Figura św. Piotra powstała w XIX wieku. Została wtórnie umieszczona na bramce ołtarza głównego.
Rzeźba drążona z tyłu, ustawiona na podstawie na planie kwadratu o ściętych narożach. Święty ukazany jest w całej postaci, zwrócony frontalnie, z głową skierowaną w lewo, w kontrapoście. Lewą ręką trzyma przy boku księgę, prawą z kluczami w dłoni kładzie na piersi. Twarz ma pociągłą, o głęboko osadzonych oczach, uniesionych brwiach, dużym nosie i pełnych ustach, okoloną krótką, gęstą brodą oraz siwymi, krótkimi włosami z kosmykiem nad czołem. Ubrany jest w długą, czerwoną tunikę ze złoconą lamówką oraz osłaniający prawe ramię i zawinięty wokół postaci szary płaszcz ze złotą lamówką. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała.
Figurę cechują spokój i statyka w upozowaniu postaci i rąk, jak również w sposobie kształtowania obficie drapowanej, ciężkiej tkaniny opasującej postać, zakrywającej układ jej ciała.
Święty Piotr był bratem św. Andrzeja, rybakiem, przystąpił do grona uczniów Chrystusa i został jego apostołem. Chrystus zmienił jego imię Szymon na Piotr, co później wyjaśnił: „Ty jesteś Piotr (czyli Skała), i Ja na tej Skale zbuduje Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze do królestwa niebieskiego [...]” (Mt 16, 18-19), dlatego w ikonografii jednym z atrybutów świętego są właśnie klucze.
Święci Piotr i Paweł często przedstawiani są razem. W Kościele uroczystość obu apostołów obchodzona jest jednego dnia, gdyż w tradycji uznaje się, że zginęli w tym samym czasie. Jednocześnie przez swoje zasługi dla Kościoła obaj nazywani są „książętami apostołów”.
Spękania, odpryski i ubytki warstwy polichromii, silne zabrudzenia figury.
Figura św. Piotra powstała w XIX wieku. Święty Piotr był bratem św. Andrzeja, rybakiem, przystąpił do grona uczniów Chrystusa i został jego apostołem. W ikonografii jednym z atrybutów świętego są klucze, co wyjaśnia Ewangelia (Mt 16, 18-19).
Paulina Kluz, "Św. Piotr", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-piotr-9