Rzeźba drążona, przedstawiająca św. Piotra. Święty ustawiony na niskim cokole, w delikatnym kontrapoście, z prawą nogą ugiętą w kolanie, z rozłożonymi na boki stopami. W prawej dłoni trzyma dwa skrzyżowane klucze, a w lewej księgę w brązowej oprawie. Twarz podłużna, okolona siwą brodą z długim nosem i małymi ustami. Włosy siwe, zasłaniające uszy, głowa ujęta do połowy łysiną, nad czołem kosmyk siwych włosów. Święty jest ubrany w długą, niebieską suknię z kołnierzykiem, u dołu zdobioną złoconym pasem ornamentu składającego się ze złączonych trójliści. Na suknię ma założony zwinięty jasnozielony płaszcz. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, detale i klucze złocone.
Rzeźba została wykonana w drugiej połowie XIX wieku lub na początku XX wieku w warsztacie prowincjonalnym, o czym świadczą sumarycznie potraktowane draperie szat i detale anatomiczne. Święty Piotr został ukazany w tradycyjnym ujęciu z atrybutami: dwoma kluczami symbolizującymi władzę namiestnika Chrystusa oraz księgą nawiązującą do jego udziału w misji apostolskiej. Jednak wizerunek św. Piotra charakteryzują nie tylko jego atrybuty, ale również fizyczny wygląd, który jest powszechnie rozpoznawalny w ikonografii chrześcijańskiej. W sztuce Orientu święty ma kręcone włosy, natomiast w sztuce Zachodu, wręcz przeciwnie, jest łysy lub ma tylko kępkę siwych włosów na głowie. Jego broda jest zawsze krótka. Liczba atrybutów przypisywanych św. Piotrowi jest nieliczna. Niektóre charakteryzują go jako apostoła, inne jako papieża. Najwcześniejszym i najbardziej rozpowszechnionym są klucze, które po raz pierwszy w ikonografii świętego pojawiły się w połowie V wieku, a następnie stały się wręcz jego znakiem rozpoznawczym. Zwykle świętego przedstawiano z dwoma kluczami złotym i srebrnym. Symbolizują one jego władzę w sprawach życia wiecznego i doczesnego, moc rozwiązywania i wiązania wszystkiego, zgodnie ze słowami, jakie wypowiedział Jezus do św. Piotra: „I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie” (Mt 16, 19).
Rzeźba została wykonana w drugiej połowie XIX wieku lub na początku XX wieku w warsztacie prowincjonalnym, o czym świadczą sumarycznie potraktowane draperie szat i detale anatomiczne. Święty Piotr został ukazany w tradycyjnym ujęciu z atrybutami: dwoma kluczami symbolizującymi władzę namiestnika Chrystusa oraz księgą nawiązującą do jego udziału w misji apostolskiej.
Maria Działo, "Św. Piotr", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-piotr-22