Św. Stanisław

Dzieje zabytku

Przynajmniej do 2008 roku święty był ustawiony po drugiej stronie ołtarza. Rzeźba została poddana renowacji po 2008 roku.

Opis

Rzeźba drążona, na cokole. Święty zwrócony frontalnie, w kontrapoście, o esowato wygiętej sylwetce, z głową przechyloną na prawe ramię. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma pastorał. Twarz ma pociągłą, oczy niewielkie, wydatny nos. Włosy długie, kręcone, opadające na ramiona. Jest ubrany w złoconą albę, srebrzoną komżę z koronką przy brzegu, złocony mucet z guzikami oraz srebrzony płaszcz zapięty na piersi, ze złoconą lamówką i podbiciem; na głowie ma złoconą infułę, na dłoniach rękawiczki. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, strój i atrybuty złocone i srebrzone.

Zarys problematyki artystycznej

Święty Stanisław urodził się w Szczepanowie, po latach studiów został biskupem krakowskim, był również gorliwym duszpasterzem. Z powodu konfliktu z Bolesławem Śmiałym został, z polecenia króla, zamordowany w 1079 roku podczas mszy w kościele św. Michała na Skałce. W kościele w Suchej został ukazany frontalnie, w uproszczony sposób, bez identyfikujących go jednoznacznie atrybutów, jedynie w infule na głowie i z pastorałem, które pozwalają ujrzeć w nim jednego z biskupów. Figura jest przykładem późnobarokowej rzeźby, w której sylwetka postaci została wygięta na kształt litery „S”, a szaty okrywające ciało marszczą się drobnymi fałdami, podkreślając ten kształt.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Rzeźba została poddana renowacji po 2008 roku.

Streszczenie

Figura przedstawiająca św. Stanisława została wykonana w drugiej połowie XVIII wieku do ołtarza, w którym się znajduje. Przynajmniej do 2008 roku święty był ustawiony po drugiej stronie ołtarza. Dzieło jest przykładem późnobarokowego rzeźbiarstwa.

Bibliografia