłych bokach, potrójnie wklęsłej podstawie, zwieńczonej łukiem nadwieszonym. Chrystus w typie Ecce Homo, ukazany w popiersiu, frontalnie z głową przechyloną na lewą stronę i delikatnie uniesioną do góry. Zbawiciel ma ręce skrzyżowane na piersi i związane sznurem, w prawej dłoni trzyma trzcinę. Twarz o idealizowanych rysach z długim nosem, dużymi oczami ze wzrokiem skierowanym ku górze, okolona krótką brodą oraz długimi, bujnymi i brązowymi włosami. Chrystus ubrany jest w czerwony płaszcz, założony na ramiona i odsłaniający nagi tors; na głowie ma założoną obszerną, zieloną koronę cierniową. Tło jednolite, ugrowe.
obraz
Ecce Homo

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie tablicy o kształcie stojącego prostokąta ujętej grubą ramą z uszakami w narożach, zamkniętej półkoliście od góry i dołu. W górnej części ramy muszla z podwieszonymi zwisami kwiatowymi, zawiniętymi na palących się pochodniach. Po bokach ramy dwa wąskie wazony, u spodu uskrzydlona klepsydra. Epitafium zwieńczone dekoracją roślinną z krzyżem, na górnych uszakach ustawione dla płaskie wazony, dolne zakończone muszlami. W polu złocony napis „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / WALENTEMU LAT 67 † 21 STY(CZNA) 1837. RO[KU] / AGNIESZCE Z KLÓSKÓW / LAT 60 † 15 LUT(EGO) 1834. R(OKU) / SROCZAKOM. / STANISŁAWOWI LAT 58 † 10 WRZ(EŚNIA) 1840 / MARYIANNIE Z SROCZAKÓW / LAT 48 † 8 WRZ(EŚNIA) 1849. / IOBKOM ORAZ / MATEUSZOWI HANUSIAK / LAT 60 † 7 KWI(ETNIA) 1855 RO(KU) / IAKO TEZ TEKLI HANUSIAK ZONIE / IAKUBA ZMAR(ŁEGO) 1863 RO(KU) / W dowód przywiązania ku / swoim Rodzicom i Familiji / ten skromny pomnik poświęca / I PROSI O ZDROWAŚ : KS(IĄDZ) FRANCISZEK / LUDWIK DOMINIKAN ROKU 1865.”
płyta nagrobna
Epitafium rodziny Sroczaków, Jobków i Hanusiaków
Zdjęcie nr 1: Dwie pełnoplastyczne figury siedzących na odcinkach przyczółka aniołów. Aniołek po prawej stronie wznosi prawą rękę ku górze, a lewą trzyma na wysokości piersi, nogi ukazane w ruchu, prawa noga wyciągniętą do przodu. Aniołek po lewej stronie ołtarza obie ręce wyciąga w swoją lewą stronę, a stopy ma skrzyżowane, kolana rozchylone na boki. Twarze pełne z dużymi ustami i krótkimi nosami, delikatnie zaznaczonymi oczami; włosy krótkie, ułożone w grube pukle. Postacie ubrane są w krótkie tuniki oraz zarzucone na plecy płaszcze, szaty obwiedzione są złotą lamówką. Na plecach anioły mają duże, rozłożone skrzydła. Rzeźby w całości polichromowane są na kolor biały, skrzydła złocone.
rzeźba
Dwa anioły w zwieńczeniu
Zdjęcie nr 1: Pyta w kształcie leżącego prostokąta wypełniona inskrypcją. Inskrypcja: D.O.M. / X. Franciszek Serafin Piątkowski / S[wię]tej Teologii Doktor, Kanonik honorowy / Kaliski od dn. 30. Września 1845 aż do zgonu / Rektor Emerytów, pobożną pracą i oszczęd,, / nością fundusz tego Zakładu znacznie po,, / większyszy zasnął w Bogu d. 3. Lutego 1865 r. / ,, 62 giem swojego żywota. / ,,Cześć zaslużona jego popiołom, / a duszy wieczny spokój. _
płyta nagrobna
Epitafium ks. Franciszka Serafina Piątkowskiego
Zdjęcie nr 1: Chór muzyczny konstrukcji drewnianej, wsparty na dwóch ośmiobocznych kolumnach o trzonach dekorowanych płycinami wypełnionymi maswerkiem, ustawionych na wysokich cokołach. Parapet chóru muzycznego o linii wklęsło-wypukłej z wybrzuszoną częścią środkową. Balustrada pełna, dekorowana płycinami z umieszczonym w centrum złoconym geometrycznym ornamentem. W narożach płycin złocone rozetki. W dolnej części parapetu podwieszony złocony lambrekin, w górnej profilowany gzyms. Chór dostępny za pomocą drewnianych schodów w południowo-zachodnim narożniku nawy. Wejście ujęte parą lizen, w nadprożu ornament naśladujący podwieszoną kotarę. Struktura chóru malowana w odcieniach jasnego brązu z ciemnoczerwonymi elementami, ornamentyka złocona.
chór muzyczny
Chór muzyczny
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym przedstawiający scenę Ukrzyżowania. W centrum kompozycji ukazany ukrzyżowany Chrystus na tle odległego pejzażu z Jerozolimą. Ciało napięte, ramiona rozciągnięte do boków powyżej wysokości głowy skierowanej delikatnie w lewą stronę. Twarz owalna, delikatna, wzrok skierowany do góry, okolona krótką, jasnobrązową brodą; włosy opadają na plecy. Na głowie korona cierniowa, a wokół niej jasny, jakby świetlisty nimb. Chrystus ma założone wokół bioder białe perizonium przewinięte na prawym biodrze. Krzyż prosty, brązowy, nad głową Chrystusa wisi tabliczka z napisem „JESUS / NAZARENUS / REX / JUDAEORUM”. Tło ciemne, w dolnej części widok Jerozolimy, powyżej której widoczne rozwiane, jasnobrązowe chmury. Kolorystyka obrazu ciemna, duże kontrasty. Kompozycja oprawiona w złoconą ramę dekorowaną ornamentem roślinnym i rocaille’owym na górnej krawędzi, w dolnych narożach oraz po bokach.
obraz
Chrystus na krzyżu
Zdjęcie nr 1: Rzeźba Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej ustawiona frontalnie na globie ziemskim. Maria ma ręce złożone w geście modlitwy. Twarz owalna, pełna z dużym nosem i wyraźnie zaznaczonym podbródkiem. Włosy długie, bujne, opadające na ramiona i plecy. Maria ubrana jest w długą suknię, złoconą na brzegach rękawów i przewiązaną w talii złotym paskiem oraz płaszcz założony na prawe ramię o złoconej lamówce. Glob ziemski oplata wąż, malowany na złoto. Figura polichromowana na biało, detale złocone. Maria wokół głowy ma wieniec z dziewięciu gwiazd umieszczonych na metalowej obręczy.
rzeźba
Matka Boska Niepokalanie Poczęta

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Tabernakulum w formie sześcianu, na niskim cokole, z dwukolumnowym portykiem utworzonym z pilastrów toskańskich i kolumn kompozytowych od frontu i dwóch analogicznych kolumn na tle pilastrów po bokach podtrzymujących przełamujące się na nimi belkowanie. Kolumny osadzone na niskich piedestałach, lekko wybrzuszonych, otoczonych liśćmi akantu. Kolumny pokryte symetrycznie układającymi i przeplatającymi się wokół pionowego trzpienia liśćmi i zwieńczone jońskimi kapitelami. Fryz belkowania zdobiony uskrzydloną główką aniołka, liściastymi wolutami, rautami w drobnych kartuszach i kostkowaniem. Drzwi tabernakulum zdobione są płaskorzeźbionym kielichem z hostią. Po bokach wypukło rzeźbione główki anielskie, a nad nimi okrągły medalion z literami IHS obwiedziony wieńcem laurowym, z elementami przechodzących między sobą listw kartuszowych i podwieszonych pod nie festonów. W ściankach naroży tabernakulum cztery nisze konchowe z muszlami wypełnione figurkami świętych. Jeden w wielbłądziej skórze trzymający księgę z barankiem przedstawia św. Jana Chrzciciela. Trzej pozostali są trudni do identyfikacji. Jeden trzyma otwartą księgę, a u jego stóp widnieje mitra książęca, drugi trzyma pastorał a u jego stóp leży infuła, trzeci z laską i kapeluszem u stóp (św. Jakub?).
tabernakulum

Tabernakulum

Zdjęcie nr 1: Główna część tabernakulum w formie zbliżonej do sześcianu z drzwiczkami dekorowanymi motywem podwójnej bramy i krzyża, uformowanym z listewek; drzwiczki ujęte po bokach uszami z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego. Nad tą sześcienną częścią tron wystawienia z obudową architektoniczną w formie aediculi, w centrum której nisza półkolista zamknięta sferycznie z wstawionym krzyżem ołtarzowym. Nisza ujęta dwiema parami pilastrów i kolumn o kapitelach korynckich, ustawionych na podwójnych cokołach, w dwóch strefach; cokoły rozmieszczone są u dołu tabernakulum i po bokach jego sześciennej części głównej. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Całość zwieńczona przerwanym przyczółkiem o wklęsłych bokach. Górne cokoły dekorowane są płycinami z liśćmi akantu. Nisza z rytą dekoracją w postaci czterolistnych pól z dekoracją roślinną, liliami heraldycznymi i krzyżami, z otwartą koroną w centrum kompozycji.
tabernakulum

Tabernakulum

Zdjęcie nr 1: Prostopadłościenna szafka na rzucie prostokąta o ściętych od przodu narożnikach, na cokole, od przodu opięta kolumienkami o trzonach w jednej trzeciej wysokości zdobionej ornamentem okuciowym, z kompozytowymi kapitelami, ustawionymi na cokołach i wysuniętych postumentach. Kolumny podtrzymują uproszczone belkowanie i profilowany gzyms występujące nad nimi. W przedniej ściance prostokątne zamknięte półkoliście drzwiczki, osadzone na zawiasach i zamykane na zamek, ozdobione płyciną powtarzającą kształt drzwiczek, z płaskorzeźbionym ustawionym na korporale kielichem mszalnym z hostią na tle promieni. W górnych narożach przedniej ściany uskrzydlone główki aniołków. W polach pomiędzy kolumnami płaskorzeźbione postacie nieokreślonych świętych. Tabernakulum pozłocone, hostia i korporał posrebrzone.
tabernakulum

Tabernakulum

Zdjęcie nr 1: Tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki o ściętych od przodu narożach, na niskim, profilowanym cokole, zamknięte od góry profilowanym gzymsem. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym, osadzone na zawiasach, zamykane na zamek, ozdobione płaskorzeźbionym kielichem z hostią, stojącym na obłokach. Tło drzwiczek czerwone. Szyld zamka w kształcie wydłużonego rombu. Struktura marmoryzowana na kolor zielony, profilowania oraz detale złocone i srebrzone.
tabernakulum

Tabernakulum

Zdjęcie nr 1: Tabernakulum na rzucie połowy ośmioboku, opięte w narożach czterema kolumnami na cokołach, dźwigającymi pełne belkowanie i gzyms, występujące w osi podpór. Ścianki dekorowane płycinami w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym. Drzwiczki o tym samym kształcie, osadzone na zawiasach, dekorowane aplikowanym krzyżem o zakończeniach ramion w kształcie rombu. Na gzymsie, w osi kolumn dwa wazony płomieniste. Całość w naturalnym odcieniu drewna, kolumny i detale złocone.
tabernakulum

Tabernakulum

Zdjęcie nr 1: Tabernakulum architektoniczne, trójosiowe, na wysokim cokole. Oś środkowa wyższa od bocznych. U jej podstawy prostokątne, złocone drzwiczki ujęte profilowaną ramą. Na froncie odlewana dekoracja w postaci kielicha z hostią w glorii promienistej w otoczeniu kłosów oraz winnych gron. Powyżej nisza na Tron Wystawienia zamknięta muszlą oraz rytą dekoracją akantową ujmującą medalion z inskrypcją IHS. Niszę ujmuje para zdwojonych, korynckich kolumn o złoconych trzonach dekorowanych ornamentem roślinnym, dźwigających odcinki pełnego belkowania oraz półkolistego przerwanego przyczółka. Pomiędzy odcinkami przyczółka cokół zamknięty gzymsem dekorowanym jajownikiem, od frontu zdobiony medalionem z Chrismonem, ujętym płycinami z akantem. Osie skrajne ujęte analogicznymi kolumnami mieszczą arkady o węgarach dekorowanych cekinami; z wolutowym kluczem. W polach antytetycznie ustawione płaskorzeźbione, polichromowane i srebrzone figury klęczących i modlących się aniołów. Osie zwieńczone profilowanym gzymsem, na którym dekoracja z wolutowo skręconego akantu. Struktura malowana na jasno-beżowo oraz zielono. Ornamentyka oraz tła złocone.
tabernakulum

Tabernakulum

Jak cytować?

Maria Działo, "Tabernakulum", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/tabernakulum-30

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności