Św. Piotr
Zdjęcie nr 1: Rzeźba ścięta z tyłu została ustawiona na podstawie w formie kostki o ściętych narożach. Figura jest zwrócona frontalnie, w delikatnym kontrapoście. Święty ma obie ręce, ugięte, uniesione, w dłoniach trzyma klucze – w prawej srebrny, w lewej złoty. Twarz ma pociągłą, szczupłą, o płytko osadzonych oczach, krótkim, prostym nosie i okoloną falowaną, opadającą na pierś brodą. Włosy wywinięte w loki, gęste, sięgają karku. Święty Piotr jest ubrany w złotą tunikę z długimi, wąskimi rękawami, przepasaną w talii srebrną wstęgą, zawiązaną z przodu na węzeł, drapowaną w liczne, równoległe fałdki oraz złoty płaszcz zapięty pod szyją, opadający na ramiona i delikatnie drapowany. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba ścięta z tyłu została ustawiona na podstawie w formie kostki o ściętych narożach. Figura jest zwrócona frontalnie, w delikatnym kontrapoście. Święty ma obie ręce, ugięte, uniesione, w dłoniach trzyma klucze – w prawej srebrny, w lewej złoty. Twarz ma pociągłą, szczupłą, o płytko osadzonych oczach, krótkim, prostym nosie i okoloną falowaną, opadającą na pierś brodą. Włosy wywinięte w loki, gęste, sięgają karku. Święty Piotr jest ubrany w złotą tunikę z długimi, wąskimi rękawami, przepasaną w talii srebrną wstęgą, zawiązaną z przodu na węzeł, drapowaną w liczne, równoległe fałdki oraz złoty płaszcz zapięty pod szyją, opadający na ramiona i delikatnie drapowany. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała.

Św. Piotr

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Nowy Targ
Miejscowość
Harklowa
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Nowy Targ
Parafia
Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Tagi
rzeźba późnobarokowa rzeźba religijna św. Piotr
Miejsce przechowywania
ołtarz przy północnej ścianie kaplicy bocznej
Identyfikator
DZIELO/01725
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
druga połowa XVIII wieku
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromia, złocenie, srebrzenie
Wymiary podstawowe
wysokość – 60 cm
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Rzeźba powstała być może na Spiszu, wraz z ołtarzem w drugiej połowie XVIII wieku i została przywieziona do nowo wybudowanej kaplicy w Harklowej w 1886 roku.

Opis

Rzeźba ścięta z tyłu została ustawiona na podstawie w formie kostki o ściętych narożach. Figura jest zwrócona frontalnie, w delikatnym kontrapoście. Święty ma obie ręce, ugięte, uniesione, w dłoniach trzyma klucze – w prawej srebrny, w lewej złoty. Twarz ma pociągłą, szczupłą, o płytko osadzonych oczach, krótkim, prostym nosie i okoloną falowaną, opadającą na pierś brodą. Włosy wywinięte w loki, gęste, sięgają karku. Święty Piotr jest ubrany w złotą tunikę z długimi, wąskimi rękawami, przepasaną w talii srebrną wstęgą, zawiązaną z przodu na węzeł, drapowaną w liczne, równoległe fałdki oraz złoty płaszcz zapięty pod szyją, opadający na ramiona i delikatnie drapowany. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała.

Zarys problematyki artystycznej

Święty Piotr został ukazany w typowej konwencji ikonograficznej jako brodaty mężczyzna w długiej sukni trzymający w rękach dwa symboliczne klucze do królestwa niebieskiego, które otrzymał od Chrystusa. Był synem rybaka i sam zajmował się połowem ryb, nosił imię Szymon. Został uczniem Jana Chrzciciela, a następnie apostołem, pierwszym następcą Chrystusa oraz pierwszym papieżem. W czasie prześladowań Nerona został ukrzyżowany, na własną prośbę głową w dół, ponieważ uważał, że nie jest godny umierać jak Chrystus.
Rzeźba powstała być może wraz z ołtarzem w drugiej połowie XVIII wieku, w okresie dojrzałego baroku. Charakteryzuje się uspokojoną formą, ożywioną jedynie wąskimi, równolegle ułożonymi fałdami przylegających ściśle do ciała szat.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Osiemnastowieczna figura św. Piotra została wykonana najpewniej wraz z ołtarzem, w którym się znajduje. Stanowi parę do znajdującej się po przeciwnej stronie postaci św. Pawła. Rzeźba charakteryzuje się uspokojoną formą, ożywioną jedynie drobnymi, równoległymi fałdami przylegających ściśle do ciała szat.

Bibliografia

Janicka-Krzywda Urszula , "Patron – atrybut – symbol", Poznań 1993
Künstle Karl, "Ikonographie der christlichen Kunst, Bde. 1-2", Freiburg 1928
Marecki Józef, Rotter Lucyna, "Jak czytać wizerunki świętych. Leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych", Kraków 2013
Janicka-Krzywda Urszula, "Zabytkowe kościoły Orawy, Spisza, Podhala, Gorców i Pienin", Kraków 1987
Skorupa Andrzej, "Zabytkowe kościoły Niżnego Podhala", Kraków 2004

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Piotr św.
Piotr św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona zawieszona przy północnej ścianie prezbiterium z wejściem od strony zakrystii. Kosz na planie sześcioboku z dodanym uskokiem po prawej stronie, od dołu ujęty jest wydatnym półwałkiem. Podstawa stożkowata, zwężająca się ku dołowi, zakończona zwornikiem z wolutami. Kosz został zamknięty belkowaniem z wydatnym gzymsem. Zaplecek jest prostokątny, ujęty spływami wolutowymi. W jego polu prostokątna płycina zamknięta łukiem nadwieszonym. Skośnie powyżej został nadwieszony wieloboczny baldachim z glorią promienistą w podniebiu z symbolem oka Opatrzności Bożej; w polu zaplecka wycięto drzwi. Boki kosza artykułowane płycinami wypełnionymi wolutowo zwiniętym liściem akantu z rozetą. Podstawa dekorowana aplikowanymi, wywiniętymi liśćmi akantu. W partii fryzu rzeźbione uskrzydlone główki anielskie. Zaplecek oraz baldachim oplecione płaskorzeźbioną tkaniną z supłami, której podwiązane końce opadają na woluty zaplecka, formując kaskadowe fałdy. Dolna partia kosza oraz woluty zaplecka dekorowane groszkowaniem. Całość struktury malowana w kolorze brązowo-czerwonym, profilowania marmoryzowane w odcieniu ciemnoniebieskim, detal architektoniczny pozłacany i posrebrzany.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Kościół drewniany, orientowany, składający się z babińca, nawy głównej z przylegającą do niej od północy kaplicą boczną i kruchtą od południa oraz prezbiterium z zakrystią od północy. Prezbiterium i nawa w konstrukcji zrębowej, wieża, soboty i kruchta w słupowej. Kościół jednonawowy, nawa prawie kwadratowa, prezbiterium prostokątne, zamknięte prosto, oddzielone ścianą tęczową. Otwór tęczowy zamknięty łukiem dwuramiennym z biegnącą w poprzek grubą belką. Ściany gładkie, pokryte dekoracją malarską imitującą poziomo ułożone belki z uszczelniającymi je kiczkami, scenami figuralnymi, zacheuszkami i pasami ornamentalnymi. W nawie od zachodu chór muzyczny wsparty na dwóch, profilowanych słupach, z parapetem wybrzuszonym pośrodku; z dekoracją malarską o motywach geometryczno-roślinnych. Nawa i prezbiterium naryte pozornym sklepieniem z pułapami lekko zaokrąglonymi po bokach. Na całości przekrycia dekoracja malarska. W prezbiterium są to postacie aniołów wśród stylizowanych kwiatów na stropie adorujących monogram maryjny, nawę dekorują motywy roślinne. Anioły zdobią również sklepienie kaplicy. Strop babińca oraz fragmenty prezbiterium pokrywa oryginalna dekoracja patronowa złożona z motywów geometrycznych oraz figuralnych. W nawie głównej trzy okna, w prezbiterium i babińcu po dwa – od południa, kolejne do zakrystii; zamknięte łukiem dwuspadowym. Główne wejście od zachodu, drugie przez kruchtę od południa, trzecie do zakrystii. Portal południowy ostrołukowy, dekorowany ornamentem sznurowym, portal do zakrystii zamknięty łukiem w ośli grzbiet. Od zachodu kwadratowa wieża o pochyłych ścianach, z nadwieszoną izbicą, zwieńczona czteropołaciowym, ostrosłupowym hełmem gontowym. Izbica wieży oszalowana dookoła deskami zakończonymi u dołu ozdobnie wyrzynaną koronką. Od południa i wschodu soboty, czyli rodzaj podcieni, w pozostałych miejscach gontowy kołnierz. Ściany świątyni oraz kaplicy są od zewnątrz szalowane deskami, wieża oraz przedsionek obite są gontem. Dachy i zadaszenia sobot pokryte gontem, kopuła kaplicy oraz wieżyczka na sygnaturkę pokryta blachą.
kościół
Kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Zdjęcie nr 1: Obraz o nieregularnym kształcie zbliżonym do równoramiennego trójkąta o silnie zaokrąglonych wierzchołkach i wklęsłej podstawie, ujący złoconą i srebrzoną akantową ramą zwieńczoną koroną w typie otwartym. Ramę dekorują dodatkowo srebrzone winne grona. W centrum kompozycji, na tle obłoków ukazana klęcząca Maria z pochyloną głową i rękami skrzyżowanymi na piersi. Przedstawiona frontalnie jako młoda, długowłosa kobieta z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Twarz owalna, policzki delikatnie zaróżowione, wzrok skierowany w dół. Maria ubrana jest w jasnoróżową suknię z długimi rękawami oraz granatowy płaszcz luźno udrapowany wokół ramion postaci. Wokół głowy widoczny świetlisty nimb. Ponad głową, ukazani po bokach Marii Chrystus (z lewej) i Bóg Ojciec (z prawej) podtrzymują dużą, złotą koronę w typie otwartym. Nieco wyżej ukazana gołębica Ducha Świętego. Chrystus siedzący na obłoku przedstawiony frontalnie z twarzą skierowaną do Marii. Prawą rękę wspiera na niebieskim globie, lewą wyciąga, podtrzymując koronę nad głową swojej matki. Zbawiciel został przedstawiony jako młody mężczyzna o długich, brązowych włosach i takim samym zaroście. Jego tors z widocznymi śladami męki jest nagi, na ramiona i plecy na luźno narzucony czerwony płaszcz. Wokół jego głowy znajduje się świetlisty nimb. Przedstawiony z prawej strony obrazu Bóg Ojciec również siedzi w obłokach, zwracając się w kierunku Marii. Lewą rękę wspiera na niebieskim globie, trzymając w niej również złote berło. Prawą wyciągniętą w bok podtrzymuje koronę ponad głową Marii. Bóg Ojciec został przedstawiony jako starzec z siwymi włosami oraz długą siwą brodą ubrany w jasnoniebieską szatę z długimi rękawami oraz żółty płaszcz. W tle obrazu widoczne obłoki rozświetlone ciepłym, brązowo-żółtym światłem. Kolorystyka obrazu ciepła, intensywna.
obraz
Koronacja Marii
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum kompozycji przedstawiony Chrystus w typie Ecce Homo. Postać ukazana w pozycji stojącej, frontalnie z głową zwróconą nieznacznie w prawo. Ręce skrzyżowane na wysokości bioder, w prawej dłoni trzyma trzcinę. Chrystus przedstawiony jako młody mężczyzna o pociągłej twarzy, długich brązowych włosach i krótkim zaroście. Wzrok skierowany w dół. Na głowie Zbawiciela umieszczona cierniowa korona, a wokół niej świetlisty nimb. Tors nagi, wokół bioder udrapowane białe perizonium, na ramiona luźno narzucony czerwony płaszcz. Na drugim planie, z lewej strony kompozycji ukazany kamienny postument zwieńczony profilowanym gzymsem. Tło jednolite, ciemnobrązowe.
obraz
Ecce Homo
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym. W centrum kompozycji ukazana stojąca frontalnie Maria ukazana w typie Matki Boskiej Bolesnej. Twarz zwrócona w trzech czwartych w prawo, ręce opuszczone wzdłuż tułowia z dłońmi rozchylonymi na boki. W pierś postaci wbite siedem mieczy o ozdobnych rękojeściach. Maria przedstawiona jako młoda kobieta o owalnej twarzy z dużymi, ciemnymi oczami i długim prostym nosem. Karnacja jasna, policzki delikatnie zaróżowione. Postać ubrana jest w jasnoróżową suknię z długimi rękawami przewiązaną w talii złotym pasem oraz zarzucony na głowę i ramiona ciemnoniebieski płaszcz. Pod szyją oraz na głowie biała chusta. Wokół głowy Marii widoczny świetlisty nimb. Tło obrazu jednolite, ciemnobrązowe. Kolorystyka ciemna, ciepła.
obraz
Matka Boska Bolesna
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, uskokowym. Madonna w typie Hodegetrii została przedstawiona frontalnie, w półpostaci. Głowę ma lekko zwróconą w lewo, twarz owalną, o prostych rysach, jasnej karnacji, długim, wąskim nosie, dużych oczach w jasnej oprawie i drobnych ustach. Na prawym policzku dwa równoległe, ukośnie biegnące nacięcia. Maria ubrana jest w jasnoczerwoną suknię ze złoconym galonem pod szyją oraz dekorowany wzorami floralnymi ciemnoniebieski płaszcz ze złotą lamówką osłaniający głowę, ręce i korpus. Na szyi ma zawieszony podwójny sznur pereł ze złotym krzyżykiem, na głowie złotą koronę w typie otwartym, wysadzaną kamieniami szlachetnymi, z czerwonym wypełnieniem. Prawą ręką wskazuje na trzymane na lewej ręce siedzące Dzieciątko. Jezus jest zwrócony w trzech czwartych w prawo. Głowę ma lekko odchyloną na lewy bark, twarz owalną, o jasnej cerze i delikatnych rysach. Długie, brązowe, falowane włosy opadają mu na ramiona i plecy. Jest ubrany w czerwoną tunikę z wąskimi rękawami i złotymi obszyciami. Na głowie ma koronę w typie otwartym, wysadzaną szlachetnymi kamieniami z czerwonym wypełnieniem. Lewą ręką podtrzymuje księgę w oprawie ze złotym napisem IHS i zapięciami, prawą unosi w geście błogosławieństwa. Wokół głów postaci promieniste nimby i gwiazdki. Tło jednolite, szare. W górnej partii obrazu płaskorzeźbiony, ażurowy ornament stylizowanej wici roślinnej z okiem opatrzności Bożej w promienistej glorii pośrodku. Kolorystyka intensywna, mocne kontrasty kolorystyczne. Obraz ujęty złoconą, profilowaną ramą.
obraz
Matka Boska z Dzieciątkiem

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Św. Piotr", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-piotr-17

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności