Św. Sebastian

Dzieje zabytku

Obraz powstał w trzeciej ćwierci XVIII wieku z przeznaczeniem do zwieńczenia ołtarza św. Onufrego. Wezwanie retabulum określane było czasem jako św. Sebastiana przez wzgląd na ten obraz. Obraz był niewątpliwie odnawiany razem z całym retabulum w latach 1976-1979 oraz w 1998 roku.

Opis

Obraz w formie powtarzającej kształt zwieńczenia, zbliżony do leżącego owalu. W centrum św. Sebastian ukazany w półpostaci, przywiązany do drzewa, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z głową skierowaną w przeciwną stronę i opuszczoną w dół. Lewa ręka wysoko przywiązana do gałęzi sznurem, opada bezwładnie, prawa założona za gałąź. Twarz o młodzieńczych rysach, zmrużonych oczach, ostrym profilu nosa, okolona jasnobrązowymi włosami opadającymi na plecy. Tors odsłonięty, o wyraźnym modelunku silnie wychudzonego ciała z podkreśloną linią żeber, ze śladami męki i powbijanymi strzałami. Biodra przepasane białą tkaniną zawiązaną w partii podbrzusza. Tło jednolite ciemnobrązowe. Kolorystyka przygaszona, brunatna.

Zarys problematyki artystycznej

Święty Sebastian był prawdopodobnie przywódcą straży cesarza, męczennikiem rzymskim. W czasie prześladowań chrześcijan za czasów Dioklecjana poniósł śmierć przywiązany do drzewa i przeszyty strzałami przez swoich oprawców. Według innych przekazów na wpół żywego świętego odnalazła potem św. Irena i uleczyła. Sebastian miał udać się do cesarza i oskarżyć go o prześladowania chrześcijan, za co ten kazał go zatłuc pałkami. W ikonografii przedstawiany jest jako młodzieniec, niemal nagi, o idealizowanym ciele, przepasany tkaniną wyłącznie w partii bioder, przywiązany do słupa lub drzewa z ciałem przeszytym strzałami. Ukazywany jest jako żywy lub martwy o bezwładnie opadającym ciele.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Lekkie zabrudzenia; obraz był niewątpliwie odnawiany razem z całym retabulum w latach 1976-1979 oraz w 1998 roku.

Streszczenie

Obraz powstał w trzeciej ćwierci XVIII wieku z przeznaczeniem do zwieńczenia ołtarza św. Onufrego. Święty Sebastian był męczennikiem rzymskim i poniósł śmierć przywiązany do drzewa i przebity strzałami. W ikonografii przedstawiany jest jako młodzieniec o idealizowanym ciele, przepasany tkaniną wyłącznie w partii bioder, przywiązany do słupa lub drzewa, przeszyty strzałami.

Bibliografia