Św. Piotr

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Jabłonka
Miejscowość
Podwilk
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Marcina
Kościół
Św. Marcina
Tagi
rzeźba XIX wieku św. Piotr
Miejsce przechowywania
ołtarz główny
Identyfikator
DZIELO/13865
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
druga połowa XIX wieku / początek XX wieku
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie
Wymiary podstawowe
wysokość – 132 cm
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Opis

Rzeźba drążona, przedstawiająca św. Piotra. Święty ustawiony na niskim cokole, w delikatnym kontrapoście, z prawą nogą ugiętą w kolanie, z rozłożonymi na boki stopami. W prawej dłoni trzyma dwa skrzyżowane klucze, a w lewej księgę w brązowej oprawie. Twarz podłużna, okolona siwą brodą z długim nosem i małymi ustami. Włosy siwe, zasłaniające uszy, głowa ujęta do połowy łysiną, nad czołem kosmyk siwych włosów. Święty jest ubrany w długą, niebieską suknię z kołnierzykiem, u dołu zdobioną złoconym pasem ornamentu składającego się ze złączonych trójliści. Na suknię ma założony zwinięty jasnozielony płaszcz. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, detale i klucze złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Rzeźba została wykonana w drugiej połowie XIX wieku lub na początku XX wieku w warsztacie prowincjonalnym, o czym świadczą sumarycznie potraktowane draperie szat i detale anatomiczne. Święty Piotr został ukazany w tradycyjnym ujęciu z atrybutami: dwoma kluczami symbolizującymi władzę namiestnika Chrystusa oraz księgą nawiązującą do jego udziału w misji apostolskiej. Jednak wizerunek św. Piotra charakteryzują nie tylko jego atrybuty, ale również fizyczny wygląd, który jest powszechnie rozpoznawalny w ikonografii chrześcijańskiej. W sztuce Orientu święty ma kręcone włosy, natomiast w sztuce Zachodu, wręcz przeciwnie, jest łysy lub ma tylko kępkę siwych włosów na głowie. Jego broda jest zawsze krótka. Liczba atrybutów przypisywanych św. Piotrowi jest nieliczna. Niektóre charakteryzują go jako apostoła, inne jako papieża. Najwcześniejszym i najbardziej rozpowszechnionym są klucze, które po raz pierwszy w ikonografii świętego pojawiły się w połowie V wieku, a następnie stały się wręcz jego znakiem rozpoznawczym. Zwykle świętego przedstawiano z dwoma kluczami złotym i srebrnym. Symbolizują one jego władzę w sprawach życia wiecznego i doczesnego, moc rozwiązywania i wiązania wszystkiego, zgodnie ze słowami, jakie wypowiedział Jezus do św. Piotra: „I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie” (Mt 16, 19).

Streszczenie

Rzeźba została wykonana w drugiej połowie XIX wieku lub na początku XX wieku w warsztacie prowincjonalnym, o czym świadczą sumarycznie potraktowane draperie szat i detale anatomiczne. Święty Piotr został ukazany w tradycyjnym ujęciu z atrybutami: dwoma kluczami symbolizującymi władzę namiestnika Chrystusa oraz księgą nawiązującą do jego udziału w misji apostolskiej.

Bibliografia

Rèau Louis, "Iconographie de l’art chrètien", Paryż 1959
Janicka-Krzywda Urszula , "Patron – atrybut – symbol", Poznań 1993
Wiater Łukasz , "Z dziejów parafii św. Marcina w Podwilku", Podwilk 2017
Skorupa Andrzej, "Kościoły polskiej Orawy", Kraków 1997
"Korpus witraży z lat 1800-1945 w kościołach rzymskokatolickich metropolii krakowskiej i przemyskiej, t. 2: Archidiecezja Krakowska, dekanaty pozakrakowskie", Kraków 2015

Osoby związane z dziełem

Jak cytować?

Maria Działo, "Św. Piotr", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-piotr-22

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności