Św. Stanisław

Dzieje zabytku

Podczas konserwacji ołtarza głównego w latach 1976-1979 jego struktura została powiększona o zwieńczenie, w którego polu umieszczono obraz św. Stanisława. Być może został on namalowany przez Zdzisława Pabisiaka wykonującego wówczas polichromię kościoła.

Opis

Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym. W centrum półpostać św. Stanisława zwróconego w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową, z ugiętą lewą ręką, z palcem wskazującym skierowanym w górę, w prawej trzyma pastorał. Twarz o zindywidualizowanych rysach, oczy skierowane w górę, duży nos, pełne usta. Włosy jasne, sięgające ramion. Postać ubrana w albę, humerał, czerwoną kapę, białe rękawiczki, na głowie ma białą infułę. W prawym dolnym rogu głowa Piotrowina o jasnych, kręconych włosach. W prawej części obrazu widoczna kolumna, tło w postaci błękitnego nieba. Kolorystyka jasna, pastelowa z przewagą bieli i błękitu, przełamanych bladą czerwienią.

Zarys problematyki artystycznej

Sposób malowania miękko wydobywający rysy twarzy i włosów postaci oraz płynnie kształtujący szaty, o delikatnych przejściach kolorystycznych i jasnej, pastelowej tonacji barwnej z mocnym akcentem kolorystycznym odpowiada wizerunkom ze scen na sklepieniu prezbiterium. Jednocześnie obraz powstał w czasie wykonywania tejże polichromii we wnętrzu przez Zdzisława Pabisiaka, dlatego malarz ten mógł być najbardziej prawdopodobnym autorem dzieła.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Podczas konserwacji ołtarza głównego w latach 1976-1979 jego struktura została powiększona o zwieńczenie, w którego polu umieszczono obraz św. Stanisława. Być może obraz został namalowany przez Zdzisława Pabisiaka, który wykonywał w tym samym czasie polichromię wnętrza kościoła. Obraz wykazuje formalne podobieństwa do malowanych przez niego postaci na sklepieniu prezbiterium.

Bibliografia